Er zijn verschillende redenen waarom je beelden zou samenvoegen tot één foto: meer scherptediepte, vergroting van dynamisch bereik, vergroting van beeldhoek of gewoon omdat je een panorama voor ogen hebt. Mijn aanschaf van de Canon TS-E 24 f/3.5L mark II was vooral ingegeven door de mogelijkheid om middels het shiftmechanisme perspectief te corrigeren. Natuurlijk kan dat ook in de nabewerking, maar dan verlies je vaak veel van je file en scherpte op full size (100%).

Middels een ingenieuze verstelling van de lens, kun je zowel horizontaal als verticaal shiften. Dat is mooi voor architectuur, maar ook ideaal voor panorama’s of naadloze samenvoeging om hierboven genoemde redenen. Na enkele try-outs heb ik de smaak te pakken gekregen en gebruik ik die techniek nu als vast onderdeel van mijn fotografie. En omdat bij het verschuiven van de tilt-shift lens de camerasensor niet verplaatst, krijg in je in Photoshop in een handomdraai perfecte resultaten!

Het is bijna overbodig om te vermelden dat dit het domein is van statieffotografie. Overigens hoef je voor een maximale scherptediepte met de Canon TS-E geen beelden samen te voegen, want met de tilt functie kun je een ongekende scherptediepte creëren, zelfs met een relatief groot diafragma zoals f/5.6 (wat bij het gros van de lenzen ook de allerbeste beeldkwaliteit geeft). Maar daar kom ik een andere keer op terug, we blijven nu even bij het onderwerp photo merging.

Bovenstaande foto van de wolkenkrabbers in Lujiazui, het financiële centrum van Shanghai, is een merge van twee verticale shift-shots omdat de beeldhoek van 24mm net niet toereikend was om de scene in één frame te vangen. Om het licht optimaal te balanceren heb ik ook meerdere belichtingen gemaakt. Samenvoeging van de RAW-files in Photoshop was kinderspel, maar daarna vergde het toch behoorlijk wat tijd om een perfecte lichtbalans in de foto te krijgen.

Voor deze panorama in Nanjing tijdens de schemering (blauwe halfuur) had ik een park gevonden met een meer dat de gewenste spiegeling van de skyline gaf. Het zijn drie horizontale shift-shots. Daarbij heb ik niet de maximale shift-stand gekozen, omdat de beeldkwaliteit dan afneemt. De belichting en sluitertijden dien je handmatig in te stellen (M-stand) om te voorkomen dat je verschillend belichtte RAW’s krijgt, wat natuurlijk extra correctietijd vergt in de nabewerking.

Het voormalig Chinese paviljoen van de Wereldtentoonstelling in Shanghai (thans een art museum) is een verdraaid lastig gebouw om goed te framen. Uiteindelijk had ik een invalshoek gevonden waar de beeldhoek van 24 mm niet voldoende was en heb ik drie horizontale shift shots gemaakt en die later in de nabewerking samengevoegd. Het uiteindelijke file had voldoende ruimte voor perspectiefcorrectie. Met het resultaat ben ik content, het bestand van 30 MB heeft veel detaillering!

Het glossy interieur van de prestigieuze World Financial Center shopping Mall in Shanghai nodigt echt uit voor een panorama shot. Dit is ook een samenvoeging van drie horizontale shift-shots. Gelukkig was het tijdens de shoot niet erg druk want met veel bezoekers krijg je als gevolg van lange sluitertijden ook bewegingsonscherpte dat met samenvoeging problemen kan geven. Het is sowieso een van mijn meest succesvolle stockfoto’s, omdat het refereert aan het Chinese consumentisme.

Tot slot deze foto van de monumentale Dionysius Heikese Kerk in mijn geboortestad Tilburg waar ik tijdens zonnige najaarsdagen in oktober vorig jaar stadsbeelden en architectuur heb gefotografeerd. Deze foto is het resultaat van een samenvoeging van twee verticale shift-shots waarmee ik voldoende beeldhoek kon creëren voor deze framing. Ook dit file van ruim 30MB heeft veel detail en scherpte. De beeldkwaliteit van de Canon TS-E 24 f/3.5L is zonder meer onovertroffen!

