Rob van Esch

  • Podcast 'De waarde van de architectuurfotograaf' geplaatst op vrijdag 12 maart 2021 07:59:28 door pjcdhaeze

    Mijn nieuwe e-book 'De waarde van de architectuurfotograaf' (hier gratis te downloaden) krijgt internationaal aandacht. Bij de podcast "Architecture, Design & Photography" mocht ik toelichten hoe ik naar de economische kant van architectuurfotografie kijk, zowel voor de opdrachtgevers als voor de fotograaf.

    Ik zie de kosten voor architectuurfotografie als een investering van de opdrachtgever in de marketing rond zijn/haar merk. Een zo hoog mogelijke rendement van die investering is in ieders belang.

    Hoe krijg je dat voor elkaar? Daarover gaat de podcast. Daarnaast komen er nog boeiende onderwerpen voorbij als het verschil tussen Amerikaanse en Europese architectuurfotografie.

    De aflevering is via de onderstaande links te beluisteren.
    Spotify
    Apple Podcast

    Rob van Esch
    Maart 2021

    www.architectuurfotograaf.nl


  • De waarde van de architectuurfotograaf geplaatst op woensdag 27 januari 2021 08:52:42 door pjcdhaeze

    Nog nooit was de maatschappij zó visueel ingesteld als nu, nog nooit was de dagelijkse productie van beeld zo groot. Een professionele architectuurfotograaf produceert een heel klein druppeltje op die gloeiende visuele plaat, maar wel een druppeltje waarvoor een opdrachtgever wil betalen. Oorspronkelijk opgeleid als econoom, ben ik ook altijd op zoek naar de economische waarde van het product van de architectuurfotograaf. Een econoom zoekt ook naar mogelijkheden tot waardevermeerdering. In dit geval: hoe kan de economische waarde van architectuurfotografie worden vergroot, zowel door de opdrachtgever als door de fotograaf?

    De architectuurfotograaf werkt in het business-to-business segment en doorgaans met behoud van intellectueel eigendom van de beelden die hij/zij maakt. Een architectuurfotograaf ontwikkelt een eigen stijl en levert maatwerk met kwalitatief hoogstaande beelden die aan de wensen van de opdrachtgever voldoen (en liefst overtreffen). De opdrachtgever gebruikt de beelden vervolgens om de eigen marktpositie te verstevigen en uit te bouwen. Dit is cruciaal: architectuurfoto’s zijn een investering in verbetering van de marktpositie van de opdrachtgever.

    Desondanks is de waarde van architectuurfotografie lastig te bepalen en zeker ook geen statisch gegeven. Wat me in de afgelopen jaren opviel, is dat opdrachtgevers zélf veel kunnen doen om de waarde van het werk van de fotograaf te vergroten. Maar ook de fotograaf is altijd bezig om de toegevoegde waarde van de fotografie te vergroten. En hoe werken fotograaf én opdrachtgever samen aan een win-win-situatie?

    Daarover heb ik een nieuw eBook geschreven: 'De waarde van de Architectuurfotograaf. En hoe die verder te vergroten.' Het eBook is voor iedereen gratis te downloaden (klik hier), net als mijn eerdere eBook over 'Trends in Architectuurfotografie' (klik hier).

    Rob van Esch


  • Communicatiestrategie van een fotograaf geplaatst op maandag 25 maart 2019 13:11:04 door pjcdhaeze

    Afgelopen week publiceerde ik een zestal portfoliodocumenten (klik hier). In die documenten kijk ik op een andere manier naar de foto’s die ik als architectuur-fotograaf door de jaren heen maakte. Niet louter als interieur of exterieur, maar heel specifiek gerangschikt op de functie van de gebouwen die voor mijn lens kwamen.

    Er kwamen veel positieve reacties op, en de documenten passen perfect in een communicatie-strategie die je als fotograaf kunt voeren. Dit is eigenlijk geen onderwerp voor een wat meer technisch getinte website als EOSzine, maar op verzoek van Pieter Dhaeze beantwoord ik de vraag: hoe communiceer ik als professioneel fotograaf die zijn inkomsten louter uit fotografie (in opdracht) vergaart? 

    1. Communicatie is cruciaal
    Misschien een dooddoener, maar daarom niet minder waar. Je kunt nóg zo’n mooie foto’s maken, maar als mensen je niet weten te vinden doe je dat alleen maar voor jezelf. Er zullen dan weinig mensen aan de bel trekken om voor hén foto’s te komen maken, tegen betaling nog wel. Communicatie is vandaag de dag vooral online, en daar moet je je kanalen zorgvuldig kiezen.

    2. Durf te kiezen
    Voordat je gaat communiceren, moet je natuurlijk wel weten wát je gaat vertellen. Als dat voor jezelf niet 100% helder is, zal het dat ook voor niemand anders worden! Keuzes maken is onvermijdelijk.

    3. Website is alles
    De spil in mijn communicatiestrategie is mijn website. Die moet stáán. In een klap raak zijn. Mensen komen niet een tweede keer kijken, en ze blijven doorgaans ook niet heel lang. Ook hier is kiezen heel belangrijk, en tijd investeren, bij voortduring. Er is niks zo irritant als een site die niet up-to-date is.

    4. Luister naar je markt
    Wat is dan belangrijk op je site? Je kunt niet alles zelf verzinnen, en een goede inhoud begint bij goed te luisteren naar de opdrachtgevers waar je mee te maken hebt. Wat voor vragen stellen ze? Wat is trending op het web? Dat is belangrijk om goed op te slaan, want daar kun je dan op inzoomen door bijvoorbeeld blogs te schrijven.

    5. Blijf altijd positief
    Communiceer altijd vrolijk en positief. Ook als het even niet meezit, zo is mijn ervaring als zzp-er, blijf doorgaan en het kwartje valt vanzelf de goede kant op. Het is niet erg om afgewezen te worden. Afwijzingen zijn in het zakelijk verkeer nooit persoonlijk. Ik hoor zo vaak dat een potentiële opdrachtgever mijn werk mooi vindt, maar nu om allerlei redenen geen opdracht voor me heeft. Is niet erg, je weet immers nooit wat de toekomst brengt. Het belangrijkste is dat ze mijn werk mooi vinden. En:

    6. Bouw aan contactmomenten
    Maar opdrachtgevers moeten je natuurlijk niet vergeten, wat best kan gebeuren in de drukte van alledag. Zorg daarom voor steeds nieuwe content op je site en vind manieren om die onder de aandacht van je potentiële klanten te brengen.

    7. Verbeter jezelf
    Sta nooit stil. Er is overal zo veel kennis beschikbaar, al dan niet gratis, dat het altijd mogelijk is om jezelf te blijven verbeteren op hetgeen je kunt: mooie foto’s maken.

    Rob van Esch | Architectuurfotograaf

    www.architectuurfotograaf.nl/


  • Trends in architectuur geplaatst op donderdag 7 september 2017 07:21:46 door pjcdhaeze

    Steeds meer architecten vragen de fotograaf om te laten zien hoe hun ontwerpen worden gebruikt. Dat is een majeure verandering ten opzichte van de voorheen meer steriele architectuurfotografie zonder mensen in beeld. Dat blijkt uit een onderzoek van architectuurfotograaf Rob van Esch. Eigen praktijkervaring in zijn fotobureau Ruimtes in Beeld ziet hij bevestigd na interviews met architecten, literatuuronderzoek en een scan van honderden websites, waaronder de belangrijke architectuurplatforms.

