Gastblog

  • Maanfoto's maken: scherp schieten in het donker geplaatst op vrijdag 8 mei 2020 07:18:26 door pjcdhaeze

    Op m’n negende begon mijn reis naar de sterren met het boekje “Welke ster is dat?” en een kleine rode telescoop. Ik heb er mijn werk van gemaakt; ik deed tien jaar lang wetenschappelijk onderzoek naar het ontstaan van planeten. Sinds anderhalf jaar help ik met ‘Sterren Kijken In de Stad’ mensen die met sterrenkijken of met astrofotografie willen beginnen. Dat is een dark art, vol steile leercurves, complexe begrippen en diepe valkuilen, maar de voldoening als je voor het eerst een nevel of sterrenstelsel vastlegt, is enorm. Iedereen kan beginnen met maanfoto’s maken.

    Wanneer maanfoto’s maken?
    Iedere 29,5 dag doorloopt de maan haar rondje rond de Aarde en verandert van nieuwe tot volle maan en terug. De paar dagen rond nieuwe maan is weinig te zien, al kan het een mooie uitdaging zijn de maansikkel net na nieuwe maan te fotograferen. Met volle maan schijnt de Zon recht op het oppervlak van de maan en zijn er weinig schaduwen en details zichtbaar. De maan is het mooist als het zonlicht schuin invalt op haar oppervlak tussen eerste kwartier en laatste kwartier; dit levert mooie schaduwen van bergpieken op en bij kraterranden.

    • Met matige seeing smeren fijne details uit, zelfs bij 1/60s.

    Het hoeft niet helemaal helder te zijn, want er kan best tussen de wolken door geschoten worden. Wel is het van belang dat de lucht rustig is met weinig turbulentie. In astro-taal; de seeing moet goed zijn. Anders smeren details uit en verliest de maan veel scherpte en contrast in foto’s. Op sites als Meteoblue en Clearoutside kan opgezocht worden of de lucht stabiel genoeg is voor een goede avond maanfotografie.

    Met welke apparatuur maanfoto’s maken?
    Ik gebruik voor maanfotografie een telescoop op een stevig statief dat met motoren de beweging van de maan aan de hemel volgt. Maar een telelens op een stevig fotostatief volstaat, al moet dan wel met de hand voor iedere foto opnieuw op de maan gericht worden. De maan is relatief fel, dus heel lichtsterke objectieven zijn niet nodig. De telescoop in kwestie is een f=600mm, f/7.5 lenzenkijker en volstaat prima met een EOS 700D.

    • De camera (hier als voorbeeld een Canon EOS 1000D) via de T2 ring verbonden aan de insteekbuis van de focuser van de telescoop. Rechts een 0.8X reducer/flattener. Onderaan een Bahtinov masker om scherp te stellen. In het midden het Semi-Apo filter.
    • Mijn F=600 mm f/7.5 telescoop op een stevige, door motoren aangedreven montering. Hiermee volg ik met gemak de beweging van de maan aan de hemel.

    In mijn geval zijn wat meer accessoires nodig om de camera aan de telescoop te bevestigen. Op de plaats van het objectief komt een T2-ring, met aan de ene kant de Canon EOS Bajonet-aansluiting, aan de andere kant T2-schroefdraad waarmee de ring aan de telescoop vastgemaakt kan worden. Soms gebruik ik filters om kleurfouten van lenzen te verminderen (bijvoorbeeld een ‘Semi-Apo’ filter). Een Bathinov masker helpt enorm om echt goed scherp te stellen. Wanneer juist wat meer blikveld en een snellere telescoop nodig is, kan een reducer helpen. Een flattener vermindert vervormingsfouten aan de rand van de chip (zeker bij full-frame in plaats van APS-C sensors) doordat het brandvlak ter hoogte van de chip niet helemaal vlak is, maar gekromd. Voor de foto aan het einde heb ik overigens geen reducer/flattener gebruikt.

    Welke software en instellingen gebruiken?
    Mijn eerste tip is om als het kan de camera op een laptop aan te sluiten. Met de standaard EOS Utility software kunnen de camera-instellingen helemaal geregeld worden, op volledig scherm met Live View shoot gewerkt worden en het maken van meerdere foto’s achter elkaar geregeld worden. Er is geen reden om op het kleine scherm achterop de camera te werken en veel meer bewegingen te veroorzaken die een foto kunnen verpesten.

    • EOS Utility is prima om via de laptop de camera-instellingen te regelen. Hier is de live view met het histogram zichtbaar. ISO staat op 200, de sluitertijd op 1/500 s en we schieten in RAW. De foto's worden in dit voorbeeld alleen op de laptop opgeslagen. De knop waar een grafiek opstaat (de pijl wijst ernaar) schakelt het histogram aan en uit.

    Een handige manier om in Live View de instellingen te controleren is met de histogram functie, door op de knop met de grafiek te drukken. Dan verschijnt rechtsonder het histogram. Door RGB te kiezen is de intensiteit per kleurkanaal te zien. De grote piek links zijn de pixels die bij de (donkere) achtergrond horen. De pixels waar het om gaat zijn de lagere piekjes rechts daarvan – de informatie van de maan die we vast willen leggen. Deze moeten ver genoeg naar rechts in het histogram, maar niet zover dat ze mogelijk de rechterkant raken; dit bepaalt het dynamisch bereik in de foto. Typische instellingen zijn ISO 100-200 en sluitertijden < 1/100s. RAW is het juiste format en de focus staat op handmatig.

    Scherpstellen boven alles
    Het oppervlak van de maan zit vol fantastische fijne details: kraters, ravijnen, bergpieken en schaduwranden.  Alleen als extreem precies wordt scherp gesteld, kunnen al die details worden vastgelegd. Dat kan met behulp van de zoom-functie in EOS Utility door scherp te stellen op het beeld (door de knop met het vergrootglas te gebruiken kan 5X en 10X worden ingezoomd), of door met behulp van een Bahtinov masker scherp te stellen op een felle ster en daarna de foto’s van de maan te maken. Bahtinov maskers zijn te koop, of zelf te maken. Printbare templates zijn online te vinden.

    • Een felle ster gezien met een Bahtinov masker voor het objectief. De horinzontale streep staat precies in het midden van de langwerpige 'X'. Focus is dan perfect. Let op de hogere ISO-waarde en de langere belichtingstijd die nodig zijn in Live View: hier wel ISO 3200 en 6 seconden. 

    Het beeld van een felle ster met zo’n masker voor het objectief is in de bovenstaande afbeelding te zien. Let op dat voor sterren in Live View de ISO-waarde omhoog moet en de sluitertijd op enkele seconden. Er is dan een langwerpige ‘X’ zichtbaar met een streep erdoor. De focus is perfect als de streep precies door het midden van de ‘X’ valt. Vergeet hierna niet de ISO-waarde en sluitertijd terug te zetten en het masker eraf te halen en pas op dat daarbij de focus niet verandert.

    Maanfoto’s: iedere keer weer iets nieuws
    Met voldoende tijd en oefening komt op een gegeven moment dan die foto waar het allemaal bij elkaar komt; het dynamisch bereik klopt, de scherpstelling is perfect, de framing klopt. Het leukste aan maanfotografie vind ik dat iedere foto weer iets nieuws laat zien en dat de maan daarom nooit verveelt. En het is een prachtige opstap om dieper de ruimte in te gaan met fotografie.

    Victor Land
    8 mei 2020

    Website: klik hier.
    Twitter: klik hier.
    Youtube: klik hier.


  • Flitsportretten op bedrijfslocatie geplaatst op woensdag 6 mei 2020 11:17:06 door pjcdhaeze

    Bedrijven zien steeds vaker de waarde van goede portretfoto's van directie en personeel op hun website en bij persoonlijke communicatie, zodat de klant letterlijk een gezicht heeft bij de organisatie. In het kader van dat besef kreeg ik onlangs opdracht om een groot aantal medewerkers op locatie te fotograferen.

    De sessie vond plaats bij de opdrachtgever op kantoor. In de centrale hal bevindt zich een mooie groene (mos)wand en gezien de werkzaamheden van het bedrijf wilden ze dit graag in de foto’s terug zien.
    Bij een dergelijke opdracht overleg ik altijd eerst met de opdrachtgever. Wat zijn de wensen?
    En naar aanleiding daarvan maak ik dan een soort ‘lichtplan’. Dit hoeft niet perse op papier, maar ik denk er dan altijd wel over na hoe ik dit aan ga pakken. Het doel is dan ook om van elke medewerker een identiek portret te maken, dezelfde stijl is dan echt belangrijk!

    • Hier zie je het resultaat, zo krijg je een mooie eenduidige stijl. 


    Het gebruik van flitslicht op locatie
    Ik gebruik bij dergelijke opdrachten dan ook altijd flitslicht, zo heb ik het licht altijd in de hand en ben ik zelf ‘in control’.
    Bij deze foto’s maakte ik gebruik van twee flitslampen:
    ● één voor de belichting van de personen. Deze staat staat een stukje rechts naast mij. Dit is de Godox AD 600Pro, heel vaak mijn hoofdlamp.
    ● één voor de belichting van de achtergrond: Deze staat achter de persoon en dit is de Godox AD200Pro, hierop heb ik een ronde lamp geklikt, zodat het een mooie ronde lichtbundel geeft.

    • De opstelling van de flitsers

    Positionering van de personen
    De te portretteren personen laat ik, zoals je ziet, altijd (voor de kijker) een tikkeltje naar rechts draaien. Dit is een detail, maar werkt voor het gebruik voor op LinkedIn altijd goed. Dan staat de persoon namelijk naar zijn/haar pagina toegedraaid. Dit geeft een fijnere kijkrichting. Als de persoon de andere kant opgedraaid staat dan kan dat een iets afstandelijk beeld opleveren (op LinkedIn in ieder geval), omdat je dan met de rug naar je content staat. Dit is een detail, maar als je er op gaat letten dan zie je dat duidelijk. Ga maar eens naar je LinkedIn feed en scroll er doorheen, dan snap je wat ik bedoel.

    • Het resultaat van het gebruik van 2 lampen: 1 op de persoon en 1 op de achtergrond.
     
    • Bij deze foto zie je het belang van de flitser achter de persoon, gericht op de achtergrond. Bij deze foto ging deze niet af en is de achtergrond niet herkenbaar. Ook is dan het ‘gevaar’ dat het haar van de persoon wegvalt in de achtergrond. Het resultaat is dan ook gelijk een stuk anders.

    Instellingen en apparatuur
    Voor de meeste portretten die ik schiet in deze stijl gebruik ik ongeveer dezelfde instellingen en apparatuur. Eerder heb ik het al gehad over de flitsers. Dit setje gaat bij elke opdracht mee en zit standaard in mijn fotografiekoffer. Ik gebruik de Think Tank Airport takeoff. Een super handige koffer, waar het gootste deel van mijn apparatuur in past.
    Ik fotografeer met de Canon EOS 5D Mark III (2x) en gebruik voor portretfotografie over het algemeen 85mm. Ik vind dit een heerlijk brandpuntsafstand. Je beeld wordt iets 'in elkaar geduwd' en de achtergrond wordt al snel mooi onscherp.
    Bij deze foto’s gebruikte ik de volgende instellingen:
    • f/4.5
    • 1/200 sec
    • ISO 160
    • f=85mm

    Door deze instellingen heeft het daglicht (wat hier op locatie wel aanwezig was) geen invloed op het uiteindelijke beeld. Het flitslicht bepaalt dan 100% de belichting van mijn beeld en dat zorgt ook voor de continuïteit in het beeldkarakter.

    Over de auteur:
    Jasper Hof is professioneel (full-time) fotograaf en werkt 100% voor bedrijven. Een van de opdrachten die hij veel doet is de portretfotografie voor bedrijven. Van 1 persoon (bijvoorbeeld directie) tot aan het gehele personeelsbestand van 200+ medewerkers.


  • Eerste indruk van Pim Ras met de EOS 1DX Mark III geplaatst op donderdag 27 februari 2020 09:53:28 door pjcdhaeze

    Iedere vier jaar als er een nieuwe Olympische Spelen voor de deur staat, komen de grote cameramerken met hun nieuwste modellen, de opvolgers van de paradepaardjes van Canon, Nikon en tegenwoordig ook Sony. Ik was een van de gelukkigen die als eerste de Canon EOS 1DX Mark III van Cameraland kreeg, nadat ik via Canon Nederland een test-exemplaar mocht testen. Nu, twee weekenden onderweg, kan ik mijn eerste ervaringen op papier zetten.

    Het fijne als je bij je favoriete merk blijft en niet de switch maakt naar de spiegelloge Sony A9 mark II zoals velen doen, is dat je de camera en al zijn knoppen en functionaliteiten goed kent. De robuuste body is nauwelijks van zijn voorganger te onderscheiden (alleen iets lichter), maar dat hoeft natuurlijk niet slecht te zijn. Iets wat goed tot uitstekend functioneert qua ontwerp en bediening, laat je geen grote verandering ondergaan. De grote veranderingen van de EOS 1DX mark III zitten in de technologie binnenin, de supersnelle processor (DIGIC X) en het speciale low-pass filter voor hogere beeldscherpte.

    Wat de EOS 1DX mark III tevens onderscheidt van de EOS 1DX mark II is zijn autofocus-configuratie. Naast het AF-single point, ofwel scherpstellen met 1 (rood) vast punt wat meestal centraal in het midden gepositioneerd staat of de meerpuntsfocus 4-of 6 punten, heeft de nieuwe EOS 1DX mark III ook de mogelijkheid om in Zone-AF te werken. Hierbij bepaalt de camera op basis van gezichtsherkenning het focuspunt. Hierbij kun je kiezen uit een staand groot vlak wat 1/3 van je zoekerbeeld bestrijkt, een kleiner vierkant vlak of een vlak wat zo’n beetje het hele zoekerbeeld bestrijkt. In de praktijk zie je door de mooie heldere zoeker een rood vlak, afhankelijk van de zone waarmee je werkt waarin allerlei kleine rode vakjes iedere keer oplichten zodra je de AF-knop indrukt. Dat doe ik zelf nog steeds met de ontspanknop, maar dat kan ook met de nieuwe AF-button die achterop de camera zit. Hiermee kun je ook simpel van het ene AF-punt of -zone naar de andere scrollen. Ik vind het een mooie uitvinding, maar ik gebruik hem in de praktijk weinig, omdat hij wel erg snel van het ene naar het andere punt gaat en hierbij ook wel eens zijn gewenste AF- punt voorbijschiet zelfs in de meest trage stand. Ik verleg mijn AF-punten liever met de joystick, die ook al op de ‘oude’ EOS 1DX mark II zit.

    De eerste klus die ik met de nieuwe camera deed was het fotograferen van tennisser Gael Monfils tijdens het ABN AMRO tennistoernooi. Ik heb hier gelijk gebruik kunnen maken van de technische vooruitgang van de camera; de wedstrijd ervoor fotografeerde ik met de ‘oude’ EOS 1DX mark II en deze biedt nog een goede kwaliteit tot ISO 4000. De nieuwe EOS 1DX mark III kan makkelijk ISO 10.000 aan en dan nog zie je geen ruis in het beeld. Hierdoor kon ik ook makkelijk op een 1/2000s fotograferen in redelijk donkere omstandigheden in Ahoy. Uiteraard wel met de EF 400mm f/2.8L IS II, die dit soort sluitertijden/diafragma combinaties 1/2000 bij f/2.8 mogelijk maakt.

    Met de Zone-AF werkte dit perfect. Ik had de grote verticale zone ingesteld en zag de rode puntjes bij het scherpstellen naar het gezicht van Monfils gaan. De gezichtsherkenning werkte uitstekend en het scherpte-percentage lag ook erg hoog. Niet alleen met wijde shots, maar ook sterke close-ups die in een split second geschoten werden waren ook meestal scherp. De collega’s langs de baan en ondergetekende waren dan ook zeer enthousiast over onze eerste kennismaking met de EOS 1DX mark III!

    De volgende dag beleefde de camera zijn vuurdoop bij het voetbal. In een prachtig verlichte Kuip schoot ik mijn eerste voetbalwedstrijd met de EOS 1DX mark III. Uiteraard wilde ik ook hier de specifieke AF-tracking ook proberen, die alleen werkt met de verschillende AF-Zones. Bij de acties die van tevoren te voorzien zijn zoals één speler die op je afkomt en dan een andere speler treft die hem probeert te stoppen werkt ook hier de AF-zone tracking perfect. Als je focust op de speler die op je afkomt, houdt de autofocus hem goed vast, zelfs als er een andere speler voorlangs kruist. Praat je echter over acties die je van tevoren niet kunt voorzien, zoals een speler die plotseling de bal krijgt of een kopduel tussen twee spelers met een speler in de voorgrond waar je in een split second op moet focussen, wil de Zone-AF wel eens de focus achter of voor het onderwerp leggen en niet erop.

    Het is voor een redelijk traditionele fotograaf ook best een dingetje om de focus aan de camera over te laten waar je normaal met één rood scherpstelpunt in het midden werkt. Dat is ook het geluid wat ik van collega’s hoor die hem ook getest hebben; Je wilt toch de controle zelf behouden wanneer en waarop jij scherpstelt.

    Ook het tweede voetbalweekend heb ik bij Heracles-Ajax en Feyenoord-Fortuna Sittard de camera weer uitgeprobeerd met de Zone-AF, zowel de grote verticale als de kleinere zone in het midden. De scherpstelling werd echter bemoeilijkt door de hevige regen die naar beneden kwam. Om toch iets zekerder van mijn zaak te zijn ben ik toen weer overgegaan op focus met één punt in het midden.

    Het is nog vroeg om conclusies te trekken, zeker vanwege het deep-learning karakter van deze camera, maar je kunt al wel zeggen dat de autofocus-configuratie van de EOS 1DX mark III fantastisch werkt bij sporten waarbij je maar één speler hoeft te volgen, zoals tennis, atletiek en turnen. Supersnel, superscherp.

    Maar bij sporten waar er in het scherptevlak meerdere spelers bewegen, wil de autofocus er af en toe wel eens naast zitten. Ik blijf uiteraard oefenen met de Zone-AF, maar zeker bij voetbal denk ik dat ik toch traditioneel de 1-punts AF blijf gebruiken, zodat ik controle heb over wat scherp moet zijn.

    Deze zomer bij de Olympische Spelen in Tokyo kan de EOS 1DX mark III echter absoluut de strijd aan met de Nikon D6 en de Sony A9 mark II en ik ben ervan overtuigd dat de EOS 1DX mark III dan de gouden medaille wint 😉.