Voor degene die niet direct zo’n dure lens denken aan te schaffen zijn er natuurlijk speciale panorama statiefkoppen, waarmee je ook prima resultaten kunt bereiken. Het mergen van foto’s geeft je enorme creatieve mogelijkheden, waarmee je panorama’s, architectuursfoto’s of stadsbeelden zonder meer een extra dimensie kunt geven. Het is geen makkelijke kost, maar met wat verdieping (youtube tutorials) en oefening kun je wel foto’s produceren met een enorm hoog wow-gehalte!

Tony Vingerhoets
Beijing, 4 maart, 2016

Naar aanleiding van de portretten in mmijn vorige blog gaan we het deze keer over lifestyle stockfoto’s hebben. Er is een overeenkomst, maar het accent ligt toch wat anders. Wereldwijd is er veel vraag naar editorial stockfoto’s die de hedendaagse Chinese lifestyle weerspiegelen. Aspecten zoals de vergrijzing, een-kind-politiek (onlangs afgeschaft), consumentisme en verwestering springen daarbij in het oog. In megasteden zoals Beijing en Shanghai zie je letterlijk een samenleving op drift.

De oprukkende verwestering heeft voordelen, maar ook vind ik het een verlies van authentieke Chinese cultuur, waarden en normen. Vooral de jonge generatie dweept met westerse iconen. Tja, wat van ver komt smaakt lekker, zeggen wij nuchtere Hollanders dan. China is een ultieme consumptiemaatschappij geworden, waar uiterlijk vertoon tot cultuur is verheven. Chinezen zijn daarom helemaal merkengek, iets waar westerse automakers en modemerken met hun marketing slim op inspelen.

Persoonlijk mag ik graag fotograferen op oude rommelige markten, hutongs (eeuwenoude steegjes in de binnenstad) of Taoistische tempels, maar eerlijk gezegd vinden foto’s van wolkenkrabbers, modepalijzen en shopping malls beter aftrek in de stock photo industry. Dat wil niet zeggen dat ik me daar dan volledig op concentreer, maar ik probeer een balans te vinden in de verschillende onderwerpen. Natuurlijk moet er brood op de plank komen, maar daarnaast wil ik ook creatief voldoening vinden.

Het laatste halfjaar heb ik enorm veel lifestyle foto’s geschoten, met name in het centrum van Beijing en Shanghai, de twee steden waar het gebeurt. Maar ook een opkomende gigant als Chongqing (35 miljoen inwoners) is in dat opzicht de moeite waard. In tegenstelling tot portretfotografie maak ik bewust geen contact met mensen, maar probeer ze zo natuurlijk mogelijk vast te leggen. Het is inderdaad een soort candidfotografie. En mijn Canon EF 200 f/2.8L is daarbij mijn absolute favoriet.

Waarom geen zoom? Tja, regelmatig overweeg ik aanschaf van de Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II maar op de een of andere manier staat me de afmeting, gewicht en kleur wit tegen. Er zijn momenten dat ik met de EF 200 f/2.8L net een shot mis, omdat ik niet kan in- of uitzoomen, maar over het algemeen voldoet m’n zwarte prime uitstekend; hij is compact, licht en razendsnel (AF). Het vraagt wel om relatief hoge sluitersnelheden om beweging te bevriezen wat weer betaald wordt met hoge ISO waardes en ruis.

En dat laatste is de grootste vijand van een stockfotograaf. Dus schiet ik vrijwel zonder uitzondering bij optimaal licht en ingeval van ruis strijkt mijn Topaz noise reduction plug-in dat mooi glad. Omdat deze foto’s geen model release hebben, worden ze niet voor commerciele doeleinden gebruikt, maar louter editorial (vooral nieuwsmedia). Je zou verwachten dat stock agencies ten aanzien van non-commerciele editorial foto’s wat vergevingsgezinder zijn, maar helaas ligt ook daar de lat hoog.

Uiteraard heeft dat weer als pluspunt dat je als fotograaf scherp blijft. Want je loopt voortdurend op je tenen om het allerbeste te produceren. Mijn ervaring met deze fotografie is dat tien tot vijftien procent een leven als stockfoto krijgt, wat betekent dat je dus heel veel materiaal moet schieten. Ook daar tracht ik weer een balans in te vinden, want beeldselectie is enorm tijdrovend. Vergeet niet dat je alle RAW files full size (100%) op je monitor moet beoordelen, met name op focus en scherpte!