    Gebouwen in gebruik
    Traditioneel werden mensen uit architectuurfoto’s gelaten. Tegenwoordig vragen architecten wereldwijd om te laten zien hoe hun gebouwen gebruikt worden. Architect Ernst Havermans zegt over de trends in architectuurfotografie: “Er is veel veranderd sinds 20 jaar geleden. Toen waren glamour-architectuurfoto’s de trend: de foto als icoon. Nu willen we herkenbare gebouwen in beeld, waarvan je kunt zien dat ze worden gebruikt.”

    Drie actuele trends
    Op basis van zijn onderzoek destilleert Van Esch drie belangrijke trends: Gebruik, Warmte en Verrassing. Hij zegt daarover: “Mensen in beeld krijgen die de ontwerpen gebruiken is de belangrijkste trend. Fotografisch gezien moet dat subtiel gebeuren. Mensen moeten een ‘gebruiksdimensie’ toevoegen aan het beeld, en niet de overhand krijgen of het hoofdonderwerp worden.”

    Ook: Warmte en Verrassing
    Foto’s van gebouwen, geportretteerd aan de rand van de dag vallen in de trend Warmte. Van Esch: “Mooi licht blijft natuurlijk populair. Foto’s gemaakt in de Twilight Zone bevatten warmte die helpt om het verhaal van de architect goed voor het voetlicht te krijgen. Ook laten architecten zich graag verrassen door beelden. Verrassing is dan ook de derde trend die is beschreven.” Aan de hand van een groot aantal voorbeelden toont van Esch de veranderende architectuurfotografie in het e-book ‘Trends in architectuurfotografie 2017’. Het e-book is gratis te downloaden (klik hier).


  • Fotoserie | De ingrediënten geplaatst op donderdag 6 april 2017 09:24:12 door pjcdhaeze

    Als architectuurfotograaf werk ik vaak in opdracht. Soms gaat het om een individuele foto van een gebouw of interieur, maar meestal vraagt de klant om een serie foto’s. In de blog op mijn website ga ik dieper in op de onderstaande ingrediënten die van belang zijn bij het maken van een fotoserie:

    • Briefing
    • Overzichtfoto’s
    • Exterieur
    • Interieur
    • Gebruik van het ontwerp
    • Creatieve invalshoeken
    • Detail
    • Postproductie
    • Omvang en rechten

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, en is met zijn bedrijf Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Mensen in architectuurfotografie geplaatst op vrijdag 3 februari 2017 10:42:29 door pjcdhaeze

    Hét onderwerp dat bijna iedere opdrachtgever aansnijdt: laat zien hoe mensen mijn ruimtes gebruiken! Dat kan natuurlijk op verschillende manieren, afhankelijk van de omstandigheden. Het moet ook subtiel gebeuren, want mensen moeten een "gebruiksdimensie" toevoegen aan het beeld en niet de overhand krijgen. In een artikel op mijn site geef ik voorbeelden hoe mensen de beelden kunnen versterken.


  • Australië in vijf thema's geplaatst op dinsdag 6 december 2016 11:05:21 door pjcdhaeze

    Als architectuurfotograaf denk je ruimtelijk: lijnen, vlakken, perspectief, symmetrie. Het is een intensief ‘kijk’-proces en een spel van standpunt en brandpunt. Ik hou er ontzettend van, maar er is natuurlijk meer te halen in de fotografie. Andere onderwerpen dan architectuur kan ik goed kwijt in mijn werk voor fotobureaus als Hollandse Hoogte in ons land en bij Offset in Amerika. Toen ik onlangs vijf weken in Australië verbleef, heb ik verschillende series gemaakt, die op mijn website te vinden zijn (klik hier).


  • Erasmus Medisch Centrum: prachtig bouwproject geplaatst op vrijdag 29 april 2016 09:13:10 door pjcdhaeze

    De totstandkoming van het nieuwe Erasmus Medisch Centrum in Rotterdams leidt tot een van de grootste gebouwen in ons land. Voor een architectuurfotograaf is het natuurlijk fantastisch om  een tussenstand te mogen vastleggen. Op mijn website heb ik uitgebreid verslag gedaan, ik wil er op EOSzine een element uit lichten: foto’s van delen van het gebouw in wording.

    Bij een megaproject als deze bouw kom je fantastische omstandigheden tegen. Het is prachtig om een foto te maken van een ruimte die in aanbouw is, en waar middenin een kraan staat die nog dwars door het dak steekt.

    Maar waar het echt leuk wordt, is als je met een foto-oog onderwerpen ziet waaraan de meeste mensen straal voorbij zouden lopen. Op weg naar de ruimte van foto 1 zag ik een bouwput waarin een soort kathedraal van steigers was gebouwd. Ik mocht me van mijn begeleiders daar gaan uitleven. Onderstaande foto’s zijn het resultaat. Het is echt een kick om unieke beelden te maken van onderwerpen die mensen niet eerder op die manier hebben bekeken. Als vrijetijdsfotograaf heb je dat soms ook wel, en de voldoening die je daaruit haalt, is vaak voldoende om de uitgaven voor de foto-apparatuur te verantwoorden (-:). Nu ik, sinds begin 2015, fulltime als professioneel architectuurfotograaf werk, heb ik zulke momenten veel vaker: mijn werk is mooie dingen maken. Prachtig toch?

    Geïnteresseerd in meer? Lees dan verder op mijn blog over de reusachtige transformatie van het Erasmus Medisch Centrum.

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, en is met zijn bedrijf Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • De kleine bijdrage van een fotograaf..... geplaatst op vrijdag 5 februari 2016 17:23:55 door pjcdhaeze

    Sport stimuleert
    Het is een bijzonder verhaal. Een meisje van 11 doet in 2011 een koprol op bed en loopt een breukje in haar teen op. Dat breukje heelt echter niet, maar groeit uit tot een nachtmerrie in de vorm van het CPRS - het Complex Regionaal Pijnsyndroom. Nee, inderdaad, nooit van gehoord want gelukkig komt het niet heel erg vaak voor. Het meisje krijgt last van een niet aflatende zenuwpijn en komt in een rolstoel terecht. Boosheid en verdriet volgen, dat laat zich raden. Het meisje herpakt zich op een fantastische manier door te gaan sporten, rolstoelschermen in dit geval. Ze krijgt weer energie, wordt weer vrolijker en raad eens: ze blijkt ook nog eens erg getalenteerd te zijn. Een klein jaar geleden werd haar onderbeen geamputeerd, en sindsdien heeft ze geen pijn meer en kan weer lopen en fietsen met een prothese. Dat meisje is Elke van Achterberg uit IJsselstein, 15 jaar oud nu en op weg naar de realisatie van haar grote droom: winnen op de Paralympische Spelen in Tokyo in 2020! En ze is op weg, hoor, want ze heeft op wereldkampioenschappen (t/m 23 jaar) al de nodige medailles gewonnen; onlangs maakte ze een transfer naar het nationale team van Turkije.

    Van droom tot werkelijkheid: passie en inspanning
    Ik heb Elke een paar jaar geleden ontmoet, toen ze eigenlijk nog maar net met rolstoelschermen was begonnen. Wat me meteen al opviel was de wil van zo’n jong meisje om een doel te halen dat zeven jaar in de toekomst lag. Wat zeker ook opviel waren de mensen om haar heen die er alles voor over hebben om die droom te doen uitkomen. Wat een drive en doorzettingsvermogen! Elke reist naar alle uithoeken van het land voor wedstrijden en trainingen, en gaat volgend jaar naar het Johan Cruijff College om er twee keer per dag te kunnen trainen. Tussendoor reist ze de wereld af om ervaring op te doen (en zelfs te winnen) in internationale wedstrijden. Een droom wordt niet vanzelf werkelijkheid, dat is wel duidelijk.

