Heb jij dat nu ook? Dat je gevoelig bent voor ‘iets’ en dat dat ‘iets’ bij allerlei gelegenheden te pas en te onpas wordt geprikkeld. Dat ‘iets’ kan van alles zijn, een taalkwestie of woordgebruik, een bepaald lettertype, een modetrend of nieuw model auto.
Mijn ‘iets’ van de laatste tijd kon ik eigenlijk niet goed onder woorden brengen tot ik er bij de zilveren 10km van Sven Kramer in Sotsji de vinger achter kreeg. Wij - of liever de media - omarmen anno 2014 heel snel een nieuw fenomeen en vergeten de waarde van het ‘oude’. Tijdens de rit van Bergsma doen de commentatoren ons geloven dat er een nieuw buitenaards wezen op de baan staat, terwijl Kramer dat ‘kunstje’ in het verleden al meerdere keren heeft vertoond. Oké, Kramer verliest en wordt tweede, maar daarmee is hij nog niet afgeschreven. En ook al zou hij nu stoppen, dan nog mogen wij zijn ongelooflijke staat van dienst niet vergeten. Bovendien heeft hij ervoor gezorgd dat een ‘gezapige’ afstand als de 10 km al jaren 13 minuten lang top-entertainment is. Zonder Kramer zou Bergsma nooit die gouden medaille hebben gewonnen en tot nieuwe ‘paus’ zijn gekroond.
Die klakkeloze verering voor alles wat nieuw is, is niet alleen actueel in de schaatswereld, want ook in de film- en muziekindustrie en op televisie buitelen de nieuwe talentjes en ‘interessante’ BN-ers over elkaar heen. Als je de jury van de Voice moeten geloven staat er elke aflevering een nieuwe Frank Sinatra of Aretha Franklin op.
Ook in mijn ‘eigen’ wereld van fotografie staat mijn ‘iets’ regelmatig bloot aan prikkelingen. Er verschijnen steeds meer camera’s die als tegenhangers van spiegelreflex worden gepresenteerd, waarbij de indruk wordt gewekt dat de nieuwe technologie alle reeds beschikbare en bewezen cameratechniek overklast. Je zou je bijna gaan schamen als je bijvoorbeeld met een EOS 650D (schitterende camera) foto’s staat te maken. En dat lijkt me niet helemaal terecht. Integendeel. Want tot op heden heb ik in al dat ‘nieuws’ nog niet veel nieuws onder de zon gezien. Goede RAW-beeldkwaliteit bij hoge ISO? De EOS 6D is de norm. Compact en licht? Wat dacht je van een PowerShot G16. Een mooi bokeh op volbeeldsensor? Hebben we al sinds de EOS 5D. Een snelle AF? EOS 7D, check. Een heldere zoeker? Bestaat al in 1D-serie. Live view? Niets nieuws. Goede ergonomie? Is al jaren vanzelfsprekend bij EOS. Bovendien moeten er voor al die nieuwe camera’s nieuwe lenzen en accessoires ontwikkeld worden, die bij een volgende nieuw systeem waarschijnlijk weer niet zullen passen. Een EF-lens past al 25 jaar op elke EOS. Het enige dat een spiegelloze camera toevoegt aan de bestaande spiegelreflextechniek is dat de camera 100% stil kán werken en zelfs dat is niet altijd het geval.
Tel ik al die ‘vooruitgang’ bij elkaar op, dan kan ik niet anders concluderen dan dat we over een tijdje met die nieuwkomers dezelfde foto’s kunnen maken, die we al vele jaren met EOS-gereedschap kunnen maken. Is dat alle ophef waard? Of kunnen we misschien beter onze energie stoppen in het maken van betere foto’s met onze bestaande camera’s? Voor mij blijft Sven (en EOS) voorlopig nog ‘the king’. En Willem natuurlijk ook ;-)