07.28 u, Drentsche Aa, Haren.
Er staat bijna geen wind en een prachtige ochtendmist hangt over de velden. Ik sta op de rand van een klein meertje net ten zuiden van Groningen. Ik zou willen zeggen dat alles rustg en stil was, maar dat is niet waar. Op ongeveer 300 meter raast de snelweg door het landschap en het lawaai van het ochtendverkeer overstemt het geluid van de natuur. Maar ondanks dat, is het een schitterende morgen. Eén die ik niet had willen missen.
Toen ik klaar was met het fotograferen van een kleurrijke zonsopkomst, realiseerde ik me dat ik mijn brandpunt moest veranderen en ik verruilde mijn 24-70 mm voor een 70-200 mm. De reden daarvoor is simpel. Het mooiste landschap ligt recht voor me aan de andere kant van het meer. Als ik gebruik zou maken van een groothoek, zou dat gedeelte er niet genoeg uitspringen en daarom is een langer brandpunt de juiste oplossing.

De zon schijnt recht op mij en met zoveel beschikbaar licht besluit ik voor deze ene keer geen gebruik te maken van mijn statief. Het voelt wel vreemd maar met sluitertijden van 1/2000 en nog korter heb je die niet echt nodig. De zon lost langzaam de mist op en steeds meer detail wordt zichtbaar. Ik weet dat er ganzen zijn, want dit meer is hun reguliere overnachtingsplaats. En met een beetje geluk gaan ze misschien een hoofdrol spelen in het stuk. Het wachten begint. Al slechts na een paar minuten heb ik geluk. Twee ganzen komen gracieus aanvliegen over het water en dan vliegen ze weg op zoek naar voedsel. Mijn 5D Mark III ratelt aan één stuk door en in minder dan één minuut is de scene voorbij. Vlak voor mij staat een picnic tafel en het vooruitzicht aan een warme kop koffie is zo sterk, dat ik even een pauze neem. Op zo'n schitterende ochtend als deze is het geen straf om hier een tijdje te blijven en gewoon te genieten van de prachtige natuur. Ik wilde alleen dat het ik het geraas van de snelweg kon laten verdwijnen.