Lifestyle urban shootings is een geweldige tak van sport, maar het is wel zweten (vooral in de zomer). Een kunstacademiedocent vertelde me ooit dat succes een kwestie is van 80% transpiratie en 20% inspiratie en dat statement staat nog steeds als een huis...

Tony Vingerhoets

Beijing, 25 december 2015

We hebben in Beijing het toeristische seizoen gelukkig weer achter de rug. Sowieso is (massa)toerisme in China het equivalent van een menselijke tsunami. Doorgaans vermijd ik in die periode bezoeken aan toplokaties in de stad, want in het enorme gedrang is het schieten van (stock)foto’s een illusie. Voor- en najaar zijn doorgaans beter. Beijing staat bekend om onvervalste Chinese cultuur met de Verboden Stad, Tiananmen Plein, Chinese Muur, Tempel van de Hemel, Zomerpaleis en Olympisch Stadion als toppers.

Uiteraard zijn er voor cutuursnobs nog wel een aantal attracties aan toe te voegen, maar deze zes zijn toch wel de publiekstrekkers. Het spreekt voor zich dat ik aardig wat plaatjes van deze lokaties in mijn beeldarchief heb, waarvan ik er een aantal heb geselecteerd voor dit blog. Veel mensen zijn er niet op te zien, maar dat heeft een reden. Mensloze beelden kan ik namelijk als Royalty Free stockfoto’s aanbieden en plaatjes met toeristen uitsluitend als editorial, alhoewel dat ook bepaald geen slechte markt is.

Voor degene die vertrouwd zijn met stockfoto’s klinkt dit bekend in de oren, maar ik zal daar in dit blog verder niet over uitwijden. Stockfoto’s moeten aan zeer hoge kwaliteitseisen voldoen en daarom schiet ik uitsluitend met ideale weersomstandigheden en als het even kan vanaf statief. Dat staat borg voor lage ISO waardes (afwezigheid van ruis), helder licht (definitie en kleurcontrast) en een sterke compositie (geen crop). Zulke files vereisen doorgaans weinig of geen nabewerking, wat ook weer tijd bespaart.

Maar ook het tijdstip op de dag is zeer bepalend voor de uitkomst. Veel Landschapsfotografen hebben een voorkeur voor fotograferen bij ochtendgloren wat vaak idyllische sfeerbeelden oplevert (misschien moet ik toch eens wat vaker vroeg uit de veren!) Maar ook de late namiddag, ofwel Golden Hour, staat (vooral ’s-zomers) bekend om z’n warm en romig licht. Nog een factor om rekening mee te houden is de zonstand ten opzichte van gebouwen. Wanneer en waar staat het licht optimaal op het onderwerp?

Het vraagt allemaal om terdege voorbereiding en planning. Zelf gebruik ik Google maps als hulpmiddel voor zo’n tourist site shoot, maar het kan beslist geen kwaad om eerst de lokatie eens te gaan bekijken. Een attractie als de Verboden Stad is bijvoorbeeld zo gigantisch qua oppervlak, dat je echt een keuze moet maken wat je wilt gaan fotograferen. Zo niet, dan schiet je in het wilde weg. Dat kan ook treffers opleveren, maar mijn manier van werken is het niet echt. Want voorbereiding is het halve werk.

En mocht je nu worden geinspireerd om Beijing eens te gaan fotograferen, ga dan vooral niet met een reisgezelschap. In het verleden heb ik me daar een keer aan gewaagd voor een rondreis in de zuidelijke Chinese provincie Yunnan. Voordat ik dan de ideale invalshoeken van een fotogenieke Boeddhistische tempel had gevonden, zat de rest van het gezelschap alweer in de bus voor een volgende attraktie. Dat werkt niet, want rake shots maak je voornamelijk wanneer je er echt de tijd voor kunt nemen.

En vaak zul je zien dat een tweede shoot weer betere plaatjes oplevert, dan tijdens de eerste rondgang. Zelf bezoek ik met enige regelmaat de hier afgebeelde lokaties, iets dat nooit verveelt. Voor stock moet je overigens ook een varieteit aan beelden schieten zoals groothoek, tele en interessante details. En als je gehaast bent, loop je daar geheid aan voorbij. Soms kan een gids je ook naar de beste spots nemen. Ze staan bij de ingang al te dringen om klanten, maar dan moet je wel ‘n mondje Chinees spreken.