    Wat kan ik daaraan doen?
    Toen ik Elke en haar moeder enkele jaren geleden tegen het lijf liep, bleek dat ze foto’s nodig hadden om op de website van Elke te plaatsen. Sindsdien heb ik nog enkele keren foto’s gemaakt van toernooien waar Elke speelde. Na de amputatie van haar onderbeen heb ik hen weer uitgenodigd voor een nieuwe fotosessie. Die hebben we gehouden in een gymzaal, zo simpel kan fotografie soms zijn. Achtergrond erachter, lampen en wat creativiteit erbij en een heel geduldig model. Die ingrediënten hebben geleid tot een serie foto’s waar Elke weer even mee vooruit kan. In deze blog dus enkele foto’s uit die serie. De fotoserie is natuurlijk maar een kleine bijdrage aan de realisatie van een droom van een doorzetster pur sang. Maar het is ontzettend leuk om te doen en de groei van een topsporter in spé te volgen. Die komt er wel!

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, en is met zijn bedrijf Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.

     


  • Stations fotograferen: drie tips geplaatst op dinsdag 1 december 2015 10:41:20 door pjcdhaeze

    Vorige week opende het nieuwe Centraal Station in Arnhem de perrons en deuren. Op mijn site is een fotoserie van station Arnhem te zien en ook meer achtergrond te lezen. Ik vond het een prachtig station om te fotograferen, maar zeker niet het makkelijkste dat ik ooit voor de lens heb gehad. Wat zijn drie tips die ik voor jou heb voor het fotograferen van een station?

    1. Houd de compositie strak
    De welvende vormen in Arnhem zijn fascinerend, maar voor een architectuurfotograaf ook een valkuil. Als je niet oppast, gaan de lijnen in hun tegendeel verkeren en wordt de compositie rommelig. Kijk naar de vlakken die ontstaan in de compositie, of de lijnen een beetje logisch door de foto lopen. Dat is misschien een beetje vaag, maar de belangrijkste boodschap is eigenlijk: denk er goed over na! Neem niet zo maar een foto, maar loop eerst eens rond, houd de camera een keer voor je neus om te kijken hoe de werkelijkheid er dan uitziet en vooral: wees er kritisch op. Ik probeer met twee voorbeelden te illustreren wat ik bedoel.

    Eerst een afgekeurde foto. Wie die afkeurde? Ikzelf natuurlijk! De plek van waaraf ik fotografeerde leek me een logische, mooi recht in de stationshal. Bij een rechte hal zou dat zo maar kunnen zijn, maar met al die verschillende soorten lijnen erin werd dit een veel te rommelige compositie.

    Wat dan wel? Deze vond ik wel mooi, qua lijnen en vlakverdeling.

    2. Lagen in het station
    Vaak bestaan stations uit verschillende lagen. Boven komen de bussen aan, beneden rijden de treinen en nog verder weg naar onder de metro. Een juweel van een voorbeeld is station Antwerpen, waar maar liefst vier lagen in zijn aangebracht onder de oude kap uit 1875 (!). Dit station verenigt oude en nieuwe architectuur op een ongeëvenaarde manier. Het is ook niet voor niets dat het altijd in lijstjes staat van de mooiste stations ter wereld.

    Niet zoals Antwerpen, maar ook in Arnhem zijn lagen in het station te onderscheiden. Je krijgt geen zicht op de treinen vanuit de hal, maar wel op de fietsenstalling die zich ook best goed leent voor het maken van een gelaagde compositie. Bij deze foto heb ik naar hartenlust beelden aan elkaar gelijmd die ik met mijn Canon 17mm Tilt Shift lens heb gemaakt.

    3. Dynamiek
    Stations barsten van de dynamiek. Ik heb dat eerder iets uitgebreider beschreven in een artikel over station Antwerpen. Feitelijk zijn er twee onderwerpen die je foto’s dynamiek kunnen geven, zodat ze meer worden dan slechts een statisch beeld. Allereerst natuurlijk de reizigers. In een groot station lopen altijd massa’s mensen rond. Waar je voor moet oppassen, is dat het niet té druk is. De mensen moeten niet samen een grote zwarte vlek gaan worden op je foto. Maar als je ze meer individueel kunt vangen, dan brengen ze net wat extra.

    Ten tweede de treinen. Het mooie is dat die in een station lekker langzaam rijden, waardoor het herkenbare elementen blijven. Bij hoge snelheden vervagen ze te veel. Nu is het niet zo dat je zo maar je camera voor je oog kunt houden en knippen. Een beetje lange sluitertijd is nodig, dus heb je een statief nodig, en soms is handigheid met Photoshop ook wel fijn. Gebeurtenissen zoals voorbij rijdende treinen hoeven dan gelukkig niet persé op het moment plaats te vinden dat je de camera in werking zet. En je hoeft natuurlijk ook niet altijd ín het station te staan. Dat toont de volgende foto van Amsterdam CS.

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, en is met zijn bedrijf Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.

     


  • UNESCO werelderfgoed | Van Nelle Fabriek geplaatst op maandag 26 oktober 2015 09:20:38 door pjcdhaeze

    De Van Nelle Fabriek is zonder twijfel een van de belangrijkste monumenten van Rotterdam. Sinds 2014 is dit architectuur-icoon opgenomen in de lijst van UNESCO werelderfgoed, en mag het dus ook gerust een van de belangrijkste monumenten van Nederland worden genoemd: "De in de jaren ’20 ontworpen en gebouwde fabriek is een opvallende en karakteristieke prestatie van het modernisme. Het fabriekscomplex bestaat uit verschillende aaneengeschakelde gebouwen en is een van de hoogtepunten van de industriële architectuur uit de 20e eeuw. Vooraanstaande architecten noemden de fabriek kort na de bouw ‘het mooiste schouwspel van de moderne tijd’ (Le Corbusier, 1932) en ‘een gedicht in staal en glas’ (Robertson en Yerbury, 1930).”

    Het Nieuwe Bouwen
    De Van Nelle Fabriek is gebouwd in de stijl van “Het Nieuwe Bouwen”. Die kenmerkte zich door rechte lijnen, geometrische en abstracte vormen, lichte constructies van staal en beton, grote ramen, en een open ruimtes. Een feest voor de architectuurfotograaf! Maar dat was natuurlijk nooit de drijfveer van het ontwerp. De fabriek moest een feest worden om in te werken. De ruimtes die ontstonden boden veel licht en lucht, en droegen op die manier bij aan de arbeidsomstandigheden van de werknemers. Vanaf 1931 werden er koffie, thee en tabak geproduceerd, en later ook instantpudding en kauwgum (de beroemde Chiclets). Tot 1995 kwam het aroma je hier tegemoet, maar daarna zwegen de machines. In 1998 nam een groepinvesteerders het initiatief voor een ambitieuze renovatie. Naar ontwerp van architectenbureau Wessel de Jonge is de fabriek in 2000-2004 verbouwd tot een bedrijfsverzamelgebouw voor de creatieve sector. De toenmalige minister van Onderwijs en Cultuur, Jet Bussemaker: “Dit prachtige gebouw is een voorbeeld van hoe monumenten bewaard en levend gehouden kunnen worden voor de volgende generaties. Aan het gebouw zijn de nodige aanpassingen gedaan, maar de geest van weleer leeft in alle opzichten voort.”

