Tony Vingerhoets

  • Five Years Port of Antwerp! geplaatst op maandag 18 december 2023 08:41:04 door pjcdhaeze

    Deze keer een Engelstalige titel omdat het lekker klinkt! Afgelopen jaren heb ik verschillende blogs geschreven over m’n avontuurlijke ontdekkingstocht en shootings in het Antwerpse Havengebied. Als de dag van gisteren herinner ik me de eerste keer dat ik daar tot laat in de nacht rond doolde en van de ene in de andere verbazing viel. En nu ik de havens wel zo’n beetje ken, is dat echt niks veranderd. Afgelopen weekend ontdekte ik weer nieuwe locaties voor ongekend mooie foto’s!

    Mijn Port of Antwerp Photo Tour heeft ook meer bekendheid gekregen en dit jaar hebben weer heel wat fotografen deelgenomen. Maandelijks heb ik twee keer zo’n rondgang en neem dan maar drie mensen mee. Dat hou ik zo, omdat een klein groepje beter werkt en je geen overlast veroorzaakt en met security te maken krijgt. Tja, die zijn vaak wel een beetje pedant moet ik zeggen, maar ze doen ook hun werk hè. Je merkt ook een toegenomen paraatheid in verband met drugscriminaliteit.

    De deelnemers zijn zonder uitzondering razend enthousiast. Ik neem ze dan mee naar verschillende fotogenieke spots waar je onbelemmerd zicht hebt op spectaculaire containerschepen of hel verlichte petrochemische installaties. Maar we fotograferen ook monumentale geklonken bruggen vanuit een aantal invalshoeken. Ik probeer het gewoon zo gevarieerd mogelijk te houden, zodat de deelnemers met een flinke lading schitterende foto’s naar huis gaan om ze daarna te bewerken.

    Saai zal het daar dus niet gauw worden! Overigens pas ik de route ook frequent aan, zodat we steeds weer nieuwe fotolocaties bezoeken. Da’s ook nodig want het havengebied veranderd continu. Vaak zijn plekken niet meer bereikbaar vanwege verbouwing, aanpassing of reconstructies. Dus besteed ik behoorlijk veel tijd aan locatiescouting. En vanzelfsprekend wil ik mijn Port of Antwerp portfolio ook op peil houden om mensen te laten zien wat ze kunnen verwachten als ze mee gaan.

    Nu we het daarover hebben, ik ben zojuist gereed met m’n nieuwe lezing ‘Industriële Nachtfotografie’ wat toch wel mijn Opus Magnum is geworden. Sinds een half jaar geef ik veel lezingen bij Cameranu vestigingen, voornamelijk op gebied van Architectuurfotografie, maar dat wordt nu dus uitgebreid! En voor degene die geïnteresseerd zijn: de première vindt plaats bij Cameranu Antwerpen op 25 januari a.s. Op hun website vind je verdere informatie over het aanvangstijdstip enz. of klik hier.

    Overigens vind je de complete lezingen-agenda op de website van Cameranu (klik hier). Ik hoop dat het net zo’n succes wordt als mijn lezing ‘Architectuurfotografie’ die zonder uitzondering bomvol zit. En ik verwacht dat de nieuwe lezing uiteraard veel mensen zal interesseren voor de Port of Antwerp Photo Tour, want het is voor mij telkens weer een feestje. Overigens fotografeer ik dan zelf niet, omdat ik de deelnemers gids en instrueer betreft invalshoek, geschikte lens en camera instellingen.

    Want geloof me, het is geen sinecure om in het donker te focussen, scherp stellen, juiste witbalans in instellen en uiteraard goede composities te maken. Ook adviseer ik de deelnemers meervoudige belichtingen te schieten vanwege het enorme dynamisch bereik van veel nachtelijke scènes met een overdaad aan krachtige lichtbronnen. Zelfs ervaren fotografen moeten alles uit de kast halen om er topfoto’s te schieten! Maar wat is het geweldig als ze weer voldaan huiswaarts keren.

    En nu het flink kouder is geworden moet je je er ook op kleden! Want als je op de kade staat bij de Kieldrechtsluis ben je een heuse windvanger. Ik ben overigens wel blij met de wintertijd, omdat het schemer dan vroeger invalt en ik niet zo laat thuis ben als in de zomermaanden. Tja, de Photo Tour start rond twilight, simpelweg omdat je er de mooiste foto’s schiet wanneer de verlichting aan gaat. Enfin, ik hoop dat de bijgaande foto’s weer tot de verbeelding spreken!

    Mocht je interesse zijn gewekt, stuur dan een mail naar tony@tonyvingerhoets.com dan krijg je direct uitgebreide informatie over deze unieke Photo Tour. Wie weet komen we elkaar zo in 2024 tegen, dat zou natuurlijk erg leuk zijn!

    Met vriendelijke groet,

    Tony Vingerhoets

    Weelde, 18 december 2024


  • Terugblik op WWW-Event Heusden geplaatst op woensdag 29 maart 2023 12:02:11 door pjcdhaeze

    Als architectuurfotograaf heb ik vooral affiniteit met moderne, extravagante architectuur. Maar als je zegt ‘Heusden’ dan gaat m’n hart toch ook sneller kloppen. Met z’n pittoreske straatjes, monumentale panden, gezellige winkeltjes, modieuze galerieën en toprestaurants heeft de vestingstad een enorme aantrekkingskracht. Na de grondige renovatie die maar liefst twintig jaar in beslag nam, ontving Heusden de hoogste Europese restauratie-onderscheiding: de ‘Europa Nostra’.

    Niet voor niets koos ik daarom Heusden als locatie voor het eerste WWW Event in 2022. WWW staat voor We Wonderful World, een unieke Facebook Fotografiegroep (klik hier) met hoog kwaliteitsgehalte. Dit jaar wilde ik een herhaling maar dan met de focus op twilight- en nachtfotografie met minder deelnemers, omdat dat vraagt om meer concentratie. Want tijdens de eerste editie zag ik dat veel WWW-fotografen na afloop wachtten op zonsondergang om dan de fraaiste foto’s te maken.

    Ook de route voor de photo walk was nu helemaal anders om elke afzonderlijke fotolocatie zo goed mogelijk uit de verf te laten komen. Het programma startte bij Café Havenzicht met een masterclass architectuurfotografie gevolgd door een overheerlijke maaltijd, waarna we de iconische stadshaven als eerste locatie gingen fotograferen. Vervolgens zijn we naar de Waterpoort gewandeld (ook wel Veerpoort genoemd) die lastig is te fotograferen door summiere verlichting. Bij zulke omstandigheden maak je doorgaans meerdere belichtingen dat je later in de nabewerking alle speelruimte geeft om een ideale lichtbalans te verkrijgen in je foto.

    Na de Waterpoort ging het richting De Vismarkt (waar de meeste toprestaurants zijn gevestigd) om het oude commiezenhuis te fotograferen, waar thans de wijnkopers ‘Heeren van Heusden’ zijn gevestigd. En ook dat gebouw kun je slechts vanuit enkele invalshoeken optimaal tot zijn recht laten komen. Het is dan leuk om te zien hoe verschillend de benadering is van fotografen. Ik zag composities die ik zelf niet snel zou maken, maar toch een verrassende charme hebben. Bij de diverse fotolocaties gaf ik als gids en coach aan welke posities voor mij de allerbeste foto’s opleverden, maar ervaren fotografen zoeken hun eigen weg wat een mooie verscheidenheid oplevert. In de week na het Event hebben we dan ook genoten van de schitterende foto’s die in WWW werden gepost!

    Enfin, na de shoot op de Vismarkt ging het richting de Engstraat, een smal (autovrij) steegje met een keur aan frivole winkeltjes waar je hebberig wordt van al het moois dat er is uitgestald. In de avond ziet deze locatie eruit alsof je teruggaat in de tijd. Er was af en toe ook een buitje, wat de klinkers in het straatje nat maakte en de aanwezige verlichting voor een mooie reflectie zorgde. Het zijn allemaal aspecten die je kunt gebruiken om je foto’s wat extra appeal te geven!

    Vervolgens begaf de groep zich naar de Wijkse poort, de finale locatie. In het verleden had Heusden vier toegangspoorten, één in elke windrichting. Op een steenworp afstand van deze toegangspoort ligt de jachthaven, weliswaar in het duister gehuld. Tijdens mijn ‘generale repetitie’ (avond ervoor) had ik daar enkele series geschoten met de gedachte dat er waarschijnlijk weinig uit zou komen. En warempel verscheen er tijdens de editing toch een fantastische foto!

    De deelnemers waren unaniem enthousiast over de opzet en organisatie, een mooier bedankje kan ik me niet voorstellen. Ik kijk er met genoegen op terug en waarschijnlijk zal ik het WWW Heusden Event volgend jaar herhalen met wellicht weer een andere route of locatiekeuze om het spannend te houden. Momenteel ben ik alweer druk doende met het volgende WWW Event op 20 mei a.s. in Antwerpen. Totaal anders dan Heusden, maar beslist niet minder uitdagend!

    Er zijn nog slechts vijf plaatsen vrij dus als je mee wilt moet je snel zijn. Mail me dan even: tony@tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets

    Weelde (België) 29-03-2023


  • Het Interpolis van Bonnema geplaatst op donderdag 19 januari 2023 08:50:44 door pjcdhaeze

    Als de dag van gisteren herinner ik me de oplevering van het spectaculaire Interpolis hoofdkantoor in Tilburg in 1999. Ironisch genoeg was dat ten tijde van de beruchte dot-com bubble (1997-2000). Na de wereldwijde internet-euforie stortten de koersen in 2000 in en knapte de zeepbel met een recessie als gevolg. Maar goed, dat was even een stukje recente geschiedenis en we gaan het nu hebben over het Interpolis gebouw en architectuurfotografie.

    Het markante gebouw is ontworpen door de Friese architect Abe Bonnema (1926-2001). Niet alleen het exterieur, maar ook het interieur was in die tijd grensverleggend qua design en functionaliteit. Helaas ben ik nooit in de gelegenheid geweest om dat te fotograferen maar niet getreurd, want het exterieur was al moeilijk genoeg! Waarom? Omdat het een langgerekt gebouw is dat bestaat uit verschillende modules vanwege de driehoekige kavel.

    Vandaar dat je het gebouw alleen kunt framen met een extreme groothoeklens wat dan weer het nadeel met zich mee brengt dat je veel perspectivische vertekening krijgt. Maar de trouwe EOSzine lezers weten dat ik vrijwel uitsluitend met tilt-shift lenzen schiet, waarmee je die vertekening simpel kunt opheffen (tijdens de shoot). Dat kan inderdaad ook op andere manieren, maar het voert nu te ver om dieper op die specifieke materie in te gaan.

    Mijn eerste Interpolis shoot was in augustus 2017 en ik kwam er al snel achter hoe lastig het is om het gebouw in één keer ‘op de plaat te krijgen’. Die shoot leverde niet het gewenste resultaat op, maar kort daarna kon ik de klus klaren met de Canon TS-E 17 f/4L. Ik had een surrealistische sfeer voor ogen met een lege straat en dramatische lucht. Vandaar dat ik er in alle vroegte stond (05.45 uur) en werd getrakteerd op een schitterende sunrise!

    In opperste stemming heb ik toen ook nog de entree meegenomen wat ook fraaie architectuur is. En omdat ik zeer binnenkort een aantal Tilburgse Architectuur iconen wil gaan fotograferen kwam het Interpolis gebouw opnieuw in beeld. Dus besloot ik vijf jaar later m’n Interpolis portfolio maar eens uit te gaan breiden. Dit keer heb ik eerst locatiescouting gedaan met Google Maps 3D en zag dat het Interpolis Park enkele waterbassins heeft.

    Ook kwam ik erachter dat de bovenste etage van de aanpalende Tivoli parking een mooie invalshoek kon zijn. Na Google Maps komt altijd locatie scouting ‘op de grond’ (zonder camera wel te verstaan) en zag ik dat de waterbassins mogelijkheden geven om gebruik te maken van reflectie wat vaak iets toevoegt aan architectuurfoto’s. Zo gezegd zo gedaan. Maar ook de Tivoli parking invalshoek heeft een mooi beeld opgeleverd waar ik erg blij mee ben.

    Architectuurfotografie valt of staat met terdege voorbereiding! Je moet weten welke invalshoeken de beste resultaten geven en welk tijdstip van de dag het gewenste licht. Uiteraard speelt lenskeuze ook een cruciale rol. En dan heb ik het nog niet gehad over de editing dat tijdrovend kan zijn wanneer je meerdere belichtingen wilt samenvoegen tot één file met een zeer hoog dynamisch bereik. Nee, dat  is geen HDR maar Exposure Blending met Luminosity Masks.

    Wil je meer weten over mijn Architectuurfotografie, neem dan deel aan een van mijn WWW Events. Kijk even hier voor meer informatie.

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België 19-01-2023


  • Componeren, het axioma van fotografie! geplaatst op zaterdag 5 november 2022 09:41:56 door pjcdhaeze

    Fotografie is een oneindig complex fenomeen met een nooit ophoudende leercurve. Maar dat is gelijk ook de attractie ervan. Martien Coppens, docent Koninklijke Kunstacademie Den Bosch, vertelde ons destijds dat we pas met een camera op stap mochten, als we begrepen wat observeren is. Wij als prille studenten waren wel even onthutst door z’n statement. Decennia later begreep ik wat Martien duidelijk wilde maken en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor!

    In mijn Masterclasses heb ik dat als volgt verwoord: Leer om te observeren, om waar te nemen en ontwikkel een intuïtie om visuele aspecten in een andere context te zien, probeer je verwondering over te brengen in beelden en op deze manier je gevoel uit te drukken. Het klinkt misschien wat zweverig, maar snijdt wel hout. Want ik kan je de allerbeste camera en lenzen meegeven, maar als je het ‘niet ziet’ komt er heus geen aansprekende foto uit.

    • Regel van 1/3

    Dan rijst de vraag: Wat is een compositie? Het woord compositie kent veel verschijningsvormen, denk aan muziek en schilderkunst. Compositie in de fotografie betekent dat je visuele elementen zodanig in beeld plaatst, dat ze gezamenlijk een mooi geheel vormen. Een foto met een sterke compositie is aangenaam om naar te kijken. Maar een compositie kan ook emoties losmaken of verbazing wekken. De maker van het beeld stuurt dat.

    Maar hoe leer ik dan te componeren? Dat is een goede vraag. Zoals gezegd moet je een geoefend oog krijgen voor een bepaalde orde en samenhang in je beeld. Er zijn mensen die er een aangeboren talent voor hebben, maar het gros moet er gewoon hard voor werken. Oefening baart kunst zegt het spreekwoord. Dus er veel mee bezig zijn en om je heen kijken. Uiteraard zijn er ook hulpmiddelen, zoals de gulden snede of de bekende regel van derden.

    • Symmetrie (links) • Lijnenspel (rechts)

    Maar ook voor- en achtergrondwerking, zodat je foto diepte krijgt door iets in je foto op de voorgrond te plaatsen. Enfin, het voert te ver om dat in dit blog helemaal uit te diepen. Momenteel ben ik bezig om een specifieke Masterclass te ontwikkelen over compositieleer, omdat ik zie dat veel mensen best worstelen met dit fenomeen. Ergens begin volgend jaar zal dat voltooid zijn, omdat het veel tijd kost om een inzichtelijke slideshow voor dit onderwerp te maken.

    •Voorgrond en diepte

    In deze blog zijn enkele foto’s afgebeeld die iets vertellen over diverse vormen van composities, zoals: regel van derden, voorgrond en diepte, symmetrie, lijnenspel, beeldvullend en verrassende invalshoeken.

    Uiteraard zijn er nog meer maar dan verwijs ik je naar de Masterclass Compositieleer die volgend jaar gaat verschijnen (wordt in EOSzine aangekondigd). Bestudeer ook foto’s die jou aanspreken en tracht te ontleden waarom het totaalbeeld aangenaam oogt.

    • Beeldvullend (links) • Verrassende invalshoek (rechts)

    Probeer bij een volgende shoot ook eens een scène of onderwerp vanuit meerdere standpunten, invalshoeken en hoogten te maken en vergelijk die foto’s. Je zult zien dat dit een leerzame exercitie is! Wees niet ontmoedigt als het resultaat niet bevredigend is, want zoals ik in m’n aanhef al zei, heeft fotografie een oneindige leercurve. Er komt een dag dat je dat onder de knie hebt en composities maakt die tot de verbeelding spreken. Hoe mooi is dat!

    De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat geduld ook niet mijn sterkste kant is, maar ik bijt me wel vast en laat nooit los. Dat heeft ertoe geleid dat ik na decennia de foto’s maak die ik altijd voor ogen had. Dat is inderdaad een lange weg, maar saai is het nooit geweest. Happy Shooting allemaal!

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België 5 november 2022


  • WWW Event Leiden, klapper van 2022! geplaatst op donderdag 21 juli 2022 07:13:58 door pjcdhaeze

    In mijn blogs van 26 augustus (klik hier) en 27 oktober (klik hier) vorig jaar heb ik het nodige verteld over mijn nieuwe Facebook fotografie groep We Wonderful World ofwel WWW. Het gaat geweldig, inmiddels hebben we bijna 500 leden. Het merendeel post frequent prachtige foto’s van uiteenlopende onderwerpen zoals natuur, landschap, macro, portret, street, lifestyle, architectuur, stedelijk, industrieel enz. Wat al die foto’s gemeen hebben is dat ze bovengemiddeld zijn.

    Maar ook de uitwisseling en wederzijdse inspiratie leidt tot groei van menig WWW fotograaf, want aanstormend talent geven we graag een kans om verder te komen. Wat ik bovendien nastreef in WWW is real life contacten. Na het bijzonder geslaagde WWW Event Heusden (9 mei 2022) ben ik daarom bezig met de voorbereiding van het WWW najaars Event Leiden. Dat staat in het teken van twilight- en nachtfotografie met een focus op (historische) architectuur.

    En dit keer plan ik er twee dagen voor zodat de groep deelnemers beperkt blijft tot 15 die ik meer persoonlijke aandacht en begeleiding kan geven, want dit type fotografie is voor de meesten geen dagelijkse kost. Daarom start het event in de 2e helft van de middag met een Masterclass waarin alles over architectuur aan bod komt. Daarna gaan we gezamenlijk een hapje eten en dan zijn we lekker opgeladen voor de photo walk door het schitterende centrum.

    Als dit je aanspreekt en je wilt mee dan moet je er snel bij zijn want ik heb op beide zaterdagen, 10 en 17 september nog maar enkele plaatsen vrij! Wil je boeken, stuur even een Messenger bericht naar Tony Vingerhoets of een email naar tony@tonyvingerhoets.com.

    Het wordt sowieso de WWW Klapper van 2022!

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België 21 juli 2022


  • Heusden, een Brabantse parel! geplaatst op dinsdag 31 mei 2022 08:28:52 door pjcdhaeze

    In eerdere postings heb ik al gewag gemaakt van mijn nieuwe Facebook fotografie-groep genaamd We Wonderful World (WWW, klik hier). De groep groeit en bloeit en op zaterdag 9 mei hadden we ons eerste WWW-Event in het Brabantse Heusden. En wat is het leuk als je dan veel leden, die je online kent, ook in levende lijve ontmoet. Want die chemie is toch nog steeds onvervangbaar! De groep had ik bewust beperkt tot 30 deelnemers, zodat je ook iedereen persoonlijk aandacht kunt geven.

    Voor degene die Heusden (nog) niet kennen, het is een gerestaureerd vestingstadje met ongeveer 1350 inwoners, maar het heeft wel stadsrechten. Ook heeft het maar liefst 120 Rijksmonumenten. Heusden heeft een roerig verleden en is enkele keren met de grond gelijk gemaakt, onder andere door de Spanjaarden eind 1500 en een eeuw later sloeg de bliksem in bij de kruittoren van de plaatselijke Burcht (van de Heeren van Heusden), waardoor het in de as werd gelegd.

    Ook de tweede wereldoorlog heeft z’n sporen nagelaten. Het mooiste stadhuis van Nederland werd door de bezetter gesloopt met explosieven, waardoor 350 inwoners het leven lieten, omdat ze een veilig heenkomen hadden gezocht in de kelders. Vier uur later arriveerden de geallieerden, maar dat kon de ramp niet meer keren. En in de vijftiger jaren van de vorige eeuw lagen er plannen voor een totale sloop van Heusden waar gelukkig veel weerstand tegen groeide.

    Uiteindelijk capituleerde de politiek en besloot om Heusden te restaureren, wat in 1968 z’n aanvang nam en maar liefst twintig jaar in beslag nam. Maar als je heden ten dage Heusden bezoekt, valt het je direct op in wat een onberispelijke staat het verkeert. Het is dan ook een trekpleister van jewelste en vooral ’s zomers een komen en gaan van dagjesmensen en toeristen. Ook de haven is populair waar de welgestelden graag pronken met hun luxe, mondaine jachten.

    Maar in termen van fotografie biedt het ook veel! Ik ken Heusden op m’n broekzak en fotografeer er graag. Dat was een van de redenen waarom ik juist daar het eerste WWW Event heb georganiseerd. Nu moet je niet verwachten dat je tijdens een photo walk bij daglicht world class foto’s schiet, want dan heb je heel ander licht nodig. Daarom laat ik hier twilight- en nachtfoto’s zien die zeggingskracht hebben qua sfeer. Hetzelfde geldt vanzelf ook voor landschapsfotografie.

    Niettemin hebben we ons die dag kostelijk vermaakt en zijn er ook fraaie foto’s gemaakt. Maar de gezelligheid stond toch een beetje centraal. Heel anders wordt het najaars WWW Event in Leiden waar de focus ligt op twilight- en nachtfotografie. Het programma start dan ook met ‘n Masterclass Architectuurfotografie waarin ruimschoots aandacht wordt besteed aan deze lichtomstandigheden. Daarna gaan we lekker eten en vervolgens fotograferen in de binnenstad!

    Voor een aantal WWW-fotografen is dat gesneden koek, maar voor velen is het een eerste kennismaking met twilight- en nachtfotografie, dat een aangepaste werkwijze vereist. Vanwege het enorm dynamisch bereik van veel nachtelijk scènes is multi-exposure de juiste aanpak, dit wil zeggen meervoudige belichting ofwel een belichtingstrapje met een onderbelicht, neutraal en overbelicht frame die je vervolgens in de nabewerking samenvoegt tot één foto met een perfecte lichtbalans.

    Alle hier afgebeelde foto’s zijn ook op die manier tot stand gekomen. Wanneer je zo’n foto full size bekijkt, valt het op dat je in alle donkere en heldere partijen tekening hebt met een absentie van ruis. Inderdaad kan zo’n editing tijdrovend zijn, maar wanneer je voor jezelf de lat hoog legt, moet je dat zien als een niet weg te denken onderdeel van je fotografie. Voor WWW-leden heb ik een live tutorial ontwikkeld die veel inzicht geeft in deze manier van werken en laat zien welke resultaten je met luminosity masks kunt bereiken. Na afloop ontvang je een video-opname van de online sessie die je nog eens rustig kun bekijken en alles in je opnemen. Mocht je daar in geïnteresseerd zijn, laat het even weten via een email: tony@tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België 31 mei, 2022


  • Op de (fiets)helling in Antwerpen! geplaatst op vrijdag 1 april 2022 11:42:09 door pjcdhaeze

    In mijn blog Trendy Antwerpen van 12 juni 2018 heb ik al iets verteld over de Parkbrug voor fietsers en voetgangers dat Park Spoor Noord verbindt met het Eilandje (klik hier). Deze enorme metalen kolos heeft een overspanning van maar liefst 67m en valt op door z’n vorm en ovale doorkijkgaten en is een lust om te fotograferen. Tot nu toe moesten fietsers dan weer afdalen met een trap of lift (die meestal defect is) maar Antwerpen heeft nu dan toch iets beters geregeld!

    Men heeft er onlangs een fietshelling geplaatst van 140m met een lusvormig ontwerp in een frisse witte staalstructuur. Je begrijpt het al, de fietshelling is ‘n alternatief voor de lift en trap (die overigens beiden behouden blijven). Toen ik daar onlangs foto’s van zag, had ik meteen zoiets van: daar moet ik rap bij zijn voordat de verloedering toeslaat met graffiti, zwerfvuil, graspollen en peuken (wat je dan ook weer moet verwijderen in Photoshop). En mijn timing kon niet beter!

    Zeker wanneer je de eerste keer op zo’n locatie gaat fotograferen, moet je beginnen met tijd nemen voor locatie scouting. Dus voorafgaand aan de shoot, die ik wilde starten bij twilight, heb ik mijn ogen goed de kost gegeven om er de beste invalshoeken te zoeken. Ik ben bovenaan bij de Parkbrug begonnen en via de lus naar beneden gewandeld en dat zag er allemaal minder spectaculair uit dan ik had gehoopt. Dat was bij daglicht en dan oogt het toch anders dan tijdens het blauwe halfuurtje.

    Toch bekroop me een milde teleurstelling, omdat ik er niet opgewonden van werd en besloot maar te wachten tot het schemer zou invallen en dan vanaf de grond beginnen met fotograferen. Wat al vast stond was de lenskeuze: Canon TS-E 17mm f/4L of TS-E 24mm f/3,5L mark II. Na mijn eerste visuele observatie kon ik niet helemaal vaststellen of de 24 TS-E wel voldoende beeldhoek zou hebben, simpelweg omdat ik nog niet vertrouwd genoeg was met deze totaal nieuwe omgeving.

    En wat denk je!? Vanaf het eerste shot is de TS-E 17mm f/4L niet meer van de Canon EOS 5DsR geweest! Ik heb het nog niet meegemaakt dat ik een volledige architectuurshoot heb gedaan met deze extreme tilt-shift groothoeklens! Het is werkelijk een feest om ermee te werken, want in tegenstelling tot de TS-E 24mm f/3.5L mark II is het manueel scherpstellen echt een peulenschil. En dan heb ik het nog niet gehad over scherpte, microcontrast en kleurweergave, dat is echt ‘out of this world’! 

    Vanaf het eerste shot bij schemer rond 19.25 uur kwam ik in de juiste flow en heb ik tot 21.00 uur de ene na de andere topper geschoten. Inderdaad, fotografie kan magisch zijn! En dat terwijl ik er een uur vooraf er nog een zwaar hoofd in had, omdat ik maar geen opzienbarende invalshoeken kon vinden. Nou, dat heb ik wel eens anders meegemaakt! Ook de editing, een dag erna, was een feest alhoewel dit genre foto’s enorm veel tijd kosten om ze echt snaar- en snaarstrak te krijgen.

    Gelukkig heb ik dus geen tijd hoeven te verdoen met allerlei graffiti, zwerfvuil, peuken en graspollen weg te shoppen. Daarom, hou dit in gedachten!: zodra je lucht krijgt van een nieuw interessant gebouw, plan dan zo snel mogelijk een shoot, zodat alles er nog spic en span bij staat. Op korte termijn ga ik geheid nog ‘n keer terug, want ik ben nog niet klaar met deze Antwerpse fietshelling. Hopelijk loopt het dan net zo op rolletjes als de eerste ronde, maar dat weet je nooit van tevoren.

    Het heeft deze keer in ieder geval een amusante portfolio opgeleverd, die ik jullie als trouwe EOSzine lezers niet wil onthouden.

    Oh ja, deze fotogenieke fietshelling heb ik meteen opgenomen in mijn Architecture Photo Tour Antwerpen, dus als je mee wilt, mail me even: tony@tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets
    31 maart 2022, Weelde België


  • Alles over architectuurfotografie (deel 1) geplaatst op donderdag 9 december 2021 10:23:16 door pjcdhaeze

    Op EOSzine hoef ik mij niet meer te introduceren en de meeste van jullie kennen inmiddels mijn werkterreinen, namelijk architectuur-, landschaps- en Industriële nachtfotografie. Mijn hang naar architectuurfotografie is ontstaan in de periode dat ik woonde en werkte in Beijing (China). Daar heb ik meer dan een decennium (2005-2017) majeure projecten van SOHO China, de number one real estate developer, gefotografeerd. In dit blog, wat uit twee delen bestaat, wil ik mijn opgedane kennis en ervaring op het gebied van architectuurfotografie met jullie delen.

    De veelvormigheid van architectuur
    In mijn Masterclass Architectuurfotografie begin ik steevast met de definitie van architectuur van Vitruvius Pollio, een Romeinse architect, ingenieur en schrijver in de 1e eeuw voor Christus, bekend om het vroegste werk over architectuur: Architectura Libri Decem. Daarin stelt hij dat architectuur gestoeld is op drie principes: esthetiek, duurzaamheid en utiliteit waarbij geen van deze drie mag overheersen. Volgens Vitruvius is architectuur de kunst en wetenschap van het ontwerpen van de bebouwde omgeving zoals gebouwen, woningen, interieurs, landschappen, woningen en objecten. Dat wil zoveel zeggen dat architectuur een schier oneindig spectrum aan verschijningsvormen kent.

    Een bijzonder onderwerp
    Gebouwen zijn doorgaans onderwerpen met buitengewone afmetingen wat daarom een aangepaste benadering vereist. Je zult het dus vrijwel altijd met bestaand licht moeten fotograferen en zoals we weten is dat grillig en onvoorspelbaar. Daarom moet je ook licht leren begrijpen en weten wat het doet met een gebouw. En vervolgens is dat weer gerelateerd aan je concept: wil je een dramatische sfeer met dreigende wolkenpartijen, een warme aanlichting tijdens een sunset of een night shot met opzienbarende verlichting? Waar staat het gebouw? Is het vrijstaand of bevindt het zich in een dichte geürbaniseerde omgeving? En in dat laatste geval: hoe verhouden deze gebouwen zich tot elkaar? Je moet je dus terdege voorbereiden en goed nadenken hoe je het gaat aanpakken voordat je werkelijk besluit op een locatie te gaan fotograferen.

