In de aftrap van deze serie heb ik een aantal actuele onderwerpen genoemd die in de media frequent worden belicht en daarom belangrijk voor editorial stockfoto’s. In dit 2e deel wil ik het hebben over de Chinese vergrijzing. Op dit moment telt China maar liefst 220 miljoen ouderen en heeft tevens de snelst vergrijzende bevolking in de geschiedenis van de mensheid. Want in het jaar 2050 is meer dan 40% van de Chinese bevolking ouder dan 60. Dat zijn cijfers om even bij stil te staan.
Volgens duizenden jaren oude Chinese tradities leefde elke generatie van een familie onder hetzelfde dak. Maar dat systeem staat in het hedendaagse China zwaar onder druk. Slechts 38% van de Chinese ouderen (60 jaar of ouder) leeft thans samen met hun volwassen kinderen. Iets meer dan de helft van op zichzelf staande ouderen geniet financiële steun van nakomelingen. En als tegenprestatie spelen de grootouders vaak een actieve rol in de opvoeding van hun kleinkinderen.
Slechts beter gesitueerden kunnen zich een appartement veroorloven dat voldoende leefruimte biedt om ook de ouders te huisvesten. Zoniet, dan leven volwassen kinderen vaak in de nabijheid van ouders. In armere gezinnen migreren kinderen vaak noodgedwongen naar andere delen van het land voor werk, waardoor bejaarde ouders achterblijven. Zodoende zijn Chinese ouderen op het platteland vaak aan hun lot overgeleverd en leven onder de armoedegrens in schrijnende situaties.
In een recent end of life care onderzoek in 80 landen kwam China niet verder dan de laatste tien. Dat is vooral te wijten aan gebrek aan hospice faciliteiten, onbetaalbare medische zorg en een notoir gebrek aan toereikende sociale voorzieningen. Gelukkig ontstaan er recentelijk veel lokale initiatieven om de groeiende groep hulpbehoevende senioren te ondersteunen, maar de Chinese overheid zou hierin de leiding moeten nemen. Gelukkig komen er positieve signalen vanuit Beijing.
Enfin, hoe breng je zoiets met editorial stockfoto’s in beeld? Uiteraard hangt dat af van je persoonlijke voorkeuren en fotografiestijl. In deel 1 van deze serie gaf ik al aan dat ik uitsluitend real world situaties schiet vooral ook omdat editorial stockfoto’s de realiteit weergeven. Ik fotografeer altijd met een beeld voor ogen, maar het toeval helpt soms ook een handje. Het komt voor dat ik een hutong (oude steegjes in Beijing) fotografeer en plots een fotogenieke bejaarde voor m’n neus staat.
Op zo’n moment moet je niet aarzelen want met zulke foto’s krijg je geen herkansing. De editorial foto’s die hier zijn afgebeeld zijn gemaakt in een tijdsbestek van negen jaar met de volgende lenzen: Canon EF 35mm f/1.4L, Canon EF 50mm f/1.4, Canon EF 100mm f/2.8L IS Macro, Canon EF 135mm f/2L en Canon EF200mm f/2.8L. Soms heb ik eerst contact gemaakt met de betreffende personen, andere beelden zijn meer candid. Maar op een full frame DSLR ben je met deze teleobjectieven door het beperkte brandpunt toch nog altijd redelijk in beeld van je candid-onderwerp.
Chinezen vinden het doorgaans geen probleem te worden gefotografeerd en mocht iemand om privacy redenen bezwaar maken, dan respecteer ik dat altijd. Zo nu en dan leg ik uit dat het editorial foto’s zijn die niet commercieel worden gebruikt. Maar dan wordt het al ‘n beetje jargon, waarbij m’n Chinees begint te kraken. Liever vertel ik over Nederland dat ze kennen van de tulpen, klompen, molens en ons voetbal dat nog teert op oude roem. F1-held Max Verstappen is helaas nog niet in beeld.
De originele (Engelstalige) Shutterstock editorial captions zijn aan de afbeeldingen toegevoegd. Ik hoop dat de foto’s met omschrijving voor zich spreken, maar mocht je daar verdere vragen over hebben dan wil ik die uiteraard graag beantwoorden.
Tony Vingerhoets
Beijing, 21 juni, 2016
www.tonyvingerhoets.com