Enfin, het zijn zomaar wat tips en wenken om tourist sites vast te leggen. En het is beslist geen noodzaak om daarvoor verre reizen te maken. Want uit ervaring weet ik dat Nederland veel moois te bieden heeft. Op het moment van schrijven ben ik zojuist terug van een maand in Nederland, waar ik weer volop heb gefotografeerd. Terug in Beijing ben ik druk doende met het selecteren van RAW’s, die moeten worden bewerkt en geupload naar Shutterstock. Maar tussen de bedrijven door kon ik toch nog even tijd vinden voor dit blog waar jullie hopelijk weer van hebben genoten.

Wordt vervolgd...

Tony Vingerhoets
Beijing 31 oktober, 2015

Tien jaar China heeft een ander mens van me gemaakt. Niet alleen ben ik kalmer geworden, maar ik kijk ook anders tegen dingen aan. Ik ben bijvoorbeeld minder snel onder de indruk. Hoe komt dat zo? China is een land van enorme dimensies waar je aan gewend raakt. Steden zoals Beijing en Shanghai staan vol met indrukwekkende architectuur, dat je in Europa niet makkelijk tegen komt. Begrijp me niet verkeerd, ik vind Europa nog steeds betoverend mooi, maar in een totaal ander opzicht dan China.

Enfin, laatst was ik toch ondersteboven van LIVAT Shopping Mall dat vorig jaar december is geopend in de zuidelijke wijk Daxing van Beijing. De 250.000 m² metende Mega Mall is een prestigeproject van IICG (Inter IKEA Centre Group), vandaar dat er ook een fors bemeten IKEA store is gehuisvest (waar Chinezen geen dutje meer mogen doen). IICG claimt dat er zich 400 Chinese en internationale topmerken in LIVAT hebben gevestigd. En omdat Chinezen ook graag buiten de deur eten, 100 restaurants.

Het is momenteel niet alleen de grootste mall van Beijing, maar torent in mijn optiek ook boven de rest uit qua design, dat - hoe kan het ook anders - een onvervalste Scandinavische sfeer uitademt. Verspreid over het immense oppervlak staan er 108 DALA paardsculpturen; een Zweeds nationaal symbool. Als al dat moois geen uitdaging is voor een fotograaf, dan weet ik het niet meer! Jammer genoeg is fotograferen op statief not done in LIVAT, anders was het een klus voor mijn Canon TS-E 24 f/3.5L MKII.

Nu is 24 mm ook weer niet zo wijd, maar een tilt-shift lens maakt het stitchen van beelden gemakkelijk waardoor een enorme beeldhoek ontstaat. Maar niet getreurd, de LIVAT shoot was een vuurdoop voor m’n nieuwe Canon EF 16-35 f/4L IS. Tjonge, wat is die groothoekzoom scherp (tot in de hoeken) vooral tussen 16 en 24mm, precies de brandpuntafstand die ik nodig had om het gigantische interieur in beeld te brengen. Na 24mm neemt de Image Quality een fractie af, maar is nog steeds top level.

Een van de attracties van LIVAT is het atrium waardoor een zee van daglicht binnenkomt. Helaas is dat een regelrechte nachtmerrie, omdat je al snel overbelichte plafonds in je RAW’s ziet. Dat is te verhelpen door multiple exposure shooting op statief, maar zoals vermeld ging dat feest niet door, waardoor ik was aangewezen op schieten uit de hand. De enige manier om dan definitie in de highlights te behouden is flink onderbelichten en vervolgens donkere (schaduw)partijen ophalen in de nabewerking.

Door de effectieve Image Stabilizer van de Canon EF 16-35 f/4L IS (twee stops) kon ik gelukkig met lage ISO waardes fotograferen, anders waren de RAW’s onbruikbaar geweest. Onderbelichte partijen ophalen in de nabewerking creëert namelijk onmiddelijk ruis, of nog erger kleurruis. Dat kun je weer glad strijken met een noise reduction plug-in maar (miniem) detailverlies is dan onontkoombaar. De post processing van de LIVAT RAW’s was daarom koorddansen, maar het eindresultaat vind ik zo gek nog niet.

En ik leunde even achterover toen de LIVAT-serie van 40 foto’s in z’n geheel werd geaccepteerd door de Shutterstock reviewers (klik hier), want die zijn erg kritisch als het om Image Quality gaat! En nu maar hopen dat IKEA ook zo’n tent in Nederland weg gaat zetten...