    Observatie en locatie scouting
    Leer te observeren en waar te nemen, ontwikkel een instinct om visuele aspecten in een andere context te zien, probeer je verwondering over te brengen in beelden en op deze manier een verhaal te vertellen. Als je deze kunst verstaat kun je van de meest alledaagse onderwerpen sprekende foto’s met bezieling maken en dat geldt ook voor architectuurfoto’s. Locatiescouting is hieraan gerelateerd. Ga pas fotograferen zodra je weet wat de beste spots of invalshoeken zijn en op welke tijdstip je daar moet gaan staan om de foto’s te maken die je voor ogen hebt. Ik ben vaak te gretig geweest en dan kwam ik er na een shoot achter dat ik de beste standpunten over het hoofd had gezien waardoor ik weer terug moest. Nu hoort dat gewoon bij een leerproces maar mijn advies is om je grondig voor te bereiden zodat je doelgericht te werk gaat.

    Tailor the light to your subject
    Hiervoor heb ik het al aangestipt; je moet licht leren begrijpen. Misschien klinkt dat zwevering maar is het beslist niet. Want de atmosfeer in een architectuurfoto wordt volledig bepaald door het soort licht en minder door de compositie. Onder landschapsfotografen is het algemeen bekend dat je het mooiste licht hebt in de vroege ochtend of bij zonsondergang. In architectuurfotografie is het niet zoveel anders alhoewel het palet daar breder is. Wil je een gebouw zo clean mogelijk fotograferen (real estate) dan kies je voor daglicht maar voor een dramatische lading is een sunrise of sunset met mooie kleurschakering en dramatische wolken hèt moment. In wezen heeft elke weertype of licht z’n charmes maar het is aan jou om dat naar je hand te zetten voor een subliem resultaat, ofwel: ‘Tailor the light to your subject’ een statement dat hout snijdt!

    Architectuur Studieobject
    De beste manier om al het voorgaande in je vingers te krijgen is een studieobject. Persoonlijk heb ik enige jaren geleden het iconische Antwerpse Havenhuis, ontworpen door Zaha Hadid, tot mijn studieobject verkozen. In een tijdsbestek van anderhalf jaar en 25 shootings heb ik het gebouw vanuit 28 verschillende invalshoeken en standpunten gefotografeerd, telkens bij wisselende licht- en weersomstandigheden. Dat heeft me 200 uur gekost, inclusief reistijd, shooting en editing. De portfolio presenteer ik tijdens mijn Masterclass architectuurfotografie waarmee het ik nut van een studieobject kan onderbouwen. Ik zou zeggen: zoek een interessant gebouw in jouw omgeving en ga er zo vaak mogelijk fotograferen en experimenteer er op los met licht in invalshoeken. Je zult verbaasd zijn over de steile leercurve en resultaten!

    Convergerende verticalen
    Convergerende verticalen is een term dat het effect beschrijft wanneer parallelle lijnen in een foto naar elkaar toe lopen ofwel perspectivische vertekening. Dat effect kan in een architectuurfoto best gebruikt worden om een dynamisch effect te bereiken maar rechte lijnen is de norm in architectuur. Perspectivische vertekening treedt simpelweg op wanneer je de camera moet kantelen omdat je het gebouw niet in één keer kunt framen. Telelenzen hebben hier minder last van dan groothoeklenzen maar die gebruik je wel het meest in architectuurfotografie. De perspectivische vertekening in een interieur kun je voorkomen door een hoger standpunt te kiezen, bijvoorbeeld door op een trapje te gaan staan, maar dat werkt niet wanneer je een exterieur moet fotograferen. Een drone kan ook een oplossing zijn maar dat is vaak niet toegestaan en het laat geen lange sluitertijden toe.

    Correctie convergerende verticalen
    Er zijn drie methodes om convergerende verticalen ofwel perspectivische vertekening te corrigeren, namelijk een hoger standpunt kiezen (zoals hiervoor omschreven), gebruikmaking van een tilt-shift lens ofwel softwarematig in de post production. Omdat je dan een file flink moet uitrekken verlies je vaak veel van de content en lever je ook aanzienlijk kwaliteit in. Om dat contentverlies te voorkomen moet je het onderwerp zo weid mogelijk fotograferen (wat niet altijd mogelijk is). In de prille jaren van mijn fotografiecarrière deed ik het ook op die manier maar toen ik voor SOHO China ging werken werden er hogere eisen gesteld en was een (Canon) tilt-shift lens de uitkomst. Ze bieden ongekende voordelen voor architectuurfotografie (ook image quality) maar het nadeel is dat ze schreeuwend duur zijn. Daarom is het vooral weggelegd voor de gefortuneerde amateur of pro’s die er dagelijks mee moeten werken en geen tijd hebben voor arbeidsintensieve correctie achteraf.

    Volgende keer deel 2 met 'Stijlen en effecten in architectuurfotografie'.

    Tony Vingerhoets

    9 december 2021 Weelde, België


  • We Wonderful World on the Move! geplaatst op woensdag 27 oktober 2021 08:36:46 door pjcdhaeze

    In mijn blog van 26 augustus jl. heb ik de lancering van mijn nieuwe Facebook groep ‘We Wonderful World’ aangekondigd. Amper twee maanden na dato gaat de teller richting 240 leden, iets wat elke verwachtingen overstijgt! Maar volume is niet het streven want WWW wil vooral enthousiasmeren en inspireren. En door uitwisseling kunnen WWW leden groeien in expressie, creativiteit en techniek. Nou, die spirit zit er al helemaal in moet ik zeggen.

    Dagelijks komt er een variëteit met prachtige foto’s voorbij zoals architectuur, industrieel, landschap, natuur, portret, macro, travel, macro enz. Die verscheidenheid is juist wat WWW nastreeft. In welke discipline je ook fotografeert, je kunt enorm veel van elkaar leren. Mijn lang gekoesterde wens is dat leden van een FB groep elkaar ook in real life ontmoeten en daarom heb ik al redelijk snel het WWW Heusden Event aangekondigd op zaterdag 7 mei 2022.

    In (misschien wel) het mooiste vestingstadje van Brabant gaan we met een beperkte groep van 30 WWW leden een onvergetelijke dag meemaken. Het programma verklap ik nog niet, want dat is uiteraard voorbehouden aan WWW leden. Kijk even naar de onderstaande night shots die ik kort geleden in Heusden heb gemaakt. Wat een fotogenieke locatie hè!

    Ik kan me voorstellen dat jij nu ook graag lid wilt worden van zo’n coole facebookgroep. OK, meldt je dan aan op www.facebook.com/groups/wewonderfulworld Ik kan niet beloven dat we iedereen binnen laten maar als je voldoende in huis hebt halen we je graag aan boord.

    Tony Vingerhoets

    Admin We Wonderful World

    26 oktober 2021 Weelde, België


  • Het meest uitgemolken onderwerp van Nederland geplaatst op donderdag 30 september 2021 06:46:49 door pjcdhaeze

    Ik kan ernaast zitten, maar de Erasmusbrug - alias de Zwaan - is volgens mij het meest uitgemolken fotografieonderwerp van Nederland. Het is niet te geloven, maar de Erasmusbrug staat er nu precies een kwart eeuw. Nadat architect Ben van Berkel het ontwerp gereed had, is de bouw in 1986 gestart en precies een decennium later opgeleverd. Het gigantische bouwwerk met een lengte van 832m en 139m hoogte verbindt de Kop van Zuid met het centrum van Rotterdam.

    Oh ja, de naam van de brug is een ode aan de beroemde Nederlandse priester en humanist Erasmus. Kenmerkend voor het winnende ontwerp van Ben van Berkel is de tuibrug met een enkele geknikte pyloon. Persoonlijk vind ik het nog steeds een toonbeeld van design, wat z’n charisma nog lang niet heeft verloren. Door de jaren is het bovendien de absolute icoon van de Havenstad geworden en de zestiger jaren Euromast van architect Maaskant van de troon gestoten.

    De Zwaan speekt nog steeds tot mijn verbeelding en daarom fotografeer ik het graag. Maar kan dat nog anno 2021? Want een collega fotograaf zei onlangs tegen me dat het onmogelijk is om nu nog originele plaatjes van de brug te schieten. Tja, na vijfentwintig jaar zou je inderdaad verwachten dat er enige fotografiemoeheid optreedt. Maar ik volg vooral mijn eigen verwondering en begeestering en laat me doorgaans minder beïnvloeden door opinies van derden.

    Zoals de vaste lezers weten ben ik nogal verknocht aan de Kop van Zuid en telkens wanneer ik er een shoot heb kan ik het niet nalaten enkele shots van de Erasmusbrug te maken. Want ik vind het een uitdaging om tegen de stroom in te roeien met verrassende invalshoeken of bijzonder licht waardoor je toch unieke foto’s krijgt van de Zwaan. En dat is ook mijn boodschap aan jullie lezers: Laat je nooit ontmoedigen door tendensen en volg vooral je eigen intuïtie en drijfveren.

    Nu we het toch over tendensen hebben: midden 2004 kwam Ben van Berkel in het nieuws met de stelling dat er maar eens een einde moest komen aan het 'misbruik' van zijn ontwerp. Want volgens deze architect rust er op dit soort ontwerpen ook auteursrecht. Dus wanneer foto’s van de Zwaan commercieel worden gebruikt zou men Ben van Berkel een vergoeding moeten betalen. Geen vrees, want voor particulier gebruik is er niets aan de hand, dus leef je lekker uit!

    Enfin, ik heb een aantal foto’s uit mijn Kop van Zuid portfolio geselecteerd waar de Erasmusbrug de hoofdrol vertolkt. Ik hoop dat ze tot de verbeelding spreken en inspireren om de Rotterdamse icoon gewoon te blijven fotograferen. Het is eigenlijk een ideaal studieobject voor degenen die ambiëren architectuurfotograaf te worden. Probeer het binnen een tijdsbestek van een jaar op zoveel mogelijk manieren te fotograferen, telkens bij ander licht en weersomstandigheden.

    Zeker weten dat je daar enorm veel van zult opsteken. Mijn studieobject was in het verleden het Zaha Hadid Porthouse in Antwerpen, maar ik ben ervan overtuigd dat de Zwaan nog uitdagender is.

    Ik zou zeggen, ga een keer mee met mijn Architecture Photo Tour Rotterdam, dan wijs ik je de weg en leer je meteen de kneepjes van nachtfotografie! Voor meer info: tony@tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België
    29 september 2021


  • Facebook-groep 'We Wonderful World' geplaatst op donderdag 26 augustus 2021 09:27:59 door pjcdhaeze

    Het is dan toch zover! Na jarenlang mijmeren over een Facebook-groep waarin ik alles van mezelf kan leggen qua design en fotografie, heb ik We Wonderful World gelanceerd. Bevangen door een creatieve flow die me deed denken aan mijn prille beginjaren (na de kunstacademie) heb ik een week non stop gewerkt aan een eigentijdse worldwide exposure! Dolenthousiast ben ik, maar het gaat er uiteindelijk om hoe de doelgroep erop reageert. Welnu, de binnenstromende leden vinden het een knaller!

    De aftrap is dus al een succes. Dat is mooi want ik heb grootse plannen met WWW. Ja, heerlijk is die afkorting hè. Het staat niet alleen borg voor een hoge naamsbekendheid, maar je kunt er ook grafisch speelse dingen mee doen. Waarom ik voor de frivole naam We Wonderful World heb gekozen? Tja, fotografie begint met verwondering dat je vervolgens over brengt in beelden. En met ‘We’ wil ik het community gevoel benadrukken. Samen vormen wij als fotografen een Wonderful World!

    We Wonderful World moet een platform worden voor gedreven fotografen die streven naar top level. De WWW-community wil deze mensen enthousiasmeren en inspireren. En door onderlinge uitwisseling kunnen ze groeien in expressie, creativiteit en techniek. Er staat WWW dus nog veel moois te wachten. Als dit je aanspreekt en je hebt voldoende in huis, dan staat de deur bij WWW voor je open! Give it a try en meld je hier aan. 

    Tony Vingerhoets

    26 augustus 2021
    Weelde België


  • Verrassende invalshoeken Kop van Zuid geplaatst op dinsdag 10 augustus 2021 13:59:14 door pjcdhaeze

    Er zijn weinig of geen locaties in Nederland te vinden met zo’n densiteit aan spectaculaire, iconische architectuur. Inderdaad, ik heb het over de Kop van Zuid in Rotterdam. Het is dan ook mijn favoriete locatie voor architectuurfotografie. De laatste jaren heb ik er veel shoots gedaan en telkens ontdek ik er toch weer nieuwe invalshoeken voor verrassende foto’s. Uiteraard heeft dat alles te maken met de manier waarop je observeert en tijd die je besteedt aan locatie scouting.

    Een van mijn statements is dan ook: “Leer te observeren en waar te nemen, ontwikkel een instinct om visuele aspecten in een andere context te zien, probeer je verwondering over te brengen in beelden en op deze manier een verhaal te vertellen”. Als je deze kunst verstaat, kun je van de meest alledaagse onderwerpen sprekende foto’s maken en dat geldt uiteraard ook voor architectuur. Locatie scouting is waar het om draait. Hoe meer tijd je daaraan besteedt, hoe beter je foto’s.

    Ga pas fotograferen zodra je weet wat de beste spots of invalshoeken zijn en op welk tijdstip je daar moet staan om de foto’s te maken die je voor ogen hebt. Ik ben vaak te gretig geweest en dan kwam ik er na een shoot achter dat ik de beste standpunten gewoon over het hoofd had gezien, waardoor ik weer terug moest. Nu hoort dat bij een leerproces, maar niettemin is mijn advies om je grondig voor te bereiden, zodat je doelgericht te werk gaat en thuiskomt met voltreffers.

    Daarnaast moet je ook licht leren begrijpen. Dat klinkt een beetje zweverig, maar is het beslist niet. Want de atmosfeer in een architectuurfoto wordt grotendeels bepaald door het soort licht. Onder landschapsfotografen is het algemeen bekend dat je het mooiste licht hebt in de vroege ochtend of bij zonsondergang. Maar het blauwe halfuurtje vind ik voor moderne architectuur in veel gevallen toch de beste timing. Al deze foto’s heb ik bewust bij dat licht gemaakt.

    Het maakt niet uit waar je staat in je ontwikkeling als architectuurfotograaf, je blijft leren. Althans, wanneer je ervoor open staat. Want mensen denken vaak te snel dat ze er al zijn. Ik leg de lat voor mezelf hoog en dat resulteert in constante progressie. De laatste twee shoots op de Kop van Zuid hebben zo weer verfrissende foto’s opgeleverd. En als ik per shoot vijf toppers kan schieten, zie ik het als een succes, want is architectuur is en blijft natuurlijk slow shooting.

    Omdat je bij schemer en duister te maken hebt met een hoog dynamisch bereik van scènes schiet ik multi-exposure (belichtingstrapje). De nieuwe generatie spiegelloze camera’s, zoals de EOS R5, heeft een enorm dynamisch bereik waardoor je onderbelichte RAW’s kunt schieten en donkere partijen ophalen in de editing. Maar toch ontstaat er dan bij hoge ISO-waardes ook ruis. En omdat ik streef naar ruisvrije foto’s heeft multi-exposure in combinatie met file blending mijn voorkeur.

    Ook de foto’s in dit blog zijn allemaal op die manier tot stand gekomen. Vergeet niet dat dit genre fotografie veel editing vereist wil je cleane, strakke architectuurfoto’s maken. In urbane gebieden krijg je onwillekeurig zwerfafval, graffiti en andere visuele vervuiling in beeld wat vaak enorm veel tijd kost om te verwijderen. Ik zeg niet dat het een must is, iedere fotograaf kan daar zelf z’n keuze in maken. Maar deze foto’s vertellen welke standaard ik voor mezelf hanteer.

    Binnenkort trek ik met m’n camera en statief toch ook eens Rotterdam Centrum in waar prachtige locaties zijn te vinden zijn zoals de Markthal, Centraal Station en het Boijmans van Beuningen Depot. Zeker, deze gebouwen zijn al tot in den treure gefotografeerd, maar dan is het juist een uitdaging om een invalshoek of standpunt te vinden dat verrassende foto’s oplevert. En ik heb hiervoor al duidelijk gemaakt dat het juiste licht en tijdstip ook enorm veel bijdragen.

    Ik hoop dat ik je hiermee weer heb geïnspireerd om architectuur op een heel andere manier te gaan fotograferen. En mocht je daar wat onwennig tegenover staan, boek dan eens ‘n Architectuur Photo Tour Rotterdam, zodat ik je de fijne kneepjes kan leren om jouw architectuurfoto’s op een hoger plan te brengen. Het is allemaal een kwestie van de juiste mind set en veel geduld, maar je komt er heus wel! Mail me even voor meer info: tony@tonyvingerhoets.com.

    Tony Vingerhoets

    10 augustus 2021, Weelde, België


  • Sterke composities maken geplaatst op vrijdag 4 juni 2021 08:06:06 door pjcdhaeze

    Zoals de lezers hier inmiddels weten heb ik een ruim programma met Photo Tours op gebied van architectuur-, landschaps- en industriële nachtfotografie. Ik instrueer deelnemers met welke lenzen en camera-instellingen ze de beste resultaten bereiken. Ook gids ik ze naar de betere invalshoeken om verrassende foto’s te maken met sterke composities. En ik zie dat veel mensen vooral moeite hebben met dat laatste. Je krijgt dat ook zomaar niet onder de knie!

    Want het is namelijk gecompliceerder dan een correcte belichting vinden, handmatig scherpstellen of de witbalans instellen op de juiste Kelvin kleurtemperatuur. Maar voor ik verder ga, moet ik eerst even de definitie geven van het fenomeen compositie. Een poging: ‘Het ordenen van beeldelementen volgens een vooraf bepaald concept met het doel een visueel aantrekkelijk geheel te creëren’. Voor architectuur of schilderkunst is de formulering wellicht weer anders.

    Voorgrond en achtergrond

    Mijn visie is dat het concept of idee in je hoofd leidend is. Zonder die beeldvorming ben je niet echt gericht aan het fotograferen. Uiteraard kan dat onverwachte, spontane en unieke foto’s opleveren, maar in de meeste gevallen begint het toch bij een idee, ingeving of concept. Wil je een sunrise of sunset landschap schieten? Heb je voldoende locatie scouting gedaan om te bepalen waar je gaat staan met je statief en camera? Wat voor concept of beeld heb je!?

    Je realiseert je doorgaans niet dat het maken van composities een complex proces is. Want als je de juiste invalshoek hebt gevonden, begint het pas. Welke statiefhoogte geeft het beste beeld, welke brandpuntafstand kies je, waar ligt de focus en welk diafragma gebruik je? Neem ook de camera eens van het statief en beweeg zoveel als je kan binnen een straal van anderhalve meter. Wie weet vind je op deze manier nog spannender invalshoeken en cameraposities.

    Verrassende invalshoek

    Ik zie soms mensen die spelenderwijs knallers van composities maken, maar een grotere groep die ermee worstelt. Waar dat aan ligt? Nou ja, talent en ervaring speelt best een rol, maar is niet altijd doorslaggevend. Een kunstacademiedocent vertelde me ooit dat slagen als creatief een kwestie is van 25% talent en 75% zweet. Dus ook met minder talent kun je tot grote hoogten komen. Wel moet je er hard voor werken want niks komt je zomaar aanwaaien.

    Hoe je dat kunt leren? Daar zijn richtlijnen voor zoals de regel van derden, voorgrond-achtergrond, symmetrie, lijnenspel en ga zo maar door. Neem tijdens een shoot alle tijd en schiet ook voortdurend horizontaal en verticaal (wat veel mensen niet doen). Experimenteer met verschillende composities: zet de boom op de voorgrond eens links en ook rechts op de lijn van derden. Plaats de horizon ook op verschillende hoogtes en analyseer thuis alles op je gemak.

    Symmetrie

    Toegegeven, tijdens nachtfotografie of een sunset op de heide wordt het allemaal wat lastiger, maar ga dan thuis aan het croppen en probeer op die manier ideale composities te maken. Die kennis kun je dan de volgende keer op dezelfde locatie gebruiken om in één keer de ultieme foto te maken. Hoe hongeriger en gretiger je bent, des te sneller gaat het leerproces. En vergaap je gerust ook eens aan spectaculaire foto’s op internet, want ook daar leer je veel van.

    Regel van derden

    Maar hoe indrukwekkend ook, de fotografen die ze hebben gemaakt zijn ook ooit ergens begonnen. En misschien hebben ze de eerste tien jaar van hun carrière mindere foto’s gemaakt. Zeg dus nooit tegen jezelf: Dat is voor mij niet weggelegd. Heb geduld en geef nooit op want ergens in de toekomst maakt jij ook daverende foto’s. En laten we niet vergeten dat je tijdens de ontwikkeling vooral enorm veel plezier beleeft van elke stap vooruit in het leerproces!

    Lijnenspel

    Uiteraard moet ik vermelden dat het voorgaande geënt is op slow shooting, ofwel statieffotografie. Maar bijvoorbeeld ook bij street- of reportagefotografie gaat dit op. Alleen krijg je daar veel minder tijd om je compositie te maken. Vaak kun je dan door croppen in de nabewerking de compositie wel verfijnen. Ook schiet je meer footage bij deze takken van fotografie, dus heb je vanzelf meer keuze. Maar ook daar is het een leerproces om een geoefend oog te krijgen.

    Street fotografie

    En een geoefend oog om visuele aspecten feilloos vast te leggen is en blijft in mijn visie belangrijker dan gear. Want ik zie ook mensen met camera’s en lenzen om jaloers op te worden, die er niet zoveel van maken. Het is slechts gereedschap, maar jij moet het zelf doen. Beelden ontspruiten aan je geest, niet aan je camera of lenzen. Die doen alleen maar wat jij wilt. Ik hoop dat je er iets aan hebt en als je hier vragen over wilt stellen mail me gerust even.

    Tony Vingerhoets,

    Weelde, België, 03-06-2021


  • Photo Tour Antwerpse Havens II geplaatst op donderdag 15 april 2021 08:50:26 door pjcdhaeze

    Vaker heb ik uitgesproken dat fotograferen in de Antwerpse havens mij nooit verveelt. In mijn Free Webinar Industriële Nachtfotografie wijd ik daarover uit. Overigens is deze Webinar, samen met vier andere, op korte termijn weer te zien via Fotoclub.nl. Doe je mee? Meldt je dan aan voor een (gratis) lidmaatschap en je ontvangt de aankondigingen. Enfin, kort geleden kreeg ik van enkele enthousiaste Haven Tour deelnemers de vraag of ik er een vervolg op kon maken!

    Zodoende ben ik de afgelopen maand bezig geweest met de ontwikkeling van Haven Tour II, wat een tijdrovende klus was. Want als je industriële nachtfotografie verkoopt, kun je pas rond schemer aan de slag. Dat betekent dat je de fotolocaties dus in een juiste volgorde moet plaatsen, want de ene scène leent zicht nu eenmaal beter voor het blauwe halfuurtje dan de andere. Ook moet ik de route in m’n hoofd krijgen, zodat ik alle plekken feilloos weet te vinden.

    En niet te vergeten moeten deze fotolocaties onbelemmerd zicht geven op een container terminal, petrochemische installatie of andere fotogenieke industriële onderwerpen. Ik begin met speuren via Google Maps of Earth, maar daarna komt het echte werk op de grond. Is er bedekte afrastering dat de scène aan het oog onttrekt? Hoe zit het met de visuele vervuiling in de directe omgeving? Kan ik er de auto dichtbij parkeren? En kunnen we er veilig fotograferen?

    Je begrijpt wel dat het allemaal niet zo eenvoudig is als het lijkt. Het is beslist geen kwestie van wat rondrijden, helemaal nu we ook nog eens rekening moeten houden met de Vlaamse avondklok die om 24.00 uur in gaat. Maar het past allemaal en de locaties zijn stuk voor stuk out of this world wat de foto’s ook laten zien! Veel Nederlandse fotografen staan te trappelen totdat de Nederlandse avondklok wordt teruggedraaid en uitreizen naar België weer kan.

    Zo langzamerhand worden we allemaal blasé van de vrijheidsbeperkingen en heb ik bijvoorbeeld al enkele online Masterclasses ontwikkeld. Dat werkt uitstekend, maar een virtuele Photo Tour door de Antwerpse Havens lijkt me nog steeds geen alternatief. Het is voor mij ook moeilijk, want ik barst van het enthousiasme om weer wekelijks met een gedreven clubje fotografen de havens in te trekken.

    Overigens neem ik nooit meer dan drie deelnemers mee. Waarom? Nou, in de eerste instantie om ze optimale aandacht te geven want nachtfotografie is bepaald geen gesneden koek, zelfs niet voor ervaren fotografen. Daarnaast staat veiligheid bij mij hoog in het vaandel. Want met drie deelnemers verlies ik nooit iemand uit het oog, terwijl je met een groter gezelschap altijd wel iemand moet gaan zoeken. En zo blijft het ook een exclusieve Tour wat marktwaarde heeft. Want m’n business moet blijven draaien.

    Sinds COVID-19 in maart 2020 z’n intrede deed is het er niet gemakkelijker op geworden. Toen vroeg ik mezelf af: hoe overleef ik deze pandemie als zelfstandige, maar gelukkig heb ik het tot nu overeind kunnen houden. Maar alles heeft ook een zonnige kant, want ik ben nu vertrouwd geraakt met online presentaties, overleg, Webinars en Masterclasses. En daarnaast had ik ook de tijd om een identity te ontwikkelen voor m’n Facebookgroep CPN, Canon Pro Nederland (klik hier).

    Ik hoop dat de bijgaande beelden voor zichzelf spreken. Het is en blijft een feest daar ‘s nachts in de Antwerpse havens. Mocht je er zin in hebben stuur me dan even ‘n mail voor uitgebreide informatie. Want zodra het zomer wordt en we gevaccineerd zijn, verwacht ik dat de trossen weer los gaan in de Antwerpse Havens!

    Tony Vingerhoets

    15 april 2021, Weelde, België

    www.fotoclub.nl/ (gratis lidmaatschap)
    tony@tonyvingerhoets.com (info Haven Tour)


  • Mijn mooiste landschapsfoto's van 2020 geplaatst op donderdag 18 februari 2021 08:09:12 door pjcdhaeze

    Zoals jullie misschien weten heb ik zojuist een serie van maar liefst vijf Free Webinars achter de rug in samenwerking met Fotoclub.nl. De onderwerpen waren Landschaps-, Architectuur-, Stock-, Tilt-Shift- en Industriële Nachtfotografie, inderdaad een hele rij! Marcel Wiegerinck, oprichter van Fotoclub.nl en ik hebben er al onze passie, ervaring en expertise in gestoken om er iets moois van te maken. En het is dan ook een daverend succes geworden dat al onze verwachtingen heeft overtroffen!

    Want op het hoogtepunt hadden we maar liefst 200 deelnemers en 400 inloggers! Het was overigens mijn eerste ervaring met dit soort online live events en dat was even wennen, want je moet van het idee af dat je tegen een beeldscherm zit te praten. Het is hoe dan ook anders dan een Masterclass in een ruimte met een groep deelnemers. Maar ik heb de smaak best te pakken, want mijn eerste online Masterclass Stockfotografie, bestaande uit vier sessies, start al deze week.

    De meesten denken dat de Webinar Industriële Nachtfotografie voor mij het hoogtepunt was, maar dat was Landschapsfotografie omdat ik dat het meest dynamische onderwerp vind. Sowieso is de schoonheid van de natuur ronduit verpletterend, maar vraagt tegelijk het meest van je vermogen om sterke composities te maken. Er is geen enkel subject zo aan verandering onderhevig als de natuur. Je wordt dat vooral gewaar bij de kleurtransitie van een zonsondergang!

    Maar ook de vier jaargetijden geven begroeiing en vegetatie telkens een totaal andere kleur en tooi. Een gebouw blijft het hele jaar hetzelfde en wanneer je de juiste invalshoeken hebt gevonden, is het prijsschieten. Bij landschapsfotografie kom je daar niet mee gedraaid, want hoe vaak je een locatie ook bezoekt, het is iedere keer anders. Voor betoverende landschapsfoto’s moet je dus regelmatig terug, vroeg uit veren of afwachten tot het duister invalt (en het koud wordt).

    Ik zat me zo af te vragen wat de mooiste landschappen zijn die ik het afgelopen jaar heb gemaakt en ik heb er vijf geselecteerd, die je hier ziet afgebeeld. Let wel, het zijn stuk voor stuk locaties in mijn eigen omgeving. Ik heb er geen tienduizenden euro’s tegenaan gesmakt om naar de meest exotische oorden van de wereld af te reizen. Ja, uiteraard zou ik dat graag willen, maar dan moet ik toch meer gaan maken met mijn fotografie business, wat momenteel niet zo makkelijk is.

    Nee joh, zeuren doe ik niet want ik ben een gelukkig mens dat ik met mijn passie mijn boterham kan verdienen en verder geen zorgen aan m’n kop heb. Bovendien heeft landschaps- en natuurfotografie voor mij ook een spirituele kant, omdat het me dichter brengt bij onze oorsprong. Als ik in m’n eentje op de Regte Heide een zonsondergang gade sla, valt m’n mond vaak open van verbazing en voel ik me één met het universum. Je wordt stil van binnen en dat is een bijzonder gevoel.