    Meer weten over de historie? Op de site van de Van Nelle Fabriek is een pagina gevuld met historische wetenswaardigheden, die bovendien is voorzien van filmmateriaal. Of bekijk dit item van RTL Nieuws over de opname van de fabriek in de UNESCO-lijst:

    De buitenkant
    Als je op één manier goed kunt zien hoe licht de fabriek is, dan is het wel vanaf de buitenkant. De strakke lijnen en grote ramen, de verbondenheid tussen de gebouwen, je ziet het allemaal.

    De machinekamer
    Oude machinekamers zijn sowieso geweldig om te fotograferen, maar bij de Van Nelle Fabriek komt er nog een dimensie bij. Naast de foto’s van oude machines, die een deel van de historie in zich bergen, kon ik ook de verbondenheid tussen de machinekamer en het hoofdgebouw in beeld brengen.

    Het uitzicht vanuit de Tearoom
    Boven óp het dak van de Van Nelle Fabriek bevindt zich een ronde, glazen koepel. De directie van Van Nelle heeft deze Tearoom ruimte vroeger laten bouwen om gasten te imponeren met het geweldige uitzicht. Bij mij lukte dat in ieder geval goed! Het uitzicht op de havens was echt geweldig. Kijk maar mee:

    Trappenhuis
    De verschillende fabrieken zijn onderling gekoppeld door gebouwdelen waarin trappen, toiletten en wasruimtes en mogelijkheden voor verticaal transport zijn opgenomen. Elk trappenhuis heeft zijn eigen trapvorm, hier is een voorbeeld daarvan.

    Publicatie in het FD
    Een deel van deze serie is gepubliceerd door het Financiële Dagblad. Het commentaar van de Van Nelle Fabriek op de serie is hier te lezen.

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, en is met zijn bedrijf Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Licht in de stad | 5 tips geplaatst op maandag 24 augustus 2015 09:06:50 door pjcdhaeze

    Naast mijn fascinatie voor mooie ruimtes, waarbij ik mijn liefde voor de interieurfotografie kan botvieren, ben ik ook vaak te vinden in steden. Ze hoeven niet persé heel groot te zijn, als ze maar een eigen karakter hebben. Mensen vragen vaak aan me wat ik doe met de foto’s van steden, of het licht dat erin zit wel echt is. Ja hoor, allemaal echt. Die vragen zijn voor mij nu wel een reden om een blogpost te schrijven over wat ik zie als het ideale licht in de stad. Ik zal dat doen aan de hand van vijf tips. Op een andere plek op deze website schreef ik over het gebruik van een telelens in de stad.

    Tip 1: Sta heel vroeg op om het laatste restje kunstlicht te vangen
    Het laatste half uur vóór zonsopgang ben je spekkoper als beoefenaar van de stadsfotografie. Laten we dit ideaal licht Type 1 noemen. Het is dan meestal nog heerlijk rustig op straat, het begint langzaam licht te worden en dat in combinatie met de stadsverlichting die dan nog aan is. Dit beeld van de oude wijk Alfama in Lissabon is een voorbeeld van een foto die nét is genomen voordat de straatverlichting uit ging.

    Maar pas op, dit type "ideaal licht” duurt maar kort. Voor je het weet heb je net je camera geïnstalleerd, wil je op de ontspanknop drukken, en … gaan de lichten in de stad uit. Dat kan een teleurstelling zijn, maar dan schakelen we gewoon over naar ons ideale licht, Type 2.

    Tip 2: Sta best wel vroeg op om het eerste zonlicht te vangen
    Dat de stadslichten gedoofd zijn betekent niet dat je terug naar bed mag. Integendeel! Nu komen er enkele uren waarin je als stadsfotograaf de mooiste beelden kunt maken. Het ideaal licht, Type 2: de eerste zonnestralen. Die versterken de kleuren in huizen en gebouwen, ze spelen met de straten en ze laten je de stad beleven die uniek is. Als je een fantastische plek hebt gevonden met het ideale licht van Type 2, zal diezelfde plek er tien minuten later heel anders uit kunnen zien.
    Een voorbeeld is deze foto uit Porto. De blikvanger, het gele huis, wordt op een zeldzaam mooie manier verlicht door enerzijds het nog zachte zonlicht en tegelijk vanwege de weerkaatsing van dat licht op andere muren. Elke ander moment van de dag ziet deze wijk er uit als iedere andere wijk op een heuvel, maar slechts op dit moment geeft het licht een bijzonder beeld.

    Tip 3: Ga rustig ontbijten en speel toerist
    Een groot deel van het fotowerk zit er inmiddels op. De stad wordt drukker, het licht harder. Er is fotografisch gezien nu geen enkele reden meer om niet een lange pauze te houden. Rustig ontbijten, en dan de stad in. Ik ga zelfs vaak zonder camera op pad, maar kijk wel heel goed om me heen en spot dan plekken die mooi zouden kunnen zijn als het licht ideaal is.
    Zo gingen ik samen met vrouw en dochter winkelen in Lissabon, en kwam daar in het rek een T-shirt tegen met een foto erop geprint die ik gemaakt heb. Ook leuk (-:).

    Tip 4: Pak de lange schaduwen aan het eind van de dag
    Als het zonlicht aan kracht verliest, nadert ons Ideale Licht, Type 3. Het is natuurlijk allemaal net het tegenovergestelde aan de ochtend, met één groot verschil: het is nu gewoon druk in de stad. De verstilde beelden van de ochtend kunnen we daarom nu niet maken als de zon onder gaat en lange schaduwen over de stad werpt. Wat wel goed kan lukken nu, is om de sfeer van de stad op een andere manier te pakken.

    Tip 5: Wacht tot de stadslichten aan gaan en ga nog een uurtje door met fotograferen
    Dit is ons laatste Ideale Licht, het Type 4. Boeken vol zijn er geschreven over het blauwe uur, bij de Digital Photography School is een uitgebreide uitleg te vinden over hoe je het best kunt fotograferen tijdens het blauwe uur. De kern van het blauwe uur is de balans tussen natuurlijk licht en kunstlicht. Dat maakt dat het eigenlijk niet zo moeilijk is, eerlijk gezegd, om mooie foto’s te maken als je maar de juiste apparatuur hebt. Een statief is het gereedschap dat echt onmisbaar is nu.

    Bonus Tip: dit hoeft niet allemaal op dezelfde dag (-:).

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Amsterdam inside! geplaatst op vrijdag 14 augustus 2015 11:21:57 door pjcdhaeze

    Na Rotterdam, Utrecht, en Haarlem, gaan we dit keer op zoek naar bijzondere ruimtes in Amsterdam. Het is geen verrassing dat de hoofdstad van Nederland er talloze heeft, en een blog als dit kan natuurlijk niet in één keer recht doen aan al de mooie ruimtes die er zijn. Daarom beperken we ons nu tot vier locaties: het Tuschinski theater, (de wintertuin in) het Krasnapolsky hotel aan de Dam en de Effectenbeurs zijn bekende historische locaties. De vierde locatie is een nieuw gebouw, dat van de Openbare Bibliotheek.

    Tuschinski theater
    Het Tuschinski theater, nu eigendom van Pathé, is zonder twijfel een van de mooiste bioscopen van Europa en daarmee een unieke locatie in Amsterdam. Het werd bijna 100 jaar geleden gebouwd als een mix van verschillende stijlen: Jugendstil, Amsterdamse School en Art Deco. Opdrachtgever en bioscoopexploitant Abraham Tuschinski durfde behoorlijk te investeren, 4 miljoen gulden. Dat was in 1920 veel geld. In de grote historische filmzaal bevinden zich ruim 700 zitplaatsen.

