Eind maart. De telefoon gaat. Jeroen van Canon: “Hé Bas, we gaan een leuke actie doen op Facebook. Het heet ‘Challenge the Pro’ en we gaan je uit je comfort zone halen. Doe je mee? En we gaan je ook filmen gedurende de dag!”. Zo moet het ongeveer gegaan zijn.

Ik weet het niet meer precies. Misschien is het een waas geworden, misschien heb ik het al weggedrukt….Waar het uiteindelijk om gaat, is dat ik ja zei. Met als gevolg dat iedereen op de Facebookpagina van Canon kon aangeven wat zij mij graag zouden willen zien fotograferen. Buiten datgene waar ik me uiteraard erg comfortabel bij voel…landschapsfotografie. We hebben het geweten. Vanaf donderdag 2 april stroomden de reacties binnen. Ruim 200 suggesties in totaal. Van alles kwam langs. Babyfotografie, food fotografie, portretfotografie, luchtfotografie, actiefotografie, onderwaterfotografie en fashion fotografie om er maar een paar te noemen. Na het lezen van al deze reacties begon ik het toch behoorlijk te knijpen. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van een uitdaging. Maar er zijn genoeg vormen van fotografie waar ik echt totaal geen kaas van heb gegeten.

Ik had een lang weekend om mijn zenuwen onder bedwang te krijgen. De dinsdag daarop zou de keuze gemaakt worden. Het werd portretfotografie in een studio. Precies datgene waarvan ik altijd dacht: ’Dat is niks voor mij’. Sterker nog, ik heb vaak tijdens lezingen of workshops geroepen dat ik doodongelukkig zou worden in een studio. Ik ben een buitenfotograaf. Een outdoor mens. Er was geen weg meer terug. Toen kwam de volgende schok. Twee dagen later zou de shoot al plaatsvinden en een dag van tevoren kreeg ik de locatie te horen. Bovendien had ik geen idee hoe het model eruit zou zien, welke faciliteiten de studio zou hebben. Het zou letterlijk een sprong in het diepe zijn.

Goed, geen paniek. Terugvallen op wat je zelf ook altijd doet. Voorbereiding. Als ik maar met een idee, een beeld van welke foto’s ik zou willen maken, de studio in zou gaan. Dan zal het toch moeten lukken? Dus ik het internet op. Ideeën opdoen, me laten inspireren.

Toen werd het donderdag. Op naar de studio van Geert Langelaan Action Images in Tilburg. Daar aangekomen, stond bijna de gehele crew al klaar. Mooi, maar eerst een kop koffie. Nadat ik met iedereen kennis had gemaakt, was het tijd om aan de slag te gaan. Dat begon gelijk goed…Fotomodel Josefien en visagiste Ashley keken me allebei vragend aan: ‘Bas, hoe wil je Josefien opgemaakt hebben?’ Euhh…

Ik zal jullie de rest besparen. Het werd een enerverende en intensieve dag. We hebben veel gelachen. Zonder de hulp van Josefien, Ashley, Jip en Geert zat ik waarschijnlijk nog steeds in de studio.

Hoe heb ik het ervaren? Vooropgesteld het was voor mij echt de allereerste keer dat ik in een studio met een model en kunstmatig licht heb gewerkt. Ik heb ook nooit een fotografische opleiding genoten. Maar wat was het gaaf! Ik heb echt genoten. Genoten van het werken in een team, genoten van de interactie met het model en genoten van het spelen met de speedlights van Canon en de studiolampen. Het is me 100% meegevallen.

Nu denk je misschien dat dat te verwachten was. Als je als fotograaf in één tak van sport het een beetje kunt, dan kun je dit toch ook wel? Geloof me, dat is echt niet het geval. In ieder geval niet bij mij. Ik mag dan wat weten van landschapsfotografie en natuurlijk licht, maar dit is voor mij onontgonnen terrein. Het moeilijkst vond ik het omgaan met kunstmatig licht. Waar zet je de lichtbronnen neer? Welke effecten hebben kleine veranderingen? Gels? Ja, tuurlijk…Softboxen? Geen idee, doe maar… Tijdens deze dag werd me wel één ding duidelijk. Ik moet net als bij landschapsfotografie gewoon het licht lezen. Nu niet op een landschap, maar op een gezicht.

Ik realiseer me ook dat de interactie met het model natuurlijk cruciaal is. Communiceren is alles. Met Josefien ging dat fantastisch. Uiteindelijk hebben we naar twee type foto’s toegewerkt. Één wat meer low-key zwart-wit foto en één kleurrijke, ‘wilde’ foto. Thema’s die volgens mij ook wel passen bij mijn stijl als landschapsfotograaf.

Rond een uur of drie in de middag konden we afronden. Ik was doodop maar een geweldige ervaring rijker. Het is verfrissend om nu en dan zo uit je comfort zone gehaald te worden. Ik kijk als landschapsfotograaf regelmatig naar collega’s uit andere takken van fotografie. Puur om niet ‘ingekapseld’ te raken in de landschapsfotografie. Maar ook omdat je uit alle vormen van fotografie ideeën en inspiratie kunt putten. Er naar kijken is iets anders dan doen.

En nu? Stop ik met landschapsfotografie? Nee, natuurlijk niet. Ik ben al weer volop aan het genieten van de lente buiten en druk met opdrachten. Maar in een studio kom ik zeker graag nog eens terug. Of misschien een combinatie van beide. Een studio en model mee het veld in….? De eerste contacten zijn al gelegd!

Met dank aan:
Jeroen Barsingerhorn - Canon Nederland
Jip Barth - Canon Nederland
Studio: Geert Langelaan - www.actionimages.nl
Filmopnames: Maurice Gubbels - www.gubbels.tv
Model: Necia Navine
Visagie: Ashley Wolthers