    Ik hoop dat de vijf afgebeelde foto’s dit gevoel weerspiegelen. En mocht je zin hebben om een keer mee te gaan dan kan je een sunset of sunrise shoot boeken. Ik neem een beperkte groep mensen mee naar een bijzondere locatie waar ik de juiste invalshoeken ken om er schitterende plaatjes te schieten. Heb je er zin in? Mail me dan: tony@tonyvingerhoets.com.

    Tony Vingerhoets

    Weelde België, 18 februari 2021


  • Het bijzondere cachet van zwartwit geplaatst op dinsdag 5 januari 2021 09:57:25 door pjcdhaeze

    Tjonge, het was me wel een jaar hè! Blij dat we 2020 achter de rug hebben maar we zijn er nog niet, want COVID is nog niet bedwongen. Maar goed, alhoewel de media het nergens anders over heeft, is fotografie in dit blog het onderwerp. In het verleden heb ik wel eens geopperd dat ik een kleurenman ben in hart en nieren, maar onlangs heb ik de charme van zwartwit weer ontdekt. Niet zo vreemd, want de fotografische basisbeginselen heb ik geleerd in het analoge zwartwit-tijdperk.

    In die tijd was kleurfotografie best prijzig en als kunstacademie student koos ik daarom meestal voor zwartwit. De meningen over zwartwit zijn sterk verdeeld. Veel mensen bestempelen het als saai en oubollig, terwijl anderen vinden dat het juist artistieker is en meer bezieling heeft. Ik hang me niet zo snel op aan stellingen, maar ik heb wel gemerkt dat bepaalde foto’s het in zwartwit bijzonder goed doen. Bijvoorbeeld industriële onderwerpen en architectuur krijgen vaak een bijzonder cachet.

    Hoe komt dat dan? Tja, wanneer je een foto ontdoet van kleur, blijft alleen de essentie over zoals de compositie of een lijnenspel. Je zou andersom kunnen zeggen dat kleur soms bepaalde zwakheden van een foto verdoezeld. Maar ook die theorie klopt niet altijd. Ik zou zeggen: neem zelf de proef op de som. Ga eens door je portfolio of fotoarchief en selecteer een aantal foto’s die je omzet in zwartwit. Het is een erg leuke en leerzame exercitie en je zult verbaasd zijn over de uitkomsten.

    Er zijn verschillende manieren om deze bewerking te doen. Vaak gebruik ik de Topaz of NIK plug-in voor de omzetting, maar ook Adobe PS heeft een uitstekende zwartwit-optie waarmee je vooral de afzonderlijke kleurkanalen erg verfijnd kunt afstellen naar je smaak. Meestal zul je ook het contrast wat op moeten schroeven voor een goed resultaat. Uiteraard moet je de kleurenversie wel bewaren, want het is erg interessant om beide foto’s naast elkaar te zetten voor een vergelijk.

    In de zogeheten fine art scène is zwartwit sowieso de maatstaf. Je vindt in die kringen een keur aan onderwerpen zoals model-, portret-, architectuur- en industriële fotografie. De laatste twee behoren ook tot mijn favoriete onderwerpen, want zoals de vaste lezers hier weten ben ik kind aan huis in de Antwerpse Havens. En het zal niet vreemd in de oren klinken dat veel van de Port of Antwerp foto’s het bijzonder goed doen als zwartwit versie waarvan er hier enkele zijn afgebeeld.

    Het is ook leerzaam om eens te kijken naar het fotografische werk van grootheden die voornamelijk in zwartwit werkten zoals Helmut Newton, Henri Cartier-Bresson, Ansel Adams, Margaret Bourke-White en Diane Arbus. Ze hadden niet de huidige geavanceerde techniek tot hun beschikking, maar hebben toch onsterfelijke foto’s gemaakt. ‘In de beperking toont zich de meester’ is dan ook een gezegde dat ik regelmatig aanhaal om te benadrukken dat gear niet zaligmakend is!

    Sowieso is het goed voor je ontwikkeling als fotograaf je te laten inspireren en nieuwe technieken te ontdekken. Nu is zwartwit-fotografie geen nieuwe techniek maar het kan je portfolio absoluut verrijken. Mijn uitgangspunt is: blijf jezelf vooral vernieuwen en verras je kring of social media netwerk met een gevarieerde portfolio. Mijn Photo Tour deelnemers hou ik ook steevast voor om zowel horizontaal als verticaal te fotograferen, dé manier om een attractieve fotocollectie op te bouwen.

    Enfin, met dit blog wil ik het nieuwe jaar aftrappen en hoop dat het weer ter lering en vermaak is. Want ik blijf het leuk vinden om mijn passie voor fotografie ook op deze manier met jullie te delen. Zoals ik in aanvang zei, 2020 was een moeilijk jaar, maar ik zit weer vol met voornemens en ideeën voor 2021 waarvan ik de uitkomsten zeker blijf delen met jullie, EOSzine lezers. Ik wens daarom iedereen een creatief en vooral gezond jaar toe!

    En mocht je vragen of opmerkingen hebben schroom dan niet om even te reageren. Tot het volgende blog zou ik zeggen!

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België. 5 januari 2021


  • De Antwerpse Havens? Dat verveelt nooit! geplaatst op dinsdag 17 november 2020 11:03:49 door pjcdhaeze

    Misschien denk je nu, alweer de Antwerpse Havens? Nou ja, het verveelt nooit moet ik zeggen en hopelijk de foto’s ook niet. Ik kom er twee keer per maand met m’n Photo Tour Antwerpse Havens dat qua populariteit aardig aan het groeien is. Het zijn zes locaties over een afstand van 42 km waar je vrij zicht hebt op containerterminals of olieraffinaderijen. Of het is toegestaan er te fotograferen? Jazeker, want we schieten uitsluitend vanaf publiek terrein, no worries!

    Vanzelfsprekend heb ik er veel tijd in gestoken om deze unieke Photo Tour van de grond te krijgen en nog steeds verken ik regelmatig de spots om weer nieuwe invalshoeken te vinden voor fraaie foto’s. Want op een gegeven moment ben je geneigd om in herhaling te vallen en dat is niet mijn ding. Het is meteen een goede oefening om met andere ogen te kijken naar een locatie, scene of onderwerp. Waar kan ik met m’n statief gaan staan en op welke hoogte?

    Tijdens mijn masterclasses hamer ik er altijd op dat je geen slaaf van je statief moet worden. Zodra je denkt een ideale plek te hebben gevonden neem dan toch even de camera van het statief en beweeg in een cirkel van twee meter zo veel als je kunt, dus ook hoog/laag. Je zult zien dat die oefening vaak erg verrassende uitkomsten geeft. Het is de kunst jezelf scherp te houden, want je dut eerder in dan je denkt. Probeer daarom zo kritisch mogelijk te blijven op je eigen werk.

    Natuurlijk mag je soms even achterover leunen en genieten van likes en volgers, maar verlies je daar niet teveel in. Blijf alert en verbeter jezelf continu. Het klinkt een beetje als topsport en het heeft ook zeker parallellen. We zitten allemaal wel eens achter onze monitor met het gevoel van “wat heb ik nou weer een zootje slechte foto’s gemaakt!?” Maar laat dat een motivatiefactor zijn om nog eens terug te gaan naar die locatie, om dan werkelijke wereldfoto’s te schieten.

    Nou, dat was even wat pep-talk, nu terug naar de Antwerpse Havens. Tja, dat blijft een feest, ook om te zien dat deelnemers er zoveel plezier aan beleven. Ik neem per Photo Tour ook maar drie mensen mee, zodat ik ze optimale support kan geven. Want met een zwerm van acht of meer heb je uiteraard kans dat je snel security op je dak krijgt met de vraag ‘of het niet wat minder’ kan en daar heb ik in deze setting nooit last van. Bovendien kennen ze me er onderhand wel.

    En eigenlijk is elk weertype interessant bij zo’n haven shoot. Zelfs tussen regenbuien door, wat voor meer verzadigde kleuren zorgt en ook een zachte glans op kades en wegen. Laten we niet vergeten dat je waterplassen ook prima kunt gebruiken voor reflecties. We starten steevast rond het blauwe halfuurtje op een lange pier de Schelde waar we zicht hebben op een van de grootste container terminals, maar ook op kerncentrale Doel. Maar ook de pier zelf is fotogeniek!

    Op die manier heb ik al aardig wat unieke foto’s gemaakt van Doel wat best een mooi onderwerp is, vooral met lange rookpluimen bij sterke wind. Overigens is dat geen vervuiling, maar slechts condens van de koeltorens. Ik vertel het er maar even bij, want dat maakt de foto toch weer iets vriendelijker. Bij de tweede locatie, een beetje aan de uiterste rand van het havengebied, kijk je aan de ene kant van de kade op een enorme containerterminal en aan de andere kant ook op Doel.

    De derde spot is weer een olieraffinaderij met enorme overspanningen voor pijpleidingen. Dat geeft met een groothoeklens van 17 tot 24mm prachtige beelden met een boeiend lijnenspel. Op de vierde locatie kijk je vanaf een kade over de rivier op een raffinaderij met een gigantische toren, waar meestal tankers aangemeerd liggen. Met een teleobjectief van 100 tot 135mm maak je daar ook schitterende foto’s, vooral wanneer de rookpluimen een beetje mee willen werken.

    De vijfde locatie is mijn favoriet: een rangeerterrein met cilindervormige wagons (voor transport vloeibaar gas) met op de achtergrond de olieraffinaderij met de enorme toren die we daarvoor op grote afstand hebben gefotografeerd. Het is een scene waar je vanuit wel vijf of meer verschillende invalshoeken, uitstekende foto’s kunt maken. Ook de treinwagons zelf zijn dankbare objecten. We zijn alleen daar al zeker een half uur driftig aan het werk.

    En de klap op de vuurpijl? Dat is een grote binnenplaats van een raffinaderij opslag. Ook hier weer forse stellages met pijpleidingen dat een bizar lijnenspel vormt met groothoekobjectieven als je maar de juiste invalshoeken kent. Al met al zijn we dan al zo’n vijf uur intensief bezig wat je gaat merken, zeker nu het kouder wordt. Maar dan kijken de deelnemers tevreden terug op een unieke Photo Tour en komen ze geheid met veel schitterende foto’s thuis!

    Als jij ook een keer mee wilt, mail me even: tony@tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets

    Weelde (België)
    17-11-2020


  • Chinafoto’s uit de oude doos (1) geplaatst op woensdag 9 september 2020 08:07:09 door pjcdhaeze

    Al een maand zit ik aan huis gekluisterd door een zweepslag, een beruchte sportblessure! Pijn heb ik gelukkig niet, maar het herstel van de gescheurde spieren in m’n linker onderbeen verloopt traag. Naar verluidt staat er zelfs drie tot zes weken voor. Dat betekent helaas even geen architectuur- of landschapsfotografie en ook de Antwerpse Havens staan even in de wacht. Voor begin oktober zijn mijn eerste photo events weer volgeboekt, dus heb ik wel iets om naar uit te kijken.

    In mijn Facebookgroep Canon Pro Nederland (klik hier) heb ik dat verteld en kwam iemand met de suggestie om tijdelijk ‘van die leuke Chinafoto’s uit de oude doos’ te posten. Want zoals jullie misschien weten heb ik daar ruim een decennium doorgebracht (2005-2017). Tijdens mijn vele reizen door het land heb ik een aanzienlijke portfolio opgebouwd, waar ik voorlopig nog wel even uit kan putten. En het mooie is dat ik bij die foto’s weer het moment beleef waarop ze zijn gemaakt.

    Ik ga er verder niet teveel over uitweiden. Hierna zijn zes foto’s met bijschrijft afgebeeld zoals ik ze afgelopen weken ook heb gepost in de Facebookgroep Canon Pro Nederland (CPN). Daar werden ze enthousiast ontvangen en ik ga er nog even mee door totdat ik nieuwe architectuur-, landschaps- en Port of Antwerp shots heb gemaakt. Vanzelfsprekend zijn het oudere foto’s die niet de technische kwaliteit hebben van recent werk, maar aan zeggingskracht hebben ze niet verloren.

    Deze koopman had het na een warme dag in september op de bekende Panjiayuanmarkt in Beijing helemaal gehad. En omdat er even geen geïnteresseerden waren voor z’n tweedehands boekjes en prullaria kon er een powernapje in z’n stalletje best van af. Overigens is dat in China ‘n geaccepteerd verschijnsel. Chinezen zijn van mening dat wanneer je moe bent je gewoon een dutje doet, omdat je moet luisteren naar je lichaam. Toegegeven, hij zit er niet echt charmant bij, maar ik vind het zelf een leuke momentopname die het in zwart/wit veel beter doet dan in kleur.

    Beijing, Panjiayuan Markt 08-09-2007.
    EOS 400D, EF 17-40mm f/4L (25mm). EXIF: f/8, 1/30s, ISO 800

     

    Deze straatverkoper duwt z’n mobiele eetstalletje door de nauwe straten in Changchun naar de vaste plek waar hij dagelijks staat. Miljoenen kleine ondernemers in China werken keihard om hun droom te verwezenlijken en starten met minimale middelen, gesteund door de hele familie om toch maar te slagen. Ze maken uitputtende lange dagen onder omstandigheden waar startende ondernemers hier voor zouden bedanken. Sinds de opening van China in de tachtiger jaren wordt ondernemerschap gezien als een drijvende kracht achter de ontwikkeling van het land.

    Changchun, Provincie Jilin 08-07-2013.
    EOS 5D mark II, EF 135mm f/2L. EXIF: f/5, 1/320s, ISO 400

     

    Deze goed gemutste mannen hadden net een vrachtwagen gelost en zaten, bedekt onder het stof, even bij te komen. En ze vonden het best leuk om even te poseren voor dit plaatje. Vooral op het Chinese platteland zijn arbeidsomstandigheden vaak nog van een haast middeleeuws niveau. Maar Chinezen klagen niet en zijn harde werkers die moeten rondkomen van 1800-2000 Yuan per maand, omgerekend zo’n € 245,-. Uiteraard liggen de kosten er aanzienlijk lager dan hier, maar toch moeten ze knokken om te overleven. Maar ze houden er de moed wel in, hè!

    Tongliao, provincie Hebei 16-08-2010.
    EOS 5D mark II, EF 28-70mm f/2.8L (34mm). EXIF: f/5.6, 1/125s, ISO 160

     

    Een hoog bejaarde man met 'n doorleefd gelaat zit voor zijn woning naar het straatleven te kijken. Alles oogt geïmproviseerd maar de Chinezen koesteren het form follows function principe: Zolang het functioneert bekommert niemand zich om de look & feel. Overigens kent de snelle vergrijzing in China geen weerga in de moderne geschiedenis, want 17% van de bevolking, ofwel 241 miljoen mensen, waren in 2017 ouder dan 60 jaar. En verwacht wordt dat de grijsaards van China in 2050 het getal van 487 miljoen bereiken, ofwel 35 procent van de bevolking!

    Guangzhou, provincie Guangdong 28-09-2007.
    EOS 400D, EF 135mm f/2L. EXIF: f/3.2, 1/250s, ISO 200

     

    Chinezen hebben een diepgeworteld spiritueel bewustzijn. Vooral Boeddhisme en Taoïsme zijn er sinds eeuwen wijd verbreid. Het Taoïsme is een filosofische, religieuze stroming gebaseerd op de mystieke basis van Lao Zi en gaat over hoe te handelen in het leven en eenwording met Tao (De Weg). Het Yin-Yang symbool illustreert de volmaakte balans waar Tao naar streeft. Deze foto is gemaakt in de iconische Yuantong Tempel in het zuidelijke Kunming waar een serene, devote sfeer heerst die je ook tegenkomt in onze eeuwenoude Europese kathedralen.

    Kunming, provincie Yunnan 08-07-2014.
    EOS 5D mark II, EF 100mm f/2.8L IS Macro. EXIF: f/6.3, 1/50s, ISO 500.  

     

    Dit schoenlappertje in de havenstad Qingdao wilde na een chat best geportretteerd worden. In de grote steden zijn ze langzamerhand aan het verdwijnen, maar elders in China vind je overal van deze ambachtslieden op straat die je schoenen of lekke fietsband repareren. Het zijn ondernemertjes die volgens het boekje illegaal de kost verdienen, maar niemand maalt erom. Soms worden ze door de politie afgeperst maar ja, corruptie tiert welig in China. Ze hebben vaak geen keus, want een baan zit er niet in. Bovendien is ondernemerschap Chinezen op het lijf geschreven!

    Qingdao, provincie Shandong 13-11-2006.
    EOS 400D, EF 17-40mm f/4L (26mm). EXIF: f/5.6, 1/250s, ISO 200.

    Tony Vingerhoets,

    Weelde, België 08-09-2020


  • Tjee, die’s scherp!! geplaatst op maandag 17 augustus 2020 14:16:30 door pjcdhaeze

    Mensen beoordelen een foto vooral op scherpte. Nou is dat maar één van de talloze aspecten in de fotografie, maar wel een die meteen tot de verbeelding spreekt. Foto’s moeten dus vooral scherp zijn zo lijkt het. Nou ja, dat is de vraag want het gros van de foto’s is alleen gedeeltelijk scherp. En dat heeft met de focus te maken, daar waar we het scherptepunt leggen. Denk maar aan karakteristieke portretten met uiterst beperkte scherptediepte waar neus en ogen scherp zijn en het overige onscherp.

    Weer anders is het bij landschappen met schijnbaar onbeperkte scherptediepte dat je een gevoel geeft alsof je mee op reis gaat. Ook architectuur is een gebied waar scherpte en detailweergave een grote rol van betekenis speelt. Het gebruikte lenstype is daarbij ook erg bepalend. Want een groothoek heeft van huis uit een grotere scherptediepte dan een telelens. De nieuwe generatie lenzen wordt steeds scherper en ook de autofocussystemen steeds geavanceerder. Het kan bijna niet meer mis gaan.

    Of toch wel? Jazeker, want ook de sluitertijd is cruciaal. Want wanneer je met een 600 mm telelens uit de hand fotografeert bij een sluitertijd van 1/100 seconde kom je waarschijnlijk niet met scherpe foto’s thuis. Zelfs Image Stabilization helpt je dan niet uit de brand. En van een foto met bewegingsonscherpte valt weinig meer te maken, ook niet met verscherping in de nabewerking. Maar wanneer heb je eigenlijk verscherping nodig dan? Nou ja, er zijn best wel wat redenen voor te bedenken hoor.

    Stel, je fotografeert met een kitlens maar wilt je foto een topuitstraling geven. Je hebt noise reduction gebruikt waardoor een foto detailweergave heeft verloren. De focus ligt niet helemaal daar waar je het had gewild. Laat ik het hier maar even op houden. Zelf gebruik ik vaak verscherping ondanks dat ik met een 50MP Canon 5DsR schiet i.c.m. Canon TS-E tilt-shift lenzen. Die body heeft enorme detailweergave en de TS-E lenzen zijn sowieso bizar scherp. Maar waarom dan toch nog verscherping?

    Nou ja, niet omdat ik m’n verstand heb verloren of het liefst alleen maar achter mijn beeldscherm zit. Nee, bepaald niet! Als fotograaf ben ik vooral gevormd door de genadeloze Shutterstock reviewers die een foto rigoreus afkeuren bij de minste of geringste hoeveelheid ruis of onscherpte. Daarnaast verzorg ik veel Masterclasses, lezingen plus Photo Tours en verwacht mijn doelgroep dat m’n fotografisch werk van het hoogste niveau is. Dus daarom vaak verscherping. Hoe het in z’n werk gaat?

    Het is wat ingewikkeld maar ik probeer het even uit te leggen: Ik ben verslingerd aan twilight en night shooting en dan werk je vaak met lange sluitertijden. Ik maak meerdere belichtingen (multi-exposure) die ik in de nabewerking samenvoeg om één foto te krijgen met een hoog dynamisch bereik. Wanneer er wind staat krijg je bewegingsonscherpte en passen verschillende belichtingen niet naadloos op elkaar. Dus zit er niets anders op dan hogere ISO waardes zodat de sluitertijd relatief kort blijft.

    En jawel: De tol die je daarvoor betaald is ruis. En om dat te elimineren gebruik ik dus noise reduction. Je verliest dan enigszins detailweergave en scherpte maar dat breng ik dan weer op peil met verscherping. Inderdaad, fotografie kan best ingewikkeld zijn hè! Maar goed, we zijn waar moeten zijn: ‘Verscherping’. Maar er zijn meerdere verscherpingmethodes: Unsharp Mask, Smart Sharpen, Adobe Bridge Sharpening, Adobe LR Sharpening en High Pass Filter om er enkele te noemen. Maar we zijn er nog niet.

    Want er zijn ook diverse plug-ins met een verscherping-optie. Het afgelopen decennium heb ik zowat alle genoemde methodes gebruikt en momenteel werk ik graag met NIK output sharpening (plug-in). En voor noise reduction gebruik ik overigens Topaz (plug-in) waarmee je heel exact kunt werken. Want let op, als je er niet behoedzaam mee omgaat ruineer je al snel je foto. Maak altijd een nieuwe laag aan in PS en check je foto op een goede monitor op full size, ofwel 100 % vergroting.

    Bij noise reduction moet je het verlies van detailweergave en stofuitdrukking tot een minimum zien te beperken. En bij verscherping is het weer zaak dat je niet doorschiet waardoor er halo’s ontstaan. Het vraagt echt om oefening, vooral wanneer je beiden i.c.m. elkaar gebruikt. Maar goed, middels lagen in PS werk je non-destructief dus kun je het kunstje rustig meerdere keren herhalen totdat je de ultieme afstemming hebt gevonden. Je moet het natuurlijk allemaal wel leuk vinden hè.

    Wanneer je een foto tot in de finesses hebt afgewerkt met een sterke compositie, optimale lichtbalans, aansprekende kleuren en ook nog eens tac sharp krijg je aan de borreltafel geheid te horen: “Tjee, die’s scherp!”. Jij zelf weet dat het een optelsom is van de vernoemde kwaliteiten, behoedzame fotografie en tijdrovende editing maar leken vatten dat kort samen met: “Tjee, die’s scherp!”. Ik zou dat gewoon maar zo laten en op social media of fotoclub zoom je meer in op al die andere aspecten.

    Verscherping is geen noodzaak maar een bewerking die je foto in bepaalde gevallen een wow-gehalte geeft. Ook wil ik duidelijk maken dat scherpte begint bij behoedzame fotografie. Schiet als het even kan op statief, zorg voor optimale belichting, sterke composities plus vakkundige nabewerking. Het gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit. De beroemde landschapsfotograaf Ansel Adams zei eens dat je meer exposure creëert met twee topfoto’s per maand dan met vijftien middelmatige.

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België, 17 augustus 2020 


  • Landschapsfotografie: #staylocal #keepfit geplaatst op woensdag 1 juli 2020 07:47:33 door pjcdhaeze

    Wat voel ik me bevoorrecht dat ik in een schitterende groene omgeving woon,bezaaid met fotogenieke landschappen en vennen. Tijdens de Corona lock down was het hier in België toegestaan om dagelijks te fietsen of te wandelen om toch in beweging te blijven. En dat fietsen heb ik maar een beetje ruim opgevat en dagelijks een tour van 25 tot 30 km gemaakt. Zo blijf je lekker fit, maar daarnaast was het een unieke gelegenheid om in de nabije omgeving te speuren naar mooie locaties voor landschapsfotografie.

    Zodoende heb ik weer een aantal nieuwe gebieden gevonden waar ik me het komende halfjaar kan gaan uitleven. Sinds ik ruim drie jaar geleden ben neergestreken in Weelde (België), ben ik kind aan huis op de Regte Heide in Goirle, Turnhoutse vennen, De Flaes in Esbeek en het Oisterwijkse Goorven. Zoals gezegd voeg ik daar nu enkele indrukwekkende locaties aan toe zoals de Halve Maan bij Nieuwkerk wat eigenlijk een uitloper is van de Regte Heide. Het is misschien wel een vergeten parel.

    De Halve maan is een tamelijk onaangetast gebied, grillig zoals de natuur is. Tijdens mijn locatie scouting ontdekte ik er verschillende invalshoeken waar je zowel daybreak als sunset shots kunt maken. Hoe dan ook vraagt het meer van je oog voor compositie dan bijvoorbeeld het Oisterwijkse Goorven dat iedereen vanuit dezelfde invalshoek fotografeert. Nee, wil je aansprekende landscapes maken van de Halve Maan, dan zul je uit je comfortzone moeten komen en tot je kuiten in het water staan.

    Sowieso is een daybreak shoot in de zomermaanden al een hele opgave wanneer je de buzzer instelt op 03.15 uur, want je moet er ruim voor zonsopgang staan. Dus camera en statief op de juiste plek en alles perfect ingesteld. De zon komt op rond 05.20 uur en dan maar hopen dat je dat magische moment kunt pakken wanneer de lucht gaat kleuren, het liefst met fraai wolkenformaties. Op de een of andere manier waren die afgelopen week zoek, maar ook zonder kun je uitstekende foto’s maken.

    Zoals ik hiervoor al aangaf, is de natuur grillig en zo ook het licht. Niets kun je naar je hand zetten, het is zoals het is en daar moet je als fotograaf mee leren werken. Ook zul je moeten aanvaarden dat je soms tevergeefs wacht op dat mooie licht. Een ander aspect is het enorme dynamisch bereik van daybreak of sunset scènes. Het is onmogelijk om dat in één shot adequaat vast te leggen, dus fotografeer ik zonder uitzondering multi-exposure, ofwel een belichtingstrapje van drie tot vier RAW’s.

    Mijn EOS 5DsR is een geweldige camera, maar heeft niet het dynamische bereik en shadow recovery van de nieuwe Canon EOS 1DX mark III, maar die is ook geconcipieerd voor andere doeleinden. De EOS 5DsR is toch meer een studio- en statiefcamera, uitermate geschikt voor architectuur en landschap. Het is nog steeds een geweldig stuk gereedschap, zeker in combinatie met de Canon TS-E 17mm f/4L en TS-E 24mm f/3.5L MKII dat superieure lenzen zijn als het gaat om scherpte, microcontrast en kleurweergave!

    Waarom ik landschappen fotografeer met een tilt-shit lens? Zoals hiervoor vermeld is de scherpte van deze objectieven ongeëvenaard, kun je perspectivische vervorming tijdens de shoot corrigeren en ook de horizon instellen met het shift mechanisme. En dan heb ik het nog niet gehad over het grote gemak waarmee je naadloze panorama’s schiet en RAW’s samenvoegd tot foto’s van mid format kwaliteit. Het is dus niet alleen architectuur wat de klok slaat met de Canon TS-E tilt-shift lenzen!

    Na de vaak enerverende shoot komt uiteraard de nabewerking. Je kunt de verschillende belichtingen samenvoegen met HDR-techniek, maar persoonlijk vind ik het resultaat vaak over the top. Daarom edit ik met DRI, ofwel Dynamic Range Increase ook wel aangeduid als File Blending. Het eindresultaat van deze editingtechniek is meer in overeenstemming met de tonaliteit van de werkelijke scène en ziet er daarom realistischer uit. Best vreemd dat weinig mensen ermee bekend zijn! 

    Je vindt er legio tutorials over op Youtube waarmee je het zelf eens kunt proberen. Het is inderdaad tijdrovender dan een HDR maar het eindresultaat mag er dan ook zijn. Alle hier afgebeelde foto’s zijn overigens op die manier tot stand gekomen. Oh ja, als we het over landscape hebben, mag ik zeker het hoofdstuk locatie-scouting niet over het hoofd zien. Mijn methode? Eerst naar de betreffende locatie zonder gear, op je gemak rondlopen en vooral je ogen goed de kost geven.

    Het belangrijkste is dat je exact weet waar je moet gaan staan met je statief en camera, vooral bij een zonsop- of -ondergang. Want wanneer je dat voorafgaande aan je shoot doet mis je gegarandeerd de ultieme momenten en maak je halfbakken composities. Voorbereiding is alles, ook in dit geval. Sowieso is de natuur het ultieme onderwerp maar ook het moeilijkste, omdat alles voortdurend verandert. Het vraagt ook het uiterste van je oog voor compositie en fotografisch vakmanschap!

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België 1 juli 2020


  • Tilt-Shift-Feest op de Kop van Zuid! geplaatst op woensdag 25 maart 2020 16:02:15 door pjcdhaeze

    Tja, daar zitten we dan, als het ware opgesloten in ons eigen huis. Want zo voelt thuisisolatie wel een beetje. Uiteraard begrijpt iedereen dat het bittere noodzaak is om verdere verspreiding van het Corona virus een halt toe te roepen. Maar wat is het moeilijk als je er niet op uit kunt om te gaan fotograferen. En wat is het wereldbeeld veranderd sinds m’n laatste blog van 26 februari, ongelooflijk! Ik kan me niet herinneren dat ik eerder iets van deze aard en omvang heb meegemaakt.

    En stil zitten is wel het ergste wat me kan overkomen, dus komen andere bezigheden in beeld. Zo ben ik bijvoorbeeld mijn Alamy stock-portfolio van ruim 7000 foto’s aan het optimaliseren. Want door allerlei andere beslommeringen is dat een tijd blijven liggen. En ja, ook weer dit nieuwe EOSzine blog! Ik ga het hebben over de (voorlopig) laatste architectuurshoot op de Kop van Zuid. Want voor mijn Architecture Photo Tour Rotterdam heb ik een portfolio nodig met daverende nachtfoto’s.

    De eerste Architecture Photo Tour Rotterdam in samenwerking met Kamera-Express op 31 januari was echt een succes. Kamera-Express heeft daarna nog meerdere Architecture Photo Tours geprogrammeerd in Rotterdam, Turnhout, Eindhoven en Tilburg, maar Corona heeft daar voorlopig een streep door gehaald. Sowieso is het een veelbelovend concept dat we in veel steden kunnen uitrollen. Maar dat is uiteraard iets voor na het Coronatijdperk dat ons nog wel enkele maanden in de tang heeft.

