Johan van de Watering

  • Macrofotografie: lens, brandpunt en compositie geplaatst op dinsdag 20 oktober 2020 09:10:00 door pjcdhaeze

    Tijdens mijn fotoworkshops komt met grote regelmaat de vraag op tafel wat de 'beste' macrolens is. Er is hier geen eenduidig antwoord op te geven, omdat iedere macrolens zo zijn specifieke kwaliteiten heeft. Niet zozeer technisch (want macrolenzen zijn sowieso bijna allemaal heel goede lenzen), maar vooral doordat ze allemaal ergens anders 'goed' in zijn.

    In deze blog zal ik dus niet aangeven welke lenzen fabrikant de beste 100mm heeft, maar ik zal juist ingaan op de verschillende soorten macrolenzen en hun specifieke voordelen. Ik doe dat de komende maanden in een serie blogjes met steeds een ander macro onderwerp, te beginnen met paddenstoelen, omdat we daar in deze periode flink mee aan de slag kunnen.

    Als je thuis vertrekt voor een fotosessie heb je van tevoren waarschijnlijk al goed nagedacht welke lenzen je in je tas zult stoppen! Deze keer had ik gekozen voor een 150mm f/2.8 macro en een 60mm f/2.8 2:1 macro. Omdat ik andere jaren ook al veel paddenstoelen gefotografeerd heb met een 70mm macro (1:1), een 100mm macro en diverse andere lenzen neem ik ook die gebruikservaring 'mee' in dit stuk.

    Een 150mm macro was jarenlang mijn favoriete macrolens en groot voordeel is dat je van een iets grotere afstand je onderwerp kunt benaderen en een smallere beeldhoek hebt ten opzichte van bijvoorbeeld een 100mm, zodat je ook eenvoudiger het juiste deel van de achtergrond kunt gebruiken. Bij een 60mm macro (die deze herfst voor het eerst in m'n tas zat) is de beeldhoek groter en komt er juist méér achtergrond in je beeld. Dat maakt het verschil zo interessant, want een macrolens is méér dan alleen maar een lens om dichtbij je onderwerp te kunnen komen. Het is de uitdaging om de juiste balans te vinden tussen de afstand tot je onderwerp (hoe dichtbij/veraf is mooi?) en de toegevoegde waarde van veel/weinig achtergrond. En paddenstoelen fotograferen draait natuurlijk niet alleen om je lenskeuze. Het gaat er steeds om het juiste exemplaar in de juiste omgeving te vinden en dan daarbij de lens te kiezen die jouw idee het beste 'weer kan geven'!!

    Aan de hand van voorbeeldfoto's zal ik de voordelen van beide macrolenzen toelichten. Alle foto's zijn deze week gemaakt in een straal van 25 meter (tijdens een avond- en ochtendsessie) en een aantal keer is hetzelfde paddenstoeltje van verschillende kanten gefotografeerd!

     
    Deze foto is gemaakt met een 150mm en dat is een prachtige lens om een beetje afstand te nemen tot je onderwerp. Het bokeh is erg fraai en dat zie je hier terug in de mooie zachte vormen van de varen bladeren die achter dit paddenstoeltje stonden. Heb je veel tegenlicht dan werkt deze lens ook goed omdat je een smalle beeldhoek hebt waardoor je té heldere lichtvlekken goed buiten beeld kunt laten door je camera net een beetje anders te richten. Het 'nadeel' van deze lens is dat de achtergrond (bij f/2.8) zo zacht wordt dat de vormen minder goed zichtbaar zijn waardoor de achtergrond minder 'mee' doet met de foto.
     
    Ook hier zie je de kracht van een 150mm; mooie grote bokeh cirkels in de achtergrond van het licht wat door het bladerdek schijnt. Weinig scherptediepte vanwege de f/2.8 en toch alles scherp op de plek waar het scherp hoort te zijn. Door de afstand ten opzichte van de paddenstoel te vergroten, kun ik wat mos op de voorgrond meepakken in de compositie, waardoor er een ingang in de foto ontstaat! Om een dergelijke foto te nemen moet je een behoorlijke afstand tot je onderwerp hebben en dat 'past' niet altijd. Hier lukte dat, omdat deze op een klein heuveltje stond en ik 1 à 2 meter naar achteren kon.
     
    Hier twee heel andere foto's op bijna dezelfde plaats genomen (middag/avondsessie). In deze twee foto's zie je het grote voordeel van een 60mm macro, omdat er veel meer achtergrond mee doet met de foto. Er zijn veel meer varens zichtbaar waardoor ik een echt 'bosgevoel' krijg als ik deze foto's zie. In principe zou deze ook met een 'gewone' 50mm gemaakt kunnen worden (ik zit hier op ongeveer 50cm afstand), maar het grote voordeel van een 60mm macro is de veel preciezere scherpstelling. De 'slag' met de scherpstelring die je moet maken (handmatig scherpstellen natuurlijk) is behoorlijk groot, waardoor je echt op de millimeter kunt scherpstellen en niet direct 'voorbij' te onderwerp schiet.

    Om het bosgevoel nog te accentueren heb ik ervoor gekozen onder te belichten en de paddenstoel als silhouet weer te geven. Het geeft de foto een wat duistere uitstraling, maar tevens geeft het de kracht weer van zo'n klein paddenstoeltje in dat grote bos! Het was even zoeken maar ik heb wel geprobeerd de paddenstoel bewust in de lichtvlek van de ondergaande zon te plaatsen. Met statief is dit altijd erg lastig dus werk ik graag uit de hand in dit soort situaties. Met een kleine (lichte) lens als een 60mm gaat dat prima! In vergelijking met een 150mm hoef je trouwens ook minder ver achteruit om toch de paddenstoel klein afgebeeld te krijgen.
     
    Waar ik bij de vorige foto's steeds 'achteruit' ben gegaan om te kijken wanneer de paddenstoel nog genoeg aandacht had om eyecatcher te blijven, ben ik er hier juist héél dicht bovenop gaan zitten. Ook dan heeft die 60mm het voordeel dat er nog achtergrond (links en rechts van je scherpstelpunt) te zien is. En daarnaast is het een 2:1 macro zodat je nog dichterbij kunt komen. Bij een 'normale' 1:1 macrolens kun je met een tussenring hetzelfde effect krijgen.
     
    Tenslotte een foto (weer met de 60mm) waarbij ik dichtbij het onderwerp ben gekomen maar toch veel omgevingsachtergrond meeneem in het beeld. Een foto die bijna niet gemaakt zou kunnen worden met een 100 of 150mm macrolens. Ik lig hier in een greppeltje en er staat een bosje met Mycene paddenstoeltjes precies op de goede plaats met mooie varens erachter. Door wat zand weg te graven leg ik de camera nog wat dieper weg om echt 'onder' de paddenstoelen te komen. De voorste paddenstoelen (de onscherpe vormen in het midden) staan op ongeveer 5-10 cm van de voorkant van de lens. Mijn oog was gevallen op een heel klein exemplaar (hoedje ongeveer 4 mm breed) wat 5 cm achter het groepje stond. De bredere beeldhoek van een 60mm zorgt ervoor dat ik zowel het groepje mee kan nemen in mijn beeld als de varens op de achtergrond. Ik krijg daardoor een wat dynamischer beeld wat mij persoonlijk wel aanspreekt omdat een bos ook druk en vol is. Een beeld dus wat mijns inziens goed past bij die plek!
    Ik heb ook nog een 15mm groothoek macro en het zou leuk zijn geweest om te kijken wat die lens voor resultaat zou hebben gegeven op deze plek. Sowieso was er dan meer scherptediepte geweest maar of dat mooier zou zijn betwijfel ik. Juist door de onscherpte ontstaat er toch een zeker rust in de foto.
     

    Zoals ik in het begin al aangaf is het geen test van macrolenzen, maar hoop ik door middel van enkele voorbeelden te laten zien wat de mogelijkheden zijn van macrolenzen met een kort en met een lang brandpunt. Het is zeker geen compleet verhaal over paddenstoelenfotografie en er zijn nog vele andere lenzen waarmee soortgelijke foto's te maken zijn. Toch gaat een 60mm macro vanaf dit jaar standaard in m'n tas als ik paddenstoelen ga fotograferen. De lens geeft me net weer wat extra mogelijkheden om 'andere' foto's te maken. Hieronder dan nog twee 'losse' foto's genomen tijdens dezelfde sessies.

