Sinds enkele maanden, om precies te zijn eind december 2016, ben ik een heel gelukkige bezitter van de EF 200mm 2L IS. Precies een jaar eerder had ik voor mijn portretfotografie al een EOS 5D mark III en een EF 85mm 1.2L II aangeschaft.
Mijn fotografie kenmerkt zich in een beperkt scherptediepte gebruik. Ik houd van dromerige achter- en voorgronden. Het gaat mij altijd om dat aan de tijd ontstolen beeld. Die fractie van een seconde, waarin een waardevolle herinnering ontstaat. Foto’s moeten voor mij een emotie oproepen, en bij mij werkt dat het beste als ik echt kan focussen op het onderwerp.
 |
 |
| ISO 100 - f/2 - 1/5000 - 200mm |
ISO 100 - f/2.8 - 1/1000 - 200mm |
De EF 200 mm 2L IS USM is perfect voor dit soort fotografie. Ik maak nagenoeg altijd gebruik van natuurlijk licht en dan is f/2 natuurlijk heel fijn, omdat ik zo altijd genoeg licht heb. Maar belangrijker dan dat vind ik het fantastische bokeh die deze lens geeft. Doordat het een lens met een vast brandpunt is, denk ik altijd goed na over het perspectief van waaruit ik fotografeer. ‘Zoomen’ met mijn benen werkt voor mij beter dan zoomen met de lens. Ik word hier veel creatiever van.
 |
 |
| ISO 640 - f/2 - 1/800 - 200mm |
ISO 800 - f/2 - 1/1600 - 200mm |
Tijdens het fotograferen probeer ik zoveel mogelijk te observeren en zo weinig mogelijk te regisseren. Het brandpunt van 200 mm is hiervoor uitermate geschikt, doordat ik voldoende afstand heb tot mijn model. Vaak merken kinderen niet meer dat ik zo fotografeer, omdat ze helemaal opgaan in het moment. Voor mij zijn dat de mooiste beelden. Ik zet de kinderen in het juiste licht, de achtergrond die past bij mijn visie, maar daarna neem ik zo’n meter of twintig afstand. Dan wacht ik het moment rustig af.
De lens is ook heel snel. Ik maak graag verhalende portretten, niet alleen van mensen, maar ook van paarden. Paarden kunnen heel snel zijn, maar tijdens een springconcours kan ik met deze lens moeiteloos mooie foto’s maken met de visie die ik voor ogen heb. Dus geen sportfoto, maar die dromerige sfeer vastleggen waar ik altijd naar op zoek ben.
 |
 |
| ISO 400 - f/2 - 1/1000 - 200mm |
ISO 640 - f/2 - 1/800 - 200mm |
De lens is natuurlijk best zwaar, omdat er zoveel glas in zit. In het begin had ik wel even moeite om de lens goed stil te houden. Mijn ervaring is dat het een kwestie van oefenen is. Ik fotografeer er nagenoeg dagelijks mee. Na verloop van tijd went het gewicht wel, zowel tijdens het fotograferen als tijdens het rondlopen. Gedurende een fotoshoot loop ik namelijk wel anderhalf tot twee uur met mijn camera rond. Ik zorg wel dat ik nooit onder een sluitertijd van 1/500 fotografeer, om bewegingsonscherpte te voorkomen. Dan zet ik liever mijn ISO wat hoger.
Het enige wat ik jammer vind aan deze lens, is dat hij zo opvallend is. Ik fotografeer altijd met de zonnekap erop en dan heb je natuurlijk een enorme witte grote lens op je toestel. Van mij had hij wel zwart mogen zijn. Gewoon onopvallend zwart.
Via mijn fotografie kan ik de wereld om mij heen verstillen en vervormen. Voor mij is de EF 200mm 2L IS hiervoor de perfecte lens. Door de prachtige bokeh van deze lens kan ik mijn visie vorm geven. Doordat het ook een hele snelle lens is, kan ik deze visie ook vasthouden op snel bewegende beelden.
Ik denk dat ik nu meer dan tachtig procent van mijn foto’s met de EF 200mm 2L IS schiet, van close-up portretten tot rennende honden en springende paarden. Deze lens en ik zijn in een paar maanden echt vrienden voor het leven geworden.
http://www.ritavoortmanphotography.com/
OPROEP: fotografeer jij ook regelmatig met een XL-lens van Canon, meld je dan aan voor een portfolio op EOSzine (klik hier).