    De laatste night shoot op de Kop van Zuid dateert alweer van twee jaar geleden toen ik er de nieuwe Canon TS-E 50 f/2.8L Macro, TS-E 90 f/2.8L Macro en de TS-E 135 f/4L Macro heb getest. De 50 en 90 mm TS-E lenzen zijn toen in actie gekomen, maar de de TS-E 135 f/4L Macro is toch meer een objectief voor food, product en jewelry. Architectuur is en blijft gewoon het domein van de Canon TS-E 17 f/4L en TS-E 24 f/3.5L mark II, die niet voor niets de nickname ‘King of Architecture’ kreeg.

    Maar goed, de recentelijke Rotterdam Kop van Zuid night shootings waren een regelrecht feest! Want zeg nu eens eerlijk: Waar in Nederland vindt je zo’n verzameling spectaculaire, iconische architectuur op een relatief compacte locatie als de Kop van Zuid!? Daarom is het zo geschikt voor een Photo Tour, want alles ligt op loopafstand van elkaar. De start was op het Wilhelminaplein waar de Maastoren (Deloitte en AKD) en de Wilhemina Tower de show stelen. Tjonge, wat gebeurt daar veel!

    Verkeer en trams rijden af en aan wat je prima kunt gebruiken voor motion blur. Ook het knalrode Luxor theater is een uitdagend onderwerp voor architectuurfotografie. In eerste instantie heb ik het vanaf een hoger standpunt (loopbrug) gefotografeerd om de wirwar van elektriciteitskabels (tram) niet in beeld te krijgen. Bij een volgende shoot ben ik er toch dichterbij gaan staan wat ‘n spannender beeldhoek geeft. En warempel, de bedrading is minder storend dan ik in eerste instantie meende.

    En laten we de achterkant van het Luxorgebouw niet vergeten! Op de kade van de Rijnhaven heb je niet alleen het Luxor in beeld, maar ook een riant zicht op de New Orleans en Montevideo woontorens! Bij de laatste shoot heb ik enkele horizontale shifts gemaakt met mijn Canon TS-E 24 f/3.5L mark II en die files in PS samengevoegd tot één foto. De cocktail van dramatische wolken, majestueuze view en reflectie in de Rijnhaven zorgen voor een cityscape, zoals ik ze maar weinig heb geschoten!

    Vandaar ging de voettocht via de Holland Amerikakade naar de Rijnhavenbrug en Katendrecht. Op een zeker punt op de kade ben ik gestopt voor een shot van de Erasmusbrug. Eigenlijk was ik al wat verder gelopen dan bedoeld en zag ik dat de Canon TS-E 24 f/3.5L mark II ook een gedeelte van de kade in beeld bracht wat toch een geslaagde foto is geworden. Op de terugweg heb ik de Erasmusbrug zonder kade gefotografeerd, wat toch een meer voor de hand liggende compositie is.

    Eenmaal de Rijnhavenbrug overgestoken heb ik vanaf de Nico Koomanskade enkele series gemaakt van de Rijnhavenbrug met de Montevideo woontoren op de achtergrond. En een paar meters naar rechts verticale shifts met de Canon TS-E 24 f/3.5L mark II wat een vierkante cityscape is geworden. Wanneer je in zo’n geweldige flow zit, vergeet je gewoon de tijd. Het laatste shot van de Erasmusbrug maakte ik (op de terugweg naar de parking) om 23.55 uur, bij elkaar een vijf-urige shoot.

    Dan nog de rit terug naar Weelde (België) en na de cooling down thuis, lag ik rond 01.30 uur op mijn kussen. De dag erop de editing wat zeker bij nachtfotografie een flinke klus is. Want ik schiet voor dit soort werk consequent meerdere belichtingen (handmatig of bracketing mode). De verschillende RAW’s leg ik als lagen over elkaar waarmee alle hooglichten in tact blijven en ook tekening in donkere partijen. Het histogram van het uiteindelijke plaatje is er een om van te dromen!

    Ik moet dus nog even teren op dit hoogtepunt maar zie nu al uit naar het einde van het Corona-leed en ik er weer op uit kan om de andere steden ook in beeld te brengen. Misschien heb je tegen die tijd zin om een keer mee te gaan? Kijk dan even op www.tonyvingerhoets.com/events/

    Tony Vingerhoets

    Weelde, 25 maart 2020


  • Hoe maakbaar is de magie van een foto? geplaatst op woensdag 26 februari 2020 07:54:54 door pjcdhaeze

    Een foto kan mensen vervoeren en heeft soms iets betoverends. Het is een soort magie die je niet kunt grijpen. Maar was de maker van het beeld dan zo geniaal? Waarschijnlijk niet, maar het was een moment dat alles op de juiste plek viel. Het gebeurde gewoon. De armoedige Vincent Van Gogh schilderde naar eigen ingeving en had er niet van kunnen dromen later te worden gezien als een van de grootste schilders van de 19e eeuw. Zijn stijl werd zelfs afgewezen door de Antwerpse Kunstacademie!

    En hoe zit dat dan met fotografie? Tja, neem Diane Arbus, een van de grootste fotografen aller tijden die na wisselvallige gemoedstoestanden in een depressie belandde en zich uiteindelijk op 48-jarige leeftijd van het leven beroofde. Ze fotografeerde de zelfkant van de maatschappij en was zich niet bewust van de wereldwijde invloed dat haar oeuvre later zou hebben. Tijdens haar leven volgde ze vooral haar eigen creatieve intuïtie. Misschien is het dat wel waardoor je boven jezelf kunt uitstijgen.

    Als ik naar mijn eigen fotografisch werk kijk, dan heb ik het gevoel niet onverdienstelijke foto’s te maken met soms uitschieters. En die uitzonderlijke foto’s maakte ik veelal op een moment dat ik daar in mijn hoofd helemaal niet mee bezig was. Mijn ‘all time best seller’ stockfoto met twee Hollandse koeien in een frisse groene wei heb ik geschoten op een locatie in Alphen (Noord-Brabant) waar ik gedreven door nostalgie vooral jeugdherinneringen wilde ophalen. En toevallig stonden daar dan die koeien. 

    Het beste architectuurshot dat ik heb gemaakt van mijn geliefde Antwerpse Havengebouw kwam tot stand nadat ik er voorbij reed en me opviel dat regen een waterplas had gelegd waarin het bouwwerk werd gereflecteerd. Dat was al best laat en aarzelde ik even om te stoppen. Voor de gemoedsrust heb ik dat toch gedaan, m’n statief opgesteld en in enkele minuten achteloos een serietje geschoten. Eenmaal thuis viel m’n mond open van verbazing. Het was werkelijk een perfect shot!

    Op de Regte Heide stond er nu water in enkele vennetjes voor een foto met reflectie. Ruim twee uur ben ik er krampachtig bezig geweest om het gedroomde shot te maken. Het was ook al redelijk donker toen ik terugliep naar de auto. En weer passeerde ik de boom die al eerder mijn aandacht had getrokken. Toch maar weer de camera en statief opgesteld en een bracketing van drie opnamen gemaakt. En laat dat nou het wow-shot zijn waar ik ervoor uren naar had gezocht bij de waterplassen!

    Hoezeer je jezelf ook pusht om die ultieme foto te maken, soms komt er gewoon niet uit wat je wilt. Waar dat nou precies in zit is toch ’n beetje ongrijpbaar. Staan de sterren op dat moment niet goed of kom je gewoon niet in de flow? Tja, moeilijk te zeggen maar het heeft ook weer z’n voordelen. Want als elke wereldfoto je zomaar aan komt waaien wordt het saai. Tegenwind is dus goed voor het moraal want fotografie is en blijft een ontdekkingsreis die waarschijnlijk nooit eindigt.

    Het hierboven beschreven fenomeen doet zich ook voor in de editingfase. Zodra m’n RAW’s na de shoot een eerste schifting ondergaan, hernoem ik ze en berg ze op in een folder. Dan pas ga ik ervoor zitten om het puikje te sorteren voor de nabewerking. Maar soms gebeurt het dat ik na maanden of zelfs een jaar weer eens die folder open en dan plots een RAW-file ontdek die niet was geselecteerd voor bewerking. En niet zelden komt er dan een pareltje uit! Waarom had ik dat niet eerder gezien!?

    Ik moet tot de conclusie komen dat je veel, maar niet alles kunt sturen. Voor een landschapsfoto zul je locatiescouting moeten doen en geen toparchitectuurfoto zonder mooi licht. Maar zelfs wanneer alle parameters goed staan, kan het je gewoon ontglippen. Magie is dus niet maakbaar en dat is maar goed ook. Want een foto met bezieling moet vooral speciaal blijven. Zo nu en dan is het lekker om achterover te leunen en dan tegen jezelf zeggen: “Je hebt het toch maar weer geflikt!”.

    Tony Vingerhoets
    https://www.tonyvingerhoets.com/

    Weelde België, 26 februari 2020


  • A good photograph is knowing where to stand! geplaatst op zondag 12 januari 2020 08:24:46 door pjcdhaeze

    “Enthousiasme moet je niet remmen”, is een van m’n geliefde quotes. Daarom gaat dit blog toch ook weer deels over mijn stokpaardje Photo Tour Antwerpse Havens. Het succes kwam onverwacht want een jaar of twee geleden begon ik er te fotograferen, nadat ik was aangestoken door indrukwekkende nachtfoto’s. Een half jaar terug kwam ik op het idee er een Photo Tour van te maken door de stroom enthousiaste reacties op mijn havenfoto’s op social media.

    Het heeft me enorm veel tijd gekost om er zes top fotolocaties te vinden die allemaal vrij zicht geven op olieraffinaderijen en containerterminals. Maar hoe fraai een locatie ook is, je moet natuurlijk wel weten waar je moet gaan staan met je camera en statief om onderscheidende foto’s te schieten. En laat ik het dan maar niet hebben over de valkuilen van nachtfotografie. Het vraagt opperste concentratie, want er kan van alles mis gaan als je even je hoofd er niet bij hebt.

    Ik ben dan ook voortdurend in de weer om de deelnemers bij te staan qua instellingen en invalshoeken. Ze beginnen vaak wat nerveus en ongemakkelijk, maar naarmate de avond vordert zie je ze in de juiste flow komen en prachtige foto’s schieten. Ze hebben er zonder uitzondering enorm veel plezier in! Het gemiddeld niveau en ervaring maakt mij niet zoveel uit, want het is voor iedereen een leerproces. Nachtfotografie is voor vrijwel elke fotograaf gewoon pittige kost!

    Regelmatig ga ik alleen door het havengebied om op de bekende locaties weer nieuwe invalshoeken te vinden die verrassende foto’s opleveren. En dan merk je dus hoe belangrijk het is goed te observeren. Want je kunt nog zo’n geweldige camera en lenzen hebben, maar als je niet goed kijkt, dan maak je gewoon doorsnee foto’s. De beroemde landschapsfotograaf Ansel Adams (1902-1984) had een statement dat ik heb geadopteerd: “A good Photograph is knowing where to stand!”.

    Niet alleen in een industriegebied, maar ook ingeval van landschaps- of architectuurfotografie is gedegen locatiescouting waar het mee begint. Zo vaak heb ik de fout gemaakt om wild enthousiast de camera uit de fototas te trekken en aan de slag te gaan. Prima, maar daardoor loop je wel kans dat je de allerbeste standpunten en invalshoeken over het hoofd ziet. Dan zag ik erna foto’s van andere fotografen en vroeg me af waarom ik nou die fantastische plek gewoon niet had gezien!

    Momenteel ben ik ook bezig met de voorbereiding van een Architecture Photo Tour Rotterdam. Dat ga ik in samenwerking doen met Kamera-Express wat de marketing zeker een boost zal geven. Afgelopen twee jaar heb ik vaak gefotografeerd op de Kop van Zuid wat kan worden gezien als een van de top-architectuurlocaties in Nederland. En ook daar geldt hetzelfde: Hoe vind ik er de beste invalshoeken voor wow-architectuurfoto’s!? Ik kan je zeggen dat dat niet simpel is!

    Het startpunt voor deze Photo Tour is het Wilheminaplein waar je sowieso al uren kunt doorbrengen, omdat er zoveel stedelijke dynamiek is. Bij schemer of donker kun je gebruik maken van lichtsporen van trams of verkeer wat vaak kleurrijke, dynamische effecten geeft in stadsbeelden. Op de bijgaande foto is de achterzijde van het nieuwe Luxortheater te zien dat ik een spannender foto vind dan het gebouw aan de voorzijde waar de trambedrading een rusteloze indruk geeft.

    Sowieso heb ik er best veel geschoten met de Canon TS-E 17mm f/4L. De extreme beeldhoek voegt vaak een aangename overdrijving toe aan een architectonisch lijnenspel, waardoor je foto’s dramatischer worden. Maar oh zo vaak komt ook de ‘King of Architecture’ ofwel de Canon TS-E 24mm f/3.5L II, in actie. Oh ja, ik neem voortaan ook een flashlight mee, want als je in het donker staat te werken zie je gewoon niks met de nodige risico’s. Zeker met lenzen verwisselen is dat erg tricky!

    Rotterdam is een van mijn favoriete steden! Als Brabants jongetje van 14 jaar maakte de stad op mij een onuitwisbare indruk toen mijn ouders er een klantenkring opbouwde. Zo nu en dan mocht ik mee om er bestellingen af te leveren. Sowieso heb ik nog steeds de verwondering van dat kleine ventje en dat wil ik ook nooit verliezen. Want als je verwonderd raakt, zie je visuele elementen in een andere context. En als je dat kunt vastleggen met je camera, vertelt het beeld een verhaal.

    En natuurlijk hoop ik dat dit verhaal ook weer een plezier is om te lezen. Ja, waarom ga je niet een keer mee met een van mijn Photo Tours!? Wil je meer weten? Mail me even tony@tonyvingerhoets.com.

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België 11 januari 2020.


  • Photo Tour Antwerpse Havens 2 geplaatst op vrijdag 8 november 2019 12:50:20 door pjcdhaeze

    Sinds m’n eerste Photo Tour ben ik nu met zo’n vijftien deelnemers de Antwerpse Havens ingetrokken om er te fotograferen. Inderdaad geen volksstammen, want ik neem per Photo Tour maar twee mensen mee. Recentelijk heb ik een try-out gedaan met drie en dat ging ook prima. Want vergis je niet, ik moet m’n volledige aandacht richten op de deelnemers die de omstandigheden in het havengebied toch vaak onderschatten. En dan heb ik het met name over de forse wind!

    Bij de eerste locatie staan we op een lange pier op metalen pilaren diep in de Schelde waar de wind vrij spel heeft. Het geeft een riant uitzicht op een enorme containerterminal, maar je hebt er minimaal 100mm brandpuntafstand nodig om een aantrekkelijke framing te maken. Ik schiet zo’n scene met mijn EF 100mm f/2.8L IS Macro, maar het gros van de fotografen grijpt meteen naar de EF 70-200mm f/2.8L IS MKII of MKIII, uiteraard met de zonnekap erop (want zo hoort het).

    Je praat dan over een lens van anderhalve kilo met een lengte van bijna dertig centimeter inclusief zonnekap! Je begrijpt wel dat zoiets een windvanger van jewelste is. Er zijn dan mensen die dat gevaarte zelfs zonder statiefgondel op het statief monteren en verbaasd zijn dat er zelfs met 1/500s nog geen scherpe shots uit komen. Ik begin dan met het advies om (bij uitzondering) zonder zonnekap te fotograferen wat de lens flink verkort en ook maar de statiefgondel te gebruiken

    Ook kan het IS systeem worden ingeschakeld. Daar kijk je misschien vreemd van op, want het is de regel om IS bij statiefgebruik uit te zetten. Maar de brute windvlagen zorgen voor zoveel beweging in de lens dat Image Stabilization dan toch z’n nut bewijst. Als dat allemaal niet lukt, kunnen we het diafragma wat vergroten naar bijvoorbeeld f/5.6 in plaats van f/8, zodat een kortere sluitertijd mogelijk is. De ISO-waarde omhoog schroeven is het laatste redmiddel, want ruis is iets dat je niet wilt.

    Met deze kunstgrepen lukt het dan meestal wel. Maar niet alleen zo’n massieve lens bemoeilijkt het fotograferen bij straffe wind, vaker nog is de instabiliteit van het statief een probleem. Want ondanks dat ik steevast in de aandachtspunten vermeld om een stevig statief mee te nemen, zie ik mensen met een lichtgewicht (carbon) statief met soms vier secties (poten) en lage beperkte werkhoogte, waardoor de middenconsole hoger moet met bewegingsonscherpte als gevolg.    

    Zo’n statief is mooi wanneer je op reis gaat, maar niet voor katsscherpe foto’s op een winderige kade in de Antwerpse Havens. Dan heb ik het nog niet gehad over de statiefkop. Als je exact wilt werken, zijn de meeste balhoofd-statiefkoppen minder geschikt is mijn ervaring. Met een precision geared head kun je uiterst nauwkeurig je compositie bepalen wat bij architectuur- en landschapsfotografie vereist is. Zoals je begrijpt, is dat dus ook voor de havenshoot het juiste gereedschap!

    Maar even wat jargon: In de haven adviseer ik multi-exposure schieten voor exposure blending wat niet meteen voor iedereen gesneden koek is. Multi-exposure wil zeggen dat je van een onderwerp meerdere belichtingen maakt (met bracketing functie). Aan de borreltafel maakt het best indruk als je verteld dat je zeven verschillende belichtingen maakt, maar dat is onnodig. Mijn ervaring is dat drie al voldoende is: 1 stop onderbelicht, neutraal belicht en 1 stop overbelicht. Op deze manier heb je dan alle donkere partijen en hooglichten vastgelegd. In de nabewerking kun je deze files samenvoegen tot één foto met een hoog dynamisch bereik. Deze techniek wordt aangeduid als Image Blending, Exposure Fusion of Dynamic Range Increase. Let wel, dit is dus geen automatische HDR-functie, maar manuele samenvoeging van de files dat een betere weergave geeft van de werkelijke tonaliteit. Alle hier afgebeelde foto’s zijn op deze manier gemaakt.

    Je staat in het donker te werken wat best lastig is. Scherpstellen doe je ‘s nachts handmatig met behulp van Live View, want je kunt dan niet 100% op je autofocussysteem vertrouwen. Je moet er voortdurend je hoofd bij houden, want voordat je het weet doe je iets verkeerd. Ook bij elke serie (multi-exposure) checken of alle frames ook in focus zijn. Maar gaandeweg de avond zie ik dan steeds mooiere shots verschijnen op de display van de deelnemers wat me weer een voldaan gevoel geeft!

    Het is ook als fotograaf de mouwen opstropen in de havens, maar als het allemaal mee zit maak je ook foto’s die ver boven het maaiveld uitsteken. Want voor minder ga ik niet de havens in!

    Tony Vingerhoets

    08 november 2019, Weelde, België

    tony@tonyvingerhoets.com


  • Een weekje met de Canon EOS RP geplaatst op donderdag 19 september 2019 12:42:56 door pjcdhaeze

    Afgelopen week was het dan zover en heeft EOSzine mij de Canon RP een week toevertrouwd. Onnodig te vermelden dat ik daar gebrand op was, nu mirroless camera’s alom worden bejubeld en ook de Canon-marketing hele mooie dingen beloofd. Nu is een week natuurlijk te kort om een camera door en door te leren kennen, maar het was toch erg leuk om een blog te wijden aan mijn ervaring met deze spiegelloze camera. Het is dus een persoonlijke visie, waar je niet alles aan op kunt hangen.

    De eerste indruk toen ik de camera in mijn handen had: Tjonge wat is ie klein, zelfs met de additionele extension grip (klik hier) eronder! Mijn vrouw was direct verguld van het formaat en gewicht van de EOS RP en het leek haar een prima camera voor op vakantie. Nou, dat onderschrijf ik, travel light met de Canon EOS RP! Bijvoorbeeld met de RF 24-105mm 4L IS USM heb je een geweldige combi, waarmee je geen shot mist tijdens een reis. En met de optische kwaliteit zit het ook wel goed volgens de EOSzine review (klik hier).

    Maar goed, de camera is ontwikkeld met een bredere scope dan alleen een reis door Toscane. En ik heb hem aan de tand gevoeld op de manier waarop ik als fotograaf werk (met de EOS 5DsR + EOS 7D Mark II). Wat ik dan meteen een nadeel vind, is het kleine formaat waardoor je weinig of geen balans hebt als je er een stevige lens op schroeft. Let wel, ik heb geschoten met Canon EF- of TS-E lenzen met behulp van de Canon EF-RF adapter. En die extensie verlengt elke EF-lens met 2,5 cm.

    Wat zegt u, als je een EOS RP koopt moet je ook RF lenzen aanschaffen? Op termijn is dat verstandig, maar dat kan een forse investering zijn, plus het nadeel dat er (nog) geen TS-E tilt-shift lenzen verkrijgbaar zijn voor de spiegelloze body’s van Canon, waardoor ik alsnog genoodzaakt ben met de adapter te werken. Wanneer ik er mijn Canon TS-E 24mm f/3.5L II op monteer, meet die lens (inclusief adapter) dus 14.5 cm. Het gewicht van de TS-E plus EF-RF adapter gaat dan ook richting een kilo.

    Als er een ruim bemeten battery grip verkrijgbaar was, is dat geen punt, maar die is er helaas voor de EOS RP niet. Voor de EOS R overigens wel. Naast meer balans biedt een heuse battery grip ook meer bedrijfsduur (twee accu’s) en dubbele bediening (verticaal/horizontaal), wat in mijn optiek een must is voor pro-gebruik. In de Antwerpse havens had ik met de fragiele Canon EOS RP + EF 100mm f/2.8L IS op statief enorm veel last van vibratie vanwege straffe wind, waardoor ik alleen met erg hoge ISO’s scherpe shots kreeg. Mijn gripped EOS 5DsR of EOS 7D mark II hebben veel meer balans.

    Ook had ik ’s avonds de belichtingssimulatie gedeactiveerd om beter handmatig scherp te kunnen stellen met behulp van het histogram snel ideale settings in te stellen. Echter, in het donker is dat een praktisch probleem, want bij hoge ISO settings zie je zowel op het display als door de zoeker korrelige JPEG’s met veel (kleur)ruis, waardoor handmatig scherp stellen toch weer lastig wordt. Overigens, wanneer je in het avondduister kijkend door de zoeker rond draait, zie je een schokkerig beeld omdat de snelheid van beeld genereren vertraagd.

    Focus peaking is overigens een mooi hulpmiddel, maar ik heb in de praktijk gemerkt dat je er niet 100% op kunt vertrouwen als je foto’s wilt die perfect in focus zijn. Ik geef toch de voorkeur om met Live View op maximale vergroting scherp te stellen op een zelf gekozen focuspunt. En om dan te manoeuvreren door het beeld mis ik de joystock, die ik gewend ben op mijn EOS 5DsR. Het zijn van die kleine dingen waar je natuurlijk wel aan went, maar ik vermeld het toch maar even.

    De eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat je een Canon EOS RP natuurlijk niet mag vergelijken met een EOS 5DsR, maar ik ben toch geneigd dat te doen. Bovendien zijn er veel Canon pro-shooters die hun DSLR aan de wilgen hebben gehangen en nu professioneel met de RP of R body werken. Mijn finale indruk is dat de EOS RP een hele mooie camera is voor z’n geld, maar beslist geen pro-gear. Ik zou ‘m overigens best graag op vakantie meenemen, maar er absoluut niet intensief vakmatig mee werken.

    Maar goed, de toekomst schijnt nu dus aan mirroless, omdat het ‘zoveel voordelen biedt ten opzichte van de DSLR’. Eerlijk gezegd ben ik daar (ook na een weekje met de EOS RP) niet van overtuigd, maar heb er geen bezwaar tegen om met een toekomstige professionele mirrorless Canon body te gaan werken. Ik wacht het allemaal even geduldig af, want ik wil nog zeker een jaar of twee mijn EOS 5DsR trouw blijven, omdat die prima bevalt. Hij heeft niet het dynamisch bereik van de EOS 5D mark IV, maar met Multi-exposure schieten, ondervang je dat wel.

    Ik heb bewust onderwerpen gefotografeerd die binnen mijn vakgebied liggen: architectuur, industrieel en landschap. Ik mis uiteraard de hoge resolutie van de EOS 5DsR (50MP), maar ik heb er met wat editing toch een paar leuke shots uit kunnen persen.

    Kort samengevat:

    Voordelen
    • Zeer goede prijs/kwaliteitsverhouding
    • Handige kantelbare display
    • Compact en licht, ideaal voor travel light
    • Toekomstgerichte techniek
    • RF-lenzen bieden hoge image quality

    Nadelen
    • Te fragiel voor professioneel gebruik
    • Ergonomie niet op niveau van DSLR
    • Batterijen hebben zeer beperkte werkduur
    • Schokkerig beeld door zoeker bij actiefotografie
    • Prijzige pro-line RF lenzen

    Tony Vingerhoets • tony@tonyvingerhoets.com

    19 spetember, Weelde, België


  • Photo Tour Antwerpse Havens (1) geplaatst op dinsdag 20 augustus 2019 09:24:44 door pjcdhaeze

    Tjonge jonge, mijn eerste Photo Tour Antwerpse Havens zit erop! Wat een nachtelijk avontuur was dat. Een rondreis langs zes unieke locaties over een afstand van maar liefst twintig kilometer. Dat geeft een beetje aan hoe uitgestrekt dat havengebied is! Het heeft me dan ook anderhalf jaar gekost om de Tour foutloos te rijden want vooral ’s nachts verdwaal je er in een oogwenk. Alle locaties geven een magnifiek uitzicht op mega olieraffinaderijen en containerterminals.

    En omdat die ’s nachts letterlijk in het licht baden levert dat schitterende foto’s op. Er stond deze rit wel een erg straffe wind, zodat ik m’n 7,2kg zware Manfrotto 056 Triaut heb ingezet. Maar dan nog moet je met een EF 200mm f/2.8L als snel naar ISO 1250 voor een sluitertijd van 1/160s bij f/6.3. Daarmee kreeg ik ondanks de wind dan toch shots zonder bewegingsonscherpte. Wat ook hielp, is naast de camera gaan staan als windvanger en met de draadontspanner werken.

    Met de EF 100mm f/2.8L IS macro was dat f/8, 1/200s, ISO 320, dus iets minder kans op ruis. Maar ik moet zeggen dat de EOS 5DsR ook bij ISO 1250 uitstekende resultaten geeft en een beetje ruis is makkelijk weg te poetsen met Topaz noise reduction. Enfin, ik heb de twee deelnemers uiteraard ook coaching gegeven als het gaat om invalshoeken, lenskeuze en camera-instellingen. Want naast chauffeur ben ik ook gids en coach. Als fotograaf moet je gewoon multi-discliplinair zijn!

    Ja, je leest het goed, twee deelnemers! Omdat ik optimale aandacht wil geven en het ook praktischer is in één auto plus gear door de havens te cruisen. En wat hebben de deelnemers mooie foto’s geschoten! Toen we terug waren bij het beginpunt, waren ze dolgelukkig. Omdat ik nog een goed gevoel voor timing moet krijgen met zo’n Photo Tour was het qua tijd behoorlijk uit de hand gelopen, maar de deelnemers vonden het prachtig. Want het was vooral waar voor z’n geld!

    Omdat er zoveel belangstelling voor is, heb ik besloten tot eind dit jaar maandelijks twee keer de Photo Tour Antwerpse Havens te programmeren. Als je me een email (onderaan vermeld) stuurt, krijg je alle info. Spijt krijg je er niet van, want de belevenis is enig in z’n soort en je komt gegarandeerd thuis met hele bijzondere foto’s op je geheugenkaart. Enfin, op het moment dat ik dit schrijf popel ik alweer om op 24 augustus met het volgende groepje de havens in te trekken.

    Nog iets dat ik niet onvermeld wil laten is mijn samenwerking met Fotoclub.nl, een fotografiecommunity met 2325 actieve leden! Ze hebben een breed scala aan workshops en ik heb speciaal voor hun een serie Master Courses ontwikkeld, een package met zowel een Masterclass, Mastershoot en Photo Review. Zo heb je een brede opleiding met theorie, praktijk en feed back voor een redelijke prijs. Ook wordt er een Engelstalige workshop Basics of Photography voor expats aangeboden.

    Ik start in september met de Master Course tilt-shift, Stock en Architectuurfotografie. Momenteel staat er ook een Master Course Landschapsfotografie in de steigers waar je vanaf 2020 aan kunt deelnemen. Ik ben enorm enthousiast over de samenwerking met Fotoclub.nl, want de chemie die ik met hun heb is geweldig. De gebruikelijke Masterclasses bij Pro dealers in Nederland, en nu ook in Vlaanderen, blijven gewoon bestaan naast het aanbod bij Fotoclub.nl (gevestigd in Eindhoven).

    Het staat weer bol van de nieuwe ontwikkelingen, want mijn statement for life is ‘Never a dull Moment’ (luister eens naar het gelijknamige iconische album van Rod Steward!). Sinds ik in 2017 weer terug ben na 12 jaar China is er veel gebeurd en dat komt uiteraard niet uit de lucht vallen. Ik heb er keihard aan gewerkt om hier weer aansluiting te vinden en dat is gelukt. Het is en blijft een voorrecht om je brood te verdienen met datgene wat je het liefste doet: mooie foto’s maken!