    En wil je zelf ook graag dergelijke foto's (leren) maken? Misschien is dan de Masterclass macro 1 iets voor jou? Tijdens deze workshop komen diverse macrotechnieken aan bod en ook zal dan ingegaan worden over het verschil tussen de verschillende macrolenzen! In 2021 start weer een nieuwe groep (zie 'workshops' op de website).

    Johan van de Watering

    www.johanvandewatering.nl

    20 oktober 2020


  • Dynamisch bereik en natuur geplaatst op maandag 4 december 2017 10:25:58 door pjcdhaeze

    De laatste tijd worden er nogal wat artikelen geschreven over dynamisch bereik en het dynamisch bereik is op dit moment wat eerst pixels en daarna ruis een aantal jaar geleden was. Door de verbeterde sensortechniek is die (storende) ruis nu mooi onder controle te krijgen, we hebben méér dan genoeg pixels en de volgende stap die gezet kan gezet worden in de vervolmaking van onze camera’s is het dynamisch bereik. Ik zou het dan ook zeker geen hype willen noemen.

    Dynamisch bereik wordt vaak gekoppeld aan landschapsfotografie, waarbij wordt gekeken naar het verschil tussen de lichte delen in de foto en de schaduwpartijen. Er zijn verschillende manieren om de camera te helpen het dynamisch bereik wat ‘op te krikken’. De eerste manier is door het maken van een bracketing serie van 3 of 5 beelden waarbij ik altijd de volgorde - , 0 , + gebruik en via Live view met het histogram zorg dat het donkerste beeld (het – beeld) geen overbelichte hooglichten bevat. Via Lightroom zet ik dan de beelden over elkaar. Toch heeft deze techniek niet mijn voorkeur, want ik zie graag direct hoe het beeld er uit komt te zien als het ‘goed’ is! Het helpt mij om beter te focussen op compositie, standpunt en dergelijke. Als ik landschappen fotografeer gebruik ik daarom altijd grijsverloopfilters als dat nodig is (en dat is het bijna altijd). Ik heb een BENRO-set die mooie kleurneutrale beelden oplevert, waarbij ik zelfs drie filters over elkaar in de houder kan stoppen zonder kleurenzweem. Uiteraard kan ik dan later nog in Lightoom via ‘schaduwen’ en ‘hooglichten’ het beeld verder optimaliseren en indien nodig kan ik er nog een ‘gegradueerd filter’ overheen halen. Omdat deze tools in héél veel verschillende ‘sterktes’ toegepast kunnen worden, zijn ze perfect bruikbaar voor ons fotografen!

    Goed geslaagd om m.b.v. grijsverloopfilter contrastverschil te overbruggen Zelfs met grijsverloop nog niet gelukt om contrastverschil te overbruggen.
       
    Mooi contrast in de lucht d.m.v. filters Filters niet mogelijk. Met Schaduwen en Hooglichten in Lightroom.

    Bijna al deze technieken laten me min of meer in de steek als ik geen landschappen fotografeer, maar bijvoorbeeld macrofoto’s maak. Wat doe je met insecten of een bloem met fel zonlicht erachter? Als voorbeeld zie je hier een foto van paddenstoeltjes met tegenlicht. Hier heb ik niets aan een grijsverloopfilter (er is geen heldere lucht bovenkant) en omdat ik hier alleen uit de hand kon fotograferen was ook bracketing niet mogelijk (de foto’s zouden dan niet precies over elkaar passen). Op dat moment ben ik het meest aangewezen op het zuivere dynamische bereik van de sensor. Via Lightroom kan ik wél de schaduwen en hooglichten bewerken, maar dit kan vaak maar in beperkte mate vanwege het afnemende contrast. Als ik bij deze foto zou hebben belicht op de zon dan zou de hele foto zwaar onderbelicht zijn geweest. Ik kies dan ook vaak voor een meer uitgebeten zon met voldoende detail in de schaduwpartijen. En ik probeer (in dit geval) de zon zodanig achter een boom te plaatsen dat nog wél de stervorm zichtbaar is, maar dat het géén grote uitgebeten plek in de foto gaat worden! Dynamisch bereik is dus ook iets van keuzes maken en soms tegen jezelf zeggen dat iets (nog) ‘niet kan’!


  • Opaalkust | Kleurrijk in zwart-wit geplaatst op vrijdag 16 juni 2017 11:32:14 door pjcdhaeze

    Als laatste voorbereiding op een weekend workshop voor Starling reizen was ik een aantal dagen aan de Opaalkust. Buiten het feit dat we een heerlijke korte vakantie hebben gehad met alle Franse ingrediënten die daarbij horen, ben ik langs alle mogelijke locaties gegaan waar we half mei naartoe zouden kunnen gaan. Hier deel 2 met alleen maar zwart-wit foto’s.

    In een ‘wereld’ met alleen maar full colour koolzaadvelden en blauwe luchten met witte wolken is het altijd lastig om toch in zwart-wit te denken, maar voor mij kan zwart-wit soms beter de sfeer weergeven van een bepaald gevoel wat ik bij een bepaald gebied heb. De eerste foto uit deze blog is natuurlijk de ‘standaard’-foto’ van de mosselpalen die wel al vaak hebben terug gezien. Maar ik kon het niet laten om deze ook te fotograferen. Het blijft een bijzonder gezicht om dit op een strand aan te treffen en dat zo’n 300 meter breed! Het is alleen even zoeken naar het juiste standpunt.

    Degene die vinden dat er teveel palen in Zeeland op het strand staan, kan ik overigens geruststellen; hier staan er een stuk minder, maar je kunt ze wel vinden en er leuke dingen mee doen, zoals dit panorama

    De foto hieronder spreekt me erg aan vanwege de eenvoud. Het is een klein deel van een overweldigend landschap waar blauw, geel en groen vechten om aandacht en door dit beeld terug te brengen naar de essentie van een glooiend landschap ontstaat er rust in de foto. Misschien is de bewerking wat aan de donkere kant, maar dat vond ik wel leuk. 

    Op het strand van Wissant ontdekte onze hond de resten van een Jan van Gent. Een indrukwekkende vogel die ik binnenkort weer ‘live’ mag gaan bewonderen in Ierland, maar zelfs op deze manier is het een dier wat iets uitstraalt. Ik ben benieuwd wel standpunt het meest aanspreekt.

    uiteraard lenen wolken zich ook erg goed voor omzetting naar zwart-wit…

    net als zandstructuren…

    en als laatste nog een foto met een beetje ‘mens en natuur’…


  • Opaalkust | Op zoek naar iets nieuws. geplaatst op woensdag 3 mei 2017 11:30:42 door pjcdhaeze

    Als laatste voorbereiding op een weekend workshop voor Starling reizen was ik een aantal dagen aan de Opaalkust. Buiten het feit dat we een heerlijke korte vakantie hebben gehad met alle Franse ingrediënten die daarbij horen, ben ik langs alle mogelijke locaties gegaan waar we half mei naartoe zouden kunnen gaan.

    Mijn eerste bezoeken aan de Opaalkust dateren al van 1984 toen we een aantal jaren op rij daar onze Hemelvaartvakantie gingen ‘vieren’ met de hele familie van mijn vrouw. We zijn er daarna nog verscheidene keren geweest maar steeds als (kort) vakantieadres.
    Op de een of andere manier ben ik er tot vorig jaar nooit ‘echt’ alleen naartoe gegaan om te fotograferen en dat is best gek, want het is een prachtige plek. Waarschijnlijk komt dat doordat het al zo’n bekende locatie is en ik het idee had dat ik daar niets aan ‘toe kon voegen’ (oftewel een foto kon maken die nog niet gemaakt was). Maar vorig jaar ben ik er met 3 fotovrienden geweest en toen kwam ik er al achter dat je daar altijd iets nieuws kunt fotograferen!

    Iets nieuws fotograferen; een thema wat erg actueel is sinds de laatste PixPerience in Nijkerk! Maar gaat het wel daarom? Ik heb pas een inspirerende lezing bijgewoond van de Belgische pedagoog Luk Dewulf over het benutten van talent bij jongeren (en bij jezelf). Hij definieert talent niet als het uitblinken in een bepaalde activiteit. Voor hem is talent het doen van activiteiten die 100% bij jezelf passen, waar je blij van wordt, die je moeiteloos afgaan en waar je (dus) energie van krijgt! Fotograferen is voor mij absoluut zo’n activiteit! En maakt het dan uit of je ‘iets nieuws’ fotografeert? Niet persé. We fietsen met z’n allen tenslotte ook allemaal langs zo’n beetje dezelfde route naar Compostella als we op pelgrimstocht gaan. Ik hoor daar niemand over klagen.

