Als je tijdens grotere sportevenementen en -wedstrijden om je heen kijkt, valt het op dat het merendeel van de beroepsfotografen met Canon of Nikon apparatuur fotografeert (even los van een klein aantal andere merken). Of deze mensen bezig zijn met het vraagstuk hoe het dynamische bereik van hun camera presteert, vraag ik me af maar waarschijnlijk niet ……. Ik in ieder geval niet.

Natuurlijk zou het prachtig zijn als mijn EOS 1Dx qua dynamisch bereik op zijn minst even goed zou presteren als de, door Sony geproduceerde, Nikon sensoren, maar voor mij zijn cameraprestaties echter veel belangrijker dan sensorprestaties. Als sportfotograaf heb ik er veel meer baat bij dat de autofocus van mijn camera snel en betrouwbaar is, dat ik met 12 RAW-beelden per seconde kan fotograferen en dat mijn camerabuffer niet plotseling vol raakt.

Wel is het zo dat ik op een manier fotografeer waardoor het mogelijk iets kleiner dynamische bereik van mijn camerasensor voor mij geen halszaak is. Zo kijk ik altijd goed of in mijn achtergrond geen erg donkere of lichte onderwerpen aanwezig zijn en fotografeer ik, in tegenstelling tot diverse andere sportfotografen, altijd in RAW en niet in JPG waardoor ik meer speelruimte in mijn nabewerking heb. Ook belicht ik via het 'Expose To The Right’-principe (ETTR) en maak ik in de meeste gevallen gebruik van de centrumgewogen lichtmeetmethode. Op deze manier tracht ik een uitgebalanceerde belichting te realiseren.

Helaas is het in de sportfotografie niet wenselijk of mogelijk om gebruik te maken van een flitser, filters of HDR-techniek, waardoor ik het moet doen met de mogelijkheden die mijn EOS 1Dx me biedt. Gelukkig is dat meer dan voldoende.

Huub Keulers

http://www.huubkeulers.nl/