    Binnenkort ga ik eens een week met de nieuwe Canon EOS RP fotograferen. Benieuwd hoe dat werkt in combinatie met mijn TS-E tilt-shiftlenzen. Ik zal voorlopig wel blijven werken met mijn Canon EOS 5DsR en EOS 7D MKII, maar 'regeren is vooruitzien' zegt het spreekwoord. Nou ja, het is sowieso stof voor het volgende blog, want naast mooie plaatjes maken vind ik het schrijven ook verschrikkelijk leuk. Dus we sluiten dit blog dan maar af met: “Wordt vervolgd”...

    Tony Vingerhoets • tony@tonyvingerhoets.com

    20 augustus, Weelde, België


  • High-end Landscapes; Ode aan moeder natuur deel 2 geplaatst op donderdag 18 juli 2019 09:24:40 door pjcdhaeze

    Mijn nieuwe Masterclass Architecture Photography loopt op rolletjes. Het is verschrikkelijk leuk om met de deelnemers ook een Master Shoot te doen bijvoorbeeld op de Kop van Zuid in Rotterdam dat nokvol staat met iconische architectuur. Maar ondertussen ben ik alweer druk bezig met de eerste stappen van mijn Masterclass Landscape Photography dat begin volgend jaar moet gaan draaien. Dat betekent veel lezen, je verdiepen, locatie scouting en uiteraard ook fotograferen.

    Is landschapsfotografie dan zoveel anders dan architectuur? Ja en nee. Beiden vragen geduld, locatie verkenning en juiste lichtomstandigheden, maar toch is landschapsfotografie complexer en moeilijker. Een onderwerp zoals een gebouw beweegt niet en is geduldig, maar natuur verandert continu. Bomen lopen ook niet weg, maar transformeren, bijvoorbeeld door de vier seizoenen. Landschapsfotografie vraagt ook het uiterste van je oog voor compositie en invalshoeken.

    Locatie scouting is daarom een van de belangrijkste aspecten van landschapsfotografie. Het beste doe je dat eerst zonder camera, want anders sla je meteen aan het fotograferen en is de kans groot dat je de beste spots over het hoofd ziet. Loop er eerst eens lekker rond, neem de tijd om alles in je op te nemen en ga gerust nog eens terug. Ik las dat de beroemde landschapsfotograaf Ansel Adams (1902-1984) heel erg veel tijd stak in exploratie, vandaar zijn onderscheidende foto’s.

    Landschapsfotografie is synoniem aan reizen en sommige fotografen zien dat zelfs als een levensstijl. De natuur is onze oorsprong en hoe meer je daarmee verbonden bent, hoe meer je in balans bent. Maar dat is filosofie en we hebben het over landschapsfotografie. Tja, verre reizen, wie wil dat niet!? Ook ik word lyrisch van die verpletterend mooie landschappen geschoten op droomlocaties all over the world, maar dichterbij huis kun je ook best schitterende landschapsfoto’s schieten.

    Zelf fotografeer ik graag op de Regte Heide, waar ik als jongetje al veel kwam. Het is een heel erg mooi gebied van 250 hectare zuidelijk van Tilburg tegen de Belgische grens dat bestaat uit heide, moerassige beekdalen en loof- en naaldbossen. Maar ook Het Turnhouts Vennengebied met kenmerkende vennen, heide en graslanden is fantastisch! Vanaf de uitkijktoren (gesitueerd langs het Bels Lijntje) heb je een adembenemend uitzicht dat ideaal is voor indrukwekkende panorama’s.

    Afgelopen week heb ik enkele dagen besteed om de Oisterwijkse Vennen te ontdekken. Het heeft ook weer een geheel eigen sfeer en karakter. Het Goorven is wel het meest fotogenieke en dat wil ik zeer binnenkort fotograferen bij dageraad. Koortsachtig volg ik de weersvoorspellingen voor ‘n ultieme day break shoot met een kleurrijke lucht en dramatische wolkenpartijen. De juiste invalshoeken heb ik al gevonden, zodat ik ’s-ochtend vroeg in het donker direct m’n weg vind.

    Landschapsfotografie beslaat overigens veel meer dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. Het kan dus ook een cityscape of seascape zijn. En in die laatste categorie is m’n huidige portfolio nog wat aan de magere kant zodat ik enkele keren naar de kuststrook moet rijden voor seascape shoots (klinkt best lekker hè!). Tja, al bij al neemt de ontwikkeling van de visuele content van een Masterclass Landscape Photography enorm veel tijd in beslag, maar het is wel big fun hoor!

    Naast m’n samenwerking met Nederlandse en Vlaamse Canon Pro dealers en de CameraNu groep, ga ik vanaf september overigens ook van start bij Fotoclub.nl dat een uitstekende reputatie heeft opgebouwd in fotografiegerelateerde kennis en educatie. Mijn Nederlandstalige Masterclasses en workshop zullen vanaf december ook Engelstalig worden aangeboden aan de groeiende expat community in Eindhoven. De komende maanden m’n Cambridge Engels maar weer ’s oppoetsen!

    Oh ja, nog even dit: vorige week kwam ik op het idee om twee keer per maand ‘n Photo Tour Antwerpse Havens te organiseren. De dag nadat ik de web flyer had gepost, liep het al storm. Gezien het bijzondere karakter en tijdstip (start bij zonsondergang) beperk ik het aantal deelnemers telkens tot twee. Zo kan ik optimale aandacht geven en blijft het een uniek event. Tja, en om je aan te melden voor de Masterclass Landscape Photography moet je dus nog even geduld hebben...

    Voor meer informatie over de Photo Tour Antwerpse Haven mail even naar tony@tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets

    17 juli 2019 Weelde, België.


  • Tele-primes High-End; Port of Antwerp 3 geplaatst op vrijdag 10 mei 2019 10:04:07 door pjcdhaeze

    Hopelijk gaat het niet vervelen, want dit is inmiddels het derde blog dat ik schrijf over Port of Antwerp. Zoals ik eerder zei roept industrie snel associaties op met knarsende tandwielen en vette oliedamp. Het is geen onderwerp waar het hart van de meeste fotografen sneller van gaat kloppen. En misschien is dat wel een van de redenen waarom ik er juist zo aan verslingerd ben geraakt. Want doorsnee onderwerpen is niet zo mijn ding. Een exceptioneel gegeven pakt mij meestal meer.

    Het ontdekken van de ideale plekken om er goede shots te maken is een avontuur op zich. Dat is nogal tijdrovend, want het zijn meestal afgesloten industrieterreinen die je als onbevoegde niet mag betreden. ’s-Nachts is het er op z’n best vind ik. Olieraffinaderijen en containerterminals kijken niet op een lampje meer of minder en zodra het duister is ingevallen, baden ze in het licht! Tjonge, wat is dat fotogeniek! En de pret begint elke shoot opnieuw bij het bekende blauwe halfuurtje.

    Veel foto’s heb ik er gemaakt met mijn Canon TS-E 17mm en 24mm, maar de afgelopen keren zijn m’n tele primes ook in actie gekomen: De EF 135mm f/2L en vooral de EF 200mm f/2.8L mark II. Teleobjectieven geven je meer bereik, zodat je veel flexibeler bent als het gaat om de invalshoek. Het nadeel is weer dat de vaak stevige wind in de havens makkelijk trillingen veroorzaakt van de telelenzen. Ik heb daarom best wat RAW’s met bewegingsonscherpte naar de prullenbak verwezen.

    Om met een 200mm telelens messcherpe shots te maken bij een straffe wind, moet je een erg stabiel statief gebruiken. In sommige gevallen ben ik zelfs aan de zijkant van het statief gaan staan om de wind te blokkeren, zodat ik met relatief korte sluitertijden kon werken. Aan een lichtgewicht carbon statief heb je dan weinig. Ik gebruik dan ook meestal m’n bijna zeven kilo Manfrotto 056 Triaut. De auto parkeer ik dan zo dichtbij mogelijk, zodat ik er niet ver mee hoef te sjouwen.

    Een week of twee terug was er zo’n dag met schilderachtige, dramatische wolkenpartijen. Overdag had ik het al in the picture en tegen een uur of vijf sprong ik in de auto om op tijd in de Antwerpse havens te zijn. De dagelijkse file op de Antwerpse ring zorgde natuurlijk voor oponthoud, maar de shoot is gelukkig niet in het water gevallen. Als je dan bedenkt dat België ’s-werelds hoogste belastingdruk heeft, begrijp je niet waarom Antwerpen zo’n vooroorlogse infrastructuur heeft 😉

    Nu heb ik weer enkele nieuwe invalshoeken gevonden van waaruit je de nucleaire krachtcentrale Doel goed in beeld krijgt. Na een post op social media kreeg ik natuurlijk meteen te horen dat de rook uit de grote koeltorens geassocieerd wordt met vervuiling, maar de meeste mensen weten niet dat dit slechts condens is. Maar goed, dat neemt niet weg dat het een curieus onderwerp is dat ik op een idyllische manier wilde fotograferen, gebruik makende van fraai licht en wolken.

    Want briljant licht en dramatische wolken zijn en blijven onontbeerlijke smaakmakers om in de Port of Antwerp mooie platen te schieten. En omdat je die factoren niet naar je hand kunt zetten betekent dat vaak terug gaan, zodat je niet alleen de invalshoeken leert kennen, maar ook treffers maakt die ver boven het gemiddelde uitsteken. Wanneer je dan uiteindelijk thuis komt met een memory card vol juweeltjes van RAW’s moet je de beeldkwaliteit er nog wel uit zien te peuteren!

    Zo makkelijk is het dus niet. Nee, zeker niet! Maar wanneer je een topsporter op het podium ziet staan, realiseer je je ook niet wat een opoffering, discipline en ontbering dat kost. Met high-end fotografie is het al niet anders. Begrijp me niet verkeerd, dat heeft niets te maken met pro of amateur, maar gewoon met je mind set. Hoe ver wil je gaan om world class photos te schieten? Daar kan niemand antwoord op geven dan alleen jij zelf. Anyway, wat locaties betreft heb ik goed nieuws.

    Op korte termijn start ik met Mastershoots voor groepen van maximaal vier deelnemers op gebied van architectuur als een logisch vervolg op mijn Masterclasses. Ook Port of Antwerp staat op de lijst, waar ik het aantal deelnemers zelfs wil beperken op drie. Op die manier kan ik me het beste concentreren op de noodzakelijke regie, zodat deelnemers in staat zijn foto’s te schieten zoals hier afgebeeld. Kijk regelmatig op www.tonvingerhoets.com/masterclasses of stuur me een mail tony@tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets

    Weelde (België), 10 mei, 2019.


  • De oneindige diversiteit van Architectuur geplaatst op dinsdag 19 maart 2019 09:01:09 door pjcdhaeze

    Op vrijdag 19 april aanstaande ga ik in Rotterdam van start met mijn nieuwe Masterclass Architecture Photography en wat kijk ik daar naar uit! Afgelopen maanden heb ik er keihard aan gewerkt en al mijn kennis en ervaring erin gestoken. Jullie weten dat ik verslingerd ben aan tilt-shift en dat komt ook aan bod in deze Masterclass. Want tilt-shift lenzen worden vooral in architectuurfotografie gebruikt. Maar het is niet de hoofdzaak, zoals in mijn Canon TS-E tilt-shift Masterclass.
    Waarom niet? Omdat veel architectuurfotografen niet in het bezit zijn van een tilt-shift lens en ik ook die groep wil aanspreken met mijn nieuwe Masterclass. De aanschafprijs van een tilt-shiftlens is nogal hoog en daarom kiezen veel mensen ervoor om de perspectivische vertekening ofwel convergerende verticalen in de nabewerking te corrigeren. Daar is niets op tegen, maar je moet dan wel op een aantal dingen letten om de kwaliteit van je file zo hoog mogelijk te houden.

    Overigens beperken we ons met de Masterclass Architecture Photography niet alleen tot Rotterdam, want ook in Eindhoven, Amsterdam en zelfs Groningen komen Masterclasses, zodat je niets hoeft te missen. Het is teveel om op te noemen wat ik behandel en ook laat ik met een portfolio zien hoeveel verschijningsvormen architectuur wel niet heeft. Want in de Architectura Libri Decem, het vroegste werk over architectuur van Vitruvius Pollio, is het volgende beschreven:
    Architectuur is de kunst en wetenschap van het ontwerpen van de gebouwde omgeving zoals steden, gebouwen, woningen, interieurs, landschappen, meubelen en objecten. Ik keek er inderdaad ook van op en heb zijn statement geadopteerd! En wanneer we door deze bril naar architectuur kijken, is dat oneindig veel meer dan je in eerste instantie zou vermoeden. Die diversiteit heb ik enigszins trachten te illustreren met de bijgaande foto’s (van mijn Masterclass-content).

    Tja, en dan grijp ik toch weer naar beelden die zijn geschoten met mijn Canon TS-E 17mm f/4L en TS-E 24mm f/3.5L mark II. Maar dat zal jullie waarschijnlijk niet vervelen, want de foto’s spreken voor zichzelf. Wat ik vooral benadruk in de Masterclass is dat, wanneer je jezelf wilt onderscheiden met architectuurfoto’s, je licht naar je hand moet zetten ofwel Tailor the light to your subject! Sowieso draait alles in fotografie om licht en in architectuur werk je doorgaans met bestaand licht.

    Ook laat ik met een beeldenreeks van een beroemd Zaha Hadid gebouw zien op hoeveel manieren je een gebouw kunt fotograferen door gebruik te maken van verschillende soorten licht en invalshoeken. Jazeker, dan zul je vaak terug moeten naar hetzelfde gebouw. Zelf vind ik dat allerminst een straf maar meer een uitdaging. Oh ja, als Zaha Hadid je niets zegt Google de naam dan even en verlekker je aan de cutting edge architecture van dit wereldvermaard architectenbureau! 

    Maar goed, Nederland staat ook vol met tot de verbeelding sprekende architectuur, dus is er altijd wel iets te vinden op redelijke afstand waar je een studieobject van kunt maken. Dan belanden we meteen bij het hoofdstuk locatie scouting. Ook daar kom ik op terug in de Masterclass dus maai ik nu geen gras weg voor mijn voeten. Enfin, je merkt hoe enthousiast ik ben en sta te popelen om mijn geestdrift voor architectuurfotografie met jullie te delen. Dat wordt een feest!

    Volgens de buienradar slaat het weer weldra om en ga ik een aantal foto’s schieten op de zorgvuldig gekozen Masterclass-locaties als voorbereiding op de photo walk. Want na de theorie en lunch wil ik met de deelnemers iconische architectuur gaan fotograferen in de directe omgeving. Op de Kop van Zuid ben ik al langer kind aan huis, maar Groningen is nieuw terrein voor me. Maar tjee, wat staat er veel schitterende architectuur in die mooie noordelijke stad!

    Overigens heb ik momenteel een veelbelovende samenwerking met de Canon pro dealers Cameratools in Apeldoorn, CameraNu in Urk en CityFoto Eindhoven. Met een partnership bundelen deze dealers de krachten om zo hun marktpositie te versterken. Voor aanmelding moet je dan ook op hun websites zijn. Ik zou zeggen wacht er niet te lang mee, want er is veel animo voor deze Masterclass! Dus misschien tot ziens in Eindhoven, Rotterdam, Amsterdam of Groningen!

    Masterclass Rotterdam: klik hier 
    Masterclass Eindhoven: klik hier

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België 19 maart 2019


  • Tilt-shift high-end 8: The power of Black & White geplaatst op dinsdag 5 februari 2019 08:24:49 door pjcdhaeze

    Ik kan me dat moment nog erg goed herinneren dat ik het beeld van de zwart-wit foto langzaam maar zeker zag opkomen in het ontwikkelbad. Dat was in het analoge tijdperk op de Koninklijke Kunstacademie in ‘s-Hertogenbosch waar ik de basisbeginselen van fotografie heb geleerd. Het is ook niet verwonderlijk dat die romantiek wereldwijd nog steeds wordt gekoesterd door miljoenen aanhangers van analoge fotografie. Ook de markt voor vintage camera’s en lenzen is springlevend.

    Sinds ik rond 2005 in de digitale fotografie ben gestapt, ben ik een volledig overtuigde kleurenman. Geen moment had ik het gevoel dat zwart-wit fotografie iets kon toevoegen. Maar enkele weken geleden zat ik een beetje uit verveling te spelen met zwart-wit omzetting van enkele foto’s en warempel, dat zag er onverwacht goed uit! Ik was bijna vergeten hoe krachtig een zwart-wit beeld kan zijn. Ook een post van een zwart-wit architectuurfoto op social media kreeg erg veel waardering. Nu is dat niet altijd een graadmeter voor mij maar toch heeft het mij verder aan het denken gezet over de mogelijkheden van zwart-wit foto’s. Ik zie geweldige toepassing voor architectuur, zoals jullie weten een gebied dat enorme aantrekkingskracht op mij heeft vanwege mijn passie voor Canon TS-E tilt-shift fotografie. Maar ook landschapsfoto’s zien er in zwart-wit vaak verrassend goed uit! En het behoeft geen verder betoog dat portretfoto’s vaak sprekender zijn in zwart-wit.

    Overigens zijn alle foto’s gemaakt met de TS-E 24mm f/3.5L mark II en TS-E 45mm f/2.8 die inmiddels is vervangen door de TS-E 50mm f/2.8L Macro. Misschien vraag je je af wat een Canon TS-E lens nu eigenlijk toevoegt aan zwart-witfotografie. Letterlijk gezien niets, maar bij de selectie kwam ik toch weer uit op foto’s gemaakt met de Canon TS-E tilt-shift lenzen, simpelweg vanwege de superieure image quality. Het is toch zo dat ik mijn betere foto’s meestal schiet met een van deze Canon objectieven.

    De afgebeelde foto’s zijn bewerkt met Nik Silver Efex Pro. Doorgaans kies ik voor de neutrale bewerking waarna ik soms nog ‘n fractie contrast toevoeg. Proefondervindelijk heb ik gemerkt dat met name foto’s met dramatische wolkenpartijen zeer geschikt zijn voor een zwart-wit conversie. Maar waarschijnlijk is dat een kwestie van smaak. Enfin, de selectie die ik heb gemaakt doet het in zwart-wit minstens zo goed als in kleur. Mijn persoonlijke favoriet is het Port of Antwerp gebouw.

    De foto van het model, David Janssens, is overigens een select focus portret, specifiek gemaakt voor de visuele content van mijn Canon TS-E tilt-shift Masterclass. Het is geschoten met de Canon TS-E 45mm f/2.8 met het tilt-mechanisme op 10 graden up-tilt, waardoor de ogen in focus zijn en daarbuiten een graduele blur ontstaat. Het effect is erg subtiel, totaal anders dan bijvoorbeeld de uiterst minieme scherptediepte van de Canon EF 85mm f/1.2L die bekend staat als de ultieme portretlens.

    De Canon TS-E 45mm f/2.8L doet er beslist niet voor onder en biedt dus de hiervoor vernoemde select focus blur, zowel verticaal als horizontaal toepasbaar. Daarnaast heeft deze tilt-shiftlens nog een onschatbaar voordeel, namelijk file merging. Wanneer het shift mechanisme verticaal wordt ingesteld is het mogelijk drie elkaar overlappende shots te maken die in de nabewerking kunnen worden samengevoegd tot één file met een mid format resolutie, micro-contrast en detailweergave! Het vraagt dan wel uiterste concentratie van het model dat absoluut niet mag bewegen maar met een juiste regie levert dat geen problemen op. Bovendien kun je dergelijke portretfoto’s in zitpositie maken. Als portretfotografie mijn hoofdactiviteit zou zijn was voor mij de keuze snel gemaakt: De TS-E 90mm f/2.8L Macro in plaats van de EF 85mm f/1.2L of EF 85mm f/1.4L IS. Zelfs als ik zou de keuze moeten maken tussen de nieuwe RF 50mm f/1.4L of de TS-E 50mm f/2.8L Macro dan werd het sowieso de TS-E lens.

    Tja, hier spreekt een man met een passie voor tilt-shiftfotografie, dat mag duidelijk zijn. Ik moet zeggen dat de belangstelling voor deze vorm van fotografie in de lift zit. Mijn Canon TS-E tilt-shift Masterclass van 23 februari a.s. is uitverkocht en ik heb daarom een volgende geagendeerd op zaterdag 23 maart a.s. bij Thon Hotel in Rotterdam. Heb je zin om mee te doen, meld je dan snel aan via mijn website: www.tonyvingerhoets.com/masterclasses.

    Tony Vingerhoets

    5 februari 2019, Weelde, België


  • Tilt-shift high-end 7: Ode aan Moeder Natuur! geplaatst op donderdag 3 januari 2019 10:26:04 door pjcdhaeze

    Toen Canon Benelux mij zo’n anderhalf jaar geleden vroeg een TS-E tilt-shift Masterclass te ontwikkelen vroeg ik me af hoe ik dat ging aanpakken. Sowieso is het bepaald niet simpel om de technische aspecten (Scheimpflug-principe) van een tilt-shift lens in begrijpelijke taal uit te leggen. Maar los daarvan gaat het er natuurlijk vooral om wat je met zo’n lens kunt. En dat is meer dan je denkt. Tijdens het scriptschrijven kwam ik op het idee om alle gebieden waarin TS-E lenzen excelleren, in beeld te brengen.

    Gebaseerd op mijn ervaringen kwam ik uit op: architectuur, interieur, industrieel, panorama, miniatuur, food, landschap en portret. Inderdaad, dat zijn er nogal wat! Voor de visuele content van de Masterclass heb ik gedurende enkele maanden beeldmateriaal geschoten met verschillende TS-E lenzen. Zo heb ik dagen rondgezworven op de Rotterdamse Kop van Zuid voor architectuur, modellen geportretteerd in de studio en in mijn omgeving gezocht naar locaties voor sprekende landschapsfoto’s.

    Nu was het natuurlijk mooi geweest als ik daarvoor had kunnen afreizen naar IJsland, Corsica, Madeira of wat verder weg Utah (USA), maar de tijd was niet toereikend en bovendien zouden de kosten te hoog oplopen. Geen nood, want de afgebeelde tilt-shift landschappen heb ik gewoon in de directe omgeving gemaakt. Nu woon ik in een mooi gebied want de Belgische Kempen is vergeven van natuurgebieden, maar sowieso zijn die overal in Nederland en België op een redelijke afstand te vinden.

    Het draait bij landschapsfotografie natuurlijk allemaal om het juiste licht, dus schoot ik bij voorkeur met een mooie daybreak of sunset. Vaak was ik in alle vroegte op pad of stond ik ’s-avonds in m’n uppie op een schemerige, koude hei. Maar als je dan ziet met welke shots je thuis komt, dan is het dat allemaal waard. Door het plezier dat ik eraan heb beleefd ben ik er ook ’n beetje aan verslingerd geraakt. Want zeg nu eens eerlijk, welk ander onderwerp kan zich nu werkelijk meten met Beauty of Nature?

    In de afgelopen blogs heb ik verslag gedaan van mijn avonturen in de Antwerpse Haven en ook dat was big fun. Maar de stilte en schoonheid die je vaak in de natuur ervaart, heeft echt indruk op me gemaakt. Ondanks de stilte van het landschap is het echter geen fotografie in de Zen-modus, want je moet echt bij de les blijven! Vooral in het schemer kan er van alles mis gaan. Het manueel focussen vraagt opperste concentratie en ik check voortdurend mijn bracketing shots of ik wel alle hooglichten en donkere partijen heb gevangen.

    Ook heb ik gemerkt dat een wat lager standpunt vaak iets meer dynamiek in het beeld geeft en dan kun je op een (opvouwbaar) krukje achter je statief en camera plaats nemen. Want van een zonsondergang schiet je toch als snel meer dan 100 frames, zodat je het ultieme moment hebt vastgelegd. Frappant dat licht en kleuren elke paar minuten veranderen. Zolang je fotografeert vanaf dezelfde positie kun je dat seriematig vastleggen en later RAW’s samenvoegen voor een denderend resultaat.

    Maar wat maakt een Canon TS-E lens nu zo geschikt voor landschapsfotografie? Allereerst schiet ik die bij voorkeur met een groothoek TS-E 17mm f/4L of TS-E 24mm f/3.5L mark II. De optische kwaliteit van deze twee lenzen staat sowieso borg voor bizarre scherpte en ‘n briljante kleurrendering. Met het tilt-mechanisme ben je heer en meester op het gebied van scherptediepte. Bovendien kun je met het shift mechanisme de horizon verplaatsen zonder statief en camera aan te raken. Wat een comfort!

    De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik geen voorstander ben van simultaan tilten en shiften omdat je dan beeldkwaliteit inlevert. Voor landschap gebruik ik het tilt- of het shift-mechanisme. Bij daglicht kun je met down-tilt proefondervindelijk ‘n afstelling vinden dat een scherptediepte oplevert dat anders alleen met focus stacking kan worden bereikt. Maar bij fotograferen in half duister neem ik geen risico’s en gebruik ik alleen het shift-mechanisme voor perspectief- en horizoncorrectie.

    Ik weet het, het klinkt allemaal eenvoudiger dan het is. Maar tilt-shiftfotografie is een uitdaging voor de fotografen die op zoek zijn naar de overtreffende trap. Het vraagt om toewijding en geduld, maar als je het eenmaal in je vingers hebt schiet je ook plaatjes met een erg hoog wow-gehalte.

    Ik zou bijna zeggen, neem eens deel aan een van mijn Canon TS-E tilt-shift Masterclasses waar het allemaal haarfijn wordt uitgelegd en gedemonstreerd. Mocht je geïnteresseerd zijn stuur me even ‘n mail (tony@tonyvingerhoets.com).

    Ik hoop dat je ook zo geniet van de afgebeelde landschappen. Telkens wanneer zo’n plaatje voorbij komt, beleef ik weer dat moment dat ik met verwondering stond te kijken naar de dramatische wolkenpartijen en magische kleurschakeringen. Het is een onderwerp dat ik in de toekomst meer wil uitdiepen, want al het andere verbleekt er simpelweg bij. Ode aan Moeder Natuur!

    Tony Vingerhoets (mail)

    3 januari 2019, Weelde, België


  • Intermezzo China | Yantai Gold Beach geplaatst op maandag 26 november 2018 09:10:01 door pjcdhaeze

    Afgelopen maand heb ik doorgebracht in Yantai, een prachtige kustplaats in het oosten van China met zo’n 7 miljoen inwoners. In 2004 werd Yantai door China Central Television (CCTV) uitgeroepen tot de meest leefbare stad van China en anno 2018 heeft het die glans in mijn optiek beslist nog niet verloren. Omgeven door golvende heuvels en meanderende rivieren is Yantal vooral bekend om z’n stranden en naburige eilanden. Het is zo’n beetje het Zandvoort van China, zeg maar.

    Mijn Chinese agent had voor mijn vrouw en mij een hotel geboekt pal aan de Gold Beach, een nieuw ontwikkeld gebied in Yantai. Je staat verbaasd van de riante infrastructuur, eigentijdse appartementen, uitgestrekte parken en kleurrijke kunstobjecten. Het stadsbestuur laat werkelijk geen kans onbenut om het etiket ‘leefbaar’ te onderstrepen. Tussen de werkdagen door hadden we alle gelegenheid om de omgeving te verkennen, uitgenodigd door een aangename najaarszon.

    Tijdens ‘n wandeling stuitte ik op het Urban Exhibition Center, opmerkelijke architectuur omringd door elegante objecten en kunstvoorwerpen. Indrukwekkend is vooral ook de dimensionering, iets dat je in Europa zelden tegen zult komen. Omdat ik niet had verwacht veel te gaan fotograferen in Yantai had ik mijn back-up camera, een Canon EOS 5D Mark II, plus de Canon EF 17-40mm f/4L en EF 50 1.4 meegenomen. En die twaalf jaar oude groothoekzoom heeft uitstekend dienst gedaan!

    Het spreekt voor zich dat ik mijn geliefde Canon TS-E 24mm f/3.5L MKII miste, maar in de beperking toont zich de meester, zeg maar. De EF 17-40 f/4L ontbeert wat randscherpte op 17mm en de EF 50mm f/1.4 is inmiddels ook voorbij gestreefd, maar er is desondanks nog uitstekend mee te werken. Het geeft aan dat je met een oudere camera en lenzen nog steeds prima foto’s kunt maken. Tijdens Masterclasses geef ik daarom steevast aan dat vaardigheden belangrijker zijn dan pro gear.

    Het enorme voordeel van een Canon tilt-shift lens is uiteraard de directe correctie van convergerende verticalen, ofwel perspectivische vertekening. RAW’s geschoten met een conventionele lens kun je ook handmatig corrigeren in de editing, maar je moet er wel rekening mee houden dat je behoorlijk veel weg snijdt van je file en bovendien kost het tijd. Voor slechts een enkele foto is dat geen heikel punt, maar voor een goed gevulde architectuur- of interieurportfolio is een ander verhaal.

    Het Urban Exhibition Center is een onderdeel van het Yantai Gold Beach Project dat is ontwikkeld door Edwin Chan, een architect van Chinese afkomst die z’n basis heeft in Canada. Het project omvat een 10 kilometer lange kuststrook met ruime wandel- en recreatiegebieden waar volgens Edwin Chan’s website natuur, stadsleven en vrijetijd samen komen. Gedurende wandelingen in het Gold Beach gebied heb ik dat gevoel ook zo beleefd en vind ik het concept daarom erg geslaagd.

    Gelukkig waren de weersomstandigheden optimaal met zonnige dagen en dramatische wolkenpartijen, iets dat je bij architectuurfotografie natuurlijk goed kunt gebruiken. Maar ik had ook een twilight shoot voor ogen en realiseerde me dat ik m’n Manfrotto statief ook had thuis gelaten. En lange sluitertijden uit de hand wordt lastig. ISO waardes omhoog schroeven wordt weer gestraft met een flinke dosis ruis in je foto’s. Tja, dan moet je vindingrijk zijn want the show must go on.