    Bij ‘ons’ natuurfotografen zit er blijkbaar altijd een spanningsveld tussen het ‘doen/beleven’ en het ‘produceren’! We vinden het allemaal fantastisch om met een camera in de natuur rond te sjouwen en om de pure natuur om ons heen te ruiken, te ‘proeven’ en te horen! Maar we laten het ‘gevoel’ van die beleving ook weer afhangen van het uiteindelijke resultaat. Ik merk dat ik me daar wel meer bewust van ben de laatste tijd en dat ik vooral probeer te focussen op de beleving. Dat is het talent waar ik energie van krijg! Dan zie ik later wel wat het uiteindelijke resultaat is en of het ‘iets nieuws is’ wat nog niet is gemaakt. En mocht dat laatste niet het geval zijn, dan vind ik dat eigenlijk geen probleem als de beleving goed is geweest! En die was in ieder geval erg goed afgelopen dagen. Wat was het heerlijk om daar ’s avonds op verlaten stranden te staan en te ‘spelen’ wat de opkomende zee en steeds van rots naar rots te moeten springen / lopen voor het juiste nieuwe standpunt! En niet ieder standpunt was de basis voor een ‘andere’ foto, maar ook zonder bijzonder resultaat blijft die belevingswaarde voor mij zeker overeind!

    Hieronder enkele foto’s waarbij ik op zoek ben gegaan naar inkomende lijnen en dieptewerking. Op zo’n avond kijk ik steeds om me heen waar er dergelijke lijnen zijn en of het water daar al hoog genoeg voor staat. Een beetje vooruit denken is dan handig; zeker bij opkomend water.

    Ondanks een recente ervaring dat een camera niet blij wordt als hij vanaf je statief het water invalt kon ik het niet laten om dit standpunt te ‘benutten’. Op geen enkele andere wijze was de dynamiek van het inkomende water zo mooi te vangen. Misschien had ik nog een foto moeten maken met een nog langere sluitertijd. Maar het water kwam zo snel op dat ik het niet aandurfde om een ander ND filter erop te plaatsen. Nu zat ik al 20 sec.

    Al op de dia’s van ruim 30 jaar geleden staan héél veel koolzaadvelden en ook nu waren die weer volop te vinden. In combinatie met de constant overwaaiende wolken en de pure, heldere lucht was dit een prachtig foto-onderwerp afgelopen week. Normaal ben ik niet zo van de menselijke ‘invloeden’ op een foto, maar hier doen de huisjes het niet slecht :).
    Een polarisatiefilter zorgt voor het kleurcontrast en de blauwe lucht met de witte wolken.

    Maar ook strakke landbouwakkers kunnen een mooi decor zijn voor een smalle gele streep mits daar het goede licht opvalt! 

    Een bekend thema’; kleur in combinatie met (deels) zwart-wit (gewoon alle kleuren eruit behalve geel). Of gebruik maken van weinig scherptediepte en focussen op het koolzaad in de achtergrond.

    Deze volgende keer nog een andere blog over de Opaalkust, maar dan met zwart-wit foto’s.


  • Genieten (en)of fotograferen….? geplaatst op vrijdag 3 februari 2017 09:27:14 door pjcdhaeze

    Als natuurfotograaf is het handig om je sterke, maar vooral ook je minder sterke kanten te kennen! Eén van mijn zwakke kanten is dat ik de neiging heb om teveel kiekjes te maken in een bijzondere omgeving. Daarom maak ik tijdens vakanties (waar de omgeving toch vaak mooi is) bijna nooit bijzondere foto’s. Misschien komt het doordat mijn thuisbasis (de natuur rondom Roosendaal) nou niet bepaald vijf sterren krijgt op de ranking van oogverblindende natuurgebieden en ik het dus niet zo ‘gewend’ ben zoals iemand die op de Veluwe of de Wadden woont.
    Maar misschien komt het wel omdat ik juist leuk vind om van niets iets te maken en ik het dus leuker vind om op de vierkante meter te ‘zoeken’ naar een mooie foto!
    Dat wil overigens absoluut niet zeggen dat ik niet kan genieten van prachtige natuur. Maar misschien geniet ik dan wel teveel en ‘denk’ ik dan niet voldoende als fotograaf!

    Vorige week was ik samen met Gerard Leeuw een dag op pad in de Hoge Venen nabij Eupen en het was echt prachtig. Overal lag een heel dik pak sneeuw en zelfs de boomstammen van de dichte dennenbossen waren nog bepleisterd met een prachtig laagje sneeuw. Op het open gebied lag wel zo’n 40 cm en stapte je naast het knuppelpaadje dat zakte je tot voorbij je knieën in de sneeuw.
    Daarnaast was het heerlijk weer; weinig wind en ’s middags een zonnetje. Alles bij elkaar dus omstandigheden waarbij ik de neiging heb ik de vakantiemodus te schieten en vooral kiekjes te schieten. Maar was dat een probleem? Nee, want want het was een heerlijke dag waarbij de beleving voor mij eigenlijk belangrijker was dan het uiteindelijke resultaat. Ik heb ook weer geleerd dat ik pas ‘in the flow’ kom als ik gewoon een uur op één plek blijf. Een flinke afstand afleggen en ondertussen foto’s maken werkt bij mij een heel stuk minder goed (maar ik ben erg blij dat ik het nu wél heb gedaan, want heb daardoor erg genoten!!).

    Hier wat foto’s van deze dag. Beginnend met de foto’s van het hoogveen gebied. Alles ruim belicht om zo witte sneeuw te krijgen en vooral gestoeid met de compositie. Omdat de sneeuw naast het knuppelpad óf niet toegankelijk óf niet te belopen was moest ik iedere keer een plek zoeken op dat 80cm brede paadje waar maar net het statief op paste. Daardoor was de speelruimte beperkter dan normaal. Die kale struiken met hun gebolde vorm spraken me wel aan en alhoewel de kleurenfoto ook nauwelijks kleur bevat vind ik het grafische karakter bij zwart-wit net iets sterker.

    Dit was eigenlijk toch wel het meest verstilde landschap wat ik daar kon vinden. Zonder grasjes op de voorgrond ‘werkte’ het niet naar mijn mening en deze dunne sprietjes geven de foto toch wat meer balans.
    Berken blijven mijn favoriete bomen en dat komt ook door hun ragfijne takken en als daar nog sneeuw op ligt wordt het helemaal leuk natuurlijk..

    In de middag zijn we bij één van de vele riviertjes die door dit gebied kronkelen aan de slag gegaan en dat was nog behoorlijk lastig omdat het geheel erg druk oogde. Door te zoeken naar elementen die aandacht trekken (zoals de ronde cirkels in de foto hieronder) vond ik wat rust in de foto’s. Het zonnetje op de 2e foto doet het ook wel lekker vind ik! Het ijs in het water was sowieso leuk om mee te spelen, alhoewel ik deze keer toch wat voorzichtiger was dan normaal. Ik had namelijk een camera te leen omdat m’n eigen camera anderhalve week geleden kopje onder is gegaan tijdens het fotograferen van ijs-structuren in een sloot…

    Tja, en dan als laatste nog wat bosfoto’s en ik kan het dan niet laten om lekker creatief te spelen met meervoudige beweging, beweging tijdens de opname en een combinatie daarvan. Ook dat is genieten voor mij, net als die prachtige natuur in de Belgische Ardennen :)

    Alle foto’s genomen met een EOS 5D mark IV (met dank aan Pieter Dhaeze, omdat mijn eigen camera in het water is gevallen....) en EF 16-35mm 4L IS, EF 24-70mm 4L IS en EF 70-200mm 2.8L IS II. Gerard, bedankt voor het gezelschap!!

    www.johanvandewatering.nl


  • Juiste plaats, verkeerde moment? geplaatst op woensdag 7 september 2016 12:40:59 door pjcdhaeze

    Volgend jaar mei verzorg ik voor Starling reizen een fotoworkshop aan de Opaalkust en bij het kiezen van het juiste weekend is uiteraard goed gekeken naar de juiste getijdengegevens. Dit om ervoor te zorgen dat we ‘op het juiste moment op de juiste plaats’ kunnen zijn. Iets wat in de landschapsfotografie toch wel als één van de basisuitgangspunten wordt gezien! Een aantal maanden geleden was bij het plannen van een fototrip met drie fotovrienden echter niet de getijdenkalender bepalend, maar de vakantiekalender….