    Wintertuin in NH Grand Hotel Krasnapolsky
    Als we het dan toch over "mooiste van Europa" hebben, dan scoort de Wintertuin in het historische NH Grand Hotel Krasnapolsky aan de Dam, gebouwd in 1880, wat mij betreft hoog op het lijstje met eetzalen. De Wintertuin is een va de oudste voorbeelden van een glazen kap met smeedijzeren constructie in Nederland; later werd die ook gebruikt in het Centraal Station in Amsterdam. Dankzij deze lichte, sterke constructie kon de enorme zaal (bijna veertig meter lang, vijftien meter breed en bijna veertien meter hoog) probleemloos overspannen worden. (Bron: Gemeente Amsterdam). Nu hangen er prachtige kroonluchters, maar dat was in het begin wel anders: toen brandden 4000 gaspitten in de zaal die de temperatuur al snel tot dertig graden deden oplopen en bovendien verstikkende gaswalmen verspreidden. 

    Effectenbeurs
    De effectenbeurs in Amsterdam werd in 1611 opgericht en was de eerste aandelenbeurs ter wereld. De beurs heeft in de ruim vierhonderd jaar daarna enkele gebouwen ‘versleten’, maar het onderkomen dat door architect Berlage werd ontworpen is nu al ruim honderd jaar het thuishonk van de beurshandelaren op Beursplein 5. Zijn er nog handelaren op de beursvloer dan, nu alles digitaal in een split-second de wereld over flitst? Jazeker! Kijk maar:

    Openbare Bibliotheek
    De hoofdvestiging van de Openbare Bibliotheek op het Oosterdokseiland is met een oppervlakte van 28.000 vierkante meter de grootste bibliotheek van Nederland. In vergelijking met de vorige historische gebouwen, is het gebouw van de bibliotheek nog piepjong: geopend in 2007. Bij nieuwe architectuur passen strakke foto’s, ik hoop dat onderstaande foto daaraan voldoet.

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Snuffelen aan overstappen geplaatst op maandag 10 augustus 2015 08:20:45 door pjcdhaeze

    Sony A7R II: reden voor overstap voor een Canon-shooter?
    Begin augustus is de Sony A7R II gelanceerd met hoogwaardige technologie en prachtige beeldkwaliteit. En - niet onbelangrijk - op veel plaatsen lees je de belofte dat een Canon gebruiker zijn bestaande lenzenarsenaal kan blijven gebruiken door er een adapter van bijvoorbeeld Metabones bij te kopen. Daarover lees je op de sites van de grotere fotowinkels: "De Canon EF naar Sony E-Mount Smartadapter mark IV van Metabones zorgt ervoor dat u Canon EF-mount lenzen op een Sony E-Mount formaat camera kunt bevestigen. Metabones adapters zijn van top kwaliteit, met behulp van precisie-vervaardigde messing met chroom op zowel de camera-body en de lens kanten van de adapter om soepele montage, kwaliteit, esthetiek en duurzaamheid te garanderen. Het wordt aangeduid als een 'Smart Adapter' omdat het de elektronische communicatie tussen de camera en de lens behoudt. Het zorgt dus voor een automatische diafragma controle, EXIF-gegevens, beeldstabilisatie en autofocus.”

    Dat klinkt veelbelovend! Bij gelegenheid kon ik dit allemaal testen. Helaas voor de potentiële overstappers die hun lenzen willen blijven gebruiken, bleek ook nu weer: als iets te mooi lijkt om waar te zijn, dan is het meestal ook niet waar. Ik zet mijn ervaringen kort op een rij.

    De voordelen van een Sony A7R II voor een Canon-gebruiker
    Beeldkwaliteit
    Je leest veel over een van de belangrijkste resultaten van de Sony A7R II: de beeldkwaliteit. Daar wordt geen woord teveel mee gezegd. Die is echt geweldig. Ik heb geen detailtesten gedaan in een studio, maar het dynamisch bereik is groot en de beelden messcherp. Geen twijfel over: als je voor deze camera zou gaan, dan is dat vanwege de beeldkwaliteit. Top! Hieronder een voorbeeld. Omdat er zo veel pixels zijn, kun je ook nog eens lekker croppen.

    Klapscherm
    Bij mijn eigen Canon camera’s zit het scherm ingebouwd in de camera. De Sony maakt het scherm opklapbaar. Heerlijk, als je zoals ik altijd ook naar boven kijkt en plafonds fotografeer. Of vanaf een laag standpunt wil werken. Geen stijve nek of vieze kleren meer! Zo’n klapscherm is echt een vooruitgang.

    4K video
    Een feature die ook nieuw is, is dat je 4K video kunt opnemen. Omdat ik zelf niet zo van de video ben, vind ik dat geen groot voordeel. Maar voor veel andere gebruikers kan dat natuurlijk wel het geval zijn.

    De nadelen bij een overstap
    Van merk fotocamera wisselen is iets wat je niet snel doet. De belangrijkste reden is dat je alle lenzen die je hebt gekocht in één keer op Marktplaats moet zetten. En erger nog, je moet ook een nieuwe verzameling aanleggen.

    Ik wil altijd de mooiste kwaliteit foto’s maken, dus als er een ‘new kid in town’ is die daaraan kan bijdragen, wil ik er - ondanks het lenzenaspect - zeker serieus naar kijken. En als die nieuwe camera, de Sony A7R II, ook nog eens de belofte lijkt te bevatten dat ik mijn Canon-lenzen gewoon kan blijven gebruiken, dan wordt het wel heel serieus.

    Maar oei, dat viel me heel erg tegen. Ik had geen enkele L-lens die soepel communiceerde met de Sony via de Metabones adapter. In het beste geval kon ik niet alle manieren van focussen gebruiken, maar nog vaker bleef een lens ‘hunten’ (jagen op een scherpstelpunt zonder er een te vinden) of deed helemaal niks. Nada. Ik had dus een relatief groot probleem, groter dan gemiddeld als je de fora op internet (of deze) mag geloven. Maar toch: als je een camera koopt van bijna €4000,- inclusief adapter, dan zou je je toch geen zorgen hoeven te maken of je lens het wel of niet doet?

    Er waren nog meer nadelen, zoals bediening, kleine accu en één kaartslot, maar die waren vast overbrugbaar als je de tijd zou nemen.

    Conclusie: kan een Canon-gebruiker overstappen naar Sony A7R II?
    Wat mij betreft niet, zonder echt in detail uit te testen of de lenzen die je hebt, goed werken. Snelle en precieze automatische scherpstelling (autofocus) is een 'must' en dat alle scherpstellingsmodi van de camera moeten het ook echt doen. Ikzelf ben er in ieder geval even klaar mee, ik blijf lekker in het Canon-kamp waar alles werkt en waar ik alles intuïtief kan bedienen met mijn ogen dicht!

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Parels van Haarlem geplaatst op dinsdag 30 juni 2015 13:04:20 door pjcdhaeze

    Als professioneel architectuurfotograaf ben ik altijd op zoek naar mooie ruimtes om te fotograferen. Er zijn vele prachtige locaties in Nederland, bijvoorbeeld de Markthal in Rotterdam. Maar ook in Haarlem vinden we binnenparels. In dit blog lopen we binnen bij het Teylers Museum en de Sint Bavokerk in Haarlem.