    Ik heb dat opgelost door de EOS 5D Mark II te stabiliseren op m’n fototas. Zo heb ik met f/5.6, ISO 1600 en 0,4 seconde nog messcherpe foto’s bij schemer gemaakt. Met zulke beperkingen moet je flink wat frames schieten om zeker te zijn van een treffer. Ruis blijft met ISO 1600 beheersbaar en met Topaz Denoise krijg je zo’n plaatje zo strak als een pianosnaar, zodat ik het zelfs kan uploaden naar mijn stock agency’s Shutterstock, Fotolia, Istock, Dreamstime en Alamy.

    Nu we het daarover hebben: in september heb ik mijn eerste Masterclass Stock Photography gedaan bij Cameratools in Apeldoorn. En vanwege het succes heeft zowel Foto de Vakman (Uden) als Cameratools deze Masterclass geprogrammeerd op respectievelijk 15 december en 25 januari a.s. Maar wil je eerst een indruk krijgen van de content meldt je dan aan voor de gratis toegankelijke lezing bij CameraNu in Urk. Als je plannen hebt voor stock photography is dit je kans!

    https://www.fotodevakman.nl/masterclass-stock-photography-door-tony-vingerhoets

    https://www.cameratools.nl/extra/workshops/workshop/?newsitem=2501

    https://www.cameranu.nl/nl/tony-vingerhoets-stock-photography

    https://www.iamedwin.ca/home/yantai-gold-coast-beach

     Tony Vingerhoets

    24 november 2018, Weelde, België


  • High-end tilt-shift (7); Port of Antwerp (2) geplaatst op maandag 8 oktober 2018 09:17:37 door pjcdhaeze

    Het was nog best een lastige keuze: een blog over de première van mijn Masterclass Stock Photography of een vervolg op mijn tilt-shift-avontuur in de Antwerpse Havens. Tja, ik laat foto’s toch niet graag op de plank liggen, dus maak ik eerst het verhaal af over Port of Antwerp. En dan heb ik de volgende keer stof genoeg voor een verslag over m’n nieuwe Masterclass. In mijn vorige blog heb ik jullie al verteld dat ik enkele nachten heb gefotografeerd in het uitgestrekte Antwerpse havengebied.

    Maar zoals je kunt zien zijn foto twee en vier nu tijdens het blauwe halfuurtje geschoten na een stevige plensbui en de laatste foto bij een strakke blauwe hemel met dramatische wolkenpartijen. Alle beelden zijn gemaakt met de Canon TS-E 24mm f/3.5L MKII, waarvan de eerste foto met een teleconverter. Tja, mijn favoriete Canon TS-E groothoeklens heeft aardig wat overuren heeft gemaakt voor de Port of Antwerp blogs! Met het resultaat ben ik tevreden, maar er is altijd ruimte voor progressie.

    En ook nu was de TS-E 24mm f/3.5L MKII weer gemonteerd op m’n Canon EOS 5DsR en Manfrotto 055 statief plus Manfrotto 410 Geared Head. Tjonge, wat werkt dat lekker voor een fijnafstelling! De eerste foto van de hel verlichte olieraffinaderij met een prachtig wolkendek, gesitueerd boven de aangemeerde tanker, is geschoten in combinatie met 1.4x converter wat een brandpuntafstand van 33mm geeft. En dat was de framing die ik voor ogen had met de tanker rechts uit het midden.

    Foto twee is om 21.54 uur gemaakt na een kortstondige regenbui. De hemel trok open en dat bracht het juiste licht voor dit heldere plaatje met sprekende kleuren en dramatische wolken als bonus. Eerder heb ik al opgemerkt dat de Canon TS-E lenzen een bijzonder fraaie kleurrendering hebben, wat hier natuurlijk goed uit de verf komt. En de glans op het nog natte beton van de kade draagt ook bij aan de entourage. Alle parameters stonden goed voor dit shot waar ik telkens met plezier naar kijk.

    Tja, ik had ook een heus Heavy Industry shot voor ogen. In de middag had ik al wat foto’s gemaakt van een rangeerterrein onder de rook van een olieraffinaderij. Nu waren dat geen verkeerde plaatjes, maar ik had toch het gevoel dat er meer in zat bij duister met een verlichte industrie op de achtergrond. Deze foto heb om 00.34 gemaakt vanaf een laag standpunt waardoor de wagons iets meer dynamiek krijgen. Het contrast tussen de koele en warme kleurtemperatuur vind ik zelf geslaagd.

    Foto vier is ook geschoten tijdens schemer. In deze verticale foto is de overspanning met pijpleidingen de eye catcher. Het creëert een niet alledaags lijnenspel wat door de groothoek wordt benadrukt. Hier zie je het onschatbare voordeel van de effectieve perspectiefcorrectie. Want door de afwezigheid van perspectivische vertekening is het toch een rustig beeld geworden. En ook in dit geval koos ik voor een relatief laag standpunt. Overigens frappant wat dat voor een effect heeft!

    En ja, de laatste foto is het kantoorgebouw van het Antwerpse Havenschap (Port of Antwerp klinkt toch wat eigentijdser). Het kantoor is gesitueerd aan de rand van het havengebied aan het Zaha Hadidplein, vernoemd naar het beroemde architectenbureau dat dit opmerkelijke gebouw heeft ontworpen. Want je moet natuurlijk lef hebben om een diamantvormige sculptuur boven op ‘n oude brandweerkazerne te zetten. Onder Antwerpenaren wordt het gebouw minder gewaardeerd.

    Het fotogenieke gebouw heb ik al vaak gefotografeerd, telkens op verschillende tijden met andere weersomstandigheden en licht. Je zou kunnen zeggen dat ik er een studieobject van heb gemaakt. In ieder geval verzamel ik er foto’s mee die ik in mijn aanstaande Masterclass Architecture Photography wil gebruiken om te illustreren op hoeveel verschillende manieren je een gebouw kunt fotograferen. Want dat moet vanzelfsprekend de kracht zijn van een architectuurfotograaf!

    Tjonge, wat was het een feest daar in de havens! Goed, hier en daar moest ik aan security uitleggen wat ik aan het fotograferen was en kreeg dan te horen dat dat ‘niet gewenst’ is. Natuurlijk hoor ik liever wat anders, maar al bij al heb ik er een reeks kunnen schieten die opnieuw de kwaliteit en creatief potentieel laat zien van Canon TS-E tilt-shift lenzen. Zoals in het vorige blog vermeld, heb ik aan de visuele content van de Canon TS-E tilt-shift Masterclass ook een categorie Industrial toegevoegd.

    Maar nu ben ik opgetogen om de Masterclass Stock Photography opnieuw te gaan draaien bij Foto de Vakman (15 december a.s.) en Cameratools (25 januari a.s., klik hier). En bovendien organiseert CameraNu een vrij toegankelijke lezing over Stock Photography in Urk (19 januari a.s.). Vanzelfsprekend is dat minder uitgebreid dan de Masterclass, maar geef inzichtelijke informatie over de stock industry en wat er voor nodig is om daar geld te maken met je foto’s. Doe er je voordeel mee!

    Tony Vingerhoets

    8 oktober 2018, Weelde, België


  • High-end tilt-shift (6); Port of Antwerp geplaatst op dinsdag 24 juli 2018 07:13:29 door pjcdhaeze

    Al een tijd liep ik rond met het idee om met mijn camera eens de Antwerpse Havens in te trekken. Op Google had ik al plaatjes voorbij zien komen van terminals en olieraffinaderijen die ’s-nachts in het licht baden en dat sprak tot mijn verbeelding. Maar industrie is geen voor de hand liggend onderwerp als architectuur of landschap. Industrie associeer je al snel met grauwe fabrieken en rokende schoorstenen. Maar mijn uitdaging was om te laten zien dat zoiets ook heel anders kan.

    Ook was ik erop gebrand om er mijn Canon TS-E 24mm f/3.5L mark II aan de tand te voelen. Waarom juist die lens? Omdat deze tilt-shift lens vooral excelleert op het gebied van architectuur en landschap wat zeker overeenkomsten heeft met industrie. De Canon TS-E 17mm f/4L vind ik voor industrie te wijd en de Canon TS-E 50mm f/2.8L Macro heeft in de meeste gevallen net te weinig beeldhoek. Tel daarbij op de world class detailweergave, microcontrast en kleurweergave van de TS-E 24mm f/3.5L mark II en je weet dat dit de perfecte lens voor deze klus is.

    Zeker in combinatie met de 50 MP Canon EOS 5DsR heb je een combo, waarmee je schitterende platen kunt schieten. Vergis je niet in ‘s-nachts fotograferen! Het vraagt om opperste concentratie, omdat handmatig scherp stellen met Live View niet gemakkelijk is en je voortdurend instellingen moet checken. Uiteraard schiet ik dan op statief in de manuele stand, zodat ik maximale controle heb over de camera. Bij daglicht gaat alles wat makkelijker, maar night shootings zijn daarentegen spannend!

    Want wat een avontuur was het! De laatste twee weken heb ik er welgeteld drie nachten rondgedoold op zoek naar locaties en invalshoeken met zicht op schepen, terminals en olieraffinaderijen. Natuurlijk had ik vooraf de nodige research gedaan, maar ‘op de grond’ ziet het er toch allemaal anders uit dan op je computerscherm. En vergeet niet dat de meeste bedrijfsterreinen ontoegankelijk zijn waardoor het lastig wordt spots te scouten. Mijn navigatie heeft veel overuren gemaakt.

    In mijn enthousiasme ben ik hier en daar wel ‘s een kade opgereden wat misschien niet strikt volgens het boekje is. Desondanks heb ik weinig of geen last gehad van security met uitzondering van het gebied met de containerterminals. Want daar rijdt ’s nachts overijverig veiligheidspersoneel rond in uniform en busjes met corporate security. Om de haverklap werd er op mijn vingers getikt en zelfs verteld dat het niet is toegestaan om vanaf openbaar terrein containerterminals te fotograferen.

    Nu trek ik dat ten zeerste in twijfel, maar het laatste wat je in het holst van de nacht wilt is een verhitte discussie met een beveiliger. Vandaar dat ik weinig of geen beelden heb van de oh zo fotogenieke, bedrijvige containerterminals. Maar dat mag de pret niet drukken. Alle hier afgebeelde foto’s zijn dus (op statief) met de Canon EOS 5DsR en Canon TS-E 24mm f/3.5L mark II geschoten. Zoals altijd in deze lichtomstandigheden schiet ik multi exposure, zodat ik in de editing het licht optimaal kan balanceren.

    Dat deed ik de laatste tijd met de EOS 5DsR build in bracketing mode, waarmee je zelfs tot 7 verschillende belichtingen kunt schieten zonder de camera aan te raken. Makkelijk, maar ik ben toch teruggegaan naar handmatig instellen, omdat je dan meer controle hebt over de belichtingsreeks. Vooral de uiterst krachtige lampen op schepen en kades creëren overstraling in je foto’s, die je kunt modereren met een flink onderbelichte RAW. Dat kan met HDR maar meestal kies ik voor DRI of EF.

    Dat staat voor Dynamic Range Increase en Exposure Fusion, technieken waarbij je verschillend belichte RAW’s in Photoshop als lagen over elkaar legt en dan manueel tot een ideale lichtbalans komt waarbij je tekening behoud in donkere partijen en hooglichten. Dat is bepaald geen klus voor beginners, maar met veel oefening en Youtube tutorials krijg je dat absoluut onder de knie met prachtige resultaten. Het zit allemaal in een optimaal belichte RAW, maar je moet het er wel uit peuteren. 

    Ik ben zo enthousiast over het eindresultaat, dat ik een nieuwe categorie ‘Industrieel’ ga toevoegen aan de visuele content van mijn Canon TS-E tilt-shift Masterclasses. Want ook hier excelleren Canon tilt-shift lenzen! Welke de andere categorieën zijn? Hier komen ze: architectuur, interieur, panorama, miniatuur, food, product, landschap en portret. Onvoorstelbaar hoe breed inzetbaar Canon TS-E lenzen zijn! En los van de speciale effecten is alleen de image quality al om van te watertanden.

    Misschien dat je na het lezen van dit blog enthousiast bent geworden. Neem dan een keer deel aan een Canon TS-E tilt-shift Masterclasses, die ik regelmatig geef bij Nederlandse en Vlaamse Canon Pro Dealers, zoals 15 september bij CameraNu (klik hier)!

    Tony Vingerhoets

    23 juli 2018, Weelde, België


  • High-end tilt-shift (5); Trendy Antwerpen geplaatst op dinsdag 12 juni 2018 07:39:58 door pjcdhaeze

    Sinds ik zo’n anderhalf jaar in België woon bezoek ik regelmatig Antwerpen. Nu is dat momenteel per auto wat ongemakkelijk, want het lijkt alsof de lokale overheid plots de hele binnenstad renoveert. De infrastructuur is een ratjetoe geworden, waar zelfs m’n Tomtom geen raad mee weet. Niettemin is het in fotografisch opzicht een interessante stad met een rijke historie en tot de verbeelding sprekende (moderne) architectuur. Vergeet ook niet het uitgestrekte havengebied.

    Omdat ik er sinds kort een nieuwe opdrachtgever heb, fotografeer ik er veel met Canon TS-E lenzen. Een van mijn favoriete locaties is het Willemdok met het iconische MAS museum. Op een steenworp afstand bevindt zich ook het Antwerpse Havenschap, dat door het gelauwerde architectenbureau Zaha Hadid is ontworpen. Bovenop een gerenoveerde brandweerkazerne heeft men een gigantische diamantvormige sculptuur geplaatst, wat naar mijn smaak een zeer geslaagde blend is.

    Het Willemdok en omgeving behoort op dit moment tot de meest trendy locaties in Antwerpen. Vooral   ’s zomers heerst er een modieus ‘zien en gezien worden’ sfeertje, maar dat maakt het des te leuker om er te fotografen. Helaas is dat met de nieuwe privacywet natuurlijk opletten geblazen, maar dat zal jullie vast en zeker niet zijn ontgaan. Als je de trotse bezitter bent van een luxueus jacht moet je zeker in de Willemdok zijn. Varen hoeft niet, lekker op het dek zonnen is de trend.

    Maar dé eye-catcher van Willemdok is ongetwijfeld wel het MAS ofwel Museum Aan de Stroom. Ik heb me laten vertellen dat het niet iedere Antwerpenaar kan bekoren, maar opzienbarende gebouwen zijn meestal controversieel. Overigens biedt het vrij toegankelijke dak van het 60 meter hoge museum een riant uitzicht over de haven en binnenstad. In elke windrichting is een ronde opening aangebracht in de glazen balustrade voor enthousiaste fotografen. Daar is over nagedacht!

    Maar voor architectuurliefhebbers staan er meer interessante gebouwen in de binnenstad. Het spreekt voor zich dat projectontwikkelaars niet stil hebben gezeten en zodoende is er in hartje Antwerpen een ruim aanbod van luxueuze appartementgebouwen verrezen. Een heuse archi-topper is de Parkbrug voor voetgangers en fietsers. Het ontwerp van Ney & Partners heeft een overspanning van maar liefst 67m en valt op door z’n niet alledaagse vorm en doorkijkgaten aan weerszijden.

    Het ludieke concept heeft in Berlijn de Footbridge Award 2017 in de wacht gesleept. Het naar binnen vallend licht door openingen van het metalen geraamte creëert een frivool schouwspel van lichtspots en schaduwen dat onder bepaalde invalshoeken fraaie plaatjes oplevert. De bijgaande foto’s zijn overigens allemaal gemaakt met de Canon TS-E 17mm f/4L en TS-E 24mm f/3.5L Mark II, wat toch bij uitstek de architectuur-objectieven zijn in het totale Canon TS-E tilt-shift gamma.

    Enkele maanden geleden heb ik veel gefotografeerd met de nieuwe Canon TS-E 50mm, 90mm en 135mm L-lenzen op de Rotterdamse Kop van Zuid, maar ook daar kon ik het best uit de voeten met groothoek TS-E lenzen aangevuld met de nieuwe TS-E 50mm f/2.8L Macro dat een echte all-rounder is. Het probleem zit ‘m in de beperkte afstand die je vaak kunt nemen tot een gebouw in een geürbaniseerde omgeving. Maar jullie zullen ongetwijfeld ook wel eens met dat bijltje hebben gekapt.  

    Enfin, de loftrompet hoef ik niet meer af te steken over de Canon TS-E tilt-shift lenzen en jullie weten inmiddels hoe bevlogen ik ben van deze tak van sport. Ik zou zeker eens een wandeling maken door het gebied rondom het Antwerpse Willemdok, waar veel te beleven en te zien is. En mocht je besluiten de auto te nemen dan ben je bij deze gewaarschuwd voor de geïmproviseerde bewegwijzering vanwege de omleidingen. Gewoon in de Zen-modus blijven dan komt alles goed.

    Ik hoop dat het weer een waardige aflevering is in mijn reeks blogs over Canon TS-E tilt-shiftfotografie. Binnenkort ga ik overigens weer voor een maand naar China om er nieuwe architectuur te fotograferen, want wolkenkrabbers schieten daar als paddenstoelen uit grond! Je zou haast willen dat het Antwerpse bestuur daar eens stage ging lopen om te zien hoe vlot Chinezen bouwprojecten en renovaties tot stand brengen. Maar ja, die zitten dan ook minder op het terras met een biertje...

    Tony Vingerhoets

    12 juni 2018, Weelde, België


  • Tilt-shift high-end (4): panorama's & file merging geplaatst op vrijdag 27 april 2018 07:48:50 door pjcdhaeze

    Het staat weer bol van de activiteiten en ik zou in de hectiek bijna vergeten dat ik nog enkele blogs heb te gaan om deze serie te completeren! Want fotograferen met tilt-shift lenzen blijft een feest! En deze keer schenk ik aandacht aan panorama’s en file merging. Want naast architectuur, interieur, miniatuur, food, product, landscape en portret is dat ook het domein van Canon TS-E tilt-shift lenzen. Inderdaad, Canon TS-E tilt-shift lenzen schitteren op meer gebieden dan je denkt!

    Volgens Wikipedia is dit de definitie van Panoramafotografie: het maken van foto's met een aanzienlijk grotere beeldhoek dan normaal. Door het stitchen of verbinden van meerdere horizontale foto’s verkrijg je inderdaad een enorme beeldhoek; een foto die tot de verbeelding spreekt. In de meeste gevallen is het een combinatie van drie foto’s, maar uiteraard is twee ook mogelijk. Het grote voordeel dat een tilt-shift lens hier biedt, is dat het lensoppervlak verschuift en niet de sensor.

    Dat vraagt om nadere uitleg: Wel, de beeldcirkel van een tilt-shift lens is veel groter dan van een conventionele EF-lens om het horizontaal en verticaal shiften mogelijk te maken zonder dat de sensor buiten z’n grenzen komt. Ingeval van een panoramafoto verschuif je middels het shiftmechanisme de TS-E tilt-shift lens over de horizontale as van links naar rechts, maximaal 12 millimeter weerszijden. Zo maak je overlappende files die je naadloos samenvoegt tot een beeld.

    En dat is in Photoshop echt een kwestie van enkele muisklikken. Let wel dat je zulke opnames maakt in de Manuele stand van je camera. Kies je bijvoorbeeld voor de diafragma-voorkeurstand (om te spelen met scherptediepte) dan krijg je totaal verschillend belichte files omdat een Canon TS-E tilt-shift lens uiterst links of rechts van de sensor een andere lichtinval geeft. Dat kan wat vignetting opleveren dat bij f/5.6 al zo goed als verdwenen is en bovendien simpel te verwijderen in PS.

    Je vraagt je nu wellicht af welke Canon TS-E tilt-shift lens de beste is voor panoramafotografie. Dat hangt sterk af van je favoriete onderwerpen maar ingeval van panorama’s is dat vaak landschap en dan komen we automatisch uit bij de groothoeklenzen TS-E 17 f/4L en TS-E 24 f/3.5L MKII. Maar de all-rounder TS-E 50 f/2.8L Macro is ook inzetbaar. De TS-E 90 f/2.8L Macro en TS-E 135 f/4L Macro excelleren meer op het gebied van product, food en portrait waar panorama’s zeldzaam zijn.

    En file merging dan? Tja, het vernuftige shift-mechaniek van de Canon TS-E tilt-shift lenzen kan zowel horizontaal als verticaal verschuiven waardoor je ook gestapelde panorama’s kunt maken. File merging doe je simpelweg om twee redenen: om de beeldhoek of je file te vergroten. Stel, je wilt een gebouw fotograferen maar kunt onvoldoende afstand nemen om het helemaal te framen met de TS-E 24 f/3.5L MKII. Dan schiet je simpelweg twee verticale shift files die je in PS merged.

    Maar dat kun je dan toch veel beter doen met de Canon TS-E 17 f/4L hoor ik je nu zeggen. Ja en nee. Wanneer je alleen beschikt over de Canon TS-E 24 f/3.5L MKII kun je op deze manier improviseren en bovendien geeft de 24mm tilt-shift lens ook net iets minder vertekening dan de extreme groothoek van de TS-E 17 f/4L. Maar file merging heeft nog een ander onschatbaar voordeel, namelijk de enorme digitale content van een aantal samengevoegde files!

    Want het spreekt voor zich dat een Tiff-bestand van 476 MB meer digitale content heeft dan een bestand van 288 MB. Op die manier krijg je dus foto’s met een waanzinnige detailweergave vergelijkbaar met middenformaatcamera’s. Dat gaat zeker op voor de 50 Mp Canon EOS 5DsR waar ik veel mee werk. Wanneer je file merging in je vingers krijgt, gaat er een wereld van nieuwe mogelijkheden voor je open. Laatst vertelde me een collega fotograaf nog dat hij zo bestanden krijgt met maximale footage. En dat is een onschatbaar voordeel voor designers waar hij veel voor werkt. Die willen creatieve ruimte hebben om een beeld zo te kaderen dat het naadloos past in hun concept. Voila, alweer een toepassing van file merging.

    Enfin, het geeft weer aan welk enorm creatief potentieel de Canon TS-E tilt-shift lenzen bieden. In elke TS-E tilt-shift Masterclass hamer ik daar opnieuw op. Precies, hier spreekt een man met passie voor tilt-shift fotografie en nogmaals, wat is dat een FEEST!

    Tony Vingerhoets

    27 april 2018, Weelde, België


  • Tilt-shift high-end (3): Kop van Zuid geplaatst op woensdag 28 februari 2018 12:52:14 door pjcdhaeze

    Ik heb enkele enerverende weken achter de rug! Meteen nadat ik van Canon een set met de nieuwe TS-E 50mm f/2.8L Macro, TS-E 90mm f/2.8L Macro en TS-E 135mm f/4L Macro had ontvangen, ben ik aan de slag gegaan met test-shootings. En omdat ik momenteel de laatste hand leg aan een (TS-E) Architecture Masterclass die 24 maart aanstaande in Rotterdam van start gaat, heb ik vooral urban landscapes en iconische architectuur op de Rotterdamse Kop van Zuid geschoten. En dan valt je het volgende op.

    Het domein van architectuur is toch voorbehouden aan de TS-E 17mm f/4L en TS-E 24mm f/3.5L mkII. Dat neemt uiteraard niet weg dat je waanzinnige architectuurfoto’s schiet met de TS-E nieuwkomers, maar door de geringe afstand die je kunt nemen t.o.v. gebouwen op de Kop van Zuid grijp je toch regelmatig terug op de vermelde tilt-shift groothoekers. Echter, de hier afgebeelde architectuurfoto’s zijn zonder uitzondering geschoten met de Canon TS-E 50mm f/2.8L Macro en TS-E 90mm f/2.8L Macro.

    Na ontvangst van het set heb ik het eerste halfuur verlekkerd zitten kijken naar de ongeëvenaarde look & feel van de nieuwe TS-E lenzen. Het is alsof je rond een nieuwe Porsche 911 GT3 RS loopt en elk detail in je wilt opnemen! En ook die is, net zoals de Canon TS-E lenzen, gebouwd om competitief boven alles uit te steken. Met de 911 GT3 RS zet je op de Nürburgring de scherpste rondetijden neer en met de TS-E lenzen de scherpste shots die je ooit op je monitor hebt gezien. Wat een ultieme kwaliteit!

    Want de nieuwe Canon TS-E 50mm, 90mm en 135mm L-lenzen zetten echt nieuwe maatstaven neer als het gaat om scherpte, microcontrast en detailweergave! Zeker in combinatie met de Canon EOS 5DsR kun je in blijven zoomen om details te ontdekken die je met het blote oog nauwelijks of niet kunt waarnemen. De RAW’s zijn echt tac sharp, van hoek tot hoek. Randonscherpte en chromatische aberratie zijn totaal afwezig. De kleurrendering van de TS-E lenzen mag er ook zijn net zoals de creamy out of focus blur!

    Let wel, ik test de lenzen als fotograaf ‘in het veld’ en ga dus niet concurreren met Roger Cicala van Lens Rentals die op een bijna wetenschappelijke manier lenzen test. Nee, ik wil juist een lens ervaren terwijl ik ermee werk. Enfin, ik heb op de Kop van Zuid shots kunnen maken met alle drie de TS-E nieuwelingen, echter de TS-E 135 f/4L is het minst in actie gekomen. Dat was ook mijn verwachting, want dat is meer een tilt-shift lens voor product- of portret fotografie, net zoals de TS-E 90 f/2.8L Macro.

    Naast de Kop van Zuid ben ik ook de studio in gegaan en heb het model Laura gefotografeerd op zoek naar subtiele blur-effecten met gebruikmaking van het tilt-mechanisme. Ondanks dat het de eerste keer is met deze nieuwe tilt-shift lenzen, ben ik best content met de uitkomst. Zoals te zien heb ik op de ogen van het model gefocust en door middel van up-tilt een blur gecreëerd in de rest van het beeld. In mijn posting van 19 oktober 2017 heb ik ook iets dergelijks laten zien, maar met een zwarte achtergrond.

    De afgebeelde modelfoto is geschoten met de TS-E 90mm f/2.8L Macro. Helaas kon ik door de wat beperkte ruimte onvoldoende afstand nemen van het model om met de TS-E 135mm f/4L Macro in actie te komen. Maar dat is wellicht iets voor een volgende sessie. Maar met die sublieme 135mm TS-E tilt-shift lens heb ik wel geëxperimenteerd om de fraaie Flamingoplant (Anthurium Adreanum) van voor tot achter scherp in beeld te krijgen door gebruikmaking van het tilt-mechanisme. En dat is me best gelukt.

    Veel mensen vragen zich af wat een TS-E 135mm f/4L Macro eigenlijk toegevoegd aan de toch al complete Canon TS-E lijn. Bij het persbericht over de introductie heb ik mezelf eerlijk gezegd ook even achter de oren gekrabt. Qua look & feel is het gewoon The Ultimate, maar dat is natuurlijk niet de reden waarom je zo’n lens aanschaft. Op dit moment heb nog te weinig vergelijk kunnen maken tussen de TS-E 90mm f/2.8L Macro en de TS-E 135mm f/4L Macro om daar een adequaat antwoord op te geven.

    Sowieso kun je met de 135mm tilt-shift meer afstand nemen van je onderwerp dan met de 90mm. En dat zou in productfotografie soms een voordeel kunnen zijn. Maar dat kan ik alleen proefondervindelijk vast stellen en daar is meer tijd voor nodig. Ik heb al vaker vermeld dat tilt-shift fotografie wat geduld vraagt om een bepaalde lens of effect helemaal in je vingers te krijgen. Maar daar kom ik op terug. Ik hoop dat jullie genieten van de bijgaande TS-E shots. Voor mij was het een feest om met de nieuwe Canon TS-E L-lenzen te werken!

    Voor degenen die deel willen nemen aan een van mijn a.s. (tilt-shift) Architectuur Masterclasses, kijk even op www.tonyvingerhoets.com/masterclasses/

    Tony Vingerhoets

    28 februari 2018, Weelde, België


  • Tilt-shift high-end (2): Interieur geplaatst op woensdag 10 januari 2018 09:22:37 door pjcdhaeze

    Laat ik dit jaar beginnen met alle EOSzine lezers een uitstekend en vooral creatief 2018 toe te wensen!

    In de tilt-shift serie volgt hierbij deel 2 ‘Interieur’. Zoals jullie wellicht weten is deze tak van fotografie erg nauw verwant met architectuur. En daarom geldt ook in interieurfotografie de norm dat alles recht moet staan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het gros van de architectuur- en interieurfotografen werkt met tilt-shift lenzen, doorgaans met de groothoek TS-E, 17mm en 24mm.

    Tijdens Canon TS-E tilt-shift Masterclasses krijg ik regelmatig de vraag waarom je perspectiefcorrectie niet gewoon softwarematig (post) kunt doen. Daar is niets op tegen, want de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik dat jaren deed voordat ik met Canon TS-E lenzen ging werken. Het is arbeidsintensief en doordat je de files vaak enorm uit moet rekken, snijd je ook flink wat weg en ontstaat onscherpte. Daar moet je in de shoot dan rekening mee houden door alles ruimer te fotograferen wat vaak niet mogelijk is. 

    Als men er vanuit gaat dat een gemiddelde architectuur/interieur-portfolio van een gebouw 25 foto’s telt kun je nagaan dat je al snel een dag of meer zoet bent met manuele perspectiefcorrectie. Je wint dus veel (kostbare) tijd door met een tilt-shift lens te fotograferen en what you see is what you get. Dit zijn twee steekhoudende argumenten om een investering in Canon TS-E lenzen te overwegen wanneer je regelmatig dit soort werk doet, al dan niet in opdracht van een architectenbureau.