    Tja, en dan sta je daar op het enige beschikbare weekend met hoog water tijdens een zonsondergang op een strook van 10 meter kiezelstenen terwijl je weet dat er zo’n 50 meter prachtig fotogeniek strand vóór je onder de wateroppervlakte ligt! Dan is het een mooie uitdaging het juiste standpunt te kiezen en om toch nog voorwerpen/stenen te zoeken die voor dieptewerking en dynamiek zorgen. Met mooie luchten kun je dan overigens veel compenseren. Maar ja; zaterdags was het bijna 30 graden en was de lucht knalblauw! Je loopt dan trouwens behoorlijk in de kijker als je met lange outdoorbroek, grote laarzen en een zware rugzak over het strand loopt terwijl iedereen lekker in z’n zwembroek of bikini daar zit te genieten van de zon.
    Bij elkaar zou je dan bijna gaan zeggen dat je ‘op het verkeerde moment op de juiste plaats bent’, maar uiteindelijk geven alle omstandigheden toch kansen op leuke foto’s en was er iedere ochtend of avond wel even goed licht! En daarnaast was het gewoon ook héél gezellig en hebben we kunnen genieten van het fotografisch oninteressante zomerweer.

    De eerste avond was er weinig golfslag en stond het water tot de witte stenen van Cap Blanc Nez. Voordeel daarvan was dat de donkere stenen buiten beeld bleven en er een mooie zachte sfeer in de foto’s ontstond. Doordat je feitelijk maar een 1 – 1,5 meter brede strook hebt waar je kunt fotograferen was de speelruimte voor een goede compositie echter nogal beperkt. De groene steen in de foto hierboven hielp me wel om wat spanning in de foto te krijgen.

    Tijdens en vlak ná zonsondergang werd het licht mooi en bleef het water gelukkig tussen de witte stenen staan zodat dezelfde zachte sfeer vastgehouden kunnen worden. Niet spectaculair misschien, maar wél meer het gevoel van een mooie rustige zomeravond!

    De volgende ochtend toch wel een lichte teleurstelling dat ook nu het water weer hoog stond en omdat dit strand geen mooie witte stenen had was het veel lastiger een goede compositie te zoeken. De grote donkere stenen maakten het daarbij niet eenvoudiger! Opeens viel mijn oog op een grote ronde knalgroene steen die daar tussen de bruine rotsblokken lag te pronken. De stenen waren spekglad vanwege het wier dus héél voorzichtig op de rotsen geklommen en mijn statief bovenop een stevige rotsblok weggezet en gezocht naar de juiste compositie. Bij de eerste foto’s stond er rond de steen nog geen water en was het geheel nogal massief, maar na 10 minuten kwam er water tussen de stenen door, waardoor die groene kei wat meer ‘los’ kwam te liggen en nog beter in balans was met de rest van de foto. Even daarna kwam er een golf over de steen en werd het groen te donker om nog lekker op te vallen.

    Op diezelfde plek was het strand nog interessant om te spelen met aankomende golven. Om half 9 uur was het licht al hard en was de gedachte aan een lekker Frans ontbijt sterker dan de drang om koste wat kost door te blijven fotograferen! Dat gevoel zou de hele dag blijven… (waarbij het Franse ontbijt eerst werd vervangen door een lunch in een visrestaurant en daarna door een heerlijke door Pieter bereide avondmaaltijd)

    De tweede avond waren we op dezelfde plek als de eerste avond en blijkbaar waren er toch mensen enthousiast geworden over onze zomerse outdoor-outfit (i.c.m. met geoefend lichaam) want het was nog wat drukker op het strand. Maar ná 100 meter was het rustig en konden we ieder ons ding doen. De zee was ietsje ‘wilder’ en dat gaf mij kans om wat rust te krijgen in een foto van een stuk kust waar vrij veel (witte en donkere) stenen lagen. Die combinatie van m.n. die witte stenen en gekleurde kiezels was wél erg leuk trouwens en zie je ook niet zo vaak.

    De laatste ochtend waren de omstandigheden het best, omdat we nu iets meer strand hadden toen we om 6 uur aankwamen. Met de hoofdlamp was het even zoeken naar ‘lijnen’ en ondertussen was het zaak heel goed naar het water te kijken omdat het héél snel weer opkwam en je snel ingesloten kon raken.

    Bij deze foto hierboven is er véél steen en loop je dus het risico dat die rotsen te dominant zijn en de foto niet in balans is. Ik zag echter water opkomen in de hoeken aan de onderkant en daardoor ontstaat er ‘ruimte’ en rust. De lijnen vanuit de zijkant zorgen voor de juiste dieptewerking. Diezelfde dieptewerking ontstaat ook in de foto hieronder, maar dan met veel kleinere steentjes.

    Hier twee voorbeelden van inkomende lijnen en waarbij ik vooral aangetrokken werd door de groene kleur van het mos op de stenen. In combinatie met een ‘lekkere’ lucht (die extra geaccentueerd wordt door gebruik van grijsverloopfilters) heb je dus niet meer nodig!

    En als afsluiter nog twee zwart-wit foto’s, waarbij het vooral lijkt te gaan om het zwart. Of gaat het hier om het kleine beetje wit?

    Al bij al kun je stellen dat je jezelf onder niet ideale (fotografische) omstandigheden toch prima kunt vermaken en iedere ‘juiste plek’ dus ‘op-het-eerste-gezicht-slechte-maar-uiteindelijk-toch-inspirerende-momenten’ heeft! Met dank aan Gerard, Pieter en Eugene voor het aangename gezelschap en de inspiratie!! 

    Alle foto’s met Canon 6D en Canon 16-35mm.


  • Drie dagen 'pimpelen' geplaatst op vrijdag 3 juni 2016 07:22:44 door pjcdhaeze

    Hoe bijzonder moet natuurbeleving zijn om ‘indruk’ te maken? De afgelopen 3 dagen heb ik (weer) kunnen ondervinden dat daar voor mij geen grote, wilde of zeldzame dieren voor nodig zijn. Afgelopen donderdag laat in de middag hoorde onze oudste dochter ergens in de tuin gepiep en omdat het gekwetter vanuit het nestkastje hoog aan de muur verstild was, moest dit wel een jonge pimpelmees zijn die was uitgevlogen. Maar waar zat hij? Het geluid zat laag en leek uit de richting te komen van de krat waar we het glas in bewaren voor de glasbak. Alles heel voorzichtig eruit gehaald en ja hoor; helemaal onderin zat een heel klein Pimpelmeesje zielig te zijn. Weer terug op een tak gezet en vanaf een afstandje gekeken of hij zou worden gevoerd.



    Het bleef erg stil en ook zijn vliegkunst was nog niet van het niveau Max Verstappen, dus kwam hij weer op de grond terecht op een onhandige plaats. Wéér in de boom gezet en zelf naar binnen, maar het herhaalde zich en hij bleef maar piepen om eten. Omdat het al avond werd snel plan B uit de kast getrokken. Op de grond was hij de klos, want er komen met grote regelmaat katten langs onze tuin en die zouden hem zo te pakken krijgen. Daarom een klein kartonnen doosje omgebouwd tot Airbnb 2.0 en van fijngemalen gedroogde meelwormen een 3-sterrenmaaltijd gemaakt. Het geheel viel in de smaak bij mijnheer en na een goede nacht binnen kon ik hem ’s morgens vroeg weer wat aangesterkt in de tuin zetten. Het gepiep bleek harder dan de avond ervoor en dus kwam de kat van de buren op bezoek en kwamen er 2 eksters in de tuin om te kijken of er voor hun ook een 3-sterrenmaaltijd klaar stond. En dan sta je dus (wild om je heen zwaaiend) om half 7 ’s morgens al voor ranger te spelen in je eigen tuin… (en een terechte keus om hem een nacht binnen te houden). Vader en moeder Pimpelmees kwam af en toe even langs, maar omdat de rest van hun kroost blijkbaar al veel beter kon vliegen (en dus niet meer in of naast onze tuin zat)  hadden we al snel in de gaten dat ‘onze’ pimpel niet hun prioriteit had. We hebben hem dus toch maar bijgevoerd en dit geeft altijd een dubbel gevoel, want het is niet echt de ‘natuur op z’n beloop’ laten, maar om hem zo dood te laten gaan…



    Weer een nachtje binnen en nu moest hij toch wel kunnen vliegen de andere dag, maar ook deze tweede volledige dag leverde vooral veel gepiep of en weinig succesvolle vluchtpogingen. Hij kreeg ook de smaak te pakken van het meelwormenpapje en kwam zelfs over de tegels naar onze oudste dochter gehupt om te ‘vragen’ om eten! En als dan het lepeltje naar z’n bekje ging begon hij te trillen en fladderen zoals jonge vogels dat doen als ze gevoerd worden door hun ouders. Tja, wat doe je dan… Toch nog een nachtje binnen en vandaag weer vroeg uit bed om hem om half 7 buiten te zetten en weer de eksters weg te halen. Nu zal hij toch wel sterk genoeg zijn om wat omhoog te vliegen… helaas, ook vandaag bleek de wet op de zwaartekracht nog steeds sterker dan zijn doorzettingsvermogen. En toen hij vanmiddag om 2 uur helemaal nat geregend weer op de grond zat te piepen was er maar één oplossing; naar het vogelrevalidatiecentrum in Zundert!