    Pim Ras

    Februari 2020
    www.pimras.nl


  • Fotografie door én samen met kinderen geplaatst op maandag 16 december 2019 10:55:04 door pjcdhaeze

    Als leerkracht in een zesde leerjaar (groep 8) van het Belgische basisonderwijs heb ik 10 jaar geleden besloten me te engageren voor een opleiding fotografie van drie jaar. Op dat moment had ik nooit durven dromen dat dit voor mijn job als leerkracht ook een meerwaarde zou zijn. Ik geef tijdens de lessen muzische vorming namelijk met veel plezier les over fotografie, vooral als ik kijk naar de beelden die de leerlingen maken. Het geeft een enorme voldoening om je passie door te geven op je leerlingen. Enkele van mijn oud-leerlingen zijn zelfs fotografie gaan studeren. Ondertussen geef ik ook fotokampen en workshops.

    Belangrijke reden om fotografie in mijn lessen te betrekken, is dat het niet alleen de creativiteit van de kinderen prikkelt en ze beter naar de wereld om hen heen laat kijken, maar ook omdat het de onderlinge samenwerking en communicatie stimuleert. Kinderen zijn snel weg met smartphones, tablets en multimedia. De handelingen lijken de dag van vandaag wel mee aangeboren. Waarom hen dan niet stimuleren om al deze media op een creatieve manier te leren gebruiken? Creativiteit draagt bij tot een toekomst met een groter doorzettingsvermogen en meer durf. Creatieve mensen vinden gemakkelijker oplossingen bij bepaalde problemen. Ze hebben doorgaans ook een groter inlevingsvermogen.

    Kinderen zijn van nature zeer creatief, want alles wat ze doen en zien is nieuw. Ze gaan onze wereld tegenaan vol nieuwe ideeën. Maar jammer genoeg worden ze tegenwoordig afgeremd in deze creativiteit, omdat we hen onvoldoende stimuleren en ze overlaten aan individueel ‘kant-en-klaar’-vermaak op telefoon en tablet. We moeten kinderen en jongeren dus uitdagen in dat creatief aan de slag gaan.
    Samen met kinderen en kleinkinderen foto’s maken is daarvoor een goed instrument en zorgt tevens spelenderwijs voor meer begrip en voor een sterkere onderlinge band. Om onderwijskrachten, ouders en grootouders daarbij te helpen heb ik twee boeken geschreven: ‘Zeg eens cheese’, de beste fotografietips voor kinderen en het boek ‘Fotogenie’, tips voor magische fotografie.

    In het boek ‘Zeg eens cheese, de beste fotografietips voor kinderen’ wordt op een eenvoudige manier uitgelegd want composities zijn. Je ontdekt hoe leuk fotografie is, maar vooral hoe mooi de wereld om je heen eigenlijk is. Met handige tips, leuke opdrachten en geheime trucjes kan jezelf aan de slag. Voor wie zich helemaal kan vinden in het uitleven en experimenteren met een fototoestel, is ‘Fotogenie, tips voor magische fotografie’ een echte aanrader. Je gaat op avontuur in je eigen creativiteit. Je ontdekt de magie van de natuur en de magie van je eigen verbeelding. Je leert het wonderbaarlijke zien in alledaagse dingen. Je zet je eigen wereld op z’n kop, je maakt je eigen cameralenzen, je ontdekt niet alleen hoe mooi muziek klinkt maar ook hoe mooi muziek eruitziet, je speelt met een glazenbol en nog veel meer.

    Meer informatie en bestellen: klik hier. Meer informatie en bestellen: klik hier.

    Dankzij deze boeken kan je als leerkracht samen op avontuur met je leerlingen. Ouders en grootouders kunnen met de kinderen experimenteren tijdens leuke gezinsuitstapjes en creëren de mooiste herinneringen. Ontwikkel samen een oog voor detail en laat jullie verbazen hoe mooi de wereld er door de ogen van een kind uitziet.

    Ellen de Decker

    December 2019

    Meer info op: www.ellendedecker.com


  • Mijn overstap van spiegelreflex naar spiegelloos geplaatst op vrijdag 8 november 2019 08:27:49 door pjcdhaeze

    In deze blog vertel ik het hoe en waarom ik de overstap gemaakt heb van mijn vertrouwde EOS 5D mark IV naar de EOS R. De invalshoek die ik beschrijf in deze blog is hoe ik tegen camera’s aankijk en hoe ik mijn camera gebruik. Zoals jullie weten ligt mijn specialisatie op het gebied van landschapsfotografie, en terwijl ik hier op mijn hotelkamer zit in een hotel bij het Speulderbos, begin ik inspiratie te krijgen om mijn gedachten aan het papier toe te vertrouwen.

    Mijn interesse in de EOS R speelt al vanaf het moment dat deze geïntroduceerd werd. Op dat moment begon ik meteen een mail wisseling met Canon Nederland om zoveel mogelijk informatie los te peuteren over de EOS R en hoe deze in de markt is/wordt gezet. Tot mijn grote verbazing kwamen de specificaties met de EOS 5D mark IV qua sensor verrassend overeen. Er werd me op het hart gedrukt dat de EOS R geen vervanging was van de EOS 5D mark IV.

    Licht teleurgesteld heb ik een paar maanden lang niet aan de EOS R durven denken, totdat ik na een gesprek met Bas Meelker toch weer twijfels kreeg. Bas was enthousiast over de RF-lenzen, en ook enthousiast over de EOS R. Man, weer die twijfels. Na dit gesprek heb ik de stoute schoenen aangetrokken en Canon Nederland gevraagd of ik de EOS R een dagje mocht testen. Het antwoord wat ik terug kreeg, maakte me blij. Het werd een week met een aantal RF-lenzen erbij. De woorden die ik meekreeg, Arjen, leef je uit en behandel de camera zoals je je eigen camera gebruikt.

    Na een week intensief fotograferen, en weer de specificaties induiken met betrekking tot de sensor, heb ik met moeite de camera weer ingeleverd. Ik was er voor mezelf uit, hoe goed de EOS 5D mark IV ook is, de EOS R is voor landschapsfotografie gewoon beter. Niet zozeer het aantal pixels of het aantal frames per seconde. Nee, de combinatie van de EOS R met de RF-lenzen maakt de combi toch beter dan de EOS 5D mark IV met EF-lenzen. Ik wil scherpte! Ik wil een toekomst in fotografie die me niet laat nadenken over of het allemaal scherper kan. Canon investeert in de RF lijn, dus de toekomst ligt daar. Je ziet het aan alles. De mount is groter dan welke concurrent dan ook. De EF-lenzen verliezen het qua scherpte ten opzichte van de RF-lenzen. Dit is de toekomst.

    Dat de sensor van de EOS R overeenkomt met die van de EOS 5D mark IV is niet helemaal waar. In de EOS R zit een geüpgraded sensor van de EOS 5D mark IV en dat tezamen de DIGIC 8 processor zorgt ervoor dat het weer een stapje beter is. Maar wat is voor mij het belangrijkste om nu toch de overstap te maken? Voor 99% van de mensen is het verschil tussen de EOS 5D mark IV en de EOS R nauwelijks zichtbaar, zelfs niet bij 100% inzoomen. Ik zie dat verschil ook niet bij elke foto. Dat is dus niet de hoofdreden geweest. Voor mij is dat gebruikersvriendelijkheid en de kleine, maar de o zo fijne hulpmiddelen bij het nemen van de foto. Daarnaast heeft de combinatie EOS R en RF-lenzen en de toekomst mij over de streep getrokken.

    Een van die fijne hulpmiddelen in het veld is focus peaking en de afstandsmeter. Ik stel elke foto handmatig scherp, en hou daarbij rekening met de hyperfocale afstand. In Jip en Janneke taal, focus peaking is een hulpmiddel die op het scherm of de EVF laat zien voor het nemen van de foto waar de scherpte komt te liggen in je foto. Als ik dan inzoom op het punt in mijn compositie waarvan ik vind dat het scherp moet zijn, dan hoef ik alleen nog maar te finetunen. Dat is nou gebruikersvriendelijkheid. Je bent minder bezig met het zoeken naar scherpte, je bent meer bezig met genieten. Dat willen we toch?

    Is de EOS 5D mark IV in combinatie met de EF-lenzen een slechte combinatie? Totaal niet. Deze combinatie heeft me veel plezier en resultaten gebracht, maar ik kijk naar de toekomst. Deze ligt bij de spiegelloze systeemcamera en de RF line-up voor landschapsfotografie! Het hoge woord is eruit 😉.

    Arjen Noord

    8 november 2019

    www.arjennoord.nl


  • De EOS RP in de handen van ...... Teuni Stevense geplaatst op donderdag 29 augustus 2019 08:05:30 door pjcdhaeze

    Van EOSzine kreeg ik de mogelijkheid om met de Canon RP op stap te gaan met in de tas bovendien de EOS RF 24-105mm 4L IS en de EOS R EF-adapter om mijn eigen lenzen, EF- én EF-S, te kunnen gebruiken. Een kort verslag van mijn ervaringen als EOS 80D-gebruiker.

    Algemeen
    Als ik de camera vergelijk met mijn Canon EOS 80D voelt hij een stuk lichter en ligt goed in de hand met de extra extensiongrip. Met de RF 24-105mm 4L IS er op heb ik foto's gemaakt in Rotterdam. De autofocus werkt prima, is snel en goed scherp. Ook heb ik via het schermpje het scherpstelpunt verschoven met mijn duim (Touch AF) wat ook goed werkt en heel handig is als je snel een ander focuspunt wilt hebben. In de zoeker zie je het focuspunt gelijk terug.
    De ISO heb ik ingesteld van 100 tot 1600 en was blij verrast dat ruis bijna niet aanwezig is in vergelijking met de EOS 80D. De instellingen kan je gemakkelijk wijzigen op het touchscreen schermpje en de belichtingscompensatie kan je snel aanpassen met de ring aan de voorzijde van de lens.

    Macro
    Het meest benieuwd was ik naar hoe de camera presteert samen met mijn EF 100mm f/2.8 USM. Full-frame is voor mij erg wennen, omdat ik dichter op mijn onderwerp moet zitten en als dat een actieve vlinder is, is dat een echte uitdaging. Omdat ik een vaste hand heb, doe ik dat het liefst al kijkend door de oogzoeker met handmatige scherpstelling. Het is me wel gelukt en ik denk dat het altijd wel heel lastig blijft zo ook met mijn EOS 80D.
    Ook heb ik geprobeerd te volgen via het LCD-scherm, maar is moeilijk omdat het zo snel gaat en je onderwerp uit het beeld vliegt. Je bent dan ook je compositie kwijt en die vind ik minstens zo belangrijk.

    Als het gaat om een stilzittende libel gaat dat feilloos met de digitale zoeker (EVF) en ook via je schermpje met uitvergroten. Omdat ik vaak met tegenlicht fotografeer, valt het licht er niet zo op. Ook met statief geen probleem net zoals met live-view op de spiegelreflexcamera. Daarbij is het kantelbare schermpje ideaal. In het geval van bewegende onderwerpen is het heel fijn dat je gemakkelijk een hogere ISO kan gebruiken met korte sluitertijden om bewegingsonscherpte te voorkomen.

    Meervoudige belichting in EVF
    Wat super handig is dat je met meervoudige belichting door de zoeker gelijk ziet hoe de beelden over elkaar heen komen in plaats van alleen op het schermpje zoals bij de DSLR. Je kan het dan zo uit de hand doen. Heb ik ook gedaan met de foto van de libel.

    Conclusie
    Mijn conclusie is dat ik heel tevreden ben over de resultaten en het werken met de EOS RP went snel. Wat het aantrekkelijk voor mij maakt voor macro, is het grote verschil in ruis bij hogere ISO-waarden. En lichter in gewicht is ook heel prettig. Ik heb er wel over gedacht om de overstap te maken naar full-frame toen de EOS R uitkwam, maar die ga ik op dit moment nog niet maken, omdat ik voor macro liever toch géén full-frame wil gebruiken. Daar komt bij dat aan de lenzen toch een behoorlijk prijskaartje hangt en ik met mijn huidige lenzen EF-S 10-22 mm, EF 24-70 mm 4L IS, EF 70-200mm 4L IS II, EF 100mm 2.8 en de EF 100-400mm 4-5.6L IS nog prima uit de voeten kan samen met de Canon EOS 80D.
    Misschien dat ik de nieuwe EOS M6 mark II overweeg. Die is spiegelloos (met optionele EVF), is compact, is APS-C, heeft meer pixels (32 Mp) en interessant geprijsd. Dus het beste van twee werelden. Of misschien eerst een nieuwe macrolens? De EF 100mm 2.8L IS is momenteel een heel interessant alternatief voor mijn aloude EF 100mm 2.8. Het wikken en wegen is dus nog niet voorbij 😉

    Graag wil ik Pieter Dhaeze nog hartelijk bedanken voor de mooie kans om met de EOS RP te werken en ook een dagje op pad te gaan met de EF 100mm 2.8L IS.

    Teuni Stevense
    https://500px.com/teuni


  • Bloedmaan: Bloed, zweet en.... glimlach geplaatst op donderdag 9 augustus 2018 10:08:13 door pjcdhaeze

    De afgelopen weken was de bloedmaan van 27 juli volop in het nieuws. Het zou een goed zichtbare en mooie bloedmaan worden. De bloedmaan is genoemd naar de oranje/rode kleur die de maan heeft door de volledige maansverduistering. Oftewel, de aarde staat precies tussen de zon en de maan waardoor de maan niet beschenen wordt door de zon.

    Voorbereiding
    Een week voor de bloedmaan waren we al op zoek naar een mooie locatie om het tafereel vast te leggen. De weersvooruitzichten waren zeer positief gestemd om het proces van de bloedmaan mee te kunnen maken. Geen bewolking, heldere luchten en een aangename temperatuur.
    De locatie werd de Zaanse Schans. Mijn fotomaat, Marcel van Someren, heeft contacten met molenaars, zodat we op het terrein van een molen alle rust en ruimte hadden om goed van positie te kunnen wisselen met een mooi uitzicht op verschillende molens. Met behulp van de app Sun Surveyor konden we al van te voren bepalen hoe de baan van de maan zou lopen in de compositie die we gekozen hadden. De maan zou rond 21.33 uur opkomen en hij zou voor ons zichtbaar moeten zijn rond 21.55 uur. 

    Die vrijdag gingen we dus vol goede moed naar de locatie om alles op te stellen. Ik had een beeld in mijn hoofd van hoe ik het traject van de maan van begin tot eind in één foto zou vast gaan leggen. De teleurstelling was dan ook groot toen er een gigantisch wolkencluster aan kwam drijven. Een week van voorbereiden, toestemming vragen en voorpret ging in rook op. Je zal begrijpen, vrolijk werden we er niet van. De bloedmaan komt niet vaak voor en nu de voorbereiding zo uitgebreid was, mocht het toch niet fout gaan?

    Rond 22.30 uur, toen de tassen al bijna werden ingepakt en we stonden te praten met de molenaar kregen we een telefoontje met de vraag of wij hét ook zagen...... De bloedmaan? Ja, de bloedmaan. Inderdaad, na goed speuren aan de hemel zagen we vaag een roodachtige bol door wat bewolking heen prikken. Aangezien het nog niet volledig donker was, was de bloedmaan nog niet helemaal zichtbaar voor het oog. Snel de camera’s weer opgezet en vanaf dat moment zijn we tot 0.00 uur bezig geweest met fotograferen.

    Instellingen
    Welke instellingen heb ik daarbij gebruikt? Waar je op moet letten bij de maan is dat deze relatief snel beweegt. Een sluitertijd van 5 tot 6 seconden is het maximum om de maan scherp te hebben. Fotografeer je alleen de maan dan zou je met een snelle sluitertijd uit de voeten kunnen met een ISO van 100. In dit geval kon dat niet. Ik moest en zou een molen in de compositie gaan betrekken om een aantrekkelijke foto te krijgen. Daarnaast wilde ik gebruik maken van een telezoom objectief om de maan groter te laten lijken. De ISO ging naar 640 met een diafragma van f/6.3 om op een sluitertijd van 5 tot 6 seconden uit te komen. Al met al gingen we met een goed gevoel terug naar huis. Het eerste idee van het traject van de bloedmaan vast leggen is helaas niet gelukt door de lage bewolking, maar het resultaat met een molen in het beeld stemde toch tevreden.

    Nu maar hopen dat de maansverduistering van 21 januari 2019 nog mooier en beter zichtbaar gaat worden. Hij staat in mijn agenda. Nu ook in die van jou?

    Arjen Noord

    9 augustus 2018

    www.arjennoord.nl


  • Timelapse DIY geplaatst op vrijdag 15 juni 2018 07:45:41 door pjcdhaeze

    Met de digitalisering van de fotografie is werkelijk alles op fotografiegebied bereikbaar voor iedereen. Zelfs de kleinste toestellen kunnen zowat alles, ook timelapsen. Ooit had je nodig een bulkopzetstuk van 250 opnamen met motordrive, nu maak je een timelapse met een kleine Powershot A430.

    Toen ik er mee begon te experimenteren, en nog steeds doe, was het gebruik van EOS Utility wel omslachtig en dan zo’n grote laptop! En niet spannend, want de huizen aan de overkant waar niks gebeurde. Veel camera’s hebben die timelapse functie dezer dagen volledig ingebouwd.

    Toen ik overstapte van een compactcamera met timelapse naar een spiegelreflex (EOS 1100D, want ik had nog lenzen van de EOS 300), moest ik echter een timer-ontspanner aanschaffen, want timelapse was niet ingebouwd. Daarna volgde de EOS 1200D. De eerste timelapses waren vanaf een vast standpunt.

    Een eigen slider bouw je van alu-profielen, een draadeind M10 en een 12v DC motortje uit Hongkong (klik hier). Of met PVC-buizen (klik hier).

    Zelf bouwen is een hoop gereken met overbrengingstandwielen, snelheden en afstanden. De bruikbare afstand is ca. 95 cm en die wordt in circa 4 uur en 30 minuten afgelegd. Je ziet bij die snelheid bij sterrentimelapsen geen bewegingsonscherpte bij opnames van 30 seconden, dan alleen van in de wind wuivend gras, vliegtuiglichtsporen of voorbijtrekkende wolken. Vanaf sluitertijd 45 seconden beginnen sterrensporen te trekken. Een slider kun je gebruiken als een zoom, waarbij de camera gericht is in de lengte van de slider.

    YouTube staat vol met clips over hoe een eierwekker tot een eenvoudige panoramische module om te bouwen. Niet erg stevig, maar net voldoende voor een compactcamera. Soms moest je met de hand helpen (klik hier). In combinatie met de slider heb je zo lineaire en circulaire beweging tot je beschikking.