    Toegegeven, het zijn bepaald geen koopjes, maar hun kostprijs dubbel en dwars waard als je ziet wat het je in de praktijk oplevert. Zoals ik in deel 1 vermeld heb, heb ik in de periode dat ik in China als fotograaf heb gewerkt (2005-2017) veel interieur gefotografeerd, vooral in opdracht van SOHO China, de nummer 1 vastgoedontwikkelaar. Omdat dat vaak grote interieurs waren werkte ik doorgaans met bestaand licht en was ik gewend belichtingstrapjes te maken voor DRI, ofwel exposure fusion.

    Om met een foto een indruk te geven van dimensionering van grote interieurs, zoals een shopping mall, airport of een hotellobby is de menselijke maat een uitstekend gegeven. En door langere sluitertijden te gebruiken creëer je met bewegende mensen in beeld ook motion blur dat vaak een aangenaam contrast vormt met de strakke geometrische lijnen van een gebouw. Echter, DRI wordt dan wel lastig omdat je beelden met bewegende mensen niet naadloos over elkaar kunt leggen.

    Je kunt een interieur op tal van manieren manier fotograferen waarbij je je fantasie de vrije loop kunt laten gaan. Maar wanneer je in opdracht fotografeert, zal een opdrachtgever, gedreven door marketing, je strikte richtlijnen geven voor de foto’s die je moet gaan maken. Het is dan zaak om je een duidelijk beeld te vormen van de wensen van de klant, zoals: sfeer, licht, invalshoeken, details, enz. Niet zelden ontstaan er misverstanden over criteria zoals ‘lifestyle’ of ‘modern’.

    Je zult in interieurs dus voornamelijk werken met het shift mechanisme van Canon TS-E lenzen, waarmee de perspectivische vertekening optimaal kan worden gecorrigeerd. Het tiltmechanisme zal hier niet of nauwelijks worden geactiveerd, tenzij je vergroting van scherptediepte of een miniatuureffect wenst, waar ik in deel 4 van deze serie op terug kom. Vergeet vooral niet met manuele camera-instellingen te fotograferen om onevenwichtig belichte RAW’s te voorkomen wat lastig is bij file merging.

    File merging kan in bepaalde gevallen uitkomst bieden wanneer je, ondanks een groothoek TS-E lens, toch meer beeldhoek zou willen hebben. En omdat bij gebruik van tilt-shift lenzen de lens verschuift en niet de sensor is een naadloze samenvoeging van RAW’s in Photoshop kinderspel. Maar ook hier geldt weer dat bewegende objecten roet in het eten kunnen gooien. Er zijn dus genoeg valkuilen om terdege rekening mee te houden. Zorg ook voor een stabiel statief en neem een trap mee.

    Met een trap kun je vanaf een hoger standpunt fotograferen wat soms opzienbarende resultaten geeft, bijvoorbeeld in een ruimtelijke hotellobby of winkelinterieur. Mijn Manfrotto studiostatief (058B) heeft een vertande middenconsole waarmee een maximale werkhoogte (incl. statiefkop) van 2.40 meter kan worden bereikt en dat biedt vaak uitkomst. Enfin, het zijn enkele tips en wenken, die nuttig kunnen zijn in de praktijk van interieurfotografie al dan niet met gebruikmaking van TS-E lenzen.

    Ik hoop sowieso dat deze serie het inzicht vergroot in de specifieke tak van tilt-shift fotografie waar ik aan verslingerd ben. Er volgen nog een aantal afleveringen, dus voorlopig hebben we meer dan genoeg tilt-shift-stof (om maar eens een woordspeling te maken). Wordt vervolgd.

    Tony Vingerhoets

    Weelde, Belgie, 10 januari 2018


  • Dynamisch bereik en architectuur geplaatst op maandag 4 december 2017 10:43:43 door pjcdhaeze

    De kwaliteit van een camera kun je niet uitsluitend afmeten aan het dynamisch bereik. De veelgehoorde ‘klacht’ is dat Canon EOS camera’s hierin tekort zouden schieten. Ondanks dat ik deze stelling buiten-proportioneel vind, kan het uiteraard altijd beter maar dat wordt mijns inziens ruimschoots gecompenseerd door de duurzaamheid, ergonomie, gebruiksvriendelijkheid, Canon’s enorme arsenaal aan superieure lenzen en last but not least, de Canon Professional Service (CPS). Ik werk momenteel met de EOS 7D MKII en EOS 5DsR en fotografeer doorgaans bij ideale licht- en weersomstandigheden met lage ISO waardes. Voor Dynamic Range Increasement (DRI) gebruik ik filters en schiet multi-exposure (belichtingstrap) wat in de praktijk zeer bevredigende resultaten geeft. Dat vraagt weliswaar om een nauwkeurige editing, maar dan is het eindresultaat er ook naar! In extreme gevallen kan bij shadow recovery enige ruis optreden, maar dat is bijvoorbeeld met Topaz noise reduction probleemloos te verhelpen. Hoe dan ook, het werk dat ik met mijn huidige Canon camera’s produceer, kan zich moeiteloos meten met de top van concurrerende merken.

    Kortom, het hele EOS-systeem biedt mij als architectuurfotograaf meer dan voldoende mogelijkheden om aan mijn persoonlijk hoge kwaliteitseisen (en die van stockbureaus) te voldoen. Ik vind de huidige DR-hype een te eenzijdige benadering van fotografie en camerakwaliteit anno 2017 en doet Canon EOS camera’s dus tekort.

    Tony Vingerhoets

    4 december 2017, Weelde België.


  • Tilt-shift high-end (1): Architectuur geplaatst op woensdag 22 november 2017 14:15:51 door pjcdhaeze

    Het is een roerige oktober geweest met twee weekenden Canon Experience Days in Zaandam en Brussel waar ik lezingen en Masterclasses heb gegeven op het gebied van TS-E tilt-shift fotografie. In navolging daarvan volgen nu veel presentaties bij Nederlandse en Vlaamse Canon Pro Dealers die een TS-E tilt-shift Masterclass als een welkome ondersteuning zien van de introductie van Canon’s nieuwe TS-E 50, 90 en 135mm L-lenzen. Want het is feest met zulke raspaardjes in de schappen!

    Tilt-shift fotografie bestrijkt een zeer breed terrein en daarom ben ik mijn TS-E image slide show aan het categoriseren. De content heb ik verdeeld over sectoren Architectuur, Interieur, Panorama, Miniatuur, Food/cuisine, Landschap en Portret. Inderdaad, tilt-shift omvat meer dan je denkt! Sowieso is de opzet van de Masterclass om duidelijk te maken welke voordelen TS-E objectieven bieden ten opzichte van  conventionele L-lenzen en met name de vele creatieve mogelijkheden worden breed uitgemeten.

    Van Canon Benelux kreeg ik te horen dat ik zeer binnenkort een week kan fotograferen met de nieuwe 50, 90 en 135mm Canon TS-E lenzen, dus dat wordt dikke pret. Ik hoop dat de weersomstandigheden het toelaten om vooral landschapfoto’s te schieten die ik aan mijn slide show content kan toevoegen. Want het tilt-mechanisme van de TS-E lenzen is hiervoor uitermate geschikt. Daarmee kan je namelijk enorme scherptediepte creëren bij een groot diafragma dat de hoogste kwaliteit beeld geeft.

    Om EOSzine-lezers inzicht te geven in de verschillende terreinen waar Canon TS-E lenzen excelleren heb ik besloten om er een serie van te maken. Dat verveelt niet snel en het biedt mij de komende maanden voldoende onderwerpen. Dit eerste deel gaat dus over architectuur-fotografie. Ik beschik niet over cijfers, maar ik denk dat het leeuwendeel van de TS-E lenzen wordt gebruikt voor architectuurfotografie waar gebouwen recht zetten de norm is. En dat is kinderspel met het TS-E shift-mechanisme.

    Afgelopen tien jaar heb ik in China enorm veel architectuur gefotografeerd en weet uit ervaring dat het beslist geen makkie is. Om te beginnen zijn het vaak grote onderwerpen die je van alle kanten moet zien te fotograferen. Uitlichten heeft geen zin, dus ben je aangewezen op natuurlijk licht. Gezien het feit dat je daar geen invloed op kan uitoefenen moet je terdege je huiswerk doen voordat je aan een shooting begint. Je moet namelijk precies weten wat licht met een gebouw en de omgeving doet.

    Ingeval van een opdracht is de briefing van de opdrachtgever natuurlijk het raamwerk waarbinnen je moet werken. De afgelopen maanden heb ik veel iconische architectuur gefotografeerd voor mijn Canon TS-E Masterclass en had ik alle vrijheid om plaatjes te schieten die ik zelf voor ogen had. Ik koos veelal voor daybreak, twilight of sunset shots omdat het licht en wolkenpartijen op dergelijke momenten vaak iets bijzonders aan een foto toevoegen. Mijn blog van 30 augustus jl. is daar aan gewijd.

    Ook is dergelijke fotografie bewerkelijk, omdat je de tijd moet nemen voor je compositie met de camera op een statief. Een tilt-shift lens juist afstellen en een adequate belichting bepalen is geen sinecure. Niet zelden schiet ik multi-exposure voor vergroting van het dynamisch bereik. En omdat licht vaak verandert heb je maar weinig tijd om een serie foto’s te maken. Een standaard portfolio van een gebouw (zo’n 25 foto’s) houdt je makkelijk enkele dagen bezig. En dan heb ik het niet over de editing!

    Ook het jaargetijde speelt een belangrijke rol. Wil je twilight shots maken van een kantoor-gebouw dan moet het licht aan zijn. Dat kun je in de zomermaanden dus vergeten want dan begint het schemer pas rond tienen en is er niemand meer op kantoor aan het werk. Een ander notoir probleem is schaduw van aangrenzende gebouwen. Kom je op de locatie voor de shoot van de gevel en blijkt dat die gehuld is in schaduw vanwege de zonnestand waar je door de drukte geen rekening mee had gehouden.

    In Shanghai heb ik een keer een week zitten wachten op een blauwe hemel met witte wolken. Dat komt zelden voor in die stad en heb ik de Bund Boulevard uiteindelijk ’s avonds geschoten. Dat bleek gelukkig een hit! Het is net als met Canon tilt-shift lenzen learning by doing. Want verwacht niet dat je meteen de sterren van de hemel fotografeert met een TS-E lens. Dat kost tijd en toewijding en dat is niet ieders ding. Heb je het eenmaal in je vingers dan schiet je ook foto’s waarmee je alles overtroefd.

    Het wordt een gevarieerde reeks waarin ik jullie meeneem in de wereld van high-end fotografie. Want dat is tilt-shift ten voeten uit! Voor degene die meer willen ben ik een workshop aan het voorbereiden waarmee ik volgend jaar van start ga in Rotterdam, dé architectuurstad van Nederland. Binnenkort kan ik er meer over vertellen. Dus nog even geduld.

    Tony Vingerhoets

    Weelde, Belgie, 21 november 2017


  • Spelen met select focus met TS-E-lenzen geplaatst op donderdag 19 oktober 2017 13:11:14 door pjcdhaeze

    Ik zit nog wat na te genieten van de Canon Experience Days in Zaandam waar ik voor het eerst mijn TS-E tilt-shift Masterclass heb vertoond. Het is bepaald geen sinecure om zo’n Masterclass vanaf scratch op te zetten. En de ironie is dat wanneer het in elkaar zit, het er zo vanzelfsprekend uitziet. Je krijgt dan een beetje hetzelfde gevoel wanneer je Olympische schoonspringers bezig ziet en tegen jezelf zegt dat je het ook zo ongeveer zou doen. Laten we dat dan maar als een compliment beschouwen!

    En die heb ik in Zaandam meer gehad dan ik had verwacht. Men vond de Masterclass verhelderend als het gaat om de vele creatieve mogelijkheden die TS-E tilt-shift lenzen bieden. En dat was juist een van de uitgangspunten in mijn concept. Want je doet die veelzijdige lenzen oh zo tekort wanneer je denkt dat je daar alleen perspectivische vertekening mee kunt corrigeren wat vooral in architectuurfotografie wordt gebruikt. Nee, het is zoveel meer! Teveel om dat hier allemaal te behandelen.

    Wil je daar kennis van nemen dan kun je een van mijn TS-E tilt-shift lezingen of Masterclasses bezoeken die ik tijdens de Canon Experience Days op 28 en 29 oktober in Brussel geef. Maar dat gaat in november en december ook gebeuren bij een aantal Canon Pro Dealers in het land. Dat is misschien wat dichter bij huis. Enfin, een van de aspecten die in de Masterclass uiteraard breed aandacht krijgt is de werking van het tilt kantelmechanisme waar alle Canon TS-E tilt-shift lenzen over beschikken.

    Even iets tussendoor: Canon beschikt momenteel maar liefst over vijf TS-E lenzen, namelijk de TS-E 17mm f/4L, TS-E 24mm f/3.5L MKII, TS-E 50mm f/2.8L Macro, TS-E 90mm f/2.8L Macro en TS-E 135mm f/4L Macro. De laatste drie zijn hagelnieuw en helaas heb ik er nog geen ervaring mee op kunnen doen maar dat gaat weldra veranderen. Ik was al danig onder de indruk van de ‘oude’ TS-E 45mm f/2.8 en TS-E 90mm f/2.8 maar volgens Canon bieden de nieuwe TS-E tilt-shift objectieven een nog betere Image Quality.

    Maar even terug naar het tilt kantelmechanisme. Zelfs voor veel bezitters van Canon tilt-shift lenzen is dit nog een onbekend terrein. En juist daarom wilde ik voor m’n Masterclass de creatieve mogelijkheden ervan uitdiepen. We kennen natuurlijk allemaal het zogenaamde miniatuur- of schaalmodeleffect dat je ermee kunt creeren wat in stills maar ook in time lapses tot de verbeelding sprekende resultaten kan geven. Echter, voor de Masterclass heb ik er ook een serie portretten mee geschoten.

    Daarvoor heb ik uitsluitend de ‘oude’ TS-E 45mm f/2.8 en TS-E 90mm f/2.8 gebruikt. Door middel van een up tilt verkrijg je een miniem scherptegebied terwijl de omgeving onscherp wordt dat ook bij minatuurfoto’s is te zien. Maar hier pakt het anders uit. De ogen van de modellen zijn tac sharp maar daarbuiten ontstaat een aangename graduele blur dat in mijn beleving iets subtiels aan het portret toevoegt, totaal anders dan het zeer verfijnde DOF wat je met de befaamde Canon EF 85mm f/1.2L kunt bereiken.

    Eerlijk gezegd was ik was aangenaam verrast door het resultaat en heb het voornemen om tijdens de testfase met de nieuwe Canon TS-E lenzen het model, portret en fashion-gebied verder te verkennen. Het kan vooral inspirerend beeldmateriaal opleveren voor de TS-E workshops en lezingen. Een concept heb ik al in m’n hoofd maar ga dat nog niet verklappen. Eerst maar eens zien of ik dat ook in beelden kan omzetten. Want tilt-shift fotografie is vooral trial & error ofwel learning by doing.

    Ook vraagt dergelijke speciale portret- of modelfotografie opperste concentratie van een model omdat Canon TS-E objectieven helaas geen autofocus hebben. Gezien de constructie van de objectieven met het ingewikkelde tilt & shift-mechanisme is dit niet mogelijk. Zodra je op de ogen hebt scherp gesteld is het zaak dat het model niet beweegt wat in de praktijk veel moeilijker is dan je denkt. In dat opzicht hebben de modellen Lieke, Sonia en David zonder meer een pluim verdient!

    Ik heb het idee dat de nieuwe Canon TS-E 50 f/2.8L en TS-E 90 f/2.8L uitermate geschikt zijn voor portret en modelfotografie. Heel nieuwsgierig ben ik naar de performance van de Canon TS-E 135 f/4L. Want als dat ook maar ‘n beetje lijkt op de klassieke Canon EF 135 f/2L gaat dat spectaculaire plaatjes opleveren. Hopelijk heb ik binnenkort weer stof om daar een blog over te schrijven. Voor degene die zin hebben in de Brusselse Canon Experience Days, kijk even hier: http://dsmx1.com/Experience_Days@Welkom.html

    Tony Vingerhoets
    Weelde, België, 19 oktober augustus 2017


  • Daybreak shoots met TS-E lenzen geplaatst op woensdag 30 augustus 2017 13:53:44 door pjcdhaeze

    Momenteel ben ik druk doende met voorbereidingen voor de TS-E tilt-shift Masterclasses tijdens de Canon Experience Days in Zaandam op 7 en 8 oktober a.s. Voorafgaande aan een theoretische briefing over tilt-shift fotografie en een shoot met de Canon TS-E lenzen, wil ik met een diavoorstelling het creatieve potentieel van deze lenzen laten zien. Daarvoor ben ik afgelopen maand regelmatig vroeg uit de veren gegaan om daybreak shots te maken. Want tijdens de vroege uurtjes heb je het mooiste licht!

    Om met de deur in huis te vallen: het potentieel van de vier Canon TS-E lenzen is ronduit verbluffend. Sowieso zijn ze bizar scherp en val je van je stoel wanneer je de detailweergave op je monitor ziet. Maar daarnaast bieden ze vooral veel creatieve mogelijkheden. Perspectiefcorrectie (shift-mechanisme) is wel een van de meest bekende en wordt vooral gebruikt in architectuurfotografie. Maar daarmee kun je ook met speels gemak panorama’s maken of beelden aan elkaar zetten (photo merging).

    Het tilt-mechanisme is weer een ander verhaal. Daarmee kun je het schaalmodel- of miniatuureffect oproepen of juist een enorme scherptediepte creëren bij een relatief groot diafragma. Een totaal onbelicht terrein is select focus bij portretfotografie. Enfin, ik ga nu nog niet teveel vertellen anders maai ik het gras voor mijn voeten weg. Want het is uiteraard de bedoeling dat mijn TS-E tilt-shift Masterclasses helemaal vol zitten. Je bent dus van harte welkom in Zaandam en Brussel zou ik zeggen!

    Maar goed, even terug vertelde ik dat ik de afgelopen maand aardig wat daybreak of sunrise shots heb gedaan met verschillende Canon TS-E lenzen. Canon had tot medio augustus 2017 vier TS-E lenzen: TS-E 17mm f/4L, TS-E 24mm f/3.5L mark II, TS-E 45mm f/2.8 en TS-E 90mm f/2.8. Vreemd genoeg zijn de 45 en 90mm niet als L-lenzen in de markt gezet, maar Canon heeft zojuist de 50mm, 90mm en 135mm TS-E L-lenzen geintroduceerd. Desondanks moet ik zeggen dat de oude 45mm en 90mm TS-E kwalitatief gelijkwaardig zijn aan de TS-E 17mm f/4L en TS-E 24mm f/3.5L mark II.

    Tja, die daybreak shoots is me een avontuur! Je moet rond 04.00 uit je bed en vaak ben ik rond 05.00 al op weg naar mijn bestemming. Dat is doorgaans iconische architectuur in België of Nederland dat met spectaculair licht en dramatische wolkenpartijen natuurlijk plaatjes oplevert met een hoog wow-gehalte. Op Google Maps en Accuweather check ik waar en wanneer de zon op komt om er zeker van te zijn dat ik bij aankomst op de locatie meteen het statief op de juiste plek zet en aan de slag kan.

    Dat klinkt heel dynamisch, maar het is vooral veel wachten. Het voordeel van fotograferen op statief is dat je verschillende belichtingen kunt maken of zo je wilt filters gebruiken. Zo kun je door een identieke framing de verschillend belichtte RAW’s als lagen op elkaar leggen om een perfecte lichtbalans in je foto te creëren. Zeker bij een zonsopgang kan dat niet anders vanwege het intense licht en schaduwwerking. Het kost de nodige moeite, maar spetterende foto’s maak je niet als je in bed blijft liggen.

    Overigens loopt het niet altijd op rolletjes en enkele keren ben ik onverrichter zake huiswaarts gekeerd. Het pakt dan net niet uit zoals je had verwacht. De mooie wolken blijven weg of de zon verschuilt zich er net achter. Er moet sowieso zonnig, helder weer worden voorspeld anders kun je beter thuis blijven. Het kan ook plots gaan (mot)regenen en druppels op je lens is natuurlijk funest voor de foto’s. Hoe dan ook ben ik verslingerd geraakt aan die serene ochtendsfeer en de schoonheid van de natuur.

    Nog een tip. Op zondagen is het veel rustiger en leger dan op doordeweekse dagen. Het geeft een vreemde aanblik: gebouwen badend in schitterend licht met dramatische wolken zonder auto ’s of mensen op straat. Voor urban dynamism niet zo ideaal, maar wel voor ultieme architectuurfoto’s of landschappen. Voor die onderwerpen moet je toch echt de Canon TS-E 17mm f/4L of de TS-E 24mm f/3.5L mark II hebben. Echte koopjes zijn het zeker niet maar ze zijn gebouwd om er een mensenleven mee te werken.

    En de verbluffende optische kwaliteit van de vier Canon TS-E lenzen heb ik al vermeld. Vergeet niet dat het lenzen zijn zonder autofocus. Dus focussen en scherp stellen dient handmatig (m.b.v. Live View) te gebeuren. Met de TS-E 17mm f/4L is dat kinderspel maar de TS-E 24mm f/3.5L mark II vraagt toch om opperste concentratie. Scherp stellen met de TS-E 45mm f/2.8 en TS-E 90mm f/2.8 is overigens ook erg gemakkelijk. De 24mm is niet zo vergevingsgezind, maar desondanks mijn favoriet van Canon’s TS-E kwartet.

    Enfin, ik hoop jullie te verwelkomen op een van mijn TS-E tilt-shift Masterclasses op Canon Experience Days, 7 en 8 oktober a.s. te Zaandam. Hier vind je meer informatie: www.canon.nl/experiencedays.

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België, 29 augustus 2017


  • Geld verdienen met stockfoto's! Of niet? geplaatst op dinsdag 11 juli 2017 13:14:58 door pjcdhaeze

    Een tijd terug heb ik een serie geschreven over Editorial Stockfoto’s met de onderwerpen: Actualiteit in beeld, China’s vergrijzing, Obesitas in China en China’s overbevolking. Voor de lezers die geen ervaring hebben met de stock industry: Naast Editorial bestaan ook nog de licenties Royalty Free (RF) en Rights Managed (RM).

    Een RF foto van Paul Clark, een Britse acteur gespecialiseerd in actie en martial arts, waarmee ik een model release ben overeengekomen.
     

    Royalty Free (RF) foto’s kunnen commercieel worden toegepast en gaan meestal vergezeld van een model of property release, aangeleverd door de betreffende contributor. Zeker wanneer het beelden betreft met modellen, gefotografeerd op bijzondere locaties is een model en/of property release een must. Een model release is een standaard overeenkomst waarmee het model de fotograaf toestemming geeft de foto’s voor commerciële doeleinden te gebruiken. Het spreekt voor zich dat stockfoto’s met een of meerdere modellen zodoende hoge investeringen vragen. Maar goed, RF stockfoto’s verkopen ook beter dan editorial, of niet? Daar kom ik zo nog op terug.

    Een RF foto van night time urban dynamism in Beijing waarin alle logo’s en copyright-gevoelige beeldelementen zorgvuldig zijn verwijderd.
     

    Rights managed (RM) is een licentietype dat wordt verkocht voor eenmalig gebruik van de betreffende stockfoto, gebaseerd op gebruiksinformatie van de koper zoals formaat, oplage enzovoorts. Het staat de koper toe om de stockfoto vervolgens op een bepaalde specifieke manier te gebruiken. En soms wordt er zelfs een exclusief gebruiksrecht voor een bepaalde duur overeengekomen. Vooral Getty Images is een Stock Agency dat veel beeldmateriaal met de (inmiddels klassieke) RM licentie aanbiedt.

    Een RF foto van onherkenbare personen (motion blur) op een voetgangersbrug. Alle Logo’s en copyright-gevoelige beeldelementen zijn verwijderd.
     

    Maar we gaan nog even dieper in op het onderwerp RF stockfoto’s. Toen ik mijn start maakte in de stock industry was ik, gebaseerd op mijn research, van mening dat je een stock portfolio moet opbouwen met zoveel mogelijk RF foto’s. En dat hoeven niet uitsluitend geënsceneerde modellenshoots te zijn, want de meeste landschappen of wild life shots kun je ook verkopen als RF. En zelfs stadsbeelden waar logo’s en andere copyrightgevoelige elementen zijn verwijderd worden vaak als RF gebruikt.

    Kunt u het allemaal nog een beetje volgen? Enfin, het heeft mij veel tijd gekost om te begrijpen hoe het allemaal werkt in de stock industry. Want ondanks dat er legio websites over vol worden geschreven, is er geen echte handleiding op het Internet te vinden dat kernbegrippen en protocollen inzichtelijk maakt. Want zo heeft elke stock agency z’n eigen submission guidelines en quality check policy. Wanneer een of meerdere van je ingezonden foto’s worden geweigerd begrijp je vaak niet waarom.

    Editorial Portretfoto’s van mensen die in Tilburg de recente Koningsdag vierden. Gezien het portretrecht dus geen commercieel gebruik.
     

    Maar we blijven nog even bij het onderwerp Royalty Free foto’s. Door de jaren heen heb ik persoonlijk ervaren dat RF stockfoto’s niet per definitie beter verkopen dan editorial. Toegegeven, mijn all time best seller is een RF, maar dat zegt niet alles. Het overgrote deel van mijn huidige stock portfolio (6.000 foto’s) bestaat dan ook uit editorial. Bijvoorbeeld panning shots van personenauto’s in ‘n stadsbeeld verkopen als warme broodjes, ondanks dat ze niet als RF licentie kunnen worden aangeboden.

    Een onschatbaar voordeel van editorial foto’s is dat ze tegen lage kosten kunnen worden geproduceerd. Het vergt doorgaans wat meer editing dan RF foto’s die in de meeste gevallen met geconditioneerd licht (studio) worden geschoten. Een succesvolle Amerikaanse stock shooter vertelde me eens dat het break even point van zijn RF foto’s ligt op twee jaar, gezien de hoge kosten! Door moordende concurrentie en overproductie is geld maken in de huidige stock industry echt niet gemakkelijk meer.

    Een Editorial panningfoto van een BMW SUV in Beijing downtown. Ondanks de beperkingen van een editorial een goed verkopende stockfoto.
     

    Op de Canon Experience Days op 7-8 oktober in Zaandam en 28-29 oktober in Brussel zal ik een presentatie geven over het fenomeen stock photo industry en de vraag beantwoorden of je er nog geld kunt maken met je foto’s. Daarom ga ik nu het gras niet voor m’n voeten wegmaaien. Bovendien is dit blog ook te beperkt om het onderwerp uit te diepen. Wel speel ik met het idee om bij voldoende animo er een serie workshops over te gaan ontwikkelen die ik kan organiseren bij diverse Canon dealers."

    Maar nu eerst even m’n tanden zetten in de alle voorbereidingen voor de events. Want naast de stock photo presentatie heb ik ook enkele master classes over TS-E Tilt-Shift fotografie op het programma. Dat is al net zo specifiek als Stock Photography maar dan wat tecnischer van aard. Ennuhh, mijn excuus voor de overdaad aan Engelse termen in dit stuk, maar dat is de voertaal in de stock photo industry. Dus wen er alvast maar aan...

    Tony Vingerhoets

    Weelde, België, 9 juli 2017


  • Utrecht CS bij twilight, het wachten waard! geplaatst op maandag 22 mei 2017 07:10:33 door pjcdhaeze

    Lezers van mijn blogs weten dat ik nogal gefascineerd ben door luchthavens en treinstations. Het is de dynamiek, die ik bijvoorbeeld ook in Chinese steden ervaar. Shanghai, met z’n indrukwekkende skyline en wolkenkrabbers, is zo’n stad waar ik niet genoeg van krijg. Afgelopen decennium heb ik er iconische gebouwen gefotografeerd, vaak bij schemer of ‘s avonds. Echter, spectaculaire locaties vind je net zo goed in Nederland. Het nieuwe Centraal Station in Utrecht is daar een voorbeeld van!

    Begin maart toog ik naar Utrecht om er zowel het interieur als exterieur te gaan fotograferen. Ik was ’s ochtends redelijk vroeg weggereden en besloot de auto bij P&R Westraven te parkeren en met de tram naar het Centraal Station te gaan. Wel zo handig! Eenmaal in de parkeergarage werd ik getrakteerd op een hevige stortbui met forse rukwinden en heb ik even getwijfeld of het niet beter was om terug naar huis te gaan. Maar na een kwartiertje luwde het en heb ik toch maar de tram gepakt.

    Volgens de weersverwachting zou de zon ’s middags doorbreken, dus besloot ik eerst maar het interieur te fotograferen. Het is een reusachtige hal met veel glas (ook in het dak) waardoor er stevig wat daglicht binnen komt. De enigszins bewolkte lucht werkte als een enorme soft-box, zodat (hinderlijke) schaduwen uitbleven. Na enige oriëntatie had ik een hoge invalshoek gevonden, waarvan hierboven een voorbeeld. In de middag besloot ik editorial people shots te maken en het zachte licht werkte optimaal.

    Halverwege de middag kwam een bevriende fotograaf naar Utrecht CS. Na een gezellige chat onder het genot van een cappuccino hebben we nog wat interieurshots gemaakt. De zon brak zo nu en dan door en we besloten de omgeving van het CS te gaan verkennen voor exterieurfoto’s. Op Google maps had ik al gezien dat de Moreelse Brug een schitterend uitzicht geeft op het stationsgebouw, maar het was nog steeds te grijs en grauw om er de foto’s te maken waarvoor ik naar Utrecht was gekomen.