    Daar kreeg ik te horen dat hij kerngezond was, maar duidelijk te klein. Daarom kiezen de Pimpelmees ouders er ook voor om alle energie in de andere jongen te steken, omdat hij het toch niet zou halen. Zo hard is de natuur en zo soft zijn wij dat we daarin af en toe willen ‘ingrijpen’.  Maar maakt dat uit? Voor mij niet en nu gaat hij het zeker redden. Het was het zeker waard om 3 dagen heel vroeg op te staan en gedroogde meelwormen te ‘vermalen’ tot een culinair aantrekkelijk papje. En hij heeft het eigenlijk ook nog ‘terugbetaald’, omdat ik af en toe nog wat foto’s van hem heb kunnen maken (zelfs met de 15mm groothoekmacro), maar vooral omdat ik van heel dichtbij zo heb kunnen genieten van dit prachtige beestje!


  • Hallerbos: Purple playground geplaatst op vrijdag 29 april 2016 09:17:05 door pjcdhaeze

    Al behoorlijk wat jaartjes ga ik eind april naar het Hallerbos onder Brussel en ondanks deze herhaling voel ik me nog steeds als een kind in een speeltuin als ik daar rondloop. Waar ga ik starten…, wat kan ik allemaal fotograferen…, zie ik misschien iets nieuws…, etc, etc. Dit jaar was ik met twee masterclass groepen en ook nog een lange middag voor mezelf. Het was, mede door de werkzaamheden op de wegen rond het Hallerbos, dit jaar rustig in het bos en de mooiste momenten waren misschien wel de avonden waarop we door een verlaten en windstil bos terugliepen met de zoete geur van de boshyacinten om ons heen! Hoe mooi wil je het hebben! Die rust staat overigens wel in schril contrast met de drukte op de weg naar Halle via Antwerpen en Brussel…

    Fotografisch heb ik niet meer de illusie iets nieuws te fotograferen hier, maar ik blijf ‘gepakt’ worden door het licht en de kleuren. En moet het altijd iets nieuws zijn? Voor mij is natuurfotografie het vertalen van mijn gevoel voor een plek in een beeld en deze plek is en blijft (voor mij) zo bijzonder dat ik er nog steeds van kan genieten dit te vertalen naar foto’s. Zolang ik dat gevoel heb zal ik hier met plezier naartoe komen.
    Waar ik andere jaren vooral lichte foto’s heb gemaakt was het felle tegenlicht er nu toch wel een beetje de ‘oorzaak’ van dat ik meer de neiging had naar ‘donkere’ beelden met alleen de bladeren goed belicht. De lage zonnestand zorgde daarbij voor mooie inkomende lijnen! En het spel van donker en licht was een heerlijk onderwerp om mee te spelen. En een macrolens op volle opening zorgt dan voor prachtige vignetering die ik er dan ook bewust niet heb uitgehaald.

    De lezing die ik in maart bij de CreaPixperience heb gegeven heeft blijkbaar toch wel besmettelijke restverschijnselen, want dit jaar heb ik (bewust) vrij veel geëxperimenteerd met meervoudige belichting! En dan niet alleen scherp + onscherp, maar vooral allerlei andere variaties zoals scherpstellen op 2 (of 3) verschillende punten in de foto en steeds zoeken naar hoeveel onscherpte bij de groene bladeren het juiste effect geven. Oordeel zelf welke effect je het meest aanspreekt.



    De laatste twee foto’s hierboven zijn van nagenoeg dezelfde plek genomen, waarbij de laatste geen dubbele belichting heeft maar wél is gemaakt met F/2.8 om een zo onscherp mogelijke achtergrond te krijgen. Voor mij geeft dat hier toch een beter effect dan alles scherp. Zeker ook omdat in een bos altijd wel takken o.i.d. liggen die met veel scherptediepte duidelijker afsteken.
    Hieronder nog wat varianten van meervoudige belichting waarbij is scherpgesteld op zowel de achtergrond als de voorgrond en bij de eerste zelfs ook nog op in het midden.


    Maar uiteraard is het niet altijd nodig om meervoudige belichting te gebruiken en kan er ook gewoon selectief worden scherpgesteld op bijvoorbeeld de voorgrond zoals de foto hieronder.
    Met daaronder ook weer een voorbeeld van meervoudige belichting op dezelfde plek, waarbij vooral het deel waar het zonlicht valt een bijzondere sfeer krijgt.


    Ik had me eigenlijk voorgenomen om me qua creatieve technieken dit jaar vooral te richten op meervoudige belichting, maar toen we vrijdagochtend bij het tranendal aankwamen was het licht (en daardoor de kleur) toch wel erg geschikt om m’n camera eens op en neer te bewegen met iets langere sluitertijden. Zal ik het doen…? Ja, dus toch! Het resultaat heeft wel iets weg van een schilderij.

    Tot volgend jaar Hallerbos!


  • Impulsfoto geplaatst op maandag 1 februari 2016 08:06:48 door pjcdhaeze

    Vandaag, zaterdag 30 januari 2016, stond er een workshop zwart-wit fotografie op het programma, maar de weersverwachtingen waren echt héél erg slecht! (en deze keer bleef het niet alleen bij verwachtingen trouwens…) Daarom in overleg met de deelnemers besloten een nieuwe datum te plannen om het veld in te gaan. Als voorbereiding met alle deelnemers alvast een hele ochtend theorie gegeven over zwart-wit fotografie, inclusief bewerken. Erg leuk en ook heel zinvol denk ik!
    Maar daardoor niet naar buiten en dat ‘wringt’ bij mij af en toe :). Ik weet niet of het alleen daaraan lag, maar aan het einde van de middag ging er even een knop om en ‘moest’ ik er even op uit om een foto te maken! Net zoals bepaalde mensen last hebben van impulsaankopen..

    16.25 uur
    Ik was al eventjes de hond aan het uitlaten en de lichte regen leek te stoppen. Even op de weer-app kijken en tot mijn verrassing zie ik een ‘zonnetje met wolken’ vanaf 17.00 uur. Terwijl het boven m’n hoofd nog ‘dik-grijs’ is kijk ik tussen de huizen door richting het westen en zie inderdaad de lucht wat breken. Er flitst ineens van alles door m’n hoofd; hoe laat gaat de zon onder..? Hoe laat is het nu..? Waar zou ik naartoe kunnen..? Kalmthoutse heide..? Hoe lang is het rijden..? Het moet net kunnen!! Sorry Kwibus, het rondje wordt ietsje korter vanmiddag …

    16.35 uur
    Thuis even navragen of er nog plannen voor boodschappen liggen en daarna snel spullen bij elkaar gepakt. Nog een laatste check door het dakraam op zolder en laarzen aan.

    16.46 uur
    In de auto zie ik dat de lucht nu ook boven m’n hoofd wat open trekt. Bovendien lijkt de onderlaag in het westen vrij te komen van wolken. Het zou kunnen dat de zon dan mooi van onderuit de wolken kan beschijnen en zie in mijn gedachten al een rood-oranje deken boven m’n hoofd hangen.. Het enige rood wat ik overigens ‘echt’ zie is het rood van de stoplichten!

    16.54 uur
    Voorbij Nispen en de lucht begint al wat oranjekleurige vlekken te vertonen. De eerste gedachten aan een ‘net niet op tijd’ missie komen naar boven….

    16.58 uur
    Essen! Normaal ga ik altijd ’s morgens vroeg naar de Kalmthoutse heide en dan staan er beduidend minder stoplichten lijkt het wel. Gas geven helpt niet met al die Nederlanders voor m’n neus die willen gaan tanken in België!