Tony Vingerhoets

Beijing August 15, 2015

Als je mij vraagt welke onderwerp tot mijn verbeelding spreekt is het Urban dynamism. In feite moet ik zeggen Chinese urban dynamism want dat is enig in z’n soort. Het is een fenomeen met verschillende invalshoeken zoals architectuur, night life en natuurlijk mensen. En waar in China ik ook kom, mensen fotograferen verveelt nooit. Daarbij heb ik een wel een voorkeur voor real world shots in plaats van geënsceneerde foto’s, waar veel stock photo agencies tot de nok mee vol staan.

Dan bedoel ik die blije, mooie en succesvolle mensen met de laatste smartphones en tablets in strakke design office interieurs. Begrijp me niet verkeerd, want ik fotografeer maar al te graag modieuze mensen in een urban setting, maar dan moeten ze wel echt zijn. En dat valt niet mee want je moet scherp kunnen observeren, omdat je in luttele seconden een treffer moet zien te maken. Nee, het is beslist geen street photography waar de nadruk heel anders ligt, ik noem het urbanites dynamism.

Een van de ongeschreven wetten van street photography is dat je met een groothoek schiet, zoiets als een 35mm objectief. Nu vinden de meeste Chinezen het best leuk om gekiekt te worden, maar zodra je met een groothoek voor hun neus staat, beginnen ze meteen te poseren. Zodoende geef ik de voorkeur aan prime telelenzen zoals de EF 100 f/2.8L IS, EF 135 f/2L en EF 200 f/2.8L, allemaal behoorlijk compact met een snel AF (vooral de AF 200 f/2.8L!) en daarom zeer geschikt voor candid.

Om de dynamiek van Chinese stedelingen te vangen, moet je natuurlijk in het hart van steden zijn, want daar gebeurt het. Een superlocatie is Nanjing East Road in Shanghai en in Beijing is Qian Men de place to be. Wat je daar in een half uur voorbij ziet komen, geloof je gewoon niet! In Nederland is bijvoorbeeld de Dam Square mijn favoriet, maar dat verbleekt met Shanghai en Beijing. Dat is niet vreemd, want in zulke steden wonen 24 miljoen mensen op elkaar, ruimschoots de Nederlandse bevolking!

Mensen heb je in alle maten en soorten. Een echte voorkeur heb ik niet, maar m’n people shots moeten wel thematisch zijn, omdat ze veelal als editorial images worden gedownload via stock websites. Dat kan vergrijzing, consumentisme, China’s één-kind politiek of de man-vrouwverhouding zijn. In de media is er behoorlijk vraag naar foto’s die actuele aspecten van de Chinese samenleving in beeld brengen. Editorial stockfoto’s moeten een informatieve omschrijving hebben en dat vereist research.

Daarnaast moet je ook een aantal keywords (maximaal 50) toevoegen om je foto’s vindbaar te maken. Het is dus niet alleen lekker plaatjes schieten, maar vooral gericht te werk gaan. Een goede shoot vereist ook voorbereiding, want als je geen raamwerk hebt, schiet je gewoon in het wilde weg. Maar soms pakt het anders uit en moet je ook improviseren. In Shanghai zat ik bijvoorbeeld dagen te wachten op zonnig weer, terwijl het maar bleef regenen. Toen heb ik een geslaagde regenshoot gemaakt.

Jonge modieuze mensen hebben we allemaal graag voor de lens, maar ik vind de oudere Chinezen met hun doorleefd gelaat vaak minstens zo interessant. En in China vindt je ze overal omdat ouderen er een prominente plaats in de samenleving hebben. Traditiegetrouw dragen ze ook bij aan de opvoeding van de kleinkinderen om hun hardwerkende ouders te ontlasten. En ’s ochtend vind je Chinese ouderen in parken oefeningen doen om fit te blijven. Daar kunnen Nederlanders nog wat van leren!

Tony Vingerhoets

Beijing, 17 juni 2015

Als je mij vraagt welk fotografieonderwerp het meest tot mijn verbeelding spreekt, dan antwoord ik zonder aarzeling: stedelijke dynamiek. Dat fenomeen vind je over de hele wereld, maar Chinese steden zijn toch wel erg fotogeniek! In een recent artikel over de Yuantong tempel heb ik al bericht dat ik vorig jaar juli in de gelegenheid was om twee weken te fotograferen in Kunming, bekend als stad van de eeuwige lente vanwege het aangename lenteweer gedurende het hele jaar. In dit blog wat meer over deze stad.