    Teylers Museum
    Het Teylers Museum is het eerste en oudste museum in Nederland, geopend in 1784 (ja, inderdaad, 230 jaar oud!). Het is het enige museum ter wereld met een authentiek gebouw en interieur uit de achttiende eeuw. Het is opgericht als kennisinstituut voor kunst en wetenschap. Te bezichtigen zijn natuurkundige instrumenten zoals de grote elektriseermachine uit de 18e eeuw, fossielen, schilderijen, tekeningen, munten en penningen. Het museum herbergt ook een bijzondere collectie tekeningen en prenten, met daarin onder meer 25 originele tekeningen van Michelangelo, met bijvoorbeeld voorstudies voor de plafondschilderingen van de Sixtijnse Kapel in het Vaticaan in Rome. Ook bezit het museum werken van Rembrandt, Rafaël, Goltzius en Claude Lorrain. Jaarlijks komen er zo'n 100.000 bezoekers. Kortom: een bezoek meer dan waard (en dan zeg ik er weer bij: al was het maar vanwege de prachtige ruimtes).

    Ovale zaal
    De Ovale Zaal in Teylers Museum was het eerste gedeelte van het museum, het werd gebouwd in de achtertuin van het voormalige huis van Pieter Teyler. In deze zaal werden experimenten aan het publiek voorgedaan op een grote tafel. Let op de prachtige tafel, maar ook op de lichtval!

    Bibliotheek
    Op de eerste verdieping van het museumgebouw ligt de prachtige 19de-eeuwse bibliotheek. Deze schitterende ruimte is alleen toegankelijk voor het publiek door een rondleiding te boeken, dus als lezer van dit blog krijg je een exclusief inkijkje (:-).

    Instrumentenzaal
    Het moet heerlijk zijn om in alle rust door de instrumentenzalen rond te dwalen en meer te komen weten over de objecten die er zijn tentoongesteld. Je kunt hier ronddraaien in de zaal. Onderstaande foto toont op de voorgrond de Grote Elektriseermachine met Leidse flessen, de grootste vlakke-plaat-elektriseermachine ter wereld en gebouwd in 1784.

    Kijk omhoog!
    Trouwe lezers van mijn blog weten het al: bij dit soort ruimtes moet je omhoog kijken. Dan zie je dit in de ontvangsthal van het Museum.

    Sint Bavo
    Er is natuurlijk meer in Haarlem. Zo kun je letterlijk en figuurlijk niet om de Sint Bavo kerk heen. Een laat-gotische kruisbasiliek, midden op de Grote Markt, die toch ook alweer vijf eeuwen oud is.

    Sfeervolle stad
    Verder is Haarlem een uiterst sfeervolle stad, zoals onderstaande foto toont. 

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Boekhandel Dominicanen: mooiste ter wereld! geplaatst op dinsdag 26 mei 2015 06:52:23 door pjcdhaeze

    Boekhandel Dominicanen in Maastricht wordt door velen gezien als een van de mooiste boekhandels ter wereld. Volgens toonaangevende organisaties als Lonely Planet, CNN, The Guardian, de BBC, is de voormalige Dominicanenkerk “converted into a temple of books”. Het is een prachtig voorbeeld van hergebruik van een monumentale ruimte. Reden genoeg voor een architectuurfotograaf om naar Maastricht af te reizen. Na mijn artikel over mooiste leeszaal ter wereld, volgt nu een impressie van de mooiste boekhandel ter wereld.

    Dominicanenkerk in Maastricht, meer dan 700 jaar oud
    De Dominicanenkerk, gebouwd als kloosterkerk voor de orde der Dominicanen, is een gotisch gebouw (en rijksmonument) dat in 1294 werd ingewijd. De kerk is sinds 1804 niet meer voor religieuse diensten gebruikt. In tweehonderd jaar heeft het vele functies gekend, voornamelijk als opslagruimte. Vooral de wandschilderingen hebben daarbij schade opgelopen.

    Inpassing boekhandel in kerk
    Na mijn blogs over het hergebruik van kerken met kantoren, in de Janskerk en de Annakerk, is het boeiend dat de ruimte nu anders wordt benut: voor een boekhandel. Het architectenbureau Merkx+Girod had, samen met Satijnplus renovatie architecten, een behoorlijke uitdaging. Omvormen van een kerk naar een boekhandel is natuurlijk al niet alledaags. Maar ook was er behoefte aan 1200 m winkeloppervlak terwijl de vloer ‘maar’ 750m was. De architecten zeggen hierover: "De oplossing is een monumentale inloopboekenkast met meerdere verdiepingen, asymmetrisch in de kerk geplaatst. Hierdoor blijft aan de linkerzijde de volledige hoogte van de kerk intact terwijl rechts de mensen naar de bovenste verdieping van deze stalen ‘boekenflat’ worden geleid. Het klimmen is tot een belevenis gemaakt."

    De boekenflat bestaat uit twee boekenkasten van dertig meter lang en 7,5 meter hoog. In de boekenflat bevinden zich een lift, trappen en twee geïntegreerde werkplekken. De inloopboekenkast benadrukt de hoogte en de architectuur van het gebouw (zie ook de Kennis en Projectenbank Herbestemming).

    De architecten hebben de uitdaging goed aangepakt: het ontwerp van Merkx + Girod won in 2007 de Lensvelt Architect interieurprijs, de meest gerenommeerde prijs op dit gebied in Nederland.

    Unieke en klassieke overview
    Volgens de eigenaar van de boekhandel, Ton Harmes, is er geen andere plek ter wereld waar je midden in de kerk op hoogte kunt komen om een beeld te maken van de apsis. Hier komt mijn favoriete gereedschap, de Canon Tilt-Shift lens, weer erg goed van pas.

    De kroonluchter vormt samen met de glas-in-lood ramen in de absis een fraai beeld.

    Projectontwikkeling met behoud van details: de muurschildering
    Op een muur in de Dominicanenkerk is een muurschildering uit 1337 te zien van de heilige Thomas van Aquino. In 2011 is die opnieuw gerestaureerd; het was pas in 1866 dat de muurschildering was ontdekt, want hij is lang bedekt geweest met kalk. De Italiaanse theoloog en filosoof Thomas van Aquino werd in 1328 heilig verklaard. "Een kleine tien jaar later werd zijn levengeschiedenis hier in de kerk al op de muren geschilderd'', aldus Ton Harmes van boekhandel Dominicanen. ,,Niet alleen dat maakt het een bijzondere muurschildering, maar het is ook nog eens de enige in haar soort.” (Bron: Trouw)

    Telelens in de kerk
    De ruimte in de boekhandel is zó groot, dat je er ook met een telelens kunt werken (zie ook mijn tips over het werken met een telelens in de stad). Dan krijg je weer een heel andere sfeer in het beeld, zoals uit onderstaande foto’s blijkt.

    Rob van Esch is professioneel architectuurfotograaf, gespecialiseerd in het vastleggen van ruimtes: binnen, buiten en stedelijke ruimtes. Zijn werk wordt o.m. vertegenwoordigd door Offset ("a new, curated collection of extraordinary, engaging imagery from top artists and storytellers around the world") en Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is Rob te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • New York Public Library geplaatst op maandag 11 mei 2015 12:43:07 door pjcdhaeze

    Wat is de mooiste leeszaal ter wereld? De Rose Reading Room in de New York Public Library maakt goede kans. Vorig jaar heb ik deze iconische ruimte in New York gefotografeerd. Omdat ik veel reacties krijg op de foto die hiervan getoond wordt in mijn gallery, ga ik in dit blog wat meer de diepte in over de New York Public Library. Het ontwerpen en bouwen van het gebouw duurde 60 jaar. Toen het in 1911 open ging, was dit het grootste moderne gebouw in de VS. Het dient ook al jaren - sporadisch - als decor voor films. Voorbeelden zijn 42nd Street (1933), Breakfast at Tiffany's (1961), Prizzi's Honor (1985), Regarding Henry (1991), en Sex and the City (2008).
    Maar eerst een filmpje dat is gemaakt naar aanleiding van het 100-jarig bestaan (in 2011), dat goed aangeeft wat voor monumentaal en prachtig gebouw dit is.