    17.07 uur
    Kalmthout, bij de watertoren rechtsaf! Grrrrrrrr!! Ik dacht dat er geen intercity meer tussen Roosendaal en Antwerpen reed!!

    17.12 uur
    Ik rijd de parking op en zie een felle ondergaande zon tussen de bomen door. Snel spullen pakken en naar het ven.

    17.15 uur
    Aangekomen bij het ven eindelijk ‘vrij’ uitzicht naar het westen! Ik zie een aardige lucht met mooie losse wolken en een lichte oranje-rode gloed aan de onderkant van de wolken. Ik kijk naar het water en zie dat er door de wind veel beweging is  op die plek. Niet goed voor de beste reflectie, dus ik besluit een klein stukje door te lopen waar minder wind staat.

    Statief uitdraaien, polarisatiefilter en grijsverloopfilters erop. Ik maak snel een foto want zie dat het al ‘goed’ is. Ondanks het grijsverloopfilter heb ik iets teveel licht in het deel waar de zon ondergaat, dus maak ik een trapje met 3 belichtingen! Omdat mijn statief met 2 poten en één been van mezelf op een soort drijvende graspol sta moet ik heel stil staan om de camera niet te laten bewegen.

    17.25 uur
    Het beste licht lijkt al af te nemen en de gedroomde rood-oranje deken boven m’n hoofd blijft helaas uit.
    De foto’s die ik maak zijn duidelijk minder dan de eerste zes foto’s. Gelukkig zit er nog een zwart-wit modus in m’n hoofd van vanochtend en maak ik wat foto’s met het plan ze om te zetten naar zwart-wit. Ik probeer zelfs nog wat lange sluitertijden, maar de wolken aan de rechterzijde lijken ‘op te lossen’ waardoor de balans tussen het linker- en rechterdeel van de lucht niet meer optimaal is. Ik geniet nog wat van de stilte en hoor alleen wat groepjes kleinere zangvogels; heerlijk!

    17.37 uur
    Met de telefoon een foto gemaakt van de display voor de whats-app aan het thuisfront en terug naar de parking. De wolken in de lucht kleuren donkerblauw en lijken allemaal weg te trekken. Ik doe alles terug in de fototas en loop naar de auto.

    17.45 uur
    Een half uur ná aankomst rijd ik weer de parking af. Net zoals altijd verbaas ik mezelf er weer over hoe donker het ineens is als je de lichten van de auto aan doet!

    18.10 uur
    En weer thuis! Was het de moeite? Dat weet ik niet, maar het was wel leuk!


  • Kunstdepot geplaatst op maandag 28 december 2015 10:08:31 door pjcdhaeze

    De afgelopen periode ben ik druk bezig geweest met het selecteren van foto's. Enerzijds omdat er in deze periode weer wat wedstrijden aankomen waar ik foto's voor in wil gaan sturen of heb gestuurd, zoals de Asferico fotowedstrijd in Italië, maar ook omdat ik de portfoliofoto's voor mijn nieuwe website heb uitgezocht. Ik had me voorgenomen om voor iedere categorie maar 10 beelden te selecteren, maar dat bleek een erg lastige klus! Ik had geen goed overzicht van beelden die de moeite waard zouden zijn  en daarom ben ik toch maar weer alle Lightroom catalogussen van de laatste 5 - 6 jaar langsgelopen. Bij de vorige website zaten alleen beelden tot begin 2010 en daarna er zijn heel wat volle geheugenkaartjes op de computer terecht gekomen.... Dat zijn uiteraard niet alleen maar uitzonderlijk mooie foto's, maar voor mij is een portfolio vooral ook een soort blauwdruk van mijn stijl en mijn 'bedoeling' met fotografie. Feitelijk heb je dan aan 10 keer 10 beelden genoeg, maar dat lukte me dus niet. Ik ben duidelijk niet hard genoeg voor mezelf om beelden waar ik een dierbare herinnering aan heb naar het kunstdepot te laten verhuizen.

    Hoezo Johan, is natuurfotografie dan kunst?
    Voor mij is fotografie absoluut een kunstvorm, omdat je met creativiteit en fantasie te maken hebt. Je kunt iets laten zien wat er eigenlijk niet 'is',  je kunt een gevoel uitbeelden en mensen 'verwonderen' en dus de fantasie van de kijker prikkelen. Dat zijn toch wel criteria waardoor ik iets kunst durf te noemen. (Ik wil hiermee overigens absoluut niet zeggen dat iedere natuurfoto van mezelf een kunstwerk is!) Afgelopen weekend hield Marsel van Oosten op het Lowland Photo Festival in Antwerpen een prikkelende lezing over natuurfotografie en al zijn verschijningsvormen en daarin kwam dit onderwerp uitgebreid naar voren! Er ligt nog een hele uitdaging voor 'ons' natuurfotografen om hiermee wat te doen!

    Maar goed, weer even terug naar het kunstdepot. Als je beelden niet meer op een podium als je website laat zien, dan zullen ze waarschijnlijk nooit meer de buitenwereld 'ontmoeten'. Misschien komt er nog eens eentje terug in een publicatie of hand-out bij een workshop, maar de meesten worden toch wel voorgoed opgeborgen in een stoffig hoekje van de harde schijf. Vooral ook omdat het enthousiasme over m'n eigen foto's gemiddeld genomen afneemt als ze wat ouder zijn. Alhoewel er soms ook wel eens een 'laatbloeier' opduikt bij het doorlopen van een Lightoom catalogus.

    Dit alles zorgde ervoor dat ik toch maar overstag ben gegaan en het principe van '10 foto's per categorie' heb losgelaten. De ene bezoeker zal dat betreuren en de andere vindt het misschien juist leuk om meer beelden te zien. Ikzelf heb er een goed gevoel bij. Dit ben ik op dit moment als natuurfotograaf en als het goed is dan gaan deze beelden over een paar jaar ook weer 'het depot' in :)!

    De 'gouwe oudjes' in deze blog zijn uit de portfolio's verdwenen, maar vanwege de herinnering toch nog even in de spotlights gezet!

    Het slakje; bizar, maar ik kan me 8 jaar later nog helemaal voor de geest halen hoe en waar ik die foto heb gemaakt. Ik voelde een soort 'verbondenheid' met m'n onderwerp wat me veel inspiratie heeft gegeven!

    De bewegende takjes; dit was de eerste keer dat ik tevreden was over een creatieve foto. Daarvoor had ik wel eens wat met beweging gedaan, maar dit beeld van kardinaalsmuts in de wind gaf me wel het gevoel dat ik grip had gekregen op een aantal fotografische vaardigheden en een bepaald gevoel over kon brengen!

    Spinnetje op de gentiaan; De klokjesgentiaan is één van mijn favoriete bloemen. Ik ga er ieder jaar wel 'langs' om wat foto's van te maken. Het is geen eenvoudig plantje, want het staat laag tussen de heide en is daardoor lastig uit de omgeving te halen. De gentiaan is voor mij het eerste onderwerp waar ik me echt 'in vastgebeten' heb; meerdere jaren achter elkaar terug naar dezelfde plek en goed analyseren wanneer de omstandigheden goed of juist 'anders' zijn!

    'Luchtfoto'; een magisch moment waarvan je hoopt dat je ze vaker meemaakt, maar die maar ééns per zoveel jaar voorkomen!  Vanuit de luchtballon boven de Holterberg.

    De paddenstoel; bijna 10 jaar geleden genomen tijdens mijn eerste fotoworkshop bij een 'echte' natuurfotograaf: Ruben Smit (gewonnen bij een wedstrijd van Grasduinen). Voor mij dé bron van inspiratie voor alle workshops die ik nu geef.

    De Toekan; met deze foto uit 2004 kwam voor mij het definitieve besef dat digitaal de toekomst was. Genomen met een compact camera en ik was helemaal verbaasd over de kwaliteit van de ruisvrije en haarscherpe 50x70 print die ik hiervan kreeg! Dit was trouwens ook de eerste foto die ik instuurde voor een fotowedstrijd en niet zonder succes; 3e prijs bij de Grasduinen natuurfotowedstrijd.
    Daarna werd alles digitaal. In onze koelkast stonden tot vorig jaar nog enkele Velviarolletjes .... uit 2004


  • De kleur van de herfst? geplaatst op maandag 2 november 2015 08:57:53 door pjcdhaeze

    Een lastige vraag, want de kleur van de herfst is zo divers! In eerste instantie denk je vooral aan warme tinten, zoals geel, oranje, bruin en rood. Maar juist in de herfst kan er zo'n prachtige blauwe gloed over je foto's komen. Zeker in combinatie met geel kan dat erg fraai zijn!

