21 maart 2023 is onverwacht een bijzondere dag geworden. Niet omdat het weer lente geworden is, want dat gebeurt elk jaar, maar omdat Amazon aankondigt dat ze (bijna) per direct de stekker uit dpReview.com gaan trekken (klik hier). Vanaf dag één (4 december 1998) is dit cameraplatform een gerenommeerd instituut geweest in de wereld van digitale fotografie en dit komt nu dus plotseling ten einde. De website van dpReview wordt vanaf 10 april 2023 statisch en op een zeker moment zal de database met 25 jaar testhistorie voorgoed van internet verdwenen zijn. Een trieste gebeurtenis. Niet?
Het nieuws heeft me die dinsdagmiddag hard getroffen en ik was behoorlijk - in het goed Engels - ‘flabbergasted’. Of zoals ChatGTP mijn gevoelens beter vertaalt: "flabbergasted" is "verbijsterd". Dit betekent dat je zo verbaasd, verrast of geschokt bent dat je even sprakeloos bent en niet goed weet wat je moet zeggen of doen. Andere synoniemen kunnen zijn: verbluft, perplex, sprakeloos, stomverbaasd.
Na de eerste review (klik hier) van Phil Askey van de Canon Pro70 (25 december 1998) zijn er nog honderden camera’s en lenzen gevolgd. De redactie van dpReview is altijd op zoek geweest naar innovatieve technieken en tests om onderscheid te kunnen maken tussen de vele camera’s en lenzen en daarmee de keuze voor zijn volgers – van enthousiaste vrijetijdsfotografen tot doorwinterde pro’s – eenvoudiger te maken.
Zo heeft dpReview mij ook geholpen bij achteraf doorslaggevende keuzes in mijn fotografie. De Powershot G2 van Canon heb ik als eerste ‘echte’ digitale camera gekocht op basis van een voorbeeldfoto van de zoon van Phil Askey met deze camera. Voor het eerst kon ik scherpe haartjes zien op een foto gemaakt met een digitale camera en wist dat 4 Mp (!) voldoende was voor mijn fotografie (en publicaties).
En de testfoto’s op dpReview genomen met een EOS 10D hebben mij destijds overtuigd de stap te zetten in het EOS-ecosysteem van Canon. Iets waar ik 20 jaar later nog elke dag de vruchten van pluk en een mijlpaal is in het verloop van mijn werkcarrière (2009, www.eoszine.nl). En ik ben slechts een van de mondiaal vele honderdduizenden fotografen die hun keuzes gemaakt hebben op basis van de informatie op dpReview, de Winkler Prins Encyclopedie onder de camerasites. Hulde en respect voor dit geweldige werk.
Toen me echter de vergelijking van dpReview met deze befaamde encyclopedie te binnenschoot, kreeg ik plots een heel andere gedachte. Had ik bij onze verhuizing vorig jaar de 26 boekdelen van dit alomvattend naslagwerk niet zelf naar de kringloper gebracht? Stonden ze dankzij Google niet al jaren onder te stoffen in een vergeten hoek van de ‘rommelkamer’, waar ze in 2010 op terechtgekomen waren bij een opruimactie van de boekencollectie? Want tja, zoiets doe je toch niet weg. En zo is het ook met mijn bezoekjes aan dpReview gegaan. Vroeger startte ik mijn dag altijd met een uitstapje naar dpReview. En als ik een review van een camera of lens schreef, dan keek ik altijd nog even op dpReview om te zien wat zij ervan vonden. Maar dat is al een tijdje niet meer zo. De kwaliteit en mogelijkheden van camera’s en lenzen zijn zeker de laatste vijf jaar zo sterk verbeterd, dat vergelijken van ruis, scherpte of dynamisch bereik bijna altijd uitmondt in pixelpeepen. En dat is anno 2023 totaal zinloos bij camera’s met een resolutie van 24 Mp of hoger.
Dus hoe onverwacht de ‘shut down’ van dpReview ook komt en hoezeer ook het besluit van Amazon geldgedreven is, het einde is eigenlijk niet veel anders dan het verdwijnen van 26 boeken van de Winkler Prins, of van het postkantoor, of van de warenhuizen van V&D. Stuk voor stuk ‘instituten’ die ingehaald zijn door de tijd. En omdat we de tAid niet stil kunnen zetten, zullen er helaas nog veel volgen…… So stay tuned!
dpReview BEDANKT! Het is mooi geweest.
| Chris Niccolls en Jordan Drake kondigen het einde van dpReview aan en zetten hun werk voort op PetaPixel. |