    Rose Reading Room: hart van het gebouw
    Zo groot als een voetbalveld, is Rose Reading Room een van de grootste zalen in de VS die niet onderbroken wordt door ondersteunende pilaren. Daarmee is de Rose Reading Room het hart van de bibliotheek. De zaal is gerestaureerd in 1998 dankzij een private gift van de familie Rose, waarna de zaal is hernoemd ter ere van hun kinderen. De zaal leent zich geweldig voor symmetrische opnamen, waarvan de eerste twee voorbeelden zijn. De derde foto vind ik zelf mooi omdat de omgeving, de machtige gebouwen in Manhattan, door de ramen zichtbaar zijn.

    Details in de Rose Reading Room
    De sfeer van die een gebouw uitstraalt wordt vaak gemaakt door de details die er te vinden zijn. Als ik een gebouw vastleg, ben ik daar ook altijd naar op zoek. Een van de tips die ik eerder gaf over het fotograferen van grote ruimtes gaat ook hier op: kijk omhoog! Het plafond in de zaal is echt geweldig. Daaronder toon ik een aantal andere details.

    New York Public Library verder ontdekt
    Je komt binnen in de Astor Hall, die momenteel ook verhuurd wordt voor events (de NYPL staat net als veel andere organisaties onder druk van dalende inkomsten). Daarna kun je via een prachtige oude trap naar boven, waar nog meer leeszalen lonken.

    Hoe mij te volgen?
    Als je geïnteresseerd bent in mijn werk, en in updates van dit blog, ben ik natuurlijk te volgen via de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Markthal R'dam: Feest voor architectuurfotograaf geplaatst op woensdag 22 april 2015 11:20:16 door pjcdhaeze

    De Markthal in Rotterdam is een al veelgeprezen vastgoedproject en ook al vaak vastgelegd op de foto. Dus als je daarheen gaat, is het zaak om toch weer origineel te zijn om de nieuwe foto’s wat te laten toevoegen aan alle bestaande. Hieronder mijn drie tips om de Markthal, naar ik hoop, op een bijzondere manier te fotograferen. Eerst even wat achtergrond over de Markthal.

    Wat is de Markthal?
    De Markthal is ontwikkeld door projectontwikkelaar Provast. De opening vond op 1 oktober 2014 plaats door koningin Máxima. Naast een overdekte markt herbergt het complex 228 appartementen, 4600 m² winkelruimte, 1600 m² horeca en een parkeergarage voor meer dan duizend auto’s. Architect Winy Maas van architectenbureau MVRVD: “In de Markthal worden wonen, vrije tijd, parkeren en een overdekte versmarkt duurzaam geïntegreerd. Overdag is de hal een centrale markt, na sluitingstijd wordt het een enorme overdekte, prachtig verlichte publieke ruimte.” De Markthal is met recht immens te noemen: een oppervlakte van 8.000 m2. Het is ook niet zomaar een hal. Kunstenaar Arno Coenen creëerde binnen het grootste kunstwerk van Nederland: de Horn of Plenty. En op zijn Rotterdams (-:): dit wordt de Sixtijnse kapel van Rotterdam genoemd.

    De Markthal is al veelgeprezen. In maart 2015 won projectontwikkelaar Provast de internationale MIPIM prijs voor beste winkelcentrum. Op de Dag voor Projectontwikkeling (DVDP) in Den Bosch is ook de Markthal genomineerd voor de NEPROM prijs voor locatieontwikkeling 2015

    Tip 1: Zoek structuren en symmetrieën
    Wandel een paar keer rond in zo’n immense ruimte om gevoel te krijgen voor wat er te vinden is, maar zonder foto’s te maken. Nadenken over de te maken foto’s is minstens zo belangrijk als het daadwerkelijk klikken van de camera. De Markthal leent zich natuurlijk voor de structuren, maar is niet makkelijk te vatten vanwege de omvang van de hal. Maar ga ook naar beneden, waar je een prachtig roltrappenhuis vindt. Dat is dan te verbinden met de hal zelf.

    Als je, zoals ik hier, werkt met een specialistische lens, een groothoek Tilt-Shift lens waar ik al eerder over schreef, kun je ook beelden maken die je met een gewone lens niet kunt maken. Het panorama van de Markthal in zijn gehele breedte is daarvan een voorbeeld.

    Tip 2: Verbind binnen en buiten
    De Markthal, hoe groot ook, is prachtig ingebed in de stedelijke omgeving. De beroemde kubuswoningen in Rotterdam zijn goed zichtbaar vanuit de binnenkant van het overdekte winkelcentrum. Deze twee foto’s verbinden binnen en buiten, waarbij ze ieder voor zich ook weer wat extra uitdrukken over de Markthal zelf: de eerste foto toont de gelaagdheid van de hal, waarbij supermarkt en parkeergarage onder de Markthal zijn gebouwd. De tweede foto geeft goed de grootte van het kunstwerk weer.

    Tip 3: Wacht op het ideale tijdstip
    Mooi licht is natuurlijk altijd essentieel voor een goede foto. Bovenstaande foto’s, waarbij binnen en buiten worden verbonden, hadden niet kunnen worden gemaakt op het midden van de dag. Zacht licht van de ondergaande zon is nu eenmaal prachtig. Dat geldt nog meer voor de buitenfoto, zonder welke deze serie natuurlijk niet compleet zou zijn. Wachten tot het moment ideaal is, het is het lot van de (architectuur)fotograaf - ook als er een koude noorderwind waait (-:)!

    Mijn serie over de Markthal is beschikbaar als editorial materiaal in mijn portfolio bij Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in mijn werk, ben ik natuurlijk te volgen via de social media als mijn websiteLinkedInFacebook en Twitter.


  • De kracht van de telelens in de stad. geplaatst op dinsdag 14 april 2015 17:05:56 door pjcdhaeze

    Regelmatig wordt mij gevraagd wat voor lenzen ik gebruik om stadsbeelden vast te leggen. Ik werk natuurlijk vaak met groothoeklenzen, bijvoorbeeld voor grote ruimtes als de Janskerk in Utrecht, waarmee ik veel elementen in één beeld kan vangen. Maar mijn Canon telelens kan ik ook niet missen. Een telelens is misschien niet het eerste waar je aan denkt bij architectuurfotografie, maar zo’n lens heeft bijzondere eigenschappen waarmee je unieke beelden kunt creëren. Hierna volgen vijf tips over het gebruik van een telelens in de stad.

    Tip 1: De telelens haalt dichtbij wat ver weg is
    De eerste functie van de telelens in de stad is de meest simpele: haal dichterbij wat ver weg is. Dat ligt voor de hand als je leeuwen fotografeert (-:), maar het gaat evengoed in de stad op. Overal zijn wel plekken te vinden waar je met een gewone lens niet zo goed “bij kunt”. Een voorbeeld is deze foto, gemaakt in Porto (Portugal), waar de prachtige oude wijk Ribeira zacht werd verlicht door de opkomende zon. De foto is gemaakt aan de overkant van de rivier de Douro.