    Mist met een beetje zon tijdens de herfst is voor elke natuurfotograaf een cadeautje. Uiteraard vanwege de prachtige sfeer en zonneharpen, maar ook de kleuren worden mooi zacht weergegeven doordat je de belichting wat op kunt schroeven. Daarnaast is het licht achter de bomen/bladeren lichter waardoor met name zachte tinten heel subtiel naar voren komen. Dit alles brengt een mooie balans in de foto. Op onderstaande foto kun je dat terugzien. Let op de zachtgele tinten van de berk.

    Naast mist met zijn witte achtergrond en omgeving is zwart ook een 'kleurversterker'. Naast zwart worden kleuren als geel en oranje nog intenser. Nu kan een bos vaak wat rommeliger zijn en daarom heb ik bij deze foto's gekozen voor beweging (bovenste foto) en een dubbelopname (de tweede en de derde). Hierdoor krijgt een 'harde' foto toch iets zachts wat m.i. weer beter past bij de herfstsfeer.

    Hieronder nog een voorbeeld van een dubbele belichting, waarbij ik drie beelden over elkaar heb 'geplakt' in de camera en daarbij steeds wat geschoven ten opzichte van het vorige beeld. De foto is gemaakt met diafragma f/4 zodat alleen takjes in de onderste laag (de gele cirkel rechtsonder) 'goed' zichtbaar zijn.

    In de inleiding sprak ik al over blauw. Je kunt dan denken aan foto's met een complete blauwzweem; een effect wat je krijgt als je de witbalans op kunstlicht te zetten. Dat versterkt zeker het 'koude' gevoel van de herfst en de sfeer van het uur ná zonsondergang. Maar ik wil juist wat foto's laten zien met een meer subtiele blauwe tint. Daardoor blijven toch de herfstkleuren goed zichtbaar. In de nabewerking zet ik de witbalans handmatig een klein beetje lager (ergens tussen 4200 - 4600 graden Kelvin). Regels zijn hier niet voor; probeer vooral op je gevoel af te gaan! Vooral de stam van de dennenboom krijgt dan zo'n mooie gloed (vind ik), maar ook met wat laatste mistflarden werkt het goed.

    Als je wilt weten hoeveel kleur er in een paddenstoeltje zit kun je er een LED lichtje boven houden. 2 - 3 stops onderbelichten voor een donkere achtergrond en dit is het effect;

    En als laatste nog een gewone 'warme' herfstfoto van een boompje op de Rucphense heide. Genomen met een EF 70-200mm, laag standpunt en grote diafragma zodat alleen de boom scherp is.

    Alle foto's in de afgelopen vijf dagen gemaakt tijdens wandelingen met de hond, 'n workshop van Natuurmonumenten en één 'ochtendsessie'. Zoveel variatie in zo'n korte tijd; heerlijk toch deze periode!!


  • Lastig kiezen geplaatst op woensdag 26 augustus 2015 11:18:11 door pjcdhaeze

    Ik moet bekennen dat ik de laatste tijd nogal lui ben geweest en erg weinig foto's heb gemaakt bij zonsopkomst. Het vroege tijdstip waarop de zon opkwam in combinatie met een vakantie waarin ik flink wilde 'bijtanken', hebben ervoor gezorgd dat de 'uitslaper' het won van de 'vroeg-op'-fotograaf.
    Nu is de zomer voor mij sowieso niet zo'n uitdagend jaargetijde qua fotografie, maar zo eind augustus begint het weer te kriebelen als de nachten wat kouder worden en er ochtenddauw kan ontstaan.

    Bovendien komt de zon op een wat 'aangenamere' tijdstip op (6.40 uur) en vanochtend liep ik dus om 6 uur met frisse energie door een (nog donker) bos naar de Rucphense heide. Ik had plannen om naar een bepaald deel te gaan, maar toen ik de heide opliep', zag ik eigenlijk direct de 'beste' plek. Ik herkende de plek van foto's van Jeannette Mulder die vorig jaar hier een aantal prachtige beelden had gemaakt.

    Heerlijk kunnen spelen met verschillende voorgronden en gebruik kunnen maken van de kleurveranderingen in de lucht. Er was ook sprake van flinke ochtenddauw (meer mist eigenlijk). Kortom; een prachtige ochtend!
    Meestal zet ik altijd één foto op Facebook, maar omdat het lastig kiezen was, heb ik ze allemaal maar in deze blog gezet. Dan kun je ook zien wat de omstandigheden kunnen veranderen in anderhalf uur. Voor mij persoonlijk werkt het het best om de foto's nu een weekje te laten rusten en dan de beste eruit te kiezen.

    Komende week staan de eerste workshops ná de vakantie weer op het programma en ik ben ook al weer druk bezig met het programma voor volgend jaar! Later meer daarover!


  • Van 10.000 naar ...... geplaatst op vrijdag 10 juli 2015 07:11:43 door pjcdhaeze

    Enige weken geleden ben ik een aantal dagen met een tiental andere Nederlandse natuurfotografen op 'jacht' geweest naar Jan van Genten en Papegaaiduikers. Bij zo'n jacht hoort natuurlijk een goed wapen en via Pieter Dhaeze had ik van Canon NL een EOS 7D mark II + EF 100-400mm IS II te leen gekregen. Een heerlijke combinatie, die zorgde voor perfect scherp vluchtfoto's. Dit dankzij de autofocus in combinatie met de 'motordrive' van 10 frames per seconde (30 in RAW en onbeperkt in JPEG) op volle resolutie!

    Eén nadeel; het gaat dan érg hard met het volschieten van de geheugenkaartjes. Ná 3 dagen stond de teller op maar liefst 10.000 RAW-foto's. Hoe zoek je zoiets uit?
    Ik gebruik daar het programma BreezeBrowser voor wat voor mij prima werkt. Tegen beter weten in heb ik toch de weg bewandeld van de 'negatieve selectie': het selecteren en daarna verwijderen van de foto's die niet goed zijn! Daardoor moet je een paar keer 'door' je beelden.
    Wat veel slimmer zou zijn is om de goede beelden te selecteren en de rest daarna weg te gooien; een 'positieve selectie'. Maar op de één of andere manier durf ik dat soms niet, omdat ik bang ben om beelden weg te gooien. Eigenlijk flauwekul, want wat je niet meer ziet, mis je ook niet.

    In de praktijk kom ik uit op een combinatie van beide 'systemen' en selecteer ik de beste foto's uit de laatste 3000 foto's. Verder selecteren kost dan voor mij erg veel tijd. In dit geval hou ik ongeveer 85 GB aan foto's over. Dat lijkt veel, maar omgerekend is dat nog geen € 3,- op m'n harde schijf van 6TB.

    Ik heb erg veel bewondering voor Guy Edwardes (de Engelse fotograaf waarmee we op pad zijn geweest) die uit 6000 foto's in 2,5 uur tijd een selectie had gemaakt van nog geen 150 foto's! Hij kijkt de foto's alleen op de grote thumbnails en kijkt pas verder naar details als hij daar een goede foto ziet.

    Helaas lukt mij dat niet. Ik bekijk mijn foto's ook liever een paar weken later omdat mijn eerste indruk niet altijd alle bruikbare foto's eruit haalt. Ach ja, ieder zo zijn stijl...

    Hier alvast een kleine selectie foto's van de eerste avond! De onscherpte in de foto's ligt niet aan de lens, maar is een bewuste keuze in een zoektocht naar 'andersoortige' foto's. De volgende keer meer over deze gedenkwaardige 'vogelshoot' met de supersnelle EOS 7D mark II en de haarscherpe EF 100-400mm IS II.


  • Schakelen van 'orde' naar chaos... geplaatst op woensdag 13 mei 2015 07:23:08 door pjcdhaeze

    De afgelopen weken ben ik een aantal keer in het Hallerbos bij Brussel geweest en ik durf wel te stellen dat dat een bos is met een bepaalde mate van 'orde'. Een mooie paarse onderlaag en een duidelijke bovenlaag met daartussen kleine groene boompjes of varens. Redelijk overzichtelijk dus en het enige chaotische bestond feitelijk uit de losliggende takken. Iets té zwart-wit gesteld misschien, maar het is om een beetje de sfeer te karakteriseren.