    Voor een zwaardere DLSR vond ik twee goedkope professionelere opties wat betreft panoramisch timelapsen: Astro van Mindarin (klik hier) en Syrp Genie Mini (klik hier). Natuurlijk ook een boel ingewikkelde eigenbouw op YouTube. Ik koos voor Syrp Genie Mini. De Genie mini kan via een app links- en rechtsom, shoot-move-shoot of continue . De Astro is volledig handmatig en zonder app te bedienen en meer geschikt voor wie basic wil blijven. Astro was ook alleen maar verkrijgbaar via inschrijving op Kickstarter.

    Als je de statiefkop 90 graden kantelt en een extra statiefkop gebruikt kun je het zenit volgen of iets over de kop laten gaan met behulp van de tilt mogelijkheid (klik hier). Zet wel Auto-roteren op UIT.

    Je kunt er mooie panorama’s van pleinen of de natuur mee maken. Het geeft meer levendigheid aan een clip dan een gefilmd panorama, door het verschil in snelheden van landschap, wolken of mensen en dieren en omdat de snelheid van alles als het ware wordt opgevoerd. Of het nu een ondergaande zon (klik hier)  is of een sterrenhemel die voorbij trekt. Ik heb er timelapses mee gemaakt van het verdwenen beroemde Draaiend Huis op de Hasselt-rotonde in Tilburg. Het Draaiend Huis is natuurlijk een gigantisch groot panoramische gadget (klik hier).

    In de avond of nacht in de sneeuw zet ik de witbalans op zon (klik hier). Als de lucht onbewolkt is en je hebt wat maan of een volle maan, dan heb je door de weerkaatsing op de sneeuw veel licht. Kleed je warm aan: thermobroek onder je lange broek, enkele t-shirts over elkaar en handschoenen. Een thermoskan warme koffie of iets dergelijks en wat te lezen en een hoofdlampje. Ook op een zomeravond kan het ‘s nachts flink afkoelen.

    Bij het instellen van je camera moet je niet over het toestel of voor langs de lens ademen; je lens beslaat veel eerder. Handig is een camera met kantelbaar scherm voor het bepalen van je compositie onder een vervelende hoek en om je instellingen te regelen. Zoek plekken uit waar interessante zaken spelen, misschien kom je tot een leuke compositie van snelheden. Probleem kan wel eens de witbalans zijn als over langere tijd de wolken definitief voor de zon komen. Bij langere tussentijden heb je wel de tijd die te veranderen.
    Een variabel grijsfilter verlengt sluitertijd en geeft aan water en elke andere beweging een sluiereffect overdag (klik hier). Bij trage bewegingen, zoals wolken gebruik je lange tussenpozen en bij snelle bewegingen zoals auto, water en dergelijke korte tijden tussen foto’s.

    Een andere vorm van timelapse is de hyperlapse. Het statief verplaatsen over grotere vaste afstanden, naar of voorbij een onderwerp, de camera richtend op een vast punt (klik hier). Of elke dag op exact hetzelfde tijdstip op exact dezelfde plek een scherpstelpunt van de camera gericht op het exact hetzelfde punt. Na 365 dagen heb je genoeg materiaal voor een timelapseclip van circa 10 seconden op snelheid 30 beelden per seconde. De langzaamste afspeelsnelheid bij weinig foto’s ligt zo ongeveer op 15 beelden per seconden (klik hier).

    Als timelapse-bewerkingsprogramma’s is er de volgende software: Moviemaker, Adobe Premeire, Time Lapse-tool, LRT Timelapse in combinatie met Adobe Darkroom, en onder Linux KdenLive (klik hier).

    De meeste van mijn timelapses staan op YouTube. Ga eens kijken (klik hier). En probeer het zelf ook eens. Gewoon doen!

    Jacques Willemen


  • Keuzes, keuzes | Mijn pad richting macrofotografie geplaatst op vrijdag 18 mei 2018 13:27:42 door pjcdhaeze

    Wie dit leest is…….
    Wie dit leest is gek? Nee, daar wilde ik niet heen. Wie dit leest is hoogstwaarschijnlijk net als ik geïnteresseerd in fotografie. Het hoe en waarom zal per persoon verschillen. Mijn beweegreden om een spiegelreflexcamera te kopen, ruim twee jaar geleden nu, was omdat het me leuk leek om te zijner tijd mijn (eventuele) kleinkinderen mooi vast te kunnen leggen. Mijn ‘specialisatie’ is een heel andere kant op gegaan en kleinkinderen zijn er (vooralsnog) niet.

    Beslagen ten ijs
    Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Wat volgde waren daarom een basiscursus, een korte basisopleiding en de nodige workshops. Plus heel veel lezen op internet, filmpjes kijken op YouTube etc. Ik herken mezelf niet terug. Wat een toewijding, geduld en concentratie bleek ik dáár voor op te kunnen brengen!

    Via Landschap naar Macro
    Ik ben graag buiten. Dat verklaart waarschijnlijk waarom de eerste workshops op het gebied van Landschaps- en Kustfotografie waren. Dit voorjaar deed ik een workshop Macrofotografie. Tot nu toe had macro me niet speciaal aangetrokken. Dat gepas en gemeet op de millimeter, dat was toch niets voor mij? Ik combineer fotograferen namelijk liefst met lekker flink bewegen in de natuur.
    Maar de beelden die er van kwamen, wat vond ik die mooi! En ik had er helemaal geen erg meer in dat ik uren op een vierkante (centi)meter doorbracht, in de brandnetels, naast en niet óp de vuilniszak die me moest beschermen tegen de natte bosgrond.
    Ten tijde van de workshop waren de sneeuwklokjes en krokussen al verdwenen. Maar achtereenvolgens kwamen wel de bosanemoontjes, boshyacintjes, lelietjes-van-dalen en klaprozen! Kortom, ik heb het te pakken. Ik heb mijn ‘niche’ gevonden, om met een vriendin te spreken.

    Wat is ervoor nodig?
    Het mooie van macrofotografie is dat het overal is. In de achtertuin, in het parkje om de hoek, in de bos bloemen op tafel…overal zijn mooie details die zich lenen voor een macrofoto. Ook ben je niet heel erg afhankelijk van het weer. Voldoende licht is een vereiste. Een lichtsterke lens is in je voordeel, maar een klein flitsje of een zaklampje kunnen je ook van licht voorzien. Tegen een (te) felle zon kun je je onderwerp afschermen met een wit parapluutje.

    Zelf heb ik (nog) geen speciale macrolens. In principe kun je (nagenoeg) elke lens gebruiken in combinatie met een setje tussenringen (klik hier). Dat is een heel betaalbare oplossing. Je plaatst ze tussen body en objectief. Ze verkleinen de brandpuntafstand. Je kunt dus dichterbij je onderwerp komen en kleinere details fotograferen. Ze beïnvloeden niet de kwaliteit van je lens. Wel verlies je een beetje licht.

    De softe focus in de hierbij gevoegde foto’s, ontstaat door het werken met een wijd open diafragma (als het objectief het toelaat bijvoorbeeld 2.8). Om het oog van de kijker niet te laten verdwalen is het de bedoeling dat er wel iéts in de foto scherp is. Dat kan een detail zijn als de stamper van de bloem of het voorste blad bijvoorbeeld.

    Macrofotografie leent zich ook mooi voor een meervoudige belichting. Bij mijn Canon EOS 6D mark II kun je in de camera zelf aangeven dat je twee opnames wilt samenvoegen tot een enkel beeld. De foto hieronder is daarvan een voorbeeld; een foto van lichtweerkaatsing in de sloot en een van een bosanemoontje over elkaar heen.

    Wat is er nog meer op macroniveau?
    Het fotograferen van bloemen vind ik nog steeds erg leuk. Liefst met softe focus, in tegenlicht, met bokehbollen in de achtergrond. Maar er is meer. Daar wil ik ook kennis mee maken. Ook boomkikkers, juffers en libellen etc fotograferen kun je in macro doen. Dat is weer een andere uitdaging; die bewegen! En daar wil je meer van scherp hebben. Nog meer geduld gevraagd!

    Teveel willen
    Ik heb een ‘rondtrekkend circus’, zoals ik het zelf omschrijf. Een expositie die ‘reist’ van de ene naar de andere openbare ruimte (verzorgingshuizen, huisartsenpraktijk, bibliotheken etc). Dat kost ook tijd (en geld). Mijn valkuil is sowieso dat ik teveel wil; wil kúnnen en wil doen.
    Als ik goed bij mezelf te rade ga, dan denk ik dat het verstandig is om je toe te leggen op de dingen die je het beste liggen. De rest komt dan vanzelf. Of niet.

    En die foto’s van eventuele kleinkinderen….., die komen er ook wel.

    Jacqueline de Groot-Koppenol
    Mei 2018

    Facebook: klik hier.


  • Fotocarrière | De volgende stap geplaatst op dinsdag 15 mei 2018 07:32:54 door pjcdhaeze

    Deze blog schrijf ik - vanuit mijn eigen ervaring - als hulp voor enthousiaste amateurfotografen die graag een stap verder willen komen met hun fotografie. Sinds 2014 ben ik fanatiek bezig met het uitoefenen van mijn passie. In de beginjaren was mijn blik vooral gericht op andere fotografen, die ik als voorbeeld stelde voor mezelf. Hoe lukte hun het om altijd maar de mooiste foto’s te maken en te publiceren? Waarom lukte mij dat niet?

    Na het volgen van een workshop begonnen mijn ogen open te gaan. Waarom keek ik naar andere fotografen? Wat was het wat mij aansprak in hun foto’s? Waarom wilde ik dat zelf ook? Het werd me al snel duidelijk dat er meerdere factoren bij kwamen kijken.

    Een van de meest belangrijke factoren die je nodig hebt als landschapsfotograaf is de kennis van het weer en het leren lezen van weerkaarten. Nu zal ik daar niet teveel over uitweiden, er zijn al genoeg goede artikelen geschreven welke rol dit speelt in het bepalen van de locatie en de keuze om wel of niet er op uit te gaan.

    Wat voor mij bepalend is geweest, is de ervaring die je opdoet in het veld. Simpel gezegd, de uren maken met fotograferen om te ‘snappen’ wat een foto mooi en goed maakt. Waarom werken bepaalde locaties niet? Natuurlijk is het tegenwoordig zo dat er veel gefotografeerd wordt op vaak dezelfde locaties. Het is prima om te kijken naar andere fotografen om inspiratie op te doen. De grootste valkuil is om ervoor te zorgen dat je niet gaat kopiëren maar je eigen 'ding' gaat doen.

    Dit leer je door bewust met je fotografie bezig te zijn. Het totale plaatje moet voor jezelf gaan kloppen. Welke voorbereiding maak je om een locatie uit te zoeken met het licht waarvan jij denkt dat het het mooist is. Hoe ga je op zoek naar nieuwe locaties? Welke tijd kan en wil je daarin investeren? Het is niet alleen maar investeren in materiaal, maar wat belangrijker is om te investeren in je locatie database en het kunnen ‘lezen’ van de omstandigheden die je nodig hebt om tot de ultieme foto te komen.

    Zodra je dit onder de knie gaat krijgen moet je ook gaan nadenken om jezelf te gaan promoten. Voor mij is dat misschien wel het moeilijkste geweest. Je gaat je eigen website maken, je maakt gebruik van social media als Instagram en Facebook en tal van andere platformen om je foto’s te laten zien. Wees hierbij kritisch. Laat alleen je mooiste werk zien. Alleen dan val je op in de grote massa.

    Na drie en een half jaar was voor mij de tijd aangebroken om de volgende stap te gaan zetten. In het afgelopen jaar werd er vaker gevraagd of ik ook workshops gaf. Ik had daar nog nooit over nagedacht. Ik heb in het verleden zelf twee keer een workshop gevolgd en kwam daar altijd weer gemotiveerd vandaan. Ik ervoer dat als echte eye-openers en een zetje in de goede richting. Waarom zou ik dat zelf niet gaan proberen? Wat is er mooier dan je kennis over te dragen en cursisten met hetzelfde zetje in de goede richting weer naar huis te laten gaan?

    Nu ben ik iemand die het graag goed wilt regelen. Ik heb me laten inschrijven bij de KvK en moet tegenwoordig omzetbelasting aangiftes doen. Het resultaat is dat bij je passie ook nog een hele administratie komt kijken. Maar het opent ook deuren. Je bent nu aantrekkelijker voor bedrijven en gemeentes om mee samen te gaan werken. Je kan op de officiële manier zakendoen en facturen sturen.

    Het komt erop neer, wil je een volgende stap maken, blijf dan bij jezelf en blijf erin geloven. Haal inspiratie uit het werk van andere fotografen, maar kopieer ze niet. Beoordeel alleen je eigen werk; daar heb je invloed op. Investeer tijd in het fotograferen en draai je uren in het veld. Heb je eenmaal je eigen stijl ontdekt blijf die dan ontwikkelen en perfectioneren en deel je resultaten. Zorg ervoor dat je eruit springt en zichtbaar bent. Soms moet je over een “psychologische” barrière stappen en actie ondernemen om in gesprek te komen met bedrijven aan wie je je foto’s wilt verkopen of een samenwerking wilt aangaan. Zodra je bereid bent om die stappen te zetten zal je zien dat fotograferen nog leuker wordt!

    Succes!

    Arjen Noord

    Mei 2018

    www.arjennoord.nl


  • Dynamisch bereik en sport geplaatst op maandag 4 december 2017 10:05:46 door pjcdhaeze

    Als je tijdens grotere sportevenementen en -wedstrijden om je heen kijkt, valt het op dat het merendeel van de beroepsfotografen met Canon of Nikon apparatuur fotografeert (even los van een klein aantal andere merken). Of deze mensen bezig zijn met het vraagstuk hoe het dynamische bereik van hun camera presteert, vraag ik me af maar waarschijnlijk niet ……. Ik in ieder geval niet.

    Natuurlijk zou het prachtig zijn als mijn EOS 1Dx qua dynamisch bereik op zijn minst even goed zou presteren als de, door Sony geproduceerde, Nikon sensoren, maar voor mij zijn cameraprestaties echter veel belangrijker dan sensorprestaties. Als sportfotograaf heb ik er veel meer baat bij dat de autofocus van mijn camera snel en betrouwbaar is, dat ik met 12 RAW-beelden per seconde kan fotograferen en dat mijn camerabuffer niet plotseling vol raakt.

    Wel is het zo dat ik op een manier fotografeer waardoor het mogelijk iets kleiner dynamische bereik van mijn camerasensor voor mij geen halszaak is. Zo kijk ik altijd goed of in mijn achtergrond geen erg donkere of lichte onderwerpen aanwezig zijn en fotografeer ik, in tegenstelling tot diverse andere sportfotografen, altijd in RAW en niet in JPG waardoor ik meer speelruimte in mijn nabewerking heb. Ook belicht ik via het 'Expose To The Right’-principe (ETTR) en maak ik in de meeste gevallen gebruik van de centrumgewogen lichtmeetmethode. Op deze manier tracht ik een uitgebalanceerde belichting te realiseren.

    Helaas is het in de sportfotografie niet wenselijk of mogelijk om gebruik te maken van een flitser, filters of HDR-techniek, waardoor ik het moet doen met de mogelijkheden die mijn EOS 1Dx me biedt. Gelukkig is dat meer dan voldoende.

    Huub Keulers

    http://www.huubkeulers.nl/


  • Regenboog | Planning of geluk? geplaatst op dinsdag 16 mei 2017 07:05:33 door pjcdhaeze

    In de landschapsfotografie hebben we het vaak over het plannen van een shoot aan de hand van de weersvoorspellingen. Met alle informatie die beschikbaar is via internet, apps en je eigen weerkennis is de kans op een geslaagde foto dan redelijk groot.

    Mijn routine is dat ik vier of vijf dagen van te voren ga kijken wat de weersvoorspellingen zijn voor een bepaalde locatie waar ik wil gaan fotograferen. Deze termijn is redelijk betrouwbaar wat betreft de voorspellingen.

    Vrijdagavond 12 mei 2017 was zo’n avond die lastig te voorspellen was. Er zat de hele dag al behoorlijk wat dynamiek in de lucht, wat een terdege voorbereiding complex maakte. Dit was zo’n avond dat “nowcasten” belangrijk was. Met dit soort omstandigheden blijf ik het liefst dicht bij huis. Niet dat ik bang ben voor slecht weer, maar vanuit mijn woonplaats kan ik binnen 20 minuten verschillende soorten locaties bereiken waarbij ik niet hoef uit te kijken naar geschikte composities.

    Een van die locaties is de Zaanse Schans. Vanaf 20.00 uur heb ik continue op de Weather Pro app gekeken in combinatie met Buienradar. De zon zou die avond om 21.25 uur ondergaan, dus het was belangrijk dat uiterlijk vanaf 20.45 uur de zon de mogelijkheid zou krijgen om zijn laatste licht van die dag door de bewolking te laten schijnen.
    Ik kwam om 20.30 uur aan op de Zaanse Schans en heb eerst 10 minuten onder een brug moeten schuilen i.v.m. een wolkbreuk. De wind kwam voornamelijk uit het zuidwesten, en als ik die kant op keek zag ik wat gaten in de bewolking komen. Ondanks de regen kwam er toch een lach op mijn gezicht.
    Nu was het zaak om zo snel mogelijk te gaan schakelen. Onder de brug had ik mijn camera al op het statief gezet, filterhouder voor de lens gedaan, zodat ik alleen nog maar het statief hoefde neer te zetten en de camera hoefde in te stellen. Ondertussen was de lucht al behoorlijk aan het kleuren. Geel, oranje, paars en diepgrijs van de wegtrekkende bui.

    Terwijl ik bezig was met een standaard compositie trok mijn oog naar het Oosten. De wegtrekkende bui werd beschenen door de ondergaande zon en er vormde zich een regenboog.
    Snel het statief weer opgepakt - je weet nooit hoelang de regenboog blijft bestaan - en gelopen naar een overzichtscompositie. Als je snel moet werken is het altijd fijn dat je op een locatie bent waarbij je de composities al kent en weet dat ze werken. Bonus in dit geval was dat de regenboog ‘aangewezen’ werd door een wolkenformatie en de weg. Hierdoor kwamen alle elementen voor een interessante foto samen. Door de kleuren en het warme licht werd het een schilderachtige foto. Ik heb ervoor gekozen om iets onder te belichten om de sfeer van het moment vast te leggen.

    Normaal gesproken krijg ik dan de rust in mijn systeem en kan ik meer genieten van het moment. Terwijl ik om mij heen stond te kijken en de volgende bui alweer zag naderen, ontpopte zich een geweldig schouwspel boven mijn hoofd. Inmiddels stond ik op een andere plek en kon met geen mogelijkheid een compositie vinden waarbij ik de stralen in de lucht kon combineren met een mooie compositie. Besloten om een panorama foto te maken van 5 verticale foto’s zodat ik het meeste van de lucht in het beeld kon krijgen.

