Een paar maanden geleden moest ik voor informatie over Lightroom Classic even op de website van Adobe Nederland zijn. Na enig zoeken vond ik uiteindelijk ergens onderaan de lijst van apps het icoontje van Lightroom Classic en las daar als bijschrift de volgende tekst: “Onze verouderde fotobewerkingsapp voor de desktop”. Verouderd? Het programma waarin ik elke dag met veel plezier en mogelijkheden mijn foto’s beheer en bewerk? Verouderd? Ik ken zoveel mensen die net als ik, zó blij zijn met dit programma. Verouderd?

Korte navraag bij Adobe leerde echter dat het om een vertaalfout ging van het Engelse woord ‘legacy’, zoals gebruikt op hun internationale site. Letterlijk betekent legacy, nalatenschap of erfenis en in het geval van Lightroom Classic is de betekenis ‘iets met blijvende invloed op de geschiedenis’. En dat is het programma zeker.

Mijn Dikke van Dale uit 1976 (ook verouderd) zegt als derde betekenis bij Verouderd ‘bij de tijd ten achter geraakt’ en ‘niet meer aan de eisen van de tijd of de wetenschap voldoend’.

Normaal gesproken zou het woord ‘verouderd’ redelijk snel uit mijn gedachtengoed verdwenen zijn geweest, ware het niet dat ik een week later op mijn Google feed zag dat Windows 10 per 25 oktober 2025 officieel – quote – ‘verouderd’ zou zijn. Toen wortelde ‘verouderd’ als een blikseminslag onuitwisbaar in mijn hoofd. Bij alles in mijn werkomgeving toetste ik nu opeens of ook de rest van mijn ‘gereedschap’ verouderd was. Iets waar ik eerder nooit over nagedacht heb, want over het algemeen heb ik geen klagen over de gereedschappen waarmee ik werk. Ze zijn voor mij springlevend onder het motto “if it ain’t broke, don’t fix it”.

Toch even een kleine – zeker niet volledige – opsomming van mijn ‘verouderde’ dagelijkse gereedschappen, waarbij voor elk item al (lang) een opvolger beschikbaar is:

Het is best een heel lijstje en als ik al deze punten zou moeten actualiseren naar de stand der techniek anno 2025, dan zou dat een behoorlijke inspanning zijn. Niet alleen financieel, maar ook qua energie, waarbij de vraag rijst of mijn dagelijks werk er ook evenredig mee zou verbeteren.

Ik laat de zaken dus bij wat ze zijn en blijf trouw aan het bovengenoemde motto. Als het aan mij ligt kan mijn gereedschap voor mij persoonlijk nog jaren mee.

Betekent dit dat ik als 65-plusser ook verouderd ben? Privé zeker niet, maar professioneel misschien wel, want een groot deel van mijn publiek loopt technisch en qua energie (ver) op mij vooruit. Ook de wereld van kennis vergaren en delen (kennisoverdracht, wat in principe mijn werk is) is met de komst van Ai compleet veranderd en sterk in ontwikkeling. Dat moeten we zeker niet onderschatten en misschien wel omarmen. En dat zet mij – zoals zo vaak – weer opnieuw aan het denken. Nu niet over verouderd zijn, maar over de toekomst van EOSzine.