Kunming heeft een andere atmosfeer dan mijn stad Beijing. Je schakelt er twee versnellingen terug; de mensen lijken er relaxter dan in Beijing. Maar ook de lokale gerechten smaken anders, de temperatuur is aangenamer en de lucht schoner. En vooral dat laatste was letterlijk een verademing! Kunming is een feest om te fotograferen. Tijdens mijn verblijf heb ik er 3500 RAW’s geschoten waarvan er een aantal als stockfoto’s zijn bewerkt. Dan praten we over 10% want Shutterstock stelt extreem hoge eisen.

Natuurlijk had ik me grondig voorbereid en internet research gedaan naar de hot spots. Maar buiten die toeristenclichés had ik vooral een origineel portret van Kunming voor ogen. Bovendien moet je zo’n stad eerst met eigen ogen zien en dan gaat er niets boven een sight-seeing dubbeldekkerbustoer. Als je dan een plek bij de voorruit bovenin kunt bemachtigen is het alsof je in een 3D film zit, geweldig! Je overziet werkelijk alles en tijdens de rit dwars door de stad vind je zo de meest fotogenieke plekken.

Maar even wat droge cijfers: Kunming beslaat een gebied van 21.473 vierkante kilometers en heeft een populatie van 6.432.212. Kunming is van groot economisch belang voor Yunnan en ondanks dat het een florerende industrie heeft, is de toeristische sector toch de grote geldmaker. Sowieso kreeg ik de indruk dat de stad floreert gezien de nieuwe woonwijken, kantoorgebouwen, winkelcentra en infrastructuur. Sinds mijn laatste bezoek acht jaar geleden heeft Kunming een metamorfose ondergaan.

Als er iets is dat me van Kunming zal bijblijven is het de overweldigende hoeveelheid scooters op straat. Ze zijn allemaal elektrisch aangedreven (in China rijden momenteel meer dan 200 miljoen e-bikes rond!) dus oorverdovend is het in ieder geval niet. En vindingrijk als Chinezen zijn wordt er van alles en nog wat met e-bikes vervoerd. Het zijn werkezels die worden afgeragd totdat ze uit elkaar vallen en zelfs dan kun je met tape hun leven nog wat oprekken (dat is Afro Engineering heb ik me laten vertellen).

Enfin, voor een gevarieerde urban portfolio dien je verschillende lenzen te gebruiken. Bijgaande foto’s zijn geschoten met de Canon TS-E 24 f/3.5L MKII, EF 100 f/2.8L IS Macro, EF 135 f/2L en EF 200 f/2.8L MKII. Voor architectuur zweer ik bij de 24mm tilt-shift lens (de TS-E 17 f/4L staat inmiddels ook op m’n verlanglijst) maar voor people shots of panning zijn de snelle tele-primes echt super! Ondanks ervaring, pro gear en subliem licht is toch een relatief klein percentage helemaal zoals het moet zijn.

Want zoals ik al aangaf stellen de leading stock agencies extreme kwaliteitseisen: foto’s dienen 100% in focus te zijn, perfect belicht, optimaal geframed en volledig vrij van ruis (dus maximaal ISO 400). Dat lijkt simpel, maar neem van mij aan dat de praktijk vaak koorddansen is. In tutorials adviseren stock agencies dan ook zoveel mogelijk statieffotografie. Da’s mooi wanneer je op je gemak een gebouw of landschap fotografeert, maar wat anders is een drukke winkelstraat vol met bewegende mensen.

Maar goed, dat houdt de geest scherp en zo blijf je je ontwikkelen. Kritisch zijn op je eigen werk vind ik essentieel, maar ook regelmatig klankborden met collega fotografen kan een eye-opener zijn. Op den duur krijg je toch een bepaalde blindheid en een frisse kijk geeft vaak nieuwe impulsen. Een fotoclub is niet mijn ding, maar via een Facebookgroep heb ik een intensieve uitwisseling met bevriende fotografen. Dat is het mooie van fotografie: jezelf blijven ontwikkelen; want stilstand is achteruitgang!

Tony Vingerhoets

Beijing, 8 april, 2015