    Tip 2: De telelens versterkt patronen
    Een belangrijke eigenschap van een telelens is dat hij onderlinge afstanden tussen objecten in de foto lijkt te verminderen. Dat heet compressie. Daardoor kun je patronen en structuren in de foto versterken. Onderstaand beeld van de historische huizen aan het Damrak in Amsterdam is daarvan een voorbeeld.



    Tip 3: Benut de scherptediepte werking van de telelens
    Een van de belangrijkste eigenschappen van de telelens is dat je een scherptediepte in de foto kunt creëren. Daardoor krijgen foto’s een mooie gelaagdheid en komt het te fotograferen object goed tot zijn recht want dat is dan het deel het beeld dat scherp is. En dat trekt dan de aandacht van de kijker. De foto van de tram in Lissabon is daarvan een voorbeeld. In dit geval heb ik nog meer gedaan om het onderwerp extra aandacht te laten krijgen, maar wat betreft het gebruik van scherptediepte is deze foto illustratief.


    Tip 4: Zoek doorkijkjes
    Op veel plekken in stad vind je onverwachte doorkijkjes. Dat kan van alles zijn. Grachten zoals in Utrecht lenen zich daar goed voor. Zoek een mooi standpunt en zet de telelens erop. Dan krijg je soms verrassende resultaten met beelden die je misschien niet eens verwacht. Steden die zijn gebouwd op heuvels zijn mijn favoriet, al hebben we die niet veel in Nederland. Die geven je namelijk de mogelijkheid om te gaan dwalen door meestal kleine straatjes, waarbij je vaak wordt verrast als je bij de volgende hoek bent. Gebruik wat er in steden is gebouwd, bijvoorbeeld stadspoorten, om die doorkijkjes een kader te geven.



    Tip 5: Vul het beeld
    Het beeld is natuurlijk altijd gevuld, maar met deze tip doel ik op het benadrukken van het onderwerp door dat beeldvullend te brengen. In de stad lukt dat al vaak door de lucht in ieder geval niet in de compositie toe te laten. Daardoor focus je haast vanzelf op de stedelijke ruimte waardoor je die sterk in beeld kunt brengen. Onderstaand een voorbeeld van het “principe van de beeldvulling”, waarbij de straat met tramrails de lijnen vormt die je door de foto leiden.

    Rob van Esch is professioneel fotograaf en is met Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in sfeervolle architectuurfotografie. Hij werkt ook voor Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is hij te volgen via de website van Ruimtes in Beeld en de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


  • Antwerpen | Centraal Station geplaatst op vrijdag 3 april 2015 13:39:58 door pjcdhaeze

    Hoe fotografeer je de dynamiek en grandeur van Centraal Station Antwerpen?

    De dynamiek van stations
    Stations barsten van de dynamiek. De klok tikt de treinen weg, reizigers stappen in massa’s in en uit, en met lange sluitertijden kun je dat in mooie lijnen vastleggen. Als er één station in aanmerking komt om als fotograaf te bezoeken, is het wel station Antwerpen Centraal. Dat heeft de dynamiek van een station, maar het is op zich al een zeer bijzondere locatie vanwege de combinatie van moderne architectuur en bouwstijlen van al meer dan een eeuw oud. Na een korte introductie van station Antwerpen gaan we de gelaagdheid, de historie en de dynamiek  van het station vastleggen. Het station is een mekka voor amateurfotografen die er vaak in groten getale aanwezig zijn, maar ook voor een professioneel fotograaf is het station een niet te versmaden onderwerp.

    Waarom Station Antwerpen Centraal de Spoorwegkathedraal wordt genoemd?
    Het station staat in de lijstjes van CNN met mooiste stations ter wereld: “The stone-clad Antwerpen-Centraal is such an eclectic mix of designs that it has no designated architectural style. Its cast dome covering the waiting room and vast iron and glass train shed earned the station the nickname 'Railway Cathedral'.”
    Het huidige (en derde) stationsgebouw Antwerpen-Centraal werd gebouwd tussen 1899 en 1905 als kopstation. Het gebouw bestaat uit een stalen perronoverkapping en een stenen stationsgebouw. In het midden van de twintigste eeuw verkeerde het gebouw in slechte staat. Een mogelijke afbraak werd echter afgewend toen het station omstreeks 1975 de status van beschermd monument kreeg. De renovatie begon op 24 maart 1986 en duurde tot kort voor de grote ombouw in 1998. Het glas van de overkapping werd vervangen door polycarbonaatplaten, zodat de veiligheid van de reizigers zou worden verzekerd. De fundering van de bogen werd hersteld en waar nodig heropgebouwd. Staal werd schoongemaakt en opnieuw geschilderd, en het industrieel design van het station werd nieuw leven in geblazen.
    Om de nadelen van een kopstation te verhelpen, is er onder het station een lange tunnel geboord waardoor er treinen van noord naar zuid kunnen rijden. Daardoor kon het station drastisch verbouwd worden en heeft nu 14 perronsporen verdeeld over drie niveaus.

    Zo grijpen we de drie lagen van Antwerpen Centraal Station
    Onderstaande foto’s maken duidelijk dat het station in Antwerpen bestaat uit een aantal lagen. Net als beschreven in het blog over de Janskerk, is mijn uitschuifbare lens van Canon onmisbaar bij deze foto’s. De eerste foto is een panorama, in Photoshop in elkaar gezet, van meerdere opnames. Bij de tweede foto was de uitdaging dat er geen plek was waar ik kon gaan staan die me én de hoogte verschafte die ik zocht én waar ik recht voor de deur kon fotograferen. Doordat ik de lens nu op camera wat naar rechts kon schuiven, dacht de camera dat hij wél recht voor het onderwerp stond.





    Hoe fotograferen we de historische hal?
    Het stenen stationsgebouw (ontvangsthal) werd gebouwd tussen 1899 en 1905 door Louis Delacenserie  met een combinatie van stijlelementen uit vroegere perioden. De architect liet zich inspireren door het stationsgebouw van Luzern en het Pantheon in Rome. Het hoogste punt van het station (75 meter) is een grote koepel. Het station werd op 11 augustus 1905 geopend. (Bron: Wikipedia).
    De hal is groot, maar ook wel donker. Om de hal goed te kunnen fotograferen heb je in ieder geval een statief nodig, hetgeen sowieso een onmisbaar attribuut is bij architectuurfotografie.



    De koepel is prachtig om van binnen te fotograferen, maar zeker ook vanaf de buitenkant als de zon valt en de maan komt.



    Hoe pak je de dynamiek van een station?
    Zoals gezegd, stations lenen zich altijd om beweging te pakken en daardoor dynamiek in de foto te brengen. Met 14 sporen zou dat in Antwerpen Centraal Station moeten lukken ;-).





    Rob van Esch is professioneel fotograaf en is met Ruimtes in Beeld gespecialiseerd in sfeervolle architectuurfotografie. Hij werkt ook voor Hollandse Hoogte.

    Als je geïnteresseerd bent in zijn werk en in updates van dit blog, dan is hij te volgen via de website van Ruimtes in Beeld en de social media als LinkedInFacebook en Twitter.


Laatste reacties

Inloggen

Wachtwoord of loginnaam vergeten? Klik hier
Als je nog geen GRATIS persoonlijk account hebt op EOSZINE dan kun je deze hier aanmaken. Met dit account kun je o.a. de nieuwsbrief en het gratis digitale magazine ontvangen.