    Terug in de auto zat ik te denken hoeveel geluk ik eigenlijk heb gehad. Ja, alles kwam op precies het goede moment samen. Was dit te plannen of heb ik gewoon geluk gehad? Ik denk dat het een combinatie van beiden is. De geluksfactor is dat de bewolking precies op het juiste moment open breekt en dat de naderende bui precies lang genoeg heeft gewacht om mij de foto’s te laten nemen. Planning was dat alle spullen al klaar stonden en ik binnen twee minuten in mijn auto zat om naar de locatie te rijden. Ik wist dat dit kon gebeuren. Het enige dat je moet doen is er klaar voor zijn en er staan, het weer doet de rest ;)

    Arjen Noord

    www.arjennoord.nl


  • PowerShot G5X mee op reis naar Oekraïne geplaatst op maandag 20 maart 2017 10:23:21 door pjcdhaeze

    Stichting Choe (Site | Facebook) organiseert sinds enige jaren een reis naar de Oekraïne voor (oud) gastouders en belangstellenden. Zo is het ook voor mij mogelijk om eens een kijkje te nemen in dit land, waar al zoveel over te horen is geweest. Fotografie is een goed middel om een beeld te geven over het leven daar. Of beter, over het overleven.

    Behalve reportagewerk, vind ik het ook leuk om tijdens zo’n reis veel portretfoto’s te maken. Van en voor de kinderen en de gastouders. De kinderen springen vaak voor de lens en willen maar wat graag foto’s van zichzelf en van en met de gastouders. En de gastouders vinden het ook leuk om met ‘hun’ kinderen op de foto te gaan.

    Meestal maak ik die foto’s met een EOS 5D mark II (inmiddels een EOS 5D mark III). Als objectief gebruik ik vaak de EF 24-105mm f/4l IS, een EF 70-200mm f/2.8L IS, een EF 50 f/1.2L en de illustere EF 85 f/1.2L II. Ik maak echter ook buiten het internaat foto’s op straat. Ik loop daar dan duidelijk met dat gereedschap en dat is vaak niet handig, want ik wil geen aandacht trekken en spontane foto’s maken.

    Al met al is de camera dus wel aanwezig. In Nederland krijg ik wel eens een blik: moet dan nou, of de vraag: wat ga je met de foto’s doen of: mag ik de foto ook? Maar in Oekraïne zijn mensen minder gediend van straatfotografie. Bovendien voel ik me met die tas vol cameraspullen een kapitalist in een land, waar wij alleen al ziek worden van een slokje kraanwater. Er is zo veel ellende in de Oekraïne dat ik me wel eens schaam voor onze ‘rijkdom’. Ook is mijn fototas tijdens die uitstapjes een behoorlijk last na een lange dag. Om toch niet te opvallend en spontane foto’s te kunnen maken,  was ik op zoek naar een goed alternatief. Een telefoon zou een optie kunnen zijn, maar vanwege de altijd grote scherptediepte, geen optische zoom en slechte prestaties in hoge ISO is dit geen goede optie. Ik heb eerder een PowerShot G12 gehad. Op zich al een stap beter. Maar nog steeds niet wat ik zocht. De PowerShot G12 heeft een zoeker, maar daarin is niet scherp te stellen. Een paar maanden geleden kwam ik op het spoor van de PowerShot G5X (klik hier).

    De G5X leek het antwoord op mijn wens. Een compacte camera met alle functionaliteit, niet te opvallend, klein en licht, een echte zoeker (EVF), een lichtsterk objectief (f/1.8 - f/2.8) met een goede optische zoom (4x) en snel genoeg. Het bereik van het objectief is ongeveer te vergelijken met een 24-100mm op een volbeeldcamera als de EOS 5D mark III.

    De PowerShot G5X is dus mee geweest op reis naar Oekraïne. De camera voldeed aan al mijn verwachtingen. Het is erg compact, het past prima in mijn jaszak. De camera ligt mede door zijn grip en rubber erg goed in de hand. Alle knoppen en instelwielen zijn fijn te bedienen. Een goed en variangle touchscherm ontbreekt niet en is om te draaien, zodat het goed beschermd wordt. De camera werkt goed, de snelheid is prima. Ook de snelheid van het scherpstellen laat niets te wensen over. De batterij kan in de camera worden opgeladen via de usb aansluiting. Voor onderweg is dit heel erg fijn: opladen met een powerbank gaat prima. De foto’s bij dit artikel zijn het resultaat van mijn uitstapjes met de PowerShot G5X.

    Al met al is de PowerShot G5X een prima camera. Ze is goed in te zetten als je niet te opvallend wilt fotograferen en toch hoge kwaliteit wilt. De mogelijkheden zijn zeer uitgebreid. Als behalve compactheid en kwaliteit, ook ergonomie en bedienbaarheid belangrijk zijn voor jou als fotograaf, dan is de G5X een prima keus. Het is in ieder geval een vaste reisgenoot geworden en ik noem hem voortaan ‘liefkozend’ mijn ‘mini EOS’.

    Anko Zwerver

     


  • 30 Jaar EOS | EOS 650 geplaatst op maandag 20 februari 2017 09:17:10 door pjcdhaeze

    In 1987 wilde ik samen met mijn echtgenote een reis maken naar Zuidoost-Azië. Nadat we al veel van Europa en Noord-Afrika hadden gezien (steeds per auto met een vouwtent of caravan) boekten we begin 1987 een rondreis naar Singapore en Indonesië.

    Tot dat moment fotografeerde ik achtereenvolgens met een Zenith E (in 1975 gekocht in Ceuta, een van de Spaanse enclaves in Marokko) en een Ricoh KR-5. Beide volledig handbediende spiegelreflexen, om het fotograferen aan de basis te leren. We zouden half juli vertrekken. Op tijd realiseerde ik me, dat je uiteraard wel een goed en snel fototoestel nodig hebt.

    In 1987 was autofocus op een spiegelreflex nog niet vanzelfsprekend. Op dat moment waren er maar twee merken die een consumentencamera in het assortiment hadden met autofocus, de Nikon F501 en de Minolta 7000. Mijn keuze was eigenlijk al gemaakt voor de Minolta, vanwege zijn goede recensies. Mijn fotohandelaar in Sittard vertelde mij echter over een sensationele nieuwe camera van Canon, waarvan hij binnen twee weken een exemplaar zou gaan ontvangen. Hij adviseerde me derhalve nog even te wachten met de aankoop.

    Na het bericht dat hij het toestel had ontvangen, toog ik direct naar de handelaar. Bij het vastpakken van de nieuwe EOS 650 was ik eigenlijk al verkocht, dat was duidelijk een goed advies geweest van de handelaar. Wat een fijne en degelijke grip had dit toestel. Hier had je echt iets vast. Ook de specificaties logen er niet om. Deze had zelfs een motorwinder voor 3 foto’s per seconde. De EOS  werd dan ook mijn keuze. Ik kocht er meteen een mooie (bijbehorende) zoomlens en flitser bij, de EF 35-105mm f/3.5-4.5 en Speedlite 300EZ. Alles bij elkaar niet goedkoop. Ik geloof dat ik ongeveer 1200 gulden moest betalen. Heel veel geld in die tijd.
    Bij thuiskomst direct gaan testen en vervolgens foto’s laten ontwikkelen (duurde 1 week voor je de foto’s terug had), nogmaals testen, ontwikkelen, enzovoort. Tevreden met de resultaten kon de reis wat mij betreft beginnen.

    Half juli vertrokken we eindelijk. In onze groep zaten een paar mensen met enige foto-ervaring. De meeste met een spiegelreflex, maar ik was de enige met autofocus.
    De ‘fotografen‘ trokken al snel met elkaar op om de mooiste plaatjes te schieten. Als zich plotseling iets aanbood om snel een foto van te maken, dan waren zij vaak te laat. De compositie bepalen, belichting en sluitertijd instellen en ook nog handmatig scherpstellen duurde vaak te lang.  Mijn Canon 650 was dan razendsnel. Ik hoefde alleen de beelduitsnede te bepalen en schieten maar. Zeker bij het fotograferen van mensen op straat gold dit voordeel heel erg. Zelfs met één hand kon ik zowel de schuifzoom bedienen en ontspannen. Mijn medereizigers maakte ik menig keer jaloers.

    Tijdens deze reis heb ik uiteindelijk 12 rolletjes geschoten, zo’n 430 foto’s. Dat aantal lijkt tegenwoordig helemaal niet veel voor zo’n reis, maar realiseer je dan wel dat elke foto bijna 1 gulden kostte. Exclusief de aanschaf van het rolletje. Daar werd je bepaald niet vrolijker van.
    Elke foto die werd gemaakt moest meteen goed zijn, want zomaar 4 of 5 stuks maken om later de beste uit te zoeken was wel erg kostbaar. Bovendien zag je pas een week na thuiskomst de eerste resultaten. Op de resultaten had ik destijds weinig invloed. Het ontwikkelen liet nagenoeg iedereen doen in centrales waarbij de operator inschatte hoe mijn foto’s eruit moesten zien. 
    Al met al ben ik 20 jaren - waarin ik de camera veel gebruikte - bijzonder trots en blij geweest met mijn EOS 650.  En ook nu, na dertig jaren, werkt alles nog 100%.

    Met de komst van het digitale tijdperk kocht ik eerst enkele compact camera’s (van HP, Olympus en Samsung) maar uiteindelijk toch weer een EOS, de 1000D.  Na een paar jaar is deze vervangen door een 7D. Deze camera gebruik ik nog steeds met veel plezier.
    Natuurlijk fotografeer ik nu anders. Nu maak ik meestal meerdere opnamen van een onderwerp (als het moet met andere instellingen), waarna ik op de computer de mooiste uitkies. Zeker bij snelle acties (autosport) gebruik ik de acht beelden per seconde die mijn 7D biedt met regelmaat. Ook kijk ik nu al direct naar het resultaat en hoef ik geen week te wachten. Bovendien is het ontwikkelen nu anders. Dat gebeurt niet meer buiten de deur, maar doe ik nu zelf met behulp van Lightroom en/of PS. Pas daarna kan ik definitief tevreden zijn.

    Ondanks dat een gemaakte foto nu niet direct geld kost, merk ik dat ik toch behoudender fotografeer dan bijvoorbeeld mijn zoon, die met digitale fotografie is opgegroeid. Hij is ook met EOS besmet geraakt en fotografeert inmiddels met zijn derde toestel, een 7D mark II.

    Mijn eigen uitrusting is in de loop der jaren ook gegroeid.  Bestaande uit diverse objectieven (EF 70-200mm f/4L  IS USM, EF-S 17-55mm f/2.8 IS USM, EF-S 10-18mm f/4.5-5.6 IS STM, een extender (EF 1.4x II), flitser (Speedlite 430EX II), statief (Sirui N2204X +  K-20X), diverse filters, vier verschillende tassen en nog een hele hoop andere accessoires en toebehoren.

    Samenvattend moet ik gewoonweg vaststellen dat er nogal wat veranderd en verbeterd is in de loop der jaren, maar aan de kwaliteit van Canon EOS hoefde ik nooit te twijfelen.

    Frans Donners


  • Sportfotografie | EF 100-400mm f/4.5-5.6L IS II geplaatst op dinsdag 24 januari 2017 09:01:19 door pjcdhaeze

    Laat ik beginnen met het allerbelangrijkste: de conclusie dat ik geen enkel moment spijt heb gehad van deze toch redelijk kostbare aankoop (ca. €2.000). Maar zoals veel dingen in het leven heeft kwaliteit zijn prijs.

    De Canon EF 100-400 f/4.5-5.6 L IS II USM)

    Dit artikel is trouwens geen volledige review (zie hiervoor het artikel van Pieter Dhaeze) maar een verwoording hoe ik dit objectief in de praktijk ervaren heb. Om de beschouwing wat interessanter te maken zijn diverse foto’s ingevoegd die gemaakt zijn tijdens het Asics NK Atletiek in Amsterdam en het NK Atletiek voor teams in Sittard met dit EF 100-400mm objectief. Deze sportevenementen zijn voor mij ideale gelegenheden om naast testen van apparatuur ook met collegafotografen, atleten, organisatie en liefhebbers te netwerken en te socializen.

    Tijdens het NK in Amsterdam kwam ik in contact met een Australische fotograaf - midden vooraan - die, sinds een half jaar met zijn vrouw in Nederland woonde. Een prachtige vent die ook nog eens geweldige foto’s maakt.

    Een aantal jaren terug ben ik ‘verslaafd’ geraakt aan sportfotografie en dan met name atletiek. Nu ben ik zelf wel redelijk sportief van aard maar heb nog nooit atletiek beoefend, ik was meer een voetbaltype. Waarom dan juist atletiek? Eigenlijk om drie redenen. Het is een sport die zeer benaderbaar is, want je kunt van dichtbij atleten vrij eenvoudig fotograferen. De sfeer tussen atleten en supporters is uniek, omdat de meeste atleten elkaar successen gunnen en ik nog nooit een atletiek-hooligan ben tegengekomen. Daarnaast gebeurt er altijd wel iets waar je een mooi fotoverhaal van kunt maken. Denk daarbij aan de emotionele ontlading van sporter na een mooie prestatie of de teleurstelling na een mislukte race of poging. Met de EF 100-400mm II van Canon heb je in ieder geval een objectief in handen waarmee je bijna iedere situatie aan kan.

    Tasa Jiya direct na het halen van de EK-Limiet voor 100 mtr sprint
     
    Tip: Stuur een email naar de organisatie van een sportevenement en leg eerlijk uit dat je graag aan sport fotografeert maar dit niet beroepsmatig doet. Meestal zijn de zaterdagen en zondagen de topdagen tijdens evenementen, maar als op de donderdagen en vrijdagen de sporters ook in actie komen (bv tijdens voorronden) is de kans groter dat je hier toestemming voor krijgt, ook al heb je geen perskaart. Zeker als je de organisatie tegemoetkomt met het beschikbaar stellen van enkele van je foto’s. Ook ik ben zo begonnen en in de loop van de tijd lid geworden van de NVJ (Ned. Journalisten Vereniging) waardoor het ontvangen van een persaccreditatie een stuk eenvoudiger gaat.

    De voornaamste reden voor de aanschaf van de EF 100-400mm II was omdat ik vooral bij atletiekfotografie regelmatig te weinig telebereik had (Zie ook artikel over lenskeuze en sportfotografie). Aangezien een lichtsterke 300 of 400 mm objectief met vast brandpunt uit financieel geen optie voor mij is kwam ik bij de nieuwe versie van de EF 100-400mm uit. Ik had hier al diverse goede recensies over gelezen, dus een jaartje terug kreeg in deze lens in mijn bezit.

    In vergelijking met de EF 70-200mm F2.8 II van Canon is de EF 100-400mm een beetje groter qua diameter maar verrassend genoeg iets kleiner in lengte. Echter met de grote zonnekap op het objectief bevestigd is hij uiteindelijk toch een heel stuk indrukwekkender dan de 70-200mm. Qua gewicht voelen beide objectieven even zwaar aan, maar technisch gezien is de EF 100-400mm II net iets zwaarder. Voor fotografen die de EF 70-200mm 2.8 II gewend zijn zal deze nieuwe EF 100-400mm II dus geen enkel probleem zijn qua handling. Dit objectief ligt erg prettig in je handen.
    Eén van de aspecten die ik ook waardeer aan dit objectief is dat je de ‘weerstand’ van de zoomring kunt aanpassen. Zo zal de ene fotograaf liever soepel willen zoomen terwijl de andere fotograaf liever iets meer weerstand wil ervaren tijdens het zoomen. Je kunt dit vrij eenvoudig instellen met een ring waarop vermeld staat ‘smooth’ en ‘tight’.

    Pas de weerstand van de zoom eenvoudig aan met deze ring.

    Normaliter hebben objectieven en camera’s meer moeite met het autofocussen op onderwerpen die snel op je af komen dan onderwerpen haaks of schuin op je objectief, echter de EF 100-400mm heeft hier absoluut geen moeite mee. Dit was vooral te merken tijdens het fotograferen van de 100 en 200 m sprint tijdens het afgelopen NK Atletiek in Amsterdam en het NK Atletiek voor teams in Sittard. Zelfs bij het re-focussen op atleten bij volle sprint ‘locked’ dit objectief erg goed op de atleet waardoor je (bijna) geen onscherpe foto’s hebt (out-of-focus).

    Joren Tromp tijdens zijn finale 100 mtr sprint.
     
    Tip: Zoek voordat je gaat fotograferen op een sportevenement inspiratie welk soort van foto’s je graag zou willen maken. Op internet zijn veel voorbeelden te vinden zoals Flickr, 500px en zoom.nl. Inspiratiefoto’s die als voorbeeld voor je dienen hoeven geen kopieën te worden, maar zullen je aanzetten tot mooiere foto’s en ideeën geven.

    Je kunt de zoom op iedere brandpuntsafstand met de lock-functie vergrendelen, wat ik persoonlijk erg handig vind. Daarnaast heeft dit objectief negen afgeronde diafragmalamellen die zorgen voor een fraai bokeh. Dit objectief heeft een zeer efficiënte beeld stabilisatie (4 stops) echter deze feature heb je niet nodig (helaas betaal je er wel voor). Je sluitertijden liggen bij snelle sporten normaliter tussen de 1/500 sec en 1/2000 sec dus is er weinig kans op onscherpe foto’s veroorzaakt door je eigen bewegingen. Bij langere sluitertijden dan 1/500 sec is deze optie wel zeer wenselijk, denk maar aan het maken van een portret van een sporter voor of na zijn actie.

    Het is een heerlijk gevoel om soms maar 2 lenzen bij je te hebben tijdens mijn sportshoots: deze EF 100-400mm II en de EF 24-70mm. Deze laatste gebruik ik met name voor close-ups als sporters over de finishlijn zijn of om van kort bij het hoogspringen te fotograferen.

    Eén van de dingen die ik me in de loop van de tijd heb aangeleerd is om niet iedere foto op het cameradisplay te bekijken. Waarom is dit? Het zorgt er namelijk voor dat je niet let op de actie die zich om je heen afspeelt. Op die manier heb ik in het begin namelijk aardig wat mooie en interessante foto’s gemist. Daarnaast raak je minder snel gewond, sporters en sportbenodigheden kunnen namelijk vrij snel op je af komen zonder dat je het in de gaten hebt. Ik heb op die manier al een aantal fotografen (bijna) gewond zien raken die aan de finish van een hardloopwedstrijd stonden en de aanstormende atleet te laat zagen komen. Of een afgebroken polsstok die hun richting uit werd gekatapulteerd.