    Hoe anders was het toen ik afgelopen zondagmorgen 'in de wei' stond (lag) tussen de boterbloemen; eigenlijk één grote chaos..! Dat was dus wel even schakelen en dat schakelen begon al toen ik aan kwam rijden. Ik was nogal laat, de zon was al op en het was (onverwacht) prachtig mistig bij het gebiedje waar ik wilde fotograferen. Ik was met macrobeelden in m'n hoofd thuis vertrokken en ben toen toch maar eerst met landschap aan de slag gegaan, maar dat viel niet mee. Ik zat daarbij flink te mopperen op mezelf omdat ik eigenlijk een half uur te laat was voor dit soort beelden.

    Daarna dus 'doorschakelen' naar macro! In eerste instantie heb ik dan toch de neiging om het beeld te vereenvoudigen; rust brengen in de chaos. Bij mij helpt het dan goed om één eyecatcher in een 'landschap' te zetten, maar het risico is dan natuurlijk wel dat het saai gaat worden. Door tegenlicht te zoeken wordt het dan voor mij wel beter (vooral 'frisser'!), maar dat is persoonlijk natuurlijk.


  • Zwart-wit modus geplaatst op woensdag 29 januari 2014 12:17:43 door pjcdhaeze

    De laatste tijd heb ik een beetje in de zwart-wit modus 'gestaan'. Niet omdat het alleen maar grijs weer zou zijn geweest, maar omdat ik afgelopen zaterdag een workshop zwart-wit fotografie gepland had staan. Uiteraard gebruik ik wel de techniek(en) om foto's om te zetten naar zwart-wit, maar dat is dan vooral met beelden waarvan ik bij de nabewerking pas denk dat het in zwart-wit ook wel mooi zou zijn.

    Nu gingen we bewust op pad om zwart-wit beelden te maken en dan moet je 'anders' gaan denken! En daar moest ik ook een beetje aan wennen, maar wél erg leuk om te doen! Je gaat kijken / denken in structuren, patronen, lijnen en contrasten! Thema's die normaal ook terugkomen, maar qua invulling toch duidelijk anders.

    Zwart-wit fotografie is ook uitermate geschikt om een bepaalde sfeer neer te zetten of te versterken. En dat hoeft niet persé een 'live-registratie' te zijn van de sfeer op dat moment in het veld. Ik kan er dus a.h.w. een sfeer bij 'maken' en dat geeft mij weer wat extra mogelijkheden om mijn verhaal te vertellen in beelden.

    Zwart-wit geeft ook mogelijkheden om je grenzen wat te verleggen qua bewerking/belichting. De foto hieronder is, net als alle andere foto's, omgezet met Silver Efex pro via de 'Low key' preset modus. Heel donker (misschien wel té donker..), maar daardoor roept het beeld bij mij wel een bepaalde sfeer op.
    Gezien het aantal leuke reacties ná de workshop is dit wel een thema wat aanslaat. Ik heb prachtige creatieve voorbeelden voorbij zien komen en daardoor was het ook voor mij een heel inspirerende dag!

    Alle foto's met Canon 6D en Canon 70-200mm + Sigma 35 mm. Foto's omgezet met Silver Efex pro van NIK software. Originele blog.


  • De eerste winterse dag! geplaatst op dinsdag 17 december 2013 13:08:40 door pjcdhaeze
    Het voorjaar van 2013 liet op zich wachten en de zomer en herfst begonnen pas laat. Ook Koning Winter heeft zich nog niet echt laten zien en als fotograaf is een beetje vorst dan meteen aanleiding om het veld in te gaan.

  • Ruimte tussen de bladeren... geplaatst op dinsdag 19 november 2013 12:54:47 door pjcdhaeze
    In november is de herfst vaak nog fotogenieker dan in de echte herfstmaand oktober. Als je oog hebt voor de ruimte tussen de bladeren, dan kan het soms heel mooi worden.

  • Ameland geplaatst op zaterdag 12 oktober 2013 11:50:20 door pjcdhaeze
    Hoeveel gezichten heeft Ameland? Ga mee met Johan van de Watering en je leert ze allemaal kennen.

  • Ze zijn er weer...! geplaatst op maandag 19 augustus 2013 07:56:10 door pjcdhaeze
    Mijn grote verslaving: de klokjesgentiaan. Al jaren is dit plantje aanleiding voor een enerverende fotoperiode. Waarom? Lees en kijk!

  • 100% natuurbeleving! geplaatst op maandag 24 juni 2013 07:13:30 door pjcdhaeze
    Vogelfotografie in Ierland met Guy Edwardes. Wat een belevenis! En ook nog eens mooie foto's.

  • Chaos of juist een beetje spannend..! geplaatst op maandag 10 juni 2013 07:19:46 door pjcdhaeze
    Is de achtergrond van een foto belangrijker dan het hoofdonderwerp? Het antwoord heb je zelf in de hand.

  • Kleurenfestival Hallerbos geplaatst op woensdag 8 mei 2013 07:39:04 door pjcdhaeze
    Het Hallerbos in België kan zich in het voorjaar verheugen op extra aandacht van enthousiaste natuurfotografen. Kleuren en licht zijn hier dan zo mooi, dat je eigen creativiteit de begrenzing is van je fotografie.

  • Zoeken, zoeken, zoeken..... geplaatst op dinsdag 23 april 2013 07:12:50 door pjcdhaeze
    Het voorjaar beleeft in 2013 een late start en de natuur houdt de bloemen en kleuren nog even verborgen. Het is dus even zoeken naar een mooi onderwerp, zelfs in het Hallerbos.

  • Een voorzichtig begin.... geplaatst op woensdag 17 april 2013 06:53:52 door pjcdhaeze
    De lente komt maar traag op gang en dat betekent ook dat mijn favoriete seizoen van de bosanemoon een paar weken later komt. Toch alvast een kijkje genomen.

  • Strand: inspirerende omgeving! geplaatst op dinsdag 26 maart 2013 07:48:28 door pjcdhaeze
    De meeste mensen gaan bij 25° naar het strand om kuilen te graven en van de zon te genieten. Maar ook bij 10° en een bewolkte lucht is er voor een fotograaf veel te beleven.

  • Met voorbedachte rade.... geplaatst op woensdag 13 maart 2013 12:15:33 door pjcdhaeze
    Het is altijd leuk als je op pad gaat met een bepaald idee en het lukt om dat idee uit te voeren! Werken met voorbedachte rade!

  • Voorjaar.... geplaatst op vrijdag 8 maart 2013 08:50:54 door pjcdhaeze
    Voor je gevoel is het al lente en ook de vogeltjes delen die gedachte, maar toch is het buiten nog bitter koud en ligt er een sneeuwdeken over het landschap. Wat kun je dan beter doen dan je archief met voorjaarsfoto's induiken.

  • Een onverwachte toegift! geplaatst op donderdag 14 februari 2013 08:15:03 door pjcdhaeze
    Zo denk je dat de winter voorbij is en zo word je 's ochtends verrast met een dik pak sneeuw. De winter van 2013 laat zich weer van zijn beste (fotografische) kant zien.

  • Op het juiste moment..... geplaatst op dinsdag 5 februari 2013 07:36:26 door pjcdhaeze
    Soms heb je aan een half uur en een paar rietstengels genoeg om adembenemende foto's te maken, maar dan moet alles wel op hetzelfde moment kloppen.

  • Een half uurtje..... geplaatst op woensdag 23 januari 2013 18:22:19 door pjcdhaeze
    Soms heb je maar een half uur nodig voor een foto als je weet waar je naartoe moet gaan (mits het daar 'klopt' natuurlijk). Vorige week zondagmiddag had ik vanuit de auto een boompje ontdekt.

  • Een beetje verliefd.....?! geplaatst op vrijdag 15 april 2011 06:52:36 door pjcdhaeze
    Ik ben de afgelopen periode een beetje verliefd geworden! Schrik niet; dit is géén blog die eigenlijk thuis zou horen in de Privé of de Story. Nee, ik heb me ‘gestort' op de bosanemoon en voel me toch wel behoorlijk aangetrokken door dit kleine witte bloemetje.

  • Kennismaking Johan van de Watering geplaatst op maandag 21 maart 2011 13:02:41 door jvdwatering
    Een eerste kennismaking met natuurfotograaf Johan van de Watering. Specialist in het kleine werk op de vierkante meter binnen een straal van 25km van zijn huis!

Laatste reacties

Inloggen

Wachtwoord of loginnaam vergeten? Klik hier
Als je nog geen GRATIS persoonlijk account hebt op EOSZINE dan kun je deze hier aanmaken. Met dit account kun je o.a. de nieuwsbrief en het gratis digitale magazine ontvangen.