    Enfin, eenmaal op de Moreelse Brug hebben we de tijd genomen om de beste invalshoek te vinden voor een optimale compositie. Ik moet zeggen dat ik stond te klappertanden van de kou door de stevige wind die een behoorlijk lage gevoelstemperatuur gaf. Met nog een uur te gaan voordat het blauwe halfuurtje aanbrak hebben we even overwogen om terug te lopen naar het station voor nog een cappuccino, maar ik zag dat het met de lucht en wolken de goede kant op ging en besloot toch te wachten.

    Rond 18.45 uur was het dan zover en zag het er spectaculair uit met de verlichting op volle sterkte en schitterende, dramatische wolkenpartijen die over het stationsgebouw hingen. Rammelen maar, want aan de linkerkant van mij lonkte ook het Rabo Bank hoofdkwartier met de binnenverlichting nog steeds aan. Dat gaat om 19.00 uur uit dus had ik minder dan een kwartier om de gedroomde serie van de dag te schieten. Dat was stevig aanpakken, maar van de kou had ik in ieder geval geen last meer.

    Opgewonden van het resultaat zijn we nog even op temperatuur gekomen met een warme Starbucks chocolademelk (met slagroom) waarna ik op de tram ben gestapt naar P&R Walraven. Van daaruit was het nog dik een uur naar Weelde, net over de Belgische grens. Rond tienen was ik thuis en het was een lange dag geweest, maar wat een hit! De dag erop heb ik de RAW’s bewerkt. De meeste had ik multi exposure op statief geschoten, zodat ik ze makkelijk kon samenvoegen voor een mooie lichtbalans.

    Uiteraard kan dat ook uitstekend met ND filters, maar ik geef de voorkeur om meerdere belichtingen te maken wat mij in de editing/retouching alle mogelijkheden geeft om een optimale balans te creëren. Ik behoor niet tot de fotografen die menen dat je alles in een single shot kunt pakken en RAW files alleen maar wat verlevendiging nodig hebben. Maar ieder heeft z’n eigen werkwijze, stijl en benadering en wat telt is het eindresultaat. En voorlopig was dit een van m’n beste shoots dit jaar.

    Vanzelfsprekend zijn de foto’s van het interieur/exterieur gemaakt op statief, met de Canon 5DsR en de Canon TS-E 24mm f/3.5L MKII erop. De editorial candid people shots heb ik uit de hand gemaakt met de 5DsR ingesteld op M-RAW en de Canon EF 135 f/2L en Canon EF 200 f/2.8L, beiden IS-loze old school tele primes, maar met een Image Quality om van te likkebaarden!  

    Tony Vingerhoets

    Weelde, Belgie, 22 mei 2017

    http://www.tonyvingerhoets.com/


  • De highlights van mijn hometown geplaatst op dinsdag 18 april 2017 08:00:10 door pjcdhaeze

    Twee jaar geleden woonde ik nog in Beijing en verbleef ik in oktober in Nederland om de 80e verjaardag van mijn moeder te vieren. En omdat het nog erg zonnig weer was, kreeg ik de ingeving om een aantal highlights van mijn geboortestad Tilburg te gaan fotograferen. Nu is Tilburg niet de meest inspirerende stad voor een fotograaf en had ik er voor eventuele verkoop op Shutterstock geen verwachtingen van. Het was meer de lol om Tilburg eens anders te portretteren, zeg maar.

    Want fotograferen voor stock doe je vooral in steden zoals Amsterdam, Den Haag of Rotterdam, omdat die internationaal op de kaart staan en Tilburg een stad in de provincie is. Maar toch kon ik de verleiding niet weerstaan en ben ik begonnen aan een rondgang door de stad om de meest interessante locaties bij mooi licht vast te leggen. Eenmaal terug in Beijing heb ik de RAW’s bewerkt en toch maar op Shutterstock gezet en tot mijn verbazing worden ze veel gedownload.

    Even wat geschiedenis: Rond 1600 was Tilburg de belangrijkste wolstad van Brabant en over-vleugelde in het midden van de 18e eeuw de bijna compleet weggevallen Hollandse textiel-industrie. En op 18 april 1809 kreeg Tilburg van Lodewijk Napoleon Bonaparte stadsrechten. Het telde toen 9000 inwoners, maar dat zijn er ondertussen 213.000. De florerende wollenstoffen-industrie verdween in de 60-er jaren van de vorige eeuw en maakte plaats voor moderner industrie aan de rand van de stad.

    Helaas is in de 70er jaren veel historisch erfgoed gesloopt door de toenmalige burgemeester Cees Becht, die daarom het alias Cees de Sloper kreeg. In de latere modernisering heeft men gelukkig meer respect getoond voor cultureel erfgoed. En alhoewel Tilburg de grandeur van een stad als Breda mist, zijn er nog voldoende pareltjes over waar je mooie plaatjes van kunt schieten zoals de monumentale Heuvelse en Heikese kerk en het majestueuze Paleis-Raadhuis van Koning Willem II.

    Moderne iconische gebouwen zijn onder andere West Point, een woontoren van ruim 140 meter (hoogste van Brabant) en de Stadsheer van ruim 100 meter met de controversiële serres die op willekeurige plaatsen zijn aangebracht en in de volksmond ‘vogelkooikes’ worden genoemd.

    Maar een gebouw dat altijd tot mijn persoonlijke verbeelding heeft gesproken is het Centraal Station met het spraakmakende kroepoekdak, naar een ontwerp van de architect Koen van der Gaast. Het werd gebouwd in 1965 en wordt getypeerd door een hoge, opmerkelijk vormgegeven zwevende overkapping, waaronder de perrons en restauratie liggen. Het is een lastig gebouw om te fotograferen omdat het zo dicht tegen de Spoorlaan ligt waardoor er geen ruimte is om afstand te nemen. Slechts op enkele momenten van de dag heb je een ideale zonstand om het gebouw zonder hinderlijke schaduwen totaal in beeld te krijgen. Daarom koos ik voor een night shot.

    Overigens is het station onlangs gerenoveerd en wordt het op het moment van schrijven in gereedheid gebracht voor de komst van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima die op 27 april a.s. in Tilburg  Koningsdag komen vieren. Enfin, ik ben tot de ontdekking gekomen dat er heel wat te fotograferen is in Tilburg en mijn portfolio is zeker nog niet compleet. Nu ik op korte afstand woon (Weelde, België) ga ik regelmatig terug om de lijst van bezienswaardigheden vast te leggen.

    De foto’s die hier zijn afgebeeld zijn gemaakt met een Canon 5DII en met de 5DsR in combinatie met de TS-E 24 f/3.5L MKII en EF 16-35 f/4L, beide van Canon. Doorgaans schiet ik dit soort foto’s op statief, zeker met de Canon tilt-shift lens, omdat je dan rustig de juiste instelling kunt vinden voor optimale perspectiefcorrectie (shift) en handmatige focus plus scherpstelling met gebruikmaking van de camera Live View functie. Sommige foto’s zijn zelfs samengesteld uit twee RAW’s voor een grotere beeldhoek.

    Zoals gezegd ga ik er nog even mee door, want de funfactor is hoog en daar draait het bij foto-grafie toch grotendeels om. Want je bent zo snel geneigd om verre oorden te fotograferen, terwijl je eigen stad vaak prachtige onderwerpen biedt die de moeite waard zijn om te fotograferen. Het is maar een idee... 

    Tony Vingerhoets
    Weelde, België, 18 april 2017

    www.tonyvingerhoets.com


  • Palace Museum | De absolute icoon van Beijing geplaatst op vrijdag 3 maart 2017 11:10:25 door pjcdhaeze

    Mijn laatste blog dateert alweer van oktober vorig jaar! Tja, het werk heeft enkele maanden stil gelegen vanwege een internationale verhuis. Op het moment dat ik dit schrijf woon ik in de Belgische Kempen, een groene enclave vlakbij de Nederlandse grens. Om een aantal redenen werd China de laatste jaren steeds minder werkbaar, waaronder extreme internetrestricties, verkeerscongestie en ernstige luchtvervuiling. Na grondige overweging heb ik de oversteek gemaakt en het is goed toeven in de Kempen!

    Een van mijn laatste shootings in Beijing was de Verboden Stad, internationaal beter bekend als Palace Museum. Ironisch genoeg had ik daar geen complete portfolio van en ik besloot er daarom een aantal dagen door te brengen. Het was meteen een prima test voor mijn EOS 5DsR, die ik in september vorig jaar heb aangeschaft. Ik moest wel even wachten op enkele dagen met uitstekend licht, want die zijn in deze tijd van het jaar niet dik gezaaid in Beijing. Maar m’n geduld werd toch beloond.

    De Verboden Stad ligt in het hart van Beijing en was gedurende 500 jaar het onderkomen van keizers en de Chinese overheid. Het gigantische complex is gebouwd in 1406-1420, bestaat uit 980 gebouwen en beslaat een oppervlakte van 72 hectare. De Verboden Stad werd in 1987 uitgeroepen tot World Heritage Site en door UNESCO opgenomen als ’s-werelds grootste collectie van bewaarde houten structuren. Het is met jaarlijks 14,6 miljoen bezoekers het meest bezochte kunstmuseum in de wereld.

    Na zulke cijfers begrijpen jullie jullie dat je meerdere shootingdagen nodig hebt om er voldoende RAW’s te schieten voor een volwaardige portfolio. Want mijn vuistregel is dat 10% van wat je fotografeert door de screening komt voor editing. Inderdaad, ik kijk kritisch naar mijn eigen werk. De EOS 5DsR bleek het juiste gereedschap voor de klus, want allemachtig, wat heeft die camera een scherpte en definitie! Het gros van de foto’s heb ik gemaakt met de Canon EF 16-35 f/4L IS en TS-E 24 f/3.5L MK II (statief).

    Het zijn twee totaal verschillende objectieven. De TS-E 24 f/3.5L MKII is niet bepaald vergevingsgezind, omdat de lens geen AF heeft. Je dient uiterst geconcentreerd manueel scherp te stellen en als je dat goed doet is het resultaat een huiveringwekkend scherp shot. Zit je er ook maar een fractie naast dan is je file (op 100%) out of focus. Hoe anders is de EF 16-35 f/4L met een altijd trefzeker AF en geweldige zoom range. En eerlijk gezegd doet hij qua scherpte niet zoveel onder voor de tilt-shift.

    Het voordeel van de TS-E 24 f/3.5L MKII is echter de eenvoud om RAW’s te monteren (merge) zodat je hele grote files krijgt, zoals panorama’s. Maar het is en blijft een echt statiefobjectief en soms is uit de hand fotograferen met een groothoekzoom zoals de EF 16-35 f/4L IS een zaligheid. Enfin, ik heb een zo gevarieerd mogelijke portfolio samengesteld. De close up shots zijn overigens gemaakt met de Canon EF 135 f/2L, een lens die bekend staat vanwege z’n achtergrondvervaging en prachtig bokeh!

    Het waren drie slopende shootingdagen in de Verboden Stad, want je loopt er enorme afstanden met behoorlijk zware bepakking, zeker als je flink wat glas in je fototas hebt zitten en daarnaast een zwaar Manfrotto statief meesjouwt. En met sterk zonlicht loop je ook makkelijk de kans om te verbranden. Beschermende kleding en een pet zijn dan geen overbodige luxe. En omdat er vrijwel geen zitplaatsen zijn voor een korte pauze is bijvoorbeeld een klein opvouwbaar krukje wel zo gemakkelijk.

    Al bij al ben ik content met de portfolio waarvan het merendeel als stockfoto door het leven gaat. Het zijn foto’s die niet direct tot m’n top 20 best sellers gaan behoren, maar dat wordt gecompenseerd door het lange leven dat ze beschoren zijn. Het was bepaald niet makkelijk om een selectie te maken uit het beeldmateriaal, maar ik hoop dat de afgebeelde foto’s een indruk geven.

    Ondanks dat ik nu m’n basis in Belgie/Nederland heb zal ik jaarlijks toch enkele maanden in China doorbrengen. Want er gebeurt de komende tien jaar nog veel in dat dynamische land dat ik graag wil vast leggen. De Chinese overheid heeft megalomane plannen op het gebied van urbanisatie en er zullen de komende tien jaar duizenden wolkenkrabbers verrijzen. En daar wil ik er best een aantal van op de plaat zetten!

    Tony Vingerhoets
    Weelde, Belgie, 3 maart 2017


  • Editorial stockfoto’s (4). China’s overbevolking geplaatst op zaterdag 1 oktober 2016 08:39:37 door pjcdhaeze

    China is synoniem aan mensenmassa. Met een bevolking van bijna 1.4 miljard mensen is het ’s-werelds dichtst bevolkte land. De enorme economische groei van de afgelopen decennia is hand in hand gegaan met urbanisatie. In 1950 leefde 13% van de bevolking in steden maar in 2030 zal dat naar verwachting zijn gegroeid naar 60%! De belangrijkste stedelijke gebieden van China zijn momenteel Beijing, Shanghai Guangzhou, Chongqing, Shenzhen, Tianjin en Hong Kong (voorheen een Britse kolonie).

    Zelf leef ik al twaalf jaar in Beijing met een populatie van ruim 20 miljoen. Om je daar enige voorstelling van te maken: Dat is zo’n beetje de Nederlandse bevolking op elkaar gepakt in ‘n gebied zo groot als de provincie Utrecht. Er zijn dus altijd en overal enorm veel mensen op de been. Alleen al de Beijing subway (momenteel een van de meest vertakte netwerken ter wereld) vervoert dagelijks zo’n 9 miljoen mensen. De meeste Nederlanders kunnen zich daar simpelweg geen voorstelling van maken.

    Vanwege de alsmaar stijgende onroerend goed prijzen in de binnenstad, nemen veel stedelingen de wijk naar de suburbs. Ik woon zelf in zo’n gebied (Daxing district) en veel forenzen reizen dagelijks op en neer naar hun werk in de binnenstad wat soms wel vier uur in beslag neemt; een uitputtingsslag! Wagons van de subway zijn tijdens spitsuren beangstigend vol met een op elkaar gepakte massa. Het alternatief is de auto, maar gezien de extreme verkeerscongestie is dat eigenlijk een grotere gruwel.

    Leven in een stad als Beijing is dus niet altijd een pretje. Chinezen zijn harde werkers, maar hebben op jaarbasis nogal wat vrije dagen. Tijdens zo’n periode kun je maar beter thuis blijven, want in veel openbare gelegenheden zoals pretparken en shopping malls, kun je dan letterlijk over de koppen lopen. En omdat Chinezen enorm op elkaar gepakt leven, hebben ze een andere perceptie van privacy dan westerlingen. Dat heeft ook te maken met hun collectivisme; Nederlanders zijn meer individualistisch.

    Enfin, het is sowieso een actueel thema voor editorial stockfotografie, maar niet zo eenvoudig in beeld te brengen als bijvoorbeeld welvaart, vergrijzing of obesitas. Chinese crowd shots behoren zonder meer tot mijn Shutterstock best sellers. De beste heb ik in 2011 geschoten van een menigte in Nanjing East Road in Shanghai, een van de drukste winkelstraten in China. Op dat moment was ik daar toevallig voor een opdracht van SOHO China om een urban life style serie te fotograferen. Zo zie je maar.

    Ik heb toen een hoger standpunt kunnen vinden zodat ik net boven de menigte uit kon fotograferen om wat van de omgeving te laten zien. Op dat moment realiseerde ik me niet dat ik succesvolle stockfoto’s aan het schieten was. Een andere gelegenheid was een bezoek aan het Beijing Yuyuantan Park in 2014 waar ik het jaarlijkse Cherry Tree Blossom Festival wilde gaan vast leggen. In mijn enthousiasme was ik eraan voorbij gegaan dat het zondag was en het park was daarom bomvol bezoekers.

    In 2012 maakte in een voltreffer in Beijing Capital International Airport Terminal 3 met een gigantische massa reizigers, die ik vanaf een hoog standpunt kon fotograferen. Vanwege de lichtomstandigheden kon dat niet anders dan met ISO 2500 en f/3.5 wat voldoende was voor een sluitertijd van 1/125s, zodat ik met mijn EF 135 f/2L een scherp shot kon maken zonder bewegingsonscherpte. Na zorgvuldige bewerking (noise reduction) werd de foto zelfs nog door Shutterstock geaccepteerd!

    Vraag me niet waarom, maar ik heb mijn beste crowd shots gemaakt met de Canon EF 135 f/2 L, een old school prime lens van het zuiverste water. Hij behoorde in vroegere tijden, samen met de EF 35 f/1.4L en 85 f/1.2L, tot Canon’s Holy Trinity. Het toonaangevende DXO plaatst de EF 135 f/2L op nummer 4 van alle door hun geteste 85 Canon lenzen. Deze 135mm prime lens (zonder IS) staat hoger in hun rankings dan de Canon EF 85 f/1.2L, EF 24-70 f/2.8L MKII of de recente EF 11-24 f/4L. Dat zegt voldoende lijkt me.

    Mocht je geinteresseerd zijn in m’n verdere fotografische werk kijk dan even op mijn nieuwe website www.tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets

    Beijing, 30 september, 2016


  • Editorial stockphoto's (3) geplaatst op maandag 8 augustus 2016 06:19:34 door pjcdhaeze

    Met editorial stockfoto’s geef ik actuele ontwikkelingen in China weer. Dit soort stockfoto’s wordt niet commercieel gebruikt, maar daarentegen veel in nieuwsmedia wat wereldwijd een enorme industrie is. Een van die ontwikkelingen is de alarmerende groei van obesitas in China. Vooral in geürbaniseerde gebieden is zwaarlijvigheid een alledaags straatbeeld geworden. En met de verstedelijking in China gaat het al net zo hard: binnen tien jaar woont 70% van de Chinezen in steden, ofwel 900 miljoen mensen!

    Maar dat is niet het onderwerp. Terug naar obesitas dus. In China gaat alles sneller dan in het westen. Tijdens het bewind van Mao Zedong werd het land geteisterd door een hongersnood dat naar schatting 40 miljoen slachtoffers heeft geëist. Met dat in het achterhoofd is het bijna niet te bevatten dat nu, 45 jaar later, 62 miljoen Chinezen worstelen met obesitas, ofwel ruim 9% van de totale wereldbevolking! De overtreffende trap is nog steeds Amerika, dat maar liefst 86.9 miljoen zwaarlijvigen telt.

    Cijfermatig is het verschil dus niet zo groot. Echter, in China staat obesitas nog in de kinderschoenen. In 1980 had 6% van de jongeren (onder de 20 jaar) overgewicht en dat percentage ligt nu ruim boven de 20. Het mag dus duidelijk zijn dat volgende Chinese generaties de Amerikanen gaan evenaren of misschien wel naar de kroon steken. Het is een dramatische ontwikkeling, die ook economisch een zware wissel op het land zal trekken. Maar na deze cijfers rijst de vraag hoe het in China zover kon komen.

    De grootste boosdoener is de snelle omwenteling in levensstijl als gevolg van plotselinge welvaart. Want per slot van rekening is dat fenomeen nog relatief jong. Als gevolg daarvan hebben Chinezen massaal de fiets verruilt voor auto’s. Dus bewegen ze minder maar eten daarentegen meer. Wat het verergert is dat nergens in de wereld de fast food cultuur zo snel is omarmd als in China. Als je thuiskomt van kantoor, bel je de food delivery en binnen tien minuten heb je een mega-burger met frites en Cola.

    En dat heerlijke Chinese eten dan? Tja, als fervent liefhebber van de Chinese keuken vraag ik me dat ook regelmatig af. Maar goed, hoe breng je zo’n delicaat onderwerp in beeld? Want het is nogal gênant om een restaurant binnen te lopen en bunkerende dikkerds te fotograferen. Maar in het straatbeeld of publieke plaatsen zoals shopping areas kom je er maar genoeg tegen. Nu druk ik ze liever geen groothoek op hun neus, maar op enige afstand krijg je ze prima in beeld met een 100, 135 of 200 mm telelens.

    Het zijn meestal bewegende onderwerpen die ik momenteel graag schiet met mijn EOS 7D mark II met de EF 100 f/2.8L IS Macro (een akelig scherpe lens). Door de APS-C cropfactor is dat een full frame equivalent van 160mm, wat meer dan voldoende bereik geeft. Een groot diafragma (tussen f/3.5 en f/4.5) in combinatie met de Image Stabilization houdt ISO waardes laag (tot max. 800), zodat ik nauwelijks of geen ruis in mijn RAW files heb. Want Shutterstock accepteert uitsluitend foto’s die zo strak zijn als een biljartlaken. En daarnaast zorgt het uiterst geavanceerde autofocus en tracking systeem (geadopteerd van de EOS 1D X!) voor een hoog percentage scherpe RAW’s (100% in focus). Het autofocus systeem van de EOS 7D mark II telt maar liefst 65 focus points, die ook nog eens allemaal cross point zijn.

    Maar Canon-shooters kijken momenteel reikhalzend uit naar de lancering van de EOS 5D mark IV, die wellicht weer een nieuwe Canon-standaard wordt. Naar verwachting krijgt deze nieuwe EOS 5D telg een dynamisch bereik vergelijkbaar met dat van de recente EOS 1D X mark II en dat zou een sprong voorwaarts betekenen. Voor mij als stock shooter is dat een welkom aspect, want dat geeft RAW’s veel meer rek ingeval van shadow of highlight recovery in de editing en retouching. We gaan het snel zien!

    Mocht je geinteresseerd zijn in m’n verdere fotografische werk, kijk dan op mijn nieuwe website www.tonyvingerhoets.com

    Tony Vingerhoets
    Beijing, 8 augustus 2016


  • Editorial stockfoto’s (2) | China’s vergrijzing geplaatst op woensdag 22 juni 2016 06:43:11 door pjcdhaeze

    In de aftrap van deze serie heb ik een aantal actuele onderwerpen genoemd die in de media frequent worden belicht en daarom belangrijk voor editorial stockfoto’s. In dit 2e deel wil ik het hebben over de Chinese vergrijzing. Op dit moment telt China maar liefst 220 miljoen ouderen en heeft tevens de snelst vergrijzende bevolking in de geschiedenis van de mensheid. Want in het jaar 2050 is meer dan 40% van de Chinese bevolking ouder dan 60. Dat zijn cijfers om even bij stil te staan.

    Volgens duizenden jaren oude Chinese tradities leefde elke generatie van een familie onder hetzelfde dak. Maar dat systeem staat in het hedendaagse China zwaar onder druk. Slechts 38% van de Chinese ouderen (60 jaar of ouder) leeft thans samen met hun volwassen kinderen. Iets meer dan de helft van op zichzelf staande ouderen geniet financiële steun van nakomelingen. En als tegenprestatie spelen de grootouders vaak een actieve rol in de opvoeding van hun kleinkinderen.

    Slechts beter gesitueerden kunnen zich een appartement veroorloven dat voldoende leefruimte biedt om ook de ouders te huisvesten. Zoniet, dan leven volwassen kinderen vaak in de nabijheid van ouders. In armere gezinnen migreren kinderen vaak noodgedwongen naar andere delen van het land voor werk, waardoor bejaarde ouders achterblijven. Zodoende zijn Chinese ouderen op het platteland vaak aan hun lot overgeleverd en leven onder de armoedegrens in schrijnende situaties.

    In een recent end of life care onderzoek in 80 landen kwam China niet verder dan de laatste tien. Dat is vooral te wijten aan gebrek aan hospice faciliteiten, onbetaalbare medische zorg en een notoir gebrek aan toereikende sociale voorzieningen. Gelukkig ontstaan er recentelijk veel lokale initiatieven om de groeiende groep hulpbehoevende senioren te ondersteunen, maar de Chinese overheid zou hierin de leiding moeten nemen. Gelukkig komen er positieve signalen vanuit Beijing.

    Enfin, hoe breng je zoiets met editorial stockfoto’s in beeld? Uiteraard hangt dat af van je persoonlijke voorkeuren en fotografiestijl. In deel 1 van deze serie gaf ik al aan dat ik uitsluitend real world situaties schiet vooral ook omdat editorial stockfoto’s de realiteit weergeven. Ik fotografeer altijd met een beeld voor ogen, maar het toeval helpt soms ook een handje. Het komt voor dat ik een hutong (oude steegjes in Beijing) fotografeer en plots een fotogenieke bejaarde voor m’n neus staat.

    Op zo’n moment moet je niet aarzelen want met zulke foto’s krijg je geen herkansing. De editorial foto’s die hier zijn afgebeeld zijn gemaakt in een tijdsbestek van negen jaar met de volgende lenzen: Canon EF 35mm f/1.4L, Canon EF 50mm f/1.4, Canon EF 100mm f/2.8L IS Macro, Canon EF 135mm f/2L en Canon EF200mm f/2.8L. Soms heb ik eerst contact gemaakt met de betreffende personen, andere beelden zijn meer candid. Maar op een full frame DSLR ben je met deze teleobjectieven door het beperkte brandpunt toch nog altijd redelijk in beeld van je candid-onderwerp.

    Chinezen vinden het doorgaans geen probleem te worden gefotografeerd en mocht iemand om privacy redenen bezwaar maken, dan respecteer ik dat altijd. Zo nu en dan leg ik uit dat het editorial foto’s zijn die niet commercieel worden gebruikt. Maar dan wordt het al ‘n beetje jargon, waarbij m’n Chinees begint te kraken. Liever vertel ik over Nederland dat ze kennen van de tulpen, klompen, molens en ons voetbal dat nog teert op oude roem. F1-held Max Verstappen is helaas nog niet in beeld.

    De originele (Engelstalige) Shutterstock editorial captions zijn aan de afbeeldingen toegevoegd. Ik hoop dat de foto’s met omschrijving voor zich spreken, maar mocht je daar verdere vragen over hebben dan wil ik die uiteraard graag beantwoorden.

    Tony Vingerhoets
    Beijing, 21 juni, 2016

    www.tonyvingerhoets.com


  • Editorial stockfoto's (1) | Actualiteit in beeld geplaatst op dinsdag 17 mei 2016 09:14:21 door pjcdhaeze

    China, het land van de rijzende zon, is regelmatig in het nieuws. En dat is welkom voor nieuwsmedia die hun kanalen dagelijks moeten vullen met actualiteiten. En vervolgens vraagt dat om beeld. Als fotograaf probeer ik daar op in te spelen met editorial stockfoto’s. Omdat ik in China’s hoofdstad Beijing woon en werk, zit ik daar bovenop. Maar de vraag is altijd weer hoe je een actualiteit in beeld kunt brengen. Want zonder een vastomlijnd plan of concept schiet je in het wilde weg heb ik al eens verteld.

    China-actualiteiten zijn op dit moment bijvoorbeeld overbevolking, vergrijzing, obesitas, luchtvervuiling, consumentisme en verkeerscongestie. Mensenrechten en economische slow down zijn media items, die  in China minder spelen. Een editorial stockfoto heeft standaard een omschrijving (Shutterstock max. 200 leestekens plus spaties) en max. 50 keywords die de foto vindbaar maken. Vooral de omschrijving vraagt aandacht, want die moet kort en kernachtig verwoorden wat er in je stockfoto gebeurt.

    Ik meen dat ik al eens heb vermeld dat ik niet zo gecharmeerd ben van geënsceneerde stockfoto’s, maar uitsluitend real world situaties fotografeer. Geregisseerde beelden zijn meestal royalty free stockfoto’s voor commercieel gebruik. Editorial stockfoto’s daarentegen mogen uitsluitend redactioneel toegepast worden zoals in nieuws, educatieve of informatieve media. Wereldwijd is dat een enorme markt en dus kun je met (kwalitatieve) editorial stockfoto’s behoorlijke downloadvolumes behalen.

    Een ander (niet te onderschatten) aspect is dat de kosten voor editorial stockfoto’s lager liggen. Want je hebt geen professionele modellen nodig en huurt geen locaties of licht-equipment. Editorial stockfoto’s moeten de werkelijkheid weergeven. De editing van zulke foto’s beperkt zich dan ook tot opwaardering van kleur, contrast, helderheid en detaillering (verscherping). Het is verder niet toegestaan elementen in het beeld te wijzigen die de werkelijkheid geweld aan kunnen doen. Vanzelfsprekend!

    Omdat je niets kunt regisseren in je beeld, komt het vooral aan op timing, respons en snelheid. Zeker als het gaat om bewegende mensen krijg je vaak maar luttele seconden voor je framing. Het is dus scherp observeren en op het juiste moment je shot maken. Bewegende onderwerpen schiet ik in de continious shooting mode zodat je altijd een serie hebt met minstens een of twee RAW’s, 100% in focus. De laatste shootings heb ik gedaan met mijn nieuwe Canon EOS 7D mark II, een zeer snelle accurate DSLR!

    Om bovenvermelde media-onderwerpen c.q. actualiteiten verder uit te diepen, is de ruimte in dit blog niet toereikend en wil ik er een serie van maken. De stockfoto’s die ik hier laat zien zijn gerelateerd aan het Chinese consumentisme, de modemerkengekte en opkomst van een welvarende middenklasse. Het huidige straatbeeld in megasteden, zoals Beijing en Shanghai wordt gedomineerd door Porsches, Audi’s BMW’s, Mercedessen, Louis Vuitton, Gucci, Prada, iphones, en fashion flagship stores.

    De originele (Engelstalige) Shutterstock editorial captions zijn aan de afbeeldingen toegevoegd. Ik hoop dat de foto’s met omschrijving voor zich spreken, maar mocht je daar verdere vragen over hebben dan wil ik die uiteraard graag beantwoorden.

    Tony Vingerhoets
    www.tonyvingerhoets.com
    Beijing, 15 mei 2016


Laatste reacties

Inloggen

Wachtwoord of loginnaam vergeten? Klik hier
Als je nog geen GRATIS persoonlijk account hebt op EOSZINE dan kun je deze hier aanmaken. Met dit account kun je o.a. de nieuwsbrief en het gratis digitale magazine ontvangen.