    Tip: Kijk je gemaakte foto’s op je camera pas op momenten dat het je uitkomt en het veilig is.

    Diverse disciplines zoals hoogspringen, polsstokhoogspringen, hordelopen, discuswerpen en kogelstoten zijn vrij eenvoudig te fotograferen. Het zijn zogenaamde zone-sporten. Je kunt hierbij namelijk de zogenaamde pre-focusmethode te gebruiken. Dit houdt in dat je vooraf scherpstelt op ongeveer het punt waar de actie en mooiste is of de atleet op zijn hoogste punt is. Bij hordelopen is dat de plek waar de atleet over een (vooraf door jou gekozen) horde springt of bij het hoogspringen op het midden van de lat. Druk af op het moment dat de atleet zich met zijn gezicht boven de horde of bevindt. Dit is een kwestie van oefening en timing, maar wel een beproefd succesvolle methode, zeker in combinatie met een diafragma van f/5.6 waardoor je een redelijk scherptedieptegebied krijgt. Fotografeer je daarnaast ook nog eens met meerdere beelden per seconde, dan zal de kans dat je het ultieme moment hebt vastgelegd het grootst zijn.

    Wouter Waardenburg tijdens de 110 mtr horden.
     
    Tip: Observeer eerst een tijdje een aantal atleten bij het uitvoeren van hun discipline. Begin daarna pas met fotograferen. Iedere atleet zal namelijk op een ander moment en andere plek zijn/haar piekmoment hebben. Zo kun je je beter voorbereiden want net als een atleet moet ook een fotograaf eerst ‘warmlopen’.

    Bij andere disciplines zoals 100 of 200m sprint zul je moeten vertrouwen op de snelheid van de autofocus van je camera/lens combinatie. Vooral bij sporters die recht op je af komen lopen wordt veel van de kwaliteit van apparatuur verwacht. Indien je ook nog eens de techniek van Back Button Focus gebruikt (kortweg BBF genoemd) in combinatie met meerdere beelden / sec. dan is de kans op missers wel klein. Het is niet voor niets dat beroeps sportfotografen camera’s hebben die een een betrouwbaar en efficiënt autofocussysteem hebben. Denk hierbij aan de Canon EOS 1Dx-serie (full-frame) of de Canon EOS 7D Mark II.

    Top sprintsters Esther Akihary -links- en Janice Babel -rechts-
     
    Tip: Activeer op je camera de autofocus-methode dat de beweging van de sporter volgt. Men noemt dit ook wel Autofocus-Tracking. Canon noemt dit Ai-Servo.

    Naast de actiefoto’s is het ook leuk om je een tijdje te concentreren op details en de supporters. Op deze manier maak je namelijk een mooi en compleet verhaal van een dag sport fotograferen. Hiermee oefen je ook het kijken en zien van leuke momenten die een foto interessant en spannend maken.

     Atlete Pamela Kiel met een mooie veelzeggende tatoeage ‘Vincit qui se vincit’ wat betekent ‘Hij overwint, die zichzelf overwint’
     
    Iedere atleet heeft zo zijn eigen manier van voorbereiden.
     
    Tip: Fotografeer een gedeelte van de dag sport-acties en een ander gedeelte van de dag enkel details en het randgebeuren. Op deze manier hou je rust bij je zelf en kom je toch met verschillende foto’s thuis.

    Is dit objectief ook geschikt voor indoor sportfotografie? Het antwoord op deze vraag hangt samen met welke camera je gebruikt en hoe het licht in een sporthal is. In combinatie met die hier gebruikte Canon EOS 1Dx camera zeker wel. Waarom? Met dit objectief en een ingesteld diafragma van f/4.5 kom je bij binnensporten met je ISO-waarde vaak tot boven de 4000 uit om korte sluitertijden van ca. 1/100 sec. te bewerkstelligen. Bij een fullframe-sensor camera is dat qua ruisnivo geen enkel probleem echter bij een camera met cropsensor (zoals bv. de Canon EOS 7D) krijg je dan al snel met zichtbare kleurruis te maken.

    Tip: Voor €34 per jaar kun je persoonlijk lid worden van de Ned. Amateur Fotobond. Als lid ontvang je een pasje welke je iets eenvoudiger toegang geeft tot evenementen (dit is echter geen garantie op accreditatie daar je altijd afhankelijk bent of de organisatie je die geeft).

    Het enige minpuntje van deze lens is wat mij betreft het feit dat de statiefbeugel redelijk snel losser kan gaan zitten. Daar was in ieder geval helaas bij mijn versie sprake van. Remedie: De vier kleine schroefjes aan de onderzijde van deze beugel weer aandraaien. Helaas zijn deze schroefjes niet al te gemakkelijk te benaderen.

    Samenvattend mijn conclusie over dit objectief:

    • Flexibel door het grote zoombereik
    • Mooie scherpte en detail van 100 tot 400mm
    • Betrouwbare en snelle autofocus
    • Houdt focuspunt goed vast tijdens in- en uitzoomen
    • Zeer goed functionerend stabilisatiesysteem
    • Zonnekap met handige opening voor bevestiging en verwijderen filter
    • Niet te zwaar en niet te groot dus lekker handzaam in gebruik
    • Heel wat betaalbaarder dan een EF 300 of EF 400mm f/2.8

    Tot slot wil ik iedereen veel inspiratie, succes maar vooral veel plezier wensen bij het maken van sportfoto’s of het nu je zoon bij het voetballen is, je dochter bij atletiek of je kleinkind bij het racen.

    Huub Keulers
    www.huubkeulers.nl

    Huub Keulers heeft zijn medewerking verleend aan het Handboek Sportfotografie van Pieter Dhaeze en Pim Ras. Dus wil je zelf ook met geslaagde foto's thuiskomen van een sportevenement, dan is deze titel een uitstekende basis en een goede inspiratie.

     


  • Indoorfotografie met de EOS 1DX geplaatst op woensdag 4 januari 2017 10:30:00 door pjcdhaeze

    Er zijn veel manieren om een camera te te leren kennen maar deze keer heb ik echter gekozen voor een situatie waarvoor je niet meteen een sport- en actiecamera gebruikt. Ondanks dat de Canon 1DX ondertussen een opvolger heeft in de vorm van de 1DX Mark II schrijf ik toch regel-matig over de Canon 1DX Mark I. Vooral omdat met name de sport- en actiefotografen zullen overwegen om de 1DX als occasion aan te schaffen. Deze camera kom je op Marktplaats of als inruil bij fotowinkels tegen voor een prijs tussen de €3.000 en €4.000. Nog een aardig prijs-kaartje voor een gebruikte camera, maar mijns inziens toch zeker het overwegen waard is.

    Woensdag 19 oktober j.l. togen mijn vrouw en ik naar Aken om een fascinerende expositie van Körperwelten met als thema “Eine Herzenssache” van Gunther von Hagens en Angelina Whalley te mogen aanschouwen. Geen snel bewegende onderwerpen deze keer maar een unieke collectie van meer dan tweehonderd authentieke menselijke preparaten, waaronder plastinaten van het volledige lichaam, organen en transparante lichaamsdoorsneden. 

    Op deze expositie werd de nadruk op cardiologie en het hart (de motor van ons leven) gelegd. De plastinatietechniek is een baanbrekende konserveringsmethode die het mogelijk maakt om de complexiteit, de veerkracht en de kwetsbaarheid van onze lichamen en dieren in alle facetten te tonen. Door de verschillende doordachte poses zijn ze ook herkenbaar voor eenieder. Een zeer leerzame expositie voor alle leeftijden om mensen bewuster van hun eigen lichaam te maken en er daarom ook gezonder mee om te gaan en niet pas aandacht aan te besteden als ze ziek zijn.

    Bij binnenkomst zagen wij tientallen rode vaten die ons direct duidelijk moesten maken hoeveel bloed ons hart enkel al in rust iedere dag rond pompt, te weten 7000 liter. Onze harten sloegen waarschijnlijk al iets sneller, want ondanks het vroege tijdstip waren er reeds veel bezoekers en stroomden er nog steeds binnen, het nodige in vitrines, veel mooie plekjes reeds bezet en last but not least was er weinig licht. Als ik zeg weinig licht dan bedoel ik ook echt weinig licht. Iedere keer als ik het licht van het bovenste cameradisplay activeerde keken mensen direct naar me. Een zaklamp zou erg handig zijn geweest maar deze slimmerik had daar natuurlijk niet bij stilgestaan.

    Maar goed, dan maar in het bijna-donker fotograferen. Gelukkig waren alle objecten wel mooi verlicht met spotjes die een redelijk neutrale lichtkleur uitstraalden. Daar kwam ik na het maken van een testfoto al snel achter. Ondanks dit gegeven hadden we toch maar eerst een grijskaart bij ons eerste object geplaatst. Ik schrijf nu wel object en dat komt niet respectvol over want ooit was dit een levend persoon. Nu zat hij als een professioneel wielrenner op een sportfiets van zo’n 30 jaar terug. Hoe vreemd keken mensen trouwens toen ik met mijn lichtmeter bij deze, vast te vroeg gestorven man, het licht mat.

    In deze donkere omgeving voelde ik me weer de soldaat die ik ooit in militaire dienst was met een luitenant die me schreeuwend mijn geweer in het donker in elkaar liet zetten. Je camera op statief plaatsen en instellen is niet bepaald handig in het donker.

     

    Onder deze omstandigheden merk je echter hoe belangrijk goed gereedschap is. De Canon 1DX levert kwaliteitsfoto’s die je mag verwachten voor een camera met een prijskaartje van een goede tweede hands auto. Voor alle duidelijkheid; mijn auto en mijn Canon 1DX zijn beide tweedehands aangekocht.
    Om dit artikel wat korter te houden benoem ik een aantal aspecten waar de Canon 1DX onder moeilijke lichtsituaties het verschil maakt en enkele verbeterpunten.

    Enkele voor mij belangrijke pluspunten van de Canon 1DX:
    • Op het moment dat je de 1DX vast hebt voelt het aan alsof hij met je hand samensmelt. Alle knopjes zitten bovendien op logische plekken waardoor ze ook in het donker snel en gemakkelijk benaderbaar zijn.
    • Grote accucapaciteit. Ik heb met de 1DX nog nooit van accu hoeven te wisselen omdat hij leeg was. Met dit beest kun je de hele dag continu fotograferen, zelfs als je meerdere beelden per seconde schiet. De tweede accu die ik heb is puur uit zekerheid.
    • Helder zoekerbeeld. Het beeld welke je door de zoeker ziet is in zowel heldere als donkere omstandigheden een verademing om mee te werken.
    • De kwaliteit en precisie van het focussysteem van deze camera is absoluut geweldig, het ziet beweging en kleuren. Of het nu onder moeilijke lichtomstandigheden of bij snel bewegende onderwerpen, deze camera biedt waar voor zijn geld. De 1DX heeft zoveel voorinstellingen voor diverse situaties dat je er bijna een compleet boekwerk alleen al van kunt maken. (wat ook al gebeurd is)
    • De kwaliteit van de foto’s die je met deze full-frame camera maakt is hoog, vooral als je je foto’s afdrukt. De prints zijn rijk aan kleur, helderheid en springen bij wijze van spreken zo van het papier af.
    • Hoge-ISO / Laag ruisnivo. Wat heerlijk aan deze camera is dat je gemakkelijk met ISO 8000 kunt fotograferen zonder al te veel last van ruis te hebben. Dit is vooral handig als je niet wil of kunt flitsen.
    • Op de achterzijde van de 1DX bevind zich een kleine joystick waarmee je heel snel en nauwkeurig een gewenst focuspunt selecteert. De locatie van deze joystick is perfect voor bediening met je duim.
    • 100% view gemaakte foto. Door op de OK-button aan de achterzijde van deze camera te drukken kun je in één keer naar een 100% vergroting van je foto op het scherpstelpunt springen. Ideaal om heel snel de scherpte van je foto te beoordelen.
    • Op het moment dat je het focuspunt van de 1DX verplaatst volgt de spotlichtmeter mee. M.a.w. je spotmeter is gekoppeld aan je focuspunt, iets wat heel handig is bij bijvoorbeeld tegenlicht fotograferen op het gezicht van een persoon die je niet in het midden van je foto wil hebben staan. Bij de meeste camera’s is de sportmeter enkel gekoppeld aan je middelste focuspunt.
    • Voice-recorder. De 1DX heeft de mogelijkheid om bij iedere gemaakte foto een notitie in te spreken van max. 30 sec. Ideaal als je opmerkingen wil toevoegen aan enkele foto’s. De geluidsbestanden worden met dezelfde bestandsnaam in WAV-formaat opgeslagen.

    Natuurlijk zijn er ook aspecten aan deze camera die ik liever anders had gezien maar welke camera is perfect. Wat ik mis bij de 1DX Mark I:
    • Een echte stille modus. Als je met deze camera een bruiloft of in een serene omgeving als Körperwelten fotografeert zal hij altijd opvallen, zelfs in de stille modus. Ik heb het idee dat degene die deze camera ontworpen heeft iets aan de dove kant is. Je hoort het bedienen van de spiegel in in een rustige omgeving nog op 20 mtr. afstand, iets waar je zeker rekening mee moet houden. Je hebt als fotograaf dan zeker alle aandacht, iets dat ik niet wil. Een fotograaf wil liefst zo onopvallend als mogelijk fotograferen. Een elektronische sluitermode zou zeer welkom zijn geweest in deze camera.
    • De meeste camera’s (inclusief Nikon) geven heel duidelijk tijdens het scherpstellen aan welke van de focuspunten je geselecteerd hebt. Je focus zou rood op moeten lichten. Deze versie van de Canon 1DX doet dit helaas niet. Als ik ergens op scherpstel wil ik wel heel graag weten waar mijn camera-focuspunt ligt. Volgens mij hebben ze dit gedaan omdat men bang is dat het rood oplichten van je focuspunt de lichtmeting beïnvloedt.
    • Het gewicht. Deze camera weegt zoveel als een gemiddelde baksteen. Het ‘ding’ is zo zwaar dat je hem gemakkelijk als zelfverdedigingswapen kunt gebruiken. Handig maar niet de bedoeling als fotograaf, anders was ik wel politieagent of beroepssoldaat geworden, of als journalist in een oorlogsgebied. Een lichtere camera zonder concessies aan de kwaliteit te doen zijn mooi zijn. Het voordeel is echter wel dat deze camera door zijn gewicht stabieler in je hand ligt. Het is echter geen camera voor mensen met een fysieke beperking of voor de meeste vrouwenhanden.
    • Het zeer snel kunnen wisselen van de belichtingsmodus tussen bv. matrixmeting en spotmeting. Deze situaties doen zich best vaak voor. Zou handig zijn als je de spotmeting kunt toewijzen een van de functieknoppen aan de voorkant van de camera.

    Ik kan alleen maar zeggen dat als je het budget hebt de Canon 1DX je absoluut niet zal teleurstellen.

    Het is een must voor fotografen die sport- en actiefotografie serieus nemen maar ook een camera die doet wat je mag verwachten als je evenementen als Körperwelten wil fotograferen.
    Körperwelten reist rond de wereld en wordt continu geactualiseerd maar er is ook een permanente expositie in Amsterdam onder de naam Body Worlds met als thema The Happiness Project. Wij zijn in ieder geval zeer geïnteresseerd om ook daarvan al het moois van ons menselijk lichaam te genieten en te leren.

    Huub Keulers
    www.huubkeulers.nl


  • World Wide Photowalk 2016 geplaatst op maandag 3 oktober 2016 09:59:34 door pjcdhaeze

    Jaarlijks organiseert de Amerikaanse fotograaf, Photoshop- en Lightroomexpert en fotoboekenschrijver Scott Kelby een World Wide Photowalk. Dit jaar op 1 oktober voor de negende keer. Fotografen ‘all over the world’ worden uitgenodigd om een ‘walk’ te organiseren of om aan een georganiseerde walk mee te doen.

    Scott Kelby faciliteert dit door reclame te maken via zijn kanalen, door een website ervoor te onderhouden en door sponsoren aan te trekken, die prijzen beschikbaar stellen voor een verder redelijk vrijblijvende fotowedstrijd. Canon is hiervan de hoofdsponsor.
    Belangrijkste doelen voor hem zijn het enthousiasmeren van de fotografie en het onderling in contact brengen van fotografen. Daarnaast heeft hij er een van zijn goede doelen aan gekoppeld (Springs of Hope Kenia, een organisatie voor weeskinderen).

    Je schrijft je gratis in via de website voor een walk waar jij aan mee wil doen (in je eigen omgeving, of waar je die dag bent, of juist ergens waar je een keer min of meer begeleid wil rondlopen), maar je wordt uitgenodigd om een bijdrage aan het goede doel te geven.

    Ik deed dit jaar voor de tweede keer mee en had gekozen voor de walk in Amsterdam, georganiseerd door fotograaf Frank Doorhof, overigens een goede bekende van Scott Kelby. We verzamelden voor het Centraal Station (alsof daar geen andere mensen samenkomen) en Frank was stipt te laat, omdat het zo druk was onderweg en de auto ook nog geparkeerd moest worden. Na een kort intro werd de ‘groepsfoto’ genomen en konden we achter Frank aan richting de Wallen, het voornaamste doel van deze fotowalk.

    Het was lastig om de groep een beetje bij elkaar te houden, deels door de omvang van de groep (zo’n 35 personen), deels door het iets te hoge tempo van Frank, die telkens enthousiast verhalen vertellend over zijn belevenissen, de pas er goed in had. De groep was gemêleerd, met zelfs twee Amerikaanse dames die een tussenstop op weg naar Tanzania hadden aangegrepen om een walk met de fameuze ‘Frenk Doorhoof’ te maken door een dag langer in Amsterdam te blijven.

    Een ieder beleeft zo’n tocht door hartje Amsterdam anders en het was leuk om te zien hoe sommige groepsgenoten zich tegelijk op een fotogenieke situatie of persoon richtten. Frank hielp ondertussen waar hij kon door mensen op een leuke scene te wijzen, zelf een bepaald standpunt te kiezen, of gewoonweg aan voorbijgangers te vragen of hij ze mocht fotograferen (iets dat een groepsgenoot niet durfde en dat net aan Frank vertelde). Leuk om te zien dat heel veel voorbijgangers daar eigenlijk helemaal geen bezwaar tegen hebben, maar juist wel de ‘dames van plezier’ achter de ramen, die achter de Oude Kerk duidelijk maakten dat ze niet gediend waren van zo’n ploeg paparazzi voor het raam.

    Dat Frank wat te hard was gelopen bleek toen hij na een uur al bij het beoogde eindpunt was gekomen, maar een van de groepsgenoten wist er nog een mooie tweede lus van ruim een uur aan vast te breien en zo genoten we van nog veel meer stadstaferelen, een lekker zonnetje en het fotograferen van gebouwen, bruggetjes, de toeristische trekpleisters van Amsterdam en veel personen.

    De foto’s worden komende dagen geüpload (vorige jaren kon je al vrij snel op Flickr groepjes foto’s binnen zien komen van een walk die dan net was afgelopen). Ik vind dat nog een van de aardigste dingen van zo’n walk (naast het ontmoeten van geestverwanten): zien wat een ander van eenzelfde situatie maakt. Vaak leer je daar het meeste van, dus eigenlijk pas na de walk zelf.

    Ik zag dat er in Nederland alleen al zo’n 20 walks werden gehouden. Wereldwijd meer dan 1.000, met in totaal meer dan 24.000 deelnemers. Mocht je dit ook iets lijken, hou dan volgend jaar in augustus/september de websites hieronder in de gaten. Meestal worden de walks de eerste of tweede zaterdag van oktober gehouden. Leuk om op deze manier ook eens met fotografie en andere fotografen bezig te zijn!

    Frans Visser

    Meer informatie:
    Website: http://worldwidephotowalk.com/
    Scott Kelby: www.scottkelby.com
    Goede doel Springs of Hope Kenia: http://springsofhopekenya.org/

    Foto’s van de Amsterdam Walk 2016: https://www.flickr.com/groups/wwpw2016amsterdam/
    Frank Doorhof heeft een filmpje van 7 minuten gemaakt met een ‘behind closed doors’. Zijn beeld van hoe de walk is verlopen, vanaf 2 minuut 34 krijg je een aardig beeld van waar we geweest zijn en hoe dat verliep: https://www.youtube.com/watch?v=8TQw_EMFOso


  • Visie op de toekomst van fotografie geplaatst op donderdag 29 september 2016 07:40:20 door pjcdhaeze

    21 September ben ik een dagje over de Photokina gelopen (verslag: klik hier). Juist deze Photokina heeft me meer dan eens doen beseffen dat de wereld van de fotografie en video in een zeer rap tempo verandert. Fotografie en video zullen naar mijn idee steeds meer samenstelten tot één medium, die trend is al ingezet. De wereld van de Imaging vraagt steeds hogere resoluties, we willen steeds sneller onze gemaakte beelden met elkaar delen en het liefst zo eenvoudig mogelijk, op ieder moment en vanaf iedere locatie.

    Waarschijnlijk hoeven we binnen niet al te afzienbare tijd zelfs fysiek niet eens meer op de locatie aanwezig te zijn om foto’s of video’s te maken. Dan is de hele wereld met elkaar verbonden via een netwerk van beeld vangende apparaten waarop je kunt inloggen. Wil je de Grand Canyon bij een mooie zonsondergang fotograferen of een foto maken vanaf de Eiffeltoren dan kan dat gewoon vanuit je woonkamer.

    Nog verder in de toekomst zullen onze lichamen met allerlei innovatieve producten uiteindelijk meer en meer samensmelten. Foto’s of video’s maken met een camera in je handen is dan niet meer nodig. We fotograferen de wereld om ons heen dan misschien zelfs wel via contactlenzen. Knipperen met onze ogen is voldoende om een foto of 3D-beeld te maken en draadloos te transporteren naar een opslagmedium. Hoezo privacy en portretrecht? Nog vreemder wordt het als we onze herinneringen vanuit onze hersenen een fysieke vorm kunnen geven door er een uitgeprint 3D-model of hologram van te maken.

    Nog niet zolang geleden zijn elektronica-leveranciers reeds samengegaan met fabrikanten van optiek (bv. Panasonic met Leica en Sony met Zeiss) waardoor deze bedrijven zich nog beter kunnen focussen op de toekomst en hetgeen de consument behoefte aan heeft. In mijn ogen zullen in de toekomst camera- en videofabrikanten gaan fuseren/samenwerken met innovatieve telecom- en smartphonebedrijven of zelfs met de medische wereld.  Science Fiction?? Wie had 20 jaar geleden gedacht, dat we met een telefoon kwalitatief prachtige foto’s kunnen maken en deze al binnen enkele tellen met de wereld delen, of dat we een Virtual Reality wereld kunnen binnenstappen!

    DSLR-marktleiders als Canon/Nikon, watch your back! In het marktsegment van de spiegelloze systeemcamera hebben jullie nog een aardige inhaalslag te maken, dit ondanks de introductie van de mooie Canon EOS M5 of de Nikon 1 serie. Spiegelloze systeemcamera’s worden meer en meer voorzien van grotere sensoren, meer pixels, minder ruis bij hoge ISO’s en een steeds snellere autofocus. Steeds meer professionele fotografen die ik ken stappen over naar spiegelloze systeemcamera’s. Bij hen zijn Fujifilm, Sony en Olympus zeer in trek.
    Op dit moment ben ik echter nog meer dan tevreden over mijn Canon EOS 1DX en mijn prachtig vergaarde lenzen assortiment, maar hoe lang nog?

    De laatste stand die we bezochten was volgens mijn vrouw en onze vriendin de beste van de Photokina: Lume Cube, waar we door eigenaar Mornee Sherry getrakteerd werden op bier, Zwitserse kaas en een gezonde portie Zuid-Afrikaanse humor. De crew presenteerde in ieder geval een prachtig product, een klein en handzaam waterbestendig kubusje met een behoorlijke lichtbundel, die als continu licht gebruikt kan worden voor een video-, foto- en dronecamera om de omgeving uit te lichten. Mornee werkte voorheen als Hoofd Ontwikkeling bij Nik Software en MacPhun.

    Slotwoord
    Deze Photokina inspireerde en gaf ons in in ieder geval het gevoel door Utopia te lopen. Utopia is een niet bestaande perfecte wereld die ‘schreeuwt’ om werkelijkheid te worden. Een wereld waar Techniek, Emotie, Verbeelding, Inspiratie en Passie samen komen. Een wereld die je van binnen naar buiten kunt bekijken maar ook van buiten naar binnen. De wereld is rond en waard om te bekijken tot in de kleinste details.
    Fotografen en videomakers zijn de regisseurs van hun eigen wereld geworden. Een wereld die ze zelf kunnen creëren door middel van nieuwe technieken op hard- en softwaregebied. De toekomst heeft oneindig mooie dingen voor ons in petto.

    Huub Keulers
    www.huubkeulers.nl


  • Startrail maken geplaatst op donderdag 22 september 2016 07:05:53 door pjcdhaeze

    Een aantal maanden geleden heb ik een blog mogen schrijven voor EOSzine die over mijn passie voor de landschapsfotografie in de ochtend ging. Ik heb daar vele positieve reacties op mogen ontvangen, dank daarvoor.

    Deze keer wil ik jullie meenemen in een andere vorm van fotografie waar ik de laatste tijd wat meer mee bezig ben, en dat is nachtfotografie. Vooral het maken van een startrail (sterrenspoor) heeft de laatste tijd mijn interesse gepakt. Op het internet zijn verschillende uitgangspunten te vinden voor het maken van een startrail, voor mij is het belangrijkste dat een startrail nooit vaste instellingen heeft met betrekking tot het diafragma, ISO waarde en sluitertijd. Ik bekijk per locatie wat het beste uitkomt. Je hebt met verschillende factoren te maken, zoals omgevingslicht, wel of geen bewolking en misschien nog wel het belangrijkste, wat doet de maan? De maan is misschien wel de grootste spelbreker en lichtvervuiler voor een mooie heldere sterrenhemel.

    Een startrail die al wat langer op mijn verlanglijstje stond is er een op de Zaanse Schans. Ik loop al tijden met een compositie in mijn hoofd die ik nog niet eerder heb gezien in combinatie met een startrail.  Volgens alle gegevens zou het een paar weken geleden tussen 1.00 uur en 2.00 uur ’s nachts ideaal zijn. Geen wind, een zeer aangename temperatuur van 19 °C, weinig vocht in de lucht en het allerbelangrijkste, geen maan.

    De positie van de poolster (polaris) is een belangrijk gegeven om mooie cirkels te krijgen. De polaris is de stationaire ster t.o.v. de aarde. Voor het oog draaien alle sterren om de poolster heen. Mijn idee werd bevestigd, de poolster stond linksboven in mijn compositie. Ik controleer dit met een app op mijn smartphone genaamd Starwalk 2. Dit is een virtuele sterrenhemel die je “live” laat zien waar de planeten en de sterren zich op dat moment bevinden.

    Aangezien de Zaanse Schans een “lichte” plek is hoefde ik me geen zorgen te maken om de molens bij te schijnen zodat de belichting in balans zou zijn. Ik had al vrij snel de instellingen gevonden die ik die nacht nodig had, diafragma F5, ISO 1000 en een sluitertijd van 25 seconden. Bij deze instellingen had ik geen last van dicht gelopen schaduwen en uitgebeten hooglichten

    Als ik een startrail, maak kies ik ervoor om 99 foto’s te maken met een relatief korte sluitertijd van maximaal 30 seconden. Na elke foto geef ik de sensor 5 seconden om af te koelen. Doe je dit niet, dan is de kans op ruis groter door de warmte die een sensor ontwikkeld.

    Al met al ben ik 50 minuten bezig geweest met het maken van foto’s en in het ontwikkelen in Lightroom gaat ook nog een uur zitten. Het voordeel van lightroom is dat je één foto gaat ontwikkelen, en daarna de gemaakte wijzigingen kan kopieren naar de overige 98 foto’s. Zo is elke foto exact hetzelfde ontwikkeld.  Nu is het zaak om de 99 foto’s samen te gaan voegen tot 1 foto. Dit is eigenlijk het leukste proces, maar ook het spannendste. Je gaat nu voor de eerste keer zien of de startrail geslaagd is. Ik gebruik hiervoor het gratis programma Starstax. Startstax heeft een paar minuten nodig om alle beelden samen te voegen tot 1 beeld. En als dan de definitieve samengevoegde foto op je beeldscherm verschijnt dan krijg je een voldaan gevoel. Het is veel werk voor één foto, maar het is wel een unieke foto!

    Ik zou willen zeggen, probeer het zelf en zie hoe je kan spelen met de sterrenhemel!

    Arjen Noord

    www.arjennoord.nl


  • Verliefd op 85mm geplaatst op dinsdag 16 augustus 2016 07:09:52 door pjcdhaeze

    Waarom zou je dit blogbericht eigenlijk lezen? Alweer een review van een lens hoor ik je zeggen. Toch nodig ik je uit om mijn artikel tot je te nemen, want ik wil je heel graag enthousiast maken over deze fantastische lens mocht je hem nog niet in je bezit hebben. Waarom juist de Canon EF 85mm f/1.8 USM? Om de simpele redenen dat hij betaalbaar (€370), licht (425 gr), compact (71,5 mm), snel en stil is. Daarnaast levert hij superscherpe foto’s af zelfs bij een diafragma van f/1,8. In het algemeen is deze lens ideaal voor portretfotografie mede gezien zijn brandpunt, scherpte en prachtige bokeh. Hij is echter ook inzetbaar voor andere fotografiegebieden zoals close-up’s (niet te verwarren met macro, want dit is geen macrolens) of uitsneden van landschappen.

    De vijfentachtig, oh wat hou ik van deze lens. Als ik de meeste van mijn lenzen, om de één of andere reden weg zou moeten doen dan zou dit een lens zijn die ik zeker in mijn cameratas zou willen hebben. Mede door het 8-bladige diafragma is het bokeh wat deze lens aflevert werkelijk indrukwekkend, zeker als je zijn prijskaartje in beschouwing neemt. Bokeh is trouwens een term die de kwaliteit van de achtergrond-onscherpte in een foto aangeeft. De ene lens geeft een wat mooier ‘romiger’ bokeh dan bv. een standaard kitlens (afb. 1)

    Valt het je trouwens op dat ik niet de term L-glas gebruik bij deze lens? Voor degene onder jullie die niet bekend zijn met deze term, L-glas lenzen zijn Canon lenzen van topkwaliteit en herkenbaar aan de rode rand. Ik ben een groot fan van L-glas lenzen maar wat deze 85mm 1.8 betreft ……… in mijn ogen de beste in zijn soort. Ik heb de lichtsterkere 85mm 1.2 L-glaslens mogen uitproberen maar die lens is trager, zwaarder, groter en veel te duur in mijn ogen. Trouwens wie fotografeert er nu met een diafragma van 1.2 waar een wel zeer geringe scherptediepte van slechts enkele mm bij hoort (bij close-ups uitgezonderd)? Ik in ieder geval niet.

    Vanaf het eerste moment dat ik mijn EF 85mm 1.8 lens gebruikte, werd ik steeds gepassioneerder en inspireerde hij me meer en meer. Er is iets met deze lens dat bij mij ook figuurlijk voor een klik zorgt. Deze lens maakt dat mijn foto’s meer tot leven komen, meer dan dat ik ooit had durven en hopen dromen. Mede door zijn geringe gewicht en compactheid is het ook een ideale reislens. Je zult me nooit zonder deze lens op een fotoshoot op locatie of reizen zien. Mocht je pas begonnen bent met fotograferen of deze lens nooit hebben kunnen uitproberen, dan kan ik je deze lens van harte aanbevelen.

    De Canon EF 85mm 1.8 is een medium telefoto lens met een vast brandpunt (ook wel prime lens genoemd). Zoals alle lenzen met een vast brandpunt kun je er niet mee zoomen, iets wat in mijn ogen geen beperking mag zijn, want zoomen kun je ook met je voeten. Iets wat ook je gezondheid ten goede komt. In de jaren dat ik fotografeer, heb ik zeker ook ervaren dat een lens met een vast brandpunt je veel bewuster laat fotograferen.

    Vertekening is bijna niet te zien bij deze lens. Vertekening zie je als een beeld niet overeenkomt met de werkelijkheid, waarbij een object op een foto er ton- of kussenvormig uit kan zien. Dit effect kan aan de randen van een foto meer zichtbaar zijn dan in het centrum. De Canon EF 85mm 1.8 heeft hier dus (bijna) geen last van. Wat me direct bij deze lens opviel was dat hij zeer scherpe foto’s levert, vele malen beter dan de gemiddelde kitlens of zelfs de duurdere en lichtsterkere zoomlenzen. (afb. 2). De optimale scherpte van deze lens krijg je bij een diafragma in het bereik van f/5.6-f/8.

    Ook op het gebied van Chromatische Aberratie (CA) stelt deze lens zeker niet teleur. Voor de lezers die niet bekend zijn met dit fenomeen, chromatische aberratie zijn kleine lensfouten waardoor op de scheiding van donkere en zeer lichte delen van je foto een paarse of groene lijn zichtbaar is en met name daar waar de scherpte ligt. Dit verschijnsel zie je vaak alleen terug als je een foto 100% uitvergroot. Bij de Canon EF 85mm 1.8 is onder extreme omstandigheden slechts een minimale CA zichtbaar (afb. 3). Deze CA is echter in bijvoorbeeld Adobe Lightroom heel eenvoudig te verwijderen. Bij portretfoto’s is dit echter totaal geen punt mede omdat in deze foto’s vaak geen scheidslijn aanwezig is van zeer lichte en donkere delen.

    Door middel van een klein schuifje dichtbij de lensvatting schakel je eenvoudig om van Autofocus (A) naar handmatige scherpstellen (M). Het draaien aan de rubberen focusring voor dit handmatig scherpstellen gaat soepel en snel.

    Deze lens heeft echter geen IS (beeldstabilisatie), iets wat in mijn ogen niet nodig is gezien zijn snelle autofocus en mooie lichtsterkte. Ondanks het feit dat deze lens als sinds 1992 in het Canon arsenaal zit, bezit hij nog altijd een extreem goede kwaliteit. De lensfouten zijn minimaal maar verdwijnen al snel door bij f/2.8 te fotograferen.

    Het enige dat ik jammer vind is dat de lens niet standaard geleverd wordt met een zonnekap. De Canon ET-65 III zonnekap zul je dus los moeten kopen. Dit zou je echter zeker moeten doen, al is het maar ter bescherming van je lens.

    Resumerend waarom ik van deze lens hou:
    • Klein en licht
    • Zorgt dat ik bewuster fotografeer
    • Snelle en accurate autofocus
    • Waanzinnig scherp
    • Een koopje voor de kwaliteit die hij levert
    • Ideaal voor portretten, maar zeker ook geschikt voor andere onderwerpen
    • Mooi contrast en kleurverzadiging
    • Superstil
    • Handmatige focus over hele scherpstelgebied
    • Kortste focusafstand van slechts 85 cm, dus mooie close-ups

    Hopelijk heb ik jullie ook enthousiast kunnen maken over de Canon EF 85mm f/1.8. Mocht je je het budget voor deze lens hebben kan ik alleen maar zeggen ……… aanschaffen, gebruiken en genieten van je foto’s!!!!

    Ik wens iedereen, met of zonder deze fantastische lens, mooi licht en prachtige foto’s toe. Trek erop uit en zet je mooiste momenten om in blijvende herinneringen.

    Huub Keulers
    www.huubkeulers.nl

    Nuttige links:
    Specificaties Canon EF 85mm 1.8 IS USM (klik hier)
    Review EF 85mm op EOSzine (klik hier)


  • Long Exposure Photography geplaatst op dinsdag 21 juni 2016 08:55:44 door pjcdhaeze

    Na de vele mooie beelden die we op het internet zien, heb je alvast ook de foto’s zien langs komen met lange sluitertijd. De frequente vragen die ik krijg zijn de volgende, hoe beginnen we er nu aan? Wanneer passen we deze toe? Wat hebben we zoal nodig?
    Ik kan alvast een groot deel van deze vragen beantwoorden.

    Na vele jaren ervaring heb ik een eigen methode ontwikkeld die voor mezelf het best werkt, dit kan verschillen van persoon tot persoon. Je kan deze toepassen in kleur of zwart wit fotografie. Ik wil alvast een deel van mijn ervaring delen in deze blog.

    Wanneer gaan we deze vorm van fotografie gebruiken?
    Dit is de gemakkelijkste vraag om te beantwoorden, als je dit mooi vindt!
    Heel simpel antwoord meer moet je er ook niet achter zoeken. Dit Is een vorm van fotografie die heel rustgevend kan werken, maar het moet je ook aanspreken.


    Hoe gaan we te werk?  
    Tevens zoals bij elke andere vorm van fotografie met vallen en opstaan. Persoonlijk gebruik ik niet veel materiaal: een zwaar en stevig statief, mijn trouwe Canon EOS 5D mark III met de daarbij horende Canon EF 16-35mm objectief en enkele andere Canon-objectieven. Voor mijn fotografie gebruik ik Canon, omdat dit merk voor mij de beste kwaliteit heeft en ook het meest betrouwbaar is, na de vele jaren Canon nog niks op aan te merken.
    De filters zijn een groot onderdeel van deze vorm van fotografie, je kan niet zonder. Ik heb vele merken van filters geprobeerd, enkele beter dan de andere, maar dit is ook een voorkeur die kan verschillen van persoon tot persoon. Ook niet onbelangrijk is het budget, je kan starten van 50 euro en je evengoed 500 euro spenderen of zelfs meer.
    Nee, niet noodzakelijk elke fotograaf heeft zijn noden en wensen. Zeker niet vergeten, bouw het rustig op en geef het de tijd om te groeien. Start simpel en koop enkel wat je nodig hebt zo vermeid je onnodige kosten. Een vaste 10 stop ND-schroeffilter is een mooie start.

    ND Filter
    Op de eerste plaats staat voor mij de ND-filters (Neutral Density, grijsfilter). Je zal ook wel de woorden Big Stopper, Little Stopper, variabele ND-filter gehoord hebben. Dit zijn allemaal termen voor ND-filters. Deze komen in verschillende sterktes van 1 stop tot 16 stops en  kunnen we gebruiken in combinatie met elkaar. 

    Hier zie je mooi het verschil tussen de beide beelden.  De hoeveelheid van beweging dat je in je beeld wenst, is puur smaak en soms ook afhankelijk van beeld tot beeld.

    Verloopfilters
    Ook belangrijk bij beelden zijn grijsverloopfilters. Deze komen ook in verschillende afmetingen, sterktes en kleuren. Je hebt de zachte verloopfilters (soft grad) en je hebt de harde verloop filters (hard grad). Hier een voorbeeld welk resultaat dit geeft op een beeld.

    We hebben de ND-filters en grijsverloopfilters, maar ook de polarisatiefilters. De polarisatiefilter is een must als ik spiegeling wil wegwerken in mijn beeld. Dit is een iets duurdere filter maar het geeft mooie resultaten weer.

    Polarisatiefilter
    Wat doet deze filter nu juist? Deze neemt spiegelingen weg en kan ook wat diepte geven aan kleuren. Dit is een donkergekleurde filter, dit wil zeggen dat hij licht tegenhoudt. Het filter dat ik gebruik houd 1,5 stops aan licht tegen. Ik moet dus mijn sluitertijd verlengen met 1,5 stop of je kan deze compenseren met de ISO.
    Hier heb je ook verschillende modellen van circulaire en vaste die je in een filterhouder kan steken. Ook de prijs kan enorm verschillen van filter tot filter.
    Waarom we de polarisatiefilter gebruiken zie je op de beelden hieronder. Je kan nu door het water kijken en geeft een meer levendige foto.



    Alvast enkele tips:
    • Blijf rustig en neem uw tijd om de beelden vast te leggen.
    • Maak gebruik van draadontspanner of zelfontspanner.
    • Een stevig statief is een groot pluspunt.
    • Maar vooral geniet van het fotograferen.

    Groetjes,

    Steve De Waele
    www.stevedewaele.com
    Facebook: Steve De Waele


  • 'Back-Button'-Focusmethode geplaatst op dinsdag 17 mei 2016 08:38:22 door pjcdhaeze

    Mocht je vaker fotografie blogs op het internet lezen of met andere fotografen gesproken dan heb je mogelijk weleens van de term ‘Back-Button-Focus’ (BBF) gehoord, of juist niet en is het pure abracadabra voor je. Geen nood, in beide gevallen zal je na het lezen van dit artikel exact weten wat BBF is, wat de voordelen ervan zijn, wanneer je het kunt gebruiken en hoe je BBF op je EOS-camera kunt instellen. Mij heeft het in ieder geval veel geholpen bij het maken van scherpe foto’s.

    Stel je de volgende situatie voor: Je volgt een bewegend onderwerp door de zoeker van je EOS-camera, je drukt de ontspanknop half in om scherp te stellen en maakt tenslotte de foto. Vervolgens controleer je de scherpte van je foto op je display door 100% in te zoomen en wat blijkt je onderwerp is niet scherp. ‘Hoe kan dat nu denk je? Je had nog wel goed scherp gesteld en toch is je foto niet scherp waar hij scherp hoort te zijn. Vaak heb je helaas geen nieuwe kans om van dezelfde situatie wel een scherpe foto te maken. Met de BBF-methode kun je deze vervelende situatie echter voorkomen.

    Wat is BBF?
    Back-Button-Focus is niets meer of minder dan met een andere knop scherpstellen dan wat je normaliter met je ontspanknop doet. Deze ‘back button’ om scherp te kunnen stellen bevindt zich, zoals de naam al aangeeft, op de achterzijde van je camerabody en heet ‘AF-ON’. Is de BBF actief dan maak je gebruik van het middelste focuspunt. Met het scherpstellen via de ontspanknop van je camera zit er altijd een fractie van een seconde tijdsverschil tussen het scherpstellen en het werkelijk maken van je foto. De mogelijkheid bestaat dat je onderwerp net bewogen heeft en daardoor het scherpstelpunt niet meer op de plek ligt waar het eerst lag. Met de BBF-methode zal je dus altijd tijd winnen en kun je scherpstellen en tegelijkertijd afdrukken.

    Wanneer BBF gebruiken?
    Je kunt BBF in de verschillende focus methoden gebruiken. Gebruik je de ‘One Shot’ methode en drukt één keer op de Back Button (BB) dan blijft de focus vaststaan op je specifieke punt totdat je de BB wederom indrukt om opnieuw scherp te stellen. Dit is zeer toepasbaar indien je diverse foto’s wil maken met dezelfde compositie en focuspunt, zoals bv bij landschap of portretfotografie. Op deze manier hoef je je niet ongerust te maken dat de lens iedere keer opnieuw scherpstelt als je de ontspanknop indrukt.

    Indien je Autofocus Servo (AI-Servo) gebruikt kan de BBF nog handiger zijn. Als je deze methode gebruikt zal de focus-motor van je lens continu aan het werk zijn en trachten je onderwerp te blijven volgen. Je zult mogelijk een aantal foto’s maken terwijl je deze focus tracking uitvoert. Stel nu dat je de BBF gebruikt en je volgt je bewegende onderwerp en plotseling komt iets anders tussen jou en je onderwerp. Met het focussen via je ontspanknop zal je lens te allen tijde trachten scherp te stellen op dat obstakel zodra je vinger de ontspanknop indrukt om foto’s te maken. Dit probleem zal zich echter niet voordoen indien je scherpstelt met de ‘back button’ van je EOS-camera.

    De BBF scheidt de ontspanknop van scherpstellen. Komt er dus een ander obstakel tussen jou en je lens dan neem je eenvoudig je vinger van de ‘back button’ en je lensmotor zal stoppen en niet meer scherpstellen. Je kunt dus nog altijd foto’s maken maar zonder dat opnieuw scherp gesteld wordt. Op het moment dat het obstructie beweegt of uit beeld is kun je weer met de BBF opnieuw scherpstellen op je bewegende onderwerp.

    Is BBF nu noodzakelijk? Nee, zeker niet, ik gebruik het omdat ik het uitgeprobeerd heb en het een methode vond die wel bij me past. Andere fotografen zullen er misschien niet snel aan kunnen wennen. Mij heeft deze methode van scherpstellen echter vrij snel overtuigd van de voordelen. Kijk zelf maar eens of deze methode bij je stijl van fotograferen past.

    Instellen van de BBF
    De exacte methode van instellen zal afhangen van je EOS-model maar doe je altijd via de custom functions van je cameramenu. Hieronder enkele camera-typen:
    • Canon 1100D: C.Fn 7 (optie 1 of 3)
    • Canon 600D: C.Fn 9 (optie 1 of 3)
    • Canon 650D: C.Fn 6 (optie 1 of 3)
    • Canon 60D: C.Fn IV-1 (optie 1, 2, 3, of 4)
    • Canon 7D: C.Fn IV-1 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)
    • Canon 6D: C.Fn III-5 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)
    • Canon 5D Mark II: C.Fn IV-1 (optie 2 of 3)
    • Canon 5D Mark III: C.Fn menuscherm 2 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)
    • Canon 1D X: C.Fn menuscherm 5 (Custom Controls – Sluiter, AF-ON, AEL-knoppen)

    Alvast een paar tips:

    • Sommige camera’s hebben de mogelijkheid om op hetzelfde moment zowel de BBF als ook de ontspanknop-focus actief te hebben. Overtuig je ervan dat enkel de BBF-methode actief is, anders heeft deze methode namelijk geen zin.
    • Indien je een draadloze afstandsbediening hebt waarmee je ook kunt autofocussen, dan is de kans groot dat je camera niet zal scherpstellen als je de afstandsbediening gebruikt en BBF actief is. Ben je toch genoodzaakt om scherp te stellen én je afstandsbediening te gebruiken, dan zal je tijdelijk je camera moeten terugzetten op scherpstellen met je ontspanknop i.p.v. met je ‘back button’.

    BBF is geen noodzakelijkheid maar een mogelijkheid die je kans op scherpe foto’s vergroot en je het leven als fotograaf iets gemakkelijker kan maken. Probeer het eens en kijk of het iets voor je is nu je de voordelen ervan kent.

    Veel succes,

    Huub Keulers

    http://www.huubkeulers.nl
    http://hs_fotografie.500px.com

    Note 1: De lichtmeting van je camera zal altijd gebeuren via je ontspanknop en staat volledig los van het scherpstellen via de Back Button Focus.


  • Creëer de WOW!-factor in je foto’s geplaatst op dinsdag 19 april 2016 11:57:53 door pjcdhaeze

    Herken je dit? Je zit thuis aan tafel met een lekker kopje koffie of thee en bladert door een mooi fotografietijdschrift. Je oog valt op een foto en je denkt meteen … ‘WOW!, dat is een pas een gave foto, dat wil ik ook kunnen!’

    Hoe komt het dat we zo op een beeld reageren? Welke elementen in een foto spreken ons zo aan? In dit artikel zal ik deze vragen trachten te beantwoorden, zodat ook jouw foto's de WOW!-factor krijgen en je met nog meer plezier gaat fotograferen.

    Natuurlijk zijn er al heel wat verhalen geschreven wat een foto sterk maakt. Toch ben ik zelf ook op onderzoek gegaan door naast honderd winnende foto’s van een aantal internationale fotowedstrijden ook een aantal persoonlijke foto’s te analyseren. Sommige van mijn bevindingen zijn ‘open deuren’, terwijl andere aspecten misschien niet zo direct voor de hand liggen.
    Om mijn analyse wat meer structuur te geven heb ik gekeken naar drie hoofdthema’s:
    • Toegepaste techniek (camera- en beeldbewerkingstechniek)
    • Visueel concept
    • Persoonlijke expressie

    Vervolgens heb ik binnen deze drie hoofdthema’s gekeken naar zaken als verhaal, compositie, belichting, emotie etc. Deze aspecten heb ik tenslotte verwerkt in een diagram welke als ‘reminder’ of checklist door je gebruikt kan worden. Uiteraard zal dit overzicht niet volledig zijn, hoewel ik wel getracht heb dit te verwezenlijken. Ik hoop in ieder geval dat je er je voordeel mee kunt doen.

    Wil je foto opvallen dan moet deze in ieder geval in een fractie van een seconde de aandacht van de kijker hebben. In bijna alle van de prijswinnende foto’s die ik bekeken heb, was dit ook het geval. Wat hierbij opvalt is dat er altijd een basisstructuur aanwezig is, die de kijker direct de foto ‘intrekt’.

    Deze basisstructuur bestaat altijd uit één of twee hoofdelementen namelijk:
    1. Contrastverschillen.
    Lichte/heldere elementen in een foto omgeven door donkere vlakken vallen altijd direct op. Daarom dat vaak een donker vignette wordt toegevoegd door de fotograaf. Dit kan tijdens het fotograferen gebeuren (d.m.v. een bepaalde flitstechniek) of nadien in een beeldbewerkingsprogramma zoals bv. Adobe Lightroom of Adobe Photoshop.


    2. Felle kleuren.
    Warme kleuren als rood, oranje en geel hebben het effect om uit de foto te springen. Ze creëren een 3D-effect dat meteen opvalt. Plaats je deze elementen op de juiste compositie-technische plek in je foto, dan heb je direct de aandacht van de kijker. Koele kleuren als blauw, groen een violet creëren juist rust in je beeld. Gebruik je een warme kleur als opvallend voorgrondelement en een koele kleur als achtergrond dan heb je een mooie combinatie.

    Heb je de aandacht van de kijker eenmaal te pakken, dan moet je ervoor zorgen dat je zijn aandacht blijft vasthouden. Hiervoor krijg je echter maar één kans, dus gebruik deze. Aandacht vasthouden doe je door de interesse van de kijker te blijven wekken. Maak gebruik van elementen uit de drie hoofdthema’s van boven getoond schema dan zal je foto zeker blijven boeien. Je foto heeft dan een zogenaamde ‘sweet-spot’ (een overlappend gebied van alle drie de hoofdthema’s).

    Ik ben ervan overtuigd dat jij dit soort foto’s ook kunt maken, misscien zelfs nog mooier. Kijk maar eens of je aspecten zoals ik hierboven beschreven heb kunt terugvinden in jouw foto’s.
    Neem je camera en verras je zelf en mensen om je heen door nog meer foto’s met de WOW! factor te maken. Ik wens je veel plezier hierbij.

    Huub Keulers

    Tekst: Huub Keulers
    Foto’s 1, 2, 3, 5 en 6: Huub Keulers
    Foto 4 (paprika's): Stephanie Lodewijks

    http://www.huubkeulers.nl
    http://hs_fotografie.500px.com


  • Oekraïne geplaatst op vrijdag 18 maart 2016 10:36:28 door pjcdhaeze
    NIET VERDER
    Oekraïne, arm, verward, ten einde raad.
    Stoel is geen stoel meer, stoel dient een ander doel,
    op straat, te midden van het vuil.
    Oekraïne, waar veel kinderen wel stoel maar geen kind kunnen zijn.
    Afgeschermd met een lint, tot hiertoe.
    En niet verder.
     
    BLOEMPJE
    Ik verschuil me, achter de bloem op mijn gezicht.
    Verstop me, zoek een plek in deze bloemloze wereld,
    ben bang voor alles om mij heen, de leegte, het gemis, verdriet.
    De bloem wijst mij de weg, naar een betere wereld,
    een wereld zonder leegte, zonder het gemis, zonder verdriet.
    Mijn bloem, ‘vergeet me niet’.
     
    VOLWASSEN
    Het gezicht van een volwassen kind,
    getekend door leed, verdriet, gemis.
    Moeder, drank en dood,
    Oma, drank, in leven.
    Vader, de ellende ontvlucht, op zoek naar een nieuw begin,
    alles achter zich latend, zelfs zijn kind.
    Zijn kind, dat toen volwassen werd.
     
    VERKEERD ADRES
    ‘Welkom,’ zegt het Oekraïense hek, ‘kom binnen.’
    ‘Speel,’ zegt het geschonken speeltoestel, ‘schommel en glij.’
    ‘Ik ben je thuis,’ zegt het oude internaat, ‘ik zal voor je zorgen.’
    Een broek, een trui, school en schrift, bed en eten.
    Kind, wat wil je nog meer?
    Ouderliefde zit niet in me, dat kan ik je niet geven,
    daarvoor ben je aan het verkeerde adres.
     
    NIET GELUKT
    Een Oekraïner, een wees, Ivan is zijn naam.
    Opgegroeid in een kindertehuis, een internaat en nog een internaat.
    Het moment kwam dat hij op eigen benen moest staan, het zelf moest doen.
    Kreeg een baan, een vriendin, een kind zelfs.
    Raakte zijn baan kwijt, zijn vriendin, zelfs zijn kind.
    Sprong van een brug, stak zichzelf in brand om er een eind aan te maken.
    Het is niet gelukt.
     
    SURROGAAT
    Een Nederlandse, een moeder, Wilma is haar naam.
    Opgegroeid in een warm en liefdevol gezin.
    Probeert warmte en liefde te delen, door te geven,
    aan wezen, zoals Ivan, Nataliya en Yura.
    Soms lukt dat, soms niet, soms even.
    Ziet zichzelf als surrogaat, een alternatief, een plaatsvervanger.
    Met alle liefde.
     
    HOOP
    Oekraïne, vrijstaand huis, openhaardhout voor de deur, wasgoed aan de lijn.
    Landelijke omgeving, bomen rondom.
    Cementmolen naast de deur, een verbouwing is ophanden.
    Een serre wellicht, een eigen zwembad of gewoon een garage.
    Het weer zit wat tegen, het regent.
    Maar ooit zal de zon weer gaan schijnen.
    Toch?
     
    GELOOF
    ‘Heb jij God misschien gezien,’ vraagt zij bezorgd, ‘ik kan Hem niet vinden.’
    ‘Nee, ik heb hem niet gezien,’ zegt hij, ‘maar Hij is in de buurt.
    Geef me je arm, laten we samen op Hem wachten.’
    ‘Hoe weet je dat Hij in de buurt is?’ vraagt zij opnieuw.
    ‘Geloof me,’ zegt hij, ‘Hij is even in gesprek.’

     

    Fotografie: Anko Zwerver
    Tekst: Jan Ebeltjes
    Maart 2016
    www.choe.nl

    www.facebook.com/StichtingChoe/


  • De ochtendfotograaf geplaatst op maandag 22 februari 2016 13:06:30 door pjcdhaeze

    Er is mij gevraagd om een gastblog te schrijven voor EOSzine. Voor mij is dat een hele uitdaging, ik ben fotograaf en geen schrijver, maar ik heb besloten om het toch te doen.

    Een gastblog schrijven zonder introductie vind ik niet echt beleefd, vandaar een korte introductie van wie ik ben. Mijn naam is Arjen Noord, geboren in 1976 en mijn hele leven al woonachtig in Zaandam. Ik ben begonnen met 'serieus' fotograferen in 2013. Vanaf dat moment is alles in sneltreinvaart gekomen en heb ik mezelf gespecialiseerd in landschapsfotografie.

    Nu zullen jullie je afvragen, wat bedoelt hij met de titel ochtendfotograaf? Eigenlijk is het heel simpel. Ik ben een fotograaf die 's ochtends aan het werk is. Voor dag en dauw sta ik op om op de vooraf bepaalde locatie aanwezig te zijn en alle mogelijkheden van die locatie in me op te nemen. Op het moment dat het mooiste licht daar is, wil ik klaar zijn om me volledig te kunnen focussen op de belichtingen die ik maak.

    Gaat dit een blog worden over technieken die ik gebruik om tot die ene foto te komen? Nee, absoluut niet. Techniek beheersing en camera beheersing is belangrijk, maar wat voor mij misschien nog wel belangrijker is, is dat ik de sfeer die ik ervaar en voel wil overbrengen in mijn foto's. Er is niets fijner dan het gevoel te hebben dat je alleen op de wereld bent om de zonsopkomst mee te maken in al zijn facetten.

    Is er een specifieke reden dat ik in principe alleen 's ochtends fotografeer? Die is er zeker. Mensen zijn van nature middag en avondmensen. 's Ochtends zal je niet zoveel menselijke activiteit waarnemen die een compositie kunnen verstoren. Dat is een reden. Een andere reden is dat aan het begin van de ochtend meestal de mooiste omstandigheden daar zijn.

    De dagelijkse gang in temperatuur, verschil tussen dag en nacht, bewolking en windsnelheid zijn meestal ideaal rond zonsopkomst. Een warme dag gevolgd door een koude heldere nacht met genoeg vocht in de lucht geeft een sprookjesachtige wereld. Dat zijn voor mij de momenten die ik wil hebben voor het maken van een foto.

    Een voorbeeld hiervan is Nieuwjaarsochtend jongstleden. Na om 3.00 uur 's nachts thuis te zijn gekomen van Oud en nieuw is Nieuwjaarsochtend een ochtend dat je het rustig aan doet. Maar als de vooruitzichten rond zonsopkomst dan zo ideaal zijn, dan moet de wekker worden gezet om die omstandigheden te benutten. Dat het dan een nachtje is geworden van 3 ½ uur is alleen maar erg als het op een grote teleurstelling uitdraait.

    Om 7.00 uur 's ochtends zat ik dus in de auto richting Edam. Als je dan door de polder rijdt met de mist om je heen en al wat kleur in de lucht ziet, dan word ik lichtelijk nerveus. Om 8.45 uur komt de zon op en ruim daarvoor was ik al bezig om de belichting te krijgen zoals ik hem graag zou willen. Als je dan thuiskomt en de foto's gaat ontwikkelen in Lightroom dan komt dat tevreden gevoel om de hoek kijken. Het was het waard!

    Het weer is voor mij dus heel erg belangrijk om een foto ochtend te plannen. Zijn de weersvooruitzichten geschikt voor het idee dat ik in mijn hoofd heb? Welke sfeer wil ik in mijn foto hebben? Is dat sprookjesachtig, wil ik sereniteit in mijn foto of wil ik juist een warmer sfeergevoel hebben? Alles hangt samen met de weersomstandigheden van die ene ochtend dat je op stap gaat. Ik zou zeggen, zet de wekker en ervaar het zelf.

    Arjen Noord

    www.arjennoord.nl

     


  • Ik daag je uit..... geplaatst op zondag 14 februari 2016 08:42:19 door pjcdhaeze

    Ik daag je uit jezelf uit te dagen!

    Waarom?
    Om de aarde een beetje beter te maken. Je hoort immers veel over de problemen waarin onze aarde verkeert. Serieuze problemen, met vaak een ingewikkelde politieke achtergrond. Problemen die jij en ik niet één, twee, drie de wereld uit kunnen helpen. Maar dat betekent niet dat we niets kunnen doen. We kunnen juist heel veel.

    Hoe?
    Vele handen maken licht werk. Daarom daag ik je uit eens in de spiegel te kijken en je eigen levensstijl onder de loep te nemen. Maak vervolgens een aantal ogenschijnlijk kleine veranderingen in je dagelijks leven. Maak het jezelf vooral niet te moeilijk, het is juist de bedoeling dat het weinig inspanning kost. Stel je eens voor wat al die kleine veranderingen samen te weeg kunnen brengen. Kleine veranderingen hebben samen een enorme impact. Daarom wil ik je vragen om mee te doen.

    Wanneer?
    Eigenlijk iedere dag. Het gaat om een blijvende verandering teweeg te brengen en zo de wereld weer door te geven aan de volgende generatie.

    Neem jij de uitdaging aan?
    Deel deze boodschap dan met iedereen die je kent in je dagelijkse contacten en social media. Hang het desnoods op een A4-tje op je voordeur. Maar geef het door.

    Wat doe ik?
    Om te beginnen neem ik voortaan altijd een tasje mee naar de winkel. En als ik geen tas bij me heb, dan moet ik maar een paar keer lopen. Ik hoop in de toekomst namelijk niet meer dit soort foto’s te maken. Plastic tassen en verpakking zijn vaak met een beetje inspanning makkelijk te vermijden.
    • Verder gaat alle stroom van onze elektrische apparaten als we ze niet gebruiken. Geen stand-by meer bij ons thuis. Nuttig en het bespaart ook nog eens een hoop geld.
    • Een dag minder vlees eten in de week heeft enorme impact voor de uitstoot van broeikasgassen. Het leuke is ook dat je daardoor met meer aandacht naar de bereiding van je eten gaat kijken. Leuk, lekker en nuttig.
    • Vanaf nu reis ik groener door de CO2 uitstoot van mijn vluchten te compenseren via www.greenseat.nl
    •Vaker op de fiets in plaats van met de auto.

    Kleine logische dingen, die je misschien al lang doet. Fantastisch! Maar zeg dan niet: “oh, dat doe ik allemaal al”. Blijf jezelf uitdagen door te zien wat je nog meer kan doen en inspireer anderen. Er is geen reden om jezelf hier niet over uit te spreken.

    Als we allemaal mee doen hebben we onze toekomst in eigen hand. Ik denk dat de foto’s wel laten zien waarom de behoefte bestaat.

    Doe jij mee? Alvast bedankt!
    #challengetochange

    Jasper Doest
    www.jasperdoest.comwww.facebook.com/DoestPhoto, Twitter @DoestPhoto, Instagram @jasperdoest


  • 365-Dagen fotoproject geplaatst op maandag 25 januari 2016 12:51:14 door pjcdhaeze

    In december 2014 sloot de organisatie waar ik ruim 20 jaar had gewerkt. Geen leuke gebeurtenis en op dat moment vooralsnog ook nog geen vervanging van die werkzaamheden. De klussenlijst is lang, dus vervelen is geen optie. En het leek mij wel een goed idee om daarbij ook een soort fotoproject te gaan doen.

    Tijdens een wandeling eind december – mijn G15 als altijd in de jaszak – maak ik een foto. Thuis de foto inladen in Lightroom en opeens, zomaar, is een nieuw project ‘geboren’. Geen spectaculair project en zeker al heel wat vaker gedaan. Maar nog niet door mij! Nog geen betaald werk voorhanden hebbende besluit ik onder het motto

    ‘a photo a day, keeps boredom away’

    een 365-dagen project te beginnen.
    Een soort dagboekachtig karakter stel ik me er van voor. En geen enkel idee of het me gaat lukken het ook 365 dagen vol te houden. Dus bouw ik een ontsnappingsroute in voor mezelf. Ik ga voor 365 foto’s, maar of dat op aaneengesloten dagen gebeurt …? En toch weet ik dat ik voor ‘iedere dag’ zal gaan.

    Ik kies niet voor een bepaald onderwerp of vaste invalshoek. Gewoon wat me dagelijks voor de ogen komt, ongestructureerd zeg maar. Tegelijkertijd wil ik ook een soort consistentie inbouwen in die lange reeks. Er zijn vele keuzes en op dat moment staat het polaroidachtige kader mij het meest aan. Vierkante foto’s gecombineerd met een paar woorden, al naar gelang het onderwerp en de stemming, dat moet voor mij de rode lijn in de reeks worden. Geen pretenties. Gewoon kiekjes, maar wel mijn kiekjes!
    Zo verwoord ik dat onder andere bij het album dat ik hiervoor op Facebook aanmaak.

    Het viel me niet mee om iedere dag een foto te maken. En al die vermeende vrije tijd was overigens ook zo verdwenen. Begin januari werd me een tijdelijke werkplek aangeboden. En later nog eentje.
    Er waren dagen dat ik in het donker van huis ging en in het donker weer thuiskwam. En tussendoor weinig fotomomenten. Soms had ik slechts 1 foto (snel gemaakt vanuit een rijdende auto bijvoorbeeld), vaak gelukkig meerdere, zodat ik nog iets te kiezen had.

    Het voordeel van werken en ook nog in een andere stad/omgeving was natuurlijk dat de omgeving om foto’s te maken zich als vanzelf uitbreidde. En welkome afwisseling dus. Gaandeweg leerde ik ook steeds beter te letten op mijn (directe) omgeving en ‘kleine’ onderwerpen. Af en toe een bloem in de achtertuin, of dat tafereeltje waar ik al vaker langsgekomen was. En die in mijn geheugen prenten voor een andere dag.
    Ik heb ervaren dat onderwerpen zich vaak vanzelf aandienen, soms echt gezocht moesten worden. En dat er in mijn directe omgeving vaak genoeg te vinden was. Zelfs in mijn eigen huis. Een detailfoto kan van van alles zijn immers.

    27 december 2015, dag 365 na de start van mijn zelfgekozen project en ruim 3000 foto’s in mijn Lightroom-map. Ik kies foto 365 uit. Het is gelukt!

    Hoewel een leuke ervaring, was ik er na die 365 dagen ook klaar mee. Even niet naarstig de hele tijd mijn omgeving scannen op foto-onderwerpen. Mijn Canon G15, het hele jaar een betrouwbare en fijne metgezel, een dagje rust gunnen.
    Natuurlijk, de ene foto spreekt mij meer aan dan de andere. En soms zoek je naar de woorden voor een tekst, een andere keer zet je er snel iets neer. Ik ben zelf met het totaalresultaat content. Link naar album: 365-reeks

    De meeste 365-reeks foto’s zijn gemaakt met de Canon PowerShot G15, verder met mijn Canon EOS 40D en een enkele keer mijn telefoon of een andere camera.

    Rob van der Pijll
    website


  • Lange sluitertijden (autolichten) geplaatst op woensdag 9 december 2015 13:13:00 door pjcdhaeze

    Via Canon Nederland ben ik gevraagd om een gastblog te schrijven voor www.eoszine.nl, de ontmoetingsplaats voor de enthousiaste EOS-fotograaf. Ik vind het altijd fascinerend om de autolichten met de camera om te toveren tot lichtstrepen, door lange sluitertijden te gebruiken. Ik vind dat het een avondfoto een stuk sensationeler kan maken. Hieronder zal ik vertellen waar ik op let als ik ’s avonds lange sluitertijden van autolichten ga fotograferen. Heerlijk ’s avonds op stap met mijn camera en statief…

    Materiaal
    Voordat ik vertrek zorg ik dat mijn lens schoon is. Dit is echt een must bij avondfotografie, want elke stofje of vlekje kun je zien op de donkere foto. Als je de mogelijkheid hebt zorg dan dat je twee camera’s, meerdere (opgeladen) batterijen, meerdere geheugenkaarten, een afstandsbediening, een lensdoekje en natuurlijk een statief bij je hebt. De dubbele spullen neem ik altijd mee, omdat er altijd iets kapot kan gaan. De afstandsbediening is voor mij een vereiste, omdat ik dan de ontspanknop van de camera niet hoef in te drukken (wat weer kan zorgen voor bewegingsonscherpte). Het statief kun je natuurlijk niet thuislaten, omdat je werkt met lange sluitertijden die je niet uit de hand kunt fotograferen.

    Perspectief
    Van tevoren heb ik al wat ideeën in mijn hoofd op welke manier ik de foto wil maken. Ik zorg ervoor dat ik de foto in verschillende perspectieven maakt. De foto van de Erasmusbrug en de Eifeltoren heb ik allebei gemaakt vanuit de kikker-perspectief. Statief zo laag mogelijk, de camera wijst dan een tikkeltje omhoog (geen aanrader bij regen). Deze foto’s heb ik ook met een verticaal kader gemaakt, maar dat pakte minder immens uit dan de kikker-perspectief.

    Omgeving
    Omgeving betekent letterlijk ‘gebied om iets heen’. Voordat ik op pad ga, bedenk ik een plaatje dat ik wil schieten mét autolichten (en iets herkenbaar). Met de foto van de Erasmusbrug heb ik gewacht tot de winter, dan wordt het vroeg donker en staan de lichten van de kantoren nog aan. Deze foto had ik al eens eerder gemaakt, maar tijdens die keer regende het, maakte ik de foto vanuit kikker-perspectief en had ik dus nare druppels op mijn foto die ik met Photoshop niet kreeg weggewerkt. Dus voordat je vertrekt, check even Buienrader, anders kan het zomaar zijn dat je nog een keertje terug moet.

    Tijdens een weekendje weg naar Parijs met mijn vriend, bedacht ik me hoe ik een unieke foto kon maken van de verlichte Eiffeltoren. Bij deze foto ben ik midden op het kruispunt, voor een stoplicht, gaan zitten. Als je een keer in Parijs bent geweest, dan weet je hoe chaotisch het verkeer is. Zwetend zette ik mijn spullen klaar. Ik begon nog meer te zweten toen er een politieauto langsreed. De politiemannen keken me aan, moesten lachen, zwaaiden naar me en reden (gelukkig) weer door. Ik moet hier wel even zeggen dat veiligheid boven alles gaat. Dit gaf een enorme kick, maar ik had het niet gedaan als het te onveilig was geweest.

    Dan de laatste foto van de Big Ben in Londen. Zoals je kunt zien had het net geregend en was de weg nat. Het was moeilijk om zo dicht langs de weg te staan, zonder spetters van voorbijrazende dubbeldekkers en auto’s op mijn lens te krijgen. Heb een aantal dezelfde foto’s gemaakt, waarvan dit de enige was zonder spetters op de foto. Vandaar dat het lensdoekje altijd meegaat :-)

    Tot slot wil ik vermelden dat ik de foto’s met lange sluitertijden meestal maak met de volgende instellingen: RAW, f/8-f/14 , sluitertijd op 8 seconden-30 seconden, iso 100. De foto’s zijn gemaakt met de EOS 6D en EOS 7D in combinatie met de Canon EF 24-105mm f/4 lens. Reageer gerust hieronder en wellicht tot een volgende blog!

    Alyssa van Heyst


  • Reizen door het lenzenlandschap geplaatst op maandag 19 augustus 2013 06:53:03 door pjcdhaeze

    Digitaal
    In 2009 stond ik in een bekende fotozaak in Holten. In de ene hand een Canon EOS 1000D body en in de andere de EF-S 17-85mm f/4-5.6 IS. Na jaren plezier van een Pentax-camera dan toch over op digitaal. Wat ik me nog herinnerde van het ‘analoge tijdperk’, was dat er twee zaken van belang zijn om een goede foto te maken: gevoel voor het fotograferen en een goede lens. En de EF-S 17-85mm was beter dan standaard, dus die had ik alvast.
    Het idee van de EF-S 17-85mm was dat deze gewoon op de body zou blijven, niet hoeven wisselen. Maar waarom maakt Canon dan nog zo’n 60 andere lenzen? Van groothoek tot tele, van macro tot soft-focus en van zoom tot prime.
    Nu vier jaar later heb ik toch zo’n tien lenzen in mijn bezit gehad. Ook met een ‘beperkt budget’ is het goed reizen door het enorme lenzenlandschap. Populaire lenzen wisselen namelijk soms van eigenaar voor 80% van de nieuwwaarde. Je kunt dus vrij straffeloos inruilen. Gaaf!

    Op reis
    De lenzenreis begon met de populairste macrolens van Canon (EF 100mm f/2.8 1:1), want bloemen en dergelijke leken me wel wat. De lens had wel een belangrijk ‘nadeel’, of wel meer, zo vond ik. Als je namelijk met goed glas foto’s maakt, ga je dat meteen zien aan je foto’s en bij die van anderen en wil je nog meer. Dat is het moment dat je voorzichtig moet worden. Je wordt namelijk besmet met - laten we zeggen - het ‘L virus’. Je weet wel, die Canonlenzen met zo’n rood lijntje erop en een ‘L’ in de typeaanduiding. En die lens is er ook gekomen.
    Dus weg met de EF 100mm macro. Was de lens niet goed? Nee, integendeel. Technisch uit de kunst, alleen veroverde het geen plekje in mijn hart. Dus niet getreurd, de EF 70-200mm f/4 L was al een feit voordat je ‘raket’ kunt zeggen. En die EF 70-200mm? Holy moly! Als je dacht dat het niet scherper kon, nou wel dus. En soepel dat alles gaat. Zoomen met één vinger en een autofocus zo snel als een… raket? Wow!  En toch… was de lens niet goed? Nee, in tegendeel. Technisch uit de kunst, alleen wederom veroverde hij geen plekje in mijn hart. Achter elkaar passeerden de EF 50mm f/1.8 (plastic fantastic), en van wat je goed bevalt, koop je dan de broer; de EF 50mm f/1.4, de EF-S 60mm f/2.8 macro, de EF-S 40mm f/2.8 STM en de Sigma 50mm 1.4.
    Tussendoor liet de EF-S 17-85mm vrij plots het leven. Ik had inmiddels de EOS 550D aangeschaft en ben gaan kijken of er iets op de markt was dat binnen dezelfde prijsrange net iets beter was. Dat was wel even lastig. Na lang zoeken twee lenzen gekocht en naast elkaar gebruikt. De EF-S 18-135mm f/3.5-5.6 IS STM van Canon en een tweedehands Sigma 24-70 2.8 (EX DG). Beide bevielen goed, maar 24mm op een EOS 550D vond ik toch te beperkt voor wat betreft beeldhoek voor een standaard zoomlens, ondanks de beeldkwaliteit en de lichtsterkte.

    Bestemming
    Inmiddels lijk ik op bestemming aangekomen. Ik schiet nu met de EOS 550D body met de De EF-S 18-135mm STM en een Sigma 50mm 1.4. Voor het gewone huis-tuin-keukenwerk doet de EF-S 18-135mm STM het goed. Maar ik kies het liefst voor de capaciteiten van de 50mm. Deze primelens geeft me meer rust en minder afleiding tijdens het fotograferen. Daar moet je wel van houden. En dan heb ik het nog niet gehad over de optische voordelen, deze leveren aantrekkelijke beelden op ‘und ein bisschen mehr’. En kom op zeg, wat gaat er nou boven zo’n enorme frontlens van deze lichtsterke Sigma? Nou, misschien een update van Canon’s EF 50mm 1.4? ;-)

    Uiteindelijk gaat het er om dat je werkt met de spullen die passen bij jouw manier van fotograferen. Dus niet per se de spullen met de beste reviews, maar die dingen die bij jou een plekje in je hart veroveren. En daarmee ga je lekker naar buiten, foto’s maken.

    Albert